Schrijven en zo.

[Afgewezen]

behalve Refo en Tiberius hebben hier maar weinig mensen humor lijkt het.

Haaierig en humor gaat meestal samen op.

Het heeft toch wel indruk gemaakt, hè.

[jakobmarin]

behalve Refo en Tiberius hebben hier maar weinig mensen humor lijkt het.

Haaierig en humor gaat meestal samen op.

Wat is humor?

[-DIA-]

behalve Refo en Tiberius hebben hier maar weinig mensen humor lijkt het.

Haaierig en humor gaat meestal samen op.

Wat is humor?

Dat ken je nie make, je heb et of je beb et nie.

[Tiberius]

behalve Refo en Tiberius hebben hier maar weinig mensen humor lijkt het.

Haaierig en humor gaat meestal samen op.

Het heeft toch wel indruk gemaakt, hè.

Dat doen al jouw postings.

[dennis]

Dia, je hebt me op een idee gebracht. Laten we hier met z'n allen een goed en leerzaam feuilleton starten! Ieder een stukje, en dan volhouden. En: geen onzinbijdragen ertussen, want dan gaat het mis natuurlijk.
Ik geef een bescheiden voorzetje:



Op de ochtend waarop Jacobs leven dramatisch zal veranderen, staat hij wat later op dan hij gewend is. De fluoriserende cijfers van zijn wekker geven aan dat het acht uur is geweest.
Zodra hij rechtop zit dringt het tot hem door waarom hij het ding niet heeft gezet. Dat was niet nodig. Vandaag hoeft hij niet naar zijn werk. Jammer genoeg niet.
Iets in hem protesteert als hij zijn linkervoet op het koude laminaat zet. Kon hij maar de hele dag in zijn bed blijven.
Maar dat is natuurlijk uitgesloten. Daarvoor is het veel te laat.
'Leven is kiezen' zei zijn vader vaak. En Jacob heeft gekozen. Een week geleden al.
Toen leek de taak die hij zichzelf heeft gesteld moeilijk. Heel moeilijk zelfs. Maar nu lijkt hij onmogelijk.

[refo]

fluorescerende
cijfers=wijzers

[jakobmarin]

Op de ochtend waarop Jacobs leven dramatisch zal veranderen, staat hij wat later op dan hij gewend is. De fluoriserende wijzers van zijn wekker geven aan dat het acht uur is geweest.
Zodra hij rechtop zit dringt het tot hem door waarom hij het ding niet heeft gezet. Dat was niet nodig. Vandaag hoeft hij niet naar zijn werk. Jammer genoeg niet.
Iets in hem protesteert als hij zijn linkervoet op het koude laminaat zet. Kon hij maar de hele dag in zijn bed blijven.
Maar dat is natuurlijk uitgesloten. Daarvoor is het veel te laat.
'Leven is kiezen' zei zijn vader vaak. En Jacob heeft gekozen. Een week geleden al.
Toen leek de taak die hij zichzelf heeft gesteld moeilijk. Heel moeilijk zelfs. Maar nu lijkt hij onmogelijk.

Even kijkt hij nog verlangend naar zijn dekens, maar neemt dan resoluut een besluit. Hij zál hiermee doorgaan, wat het hem ook kost.
Vlot trekt hij zijn kleren aan, frist zich wat op onder de koude kraan en zet zich aan het ontbijt wat, zoals altijd, nogal magertjes is.
Hè, waarom moet hij toch altijd zo op zijn gewicht letten?
Anderen hebben, ogenschijnlijk met alle gemak, lichamen als topsporters en hij voelt zich soms net een tonnetje. En dan heeft hij zijn lengte ook nog niet mee..
Enfin, dáár gaat hij vandaag zeker niet over piekeren, nu zijn er andere zaken die van belang zijn. Andere zaken? Onmogelijke zaken!
Z'n bord en beker zet hij in de wasbak, geeft snel zijn kanarie voer en water en verdwijnt door de voordeur, richting het station.
Ruim op tijd komt hij aan en kijkt om zich heen. Veel reizigers zitten, diep weggedoken in hun jas, op de bankjes in het midden van het perron.
De stationsklok laat iedere minuut de wijzer met een schokje vooruitspringen en komt dat definitieve steeds dichterbij.

