Re: Kerkelijke verdeeldheid
Geplaatst: 27 nov 2013, 13:50
Laatst hoorde ik het volgende in een lezing.
Wat vinden jullie daarvan?
In hoeverre moeten wij schuld eigenen van scheuringen in het verleden?
En is het samen optrekken in het tonen van barmhartigheid aan de mensen inderdaad een sleutel om het schandaal van de afscheidingen uit de wereld te helpen?
Met name twee zinnen vielen mij op. Die heb ik even gecursiveerd.De afscheidingen van de ene Kerk van Christus zijn ontstaan door vervalsingen van de leer van Christus, menselijke dwalingen en gebrek aan bereidheid tot verzoening – meestal door vertegenwoordigers aan beide kanten. De christenen van nu treft geen schuld aan de historische scheuringen in de Kerk.
Scheuringen zijn als wonden aan het lichaam van Christus, ze doen pijn en zweren. Scheuringen leiden tot vijandschap en ondermijnen het geloof en de geloofwaardigheid van de christenen. Om het schandaal van de afscheidingen uit de wereld te helpen is bekering van alle betrokkenen nodig, kennis van de eigen geloofsovertuigingen en van die van de anderen, maar vooral gemeenschappelijk gebed en gemeenschappelijke dienst van de christenen aan de mensen. Degenen die in de kerk verantwoordelijkheid dragen, mogen de theologische dialoog niet laten afbreken.
Wat vinden jullie daarvan?
In hoeverre moeten wij schuld eigenen van scheuringen in het verleden?
En is het samen optrekken in het tonen van barmhartigheid aan de mensen inderdaad een sleutel om het schandaal van de afscheidingen uit de wereld te helpen?