Re: Plaats van de wet voor gelovigen (uit: Stichting Heartcr
Geplaatst: 06 sep 2011, 15:27
Dit is inderdaad wat ik veel zie gebeuren op refoforum.nl. Ik zou liever voor een andere grondhouding pleiten. Die is misschien wat ouderwets en niet wetenschappelijk verantwoord, maar daar voel ik me veel beter bij thuis en die haalt een en ander uit de sfeer van kritiek. Dat is de volgende grondhouding: ik heb de oude gereformeerden zeer hoog staan, ik ga er vanuit dat wat ze zeggen waar is en vanuit dat vertrekpunt ga ik op zoek naar het Schriftbewijs en het waarom, of, vanuit dat vertrekpunt ga ik door de materie kruipen om die mezelf eigen te maken.Jongere schreef:Ter aanvulling plaats ik graag iets wat me erg aanspraak in het interview met dr. Maarten Wisse onlangs in het Reformatorisch Dagblad.
Ik discussieer hier op het forum, omdat ik me graag standpunten eigen maak. Niet omdat ik die allemaal al heb en weet (hoe kan dat, ik ben 23!). Maar ik kan niet klakkeloos alles beamen, omdat het het gereformeerde standpunt is.Maarten Wisse schreef:Hij hoopt dat de toekomstige generatie de vrijheid krijgt om werkelijk de klassieke posities tot zich te nemen. „Daarvoor heb je een vrijplaats nodig, waarin je die posities eerst even tussen haakjes kunt zetten. Anders wordt het belijden van de kerk waar omdat het waar is en dan begrijp je de achterliggende motivatie niet meer. Dan kunnen jongeren van dat belijden ook zomaar radicaal afscheid nemen, alsof het ze niets meer te zeggen heeft. Ik geef toe, zo’n vrijplaats is riskant, maar alleen op die manier kun je de echte waarde van de traditie ontdekken.”
Ik voel me daar wel erg bij thuis en hoop dat op het forum verder te ontwikkelen. Maar voor mij gaat dat via die haakjes waar Wisse het over heeft. En ik denk dat dat voor iedereen goed kan zijn. Ik wil de achterliggende motivatie begrijpen, ik wil alle facetten begrijpen. Niet om het slimste jongetje te zijn, maar omdat ik me die dingen eigen wil maken.
Dus als ik in dit topic een andere mening zie langskomen, dan wil ik de discussie aan. Discussieren is voor mij niet mijn mening naar de ander werpen, maar mijn mening vormen. Ik ben zeker niet meningloos, maar ik kan ook veel leren. En hoe je Gians standpunt ook wil noemen, hij probeert zich zeker Bijbels te onderbouwen. Dat verdient een goed antwoord.
(Het is misschien off-topic, misschien zelfs wel een nieuwe topic waard om hierover na te denken.)
Ik heb nooit gezegd dat mijn antwoord het gereformeerde antwoord is. Ik heb alleen met die denklijn (van de retorische vraag) aan willen tonen dat het punt dat "gelovigen de zonden niet meer willen" (willen met kapitalen omdat Hansie ook kapitalen gebruikte) niet gebruikt kan worden ter onderbouwing dat de wet heeft afgedaan in het leven der gelovigen. Dát, en dat alleen was mijn punt. En ik meen daarmee (zeker omdat het een korte retorische vraag was) geen onzinnige dingen gezegd te hebben over de wil van de gelovigen. Daarmee heb ik ook geen uitgebalanceerde mening ten toon gespreid, met alle facetten van de wil daarin begrepen, dat is ook waar. Maar ik vond dat op dat moment niet noodzakelijk, ook al omdat de discussie over de wet ging. Jij dacht daar anders over.Nee, Erasmiaan, Hansie had het in zijn post niet over de wet. Natuurlijk stelt hij die vraag niet voor niets.
Maar als het gereformeerde antwoord dan alleen een retorische vraag is, en later nog herhaald (met het woord WILLEN groot geschreven!) - dan is het toch niet heel gek dat de ander denkt dat je hier zegt dat de gelovige de zonde wél wil?
De nieuwe mens wil niet meer zondigen, als we het dan toch over de wil gaan hebben.Volgens mij kan de enige reactie zijn richting Hansie: inderdaad, Gods kinderen willen niet zondigen (DL en Romeinen 7). Daarin heb je gelijk. Je hebt daarin niet geen-gelijk omdat je het eigenlijk over de wet hebt.
De oude mens, zoals onze Heidelberger dat zo mooi zegt.En tóch doen Gods kinderen zonde. Hoe kan dat? Is er meer dan de wil? Bijv. niet meer ik, maar de zonde in mij (Rom 7)?
En toch werp je het me tegen!Dat zijn vragen waar ik niet 123 het antwoord op weet en waar ik oprecht naar probeer te zoeken.
Dat spijt mij ook.Het spijt mij dat ik dan wellicht niet 100% mee ten strijde trek tegen de antinomianen.
Daar gaat het niet om. Maar als we een zo bekend gegeven uit onze Heidelberger Catechismus (namelijk de wet in het stuk der dankbaarheid), zo opzettelijk weg proberen te moffelen, dan is het niet erg om de historische naam van degenen die al eerder op een dergelijke manier dwaalden, te noemen.Ik vind weinig aan een discussie als we na een paar posts weten onder welk standpunt (of onder welk naampje) de ander valt en als we dan alleen die discussies tegen elkaar gaan zitten opvoeren.