[-DIA-]

Op de ochtend waarop Jacobs leven dramatisch zal veranderen, staat hij wat later op dan hij gewend is. De fluoriserende wijzers van zijn wekker geven aan dat het acht uur is geweest.
Zodra hij rechtop zit dringt het tot hem door waarom hij het ding niet heeft gezet. Dat was niet nodig. Vandaag hoeft hij niet naar zijn werk. Jammer genoeg niet.
Iets in hem protesteert als hij zijn linkervoet op het koude laminaat zet. Kon hij maar de hele dag in zijn bed blijven.
Maar dat is natuurlijk uitgesloten. Daarvoor is het veel te laat.
'Leven is kiezen' zei zijn vader vaak. En Jacob heeft gekozen. Een week geleden al.
Toen leek de taak die hij zichzelf heeft gesteld moeilijk. Heel moeilijk zelfs. Maar nu lijkt hij onmogelijk.

Even kijkt hij nog verlangend naar zijn dekens, maar neemt dan resoluut een besluit. Hij zál hiermee doorgaan, wat het hem ook kost.
Vlot trekt hij zijn kleren aan, frist zich wat op onder de koude kraan en zet zich aan het ontbijt wat, zoals altijd, nogal magertjes is.
Hè, waarom moet hij toch altijd zo op zijn gewicht letten?
Anderen hebben, ogenschijnlijk met alle gemak, lichamen als topsporters en hij voelt zich soms net een tonnetje. En dan heeft hij zijn lengte ook nog niet mee..
Enfin, dáár gaat hij vandaag zeker niet over piekeren, nu zijn er andere zaken die van belang zijn. Andere zaken? Onmogelijke zaken!
Z'n bord en beker zet hij in de wasbak, geeft snel zijn kanarie voer en water en verdwijnt door de voordeur, richting het station.
Ruim op tijd komt hij aan en kijkt om zich heen. Veel reizigers zitten, diep weggedoken in hun jas, op de bankjes in het midden van het perron.
De stationsklok laat iedere minuut de wijzer met een schokje vooruitspringen en komt dat definitieve steeds dichterbij.

Oeps, had net wat anders geschreven... :-)

[ejvl]

Gaat Jacob op bezoek bij Tiberius om het boek van ds Kort te verkopen?

[Tiberius]

Gaat Jacob op bezoek bij Tiberius om het boek van ds Kort te verkopen?

Hoezo, wil hij er zo graag vanaf dan?
Maar hij is hartelijk welkom. De oud-papier-prijs is vrij hoog op het moment, dacht ik.

[Afgewezen]

Oeps, had net wat anders geschreven... :-)

Met wat aanpassing plak je het er gewoon achteraan.

[Afgewezen]

Op de ochtend waarop Jacobs leven dramatisch zal veranderen, staat hij wat later op dan hij gewend is. De fluoriserende wijzers van zijn wekker geven aan dat het acht uur is geweest.
Zodra hij rechtop zit dringt het tot hem door waarom hij het ding niet heeft gezet. Dat was niet nodig. Vandaag hoeft hij niet naar zijn werk. Jammer genoeg niet.
Iets in hem protesteert als hij zijn linkervoet op het koude laminaat zet. Kon hij maar de hele dag in zijn bed blijven.
Maar dat is natuurlijk uitgesloten. Daarvoor is het veel te laat.
'Leven is kiezen' zei zijn vader vaak. En Jacob heeft gekozen. Een week geleden al.
Toen leek de taak die hij zichzelf heeft gesteld moeilijk. Heel moeilijk zelfs. Maar nu lijkt hij onmogelijk.

Even kijkt hij nog verlangend naar zijn dekens, maar neemt dan resoluut een besluit. Hij zál hiermee doorgaan, wat het hem ook kost.
Vlot trekt hij zijn kleren aan, frist zich wat op onder de koude kraan en zet zich aan het ontbijt wat, zoals altijd, nogal magertjes is.
Hè, waarom moet hij toch altijd zo op zijn gewicht letten?
Anderen hebben, ogenschijnlijk met alle gemak, lichamen als topsporters en hij voelt zich soms net een tonnetje. En dan heeft hij zijn lengte ook nog niet mee..
Enfin, dáár gaat hij vandaag zeker niet over piekeren, nu zijn er andere zaken die van belang zijn. Andere zaken? Onmogelijke zaken!
Z'n bord en beker zet hij in de wasbak, geeft snel zijn kanarie voer en water en verdwijnt door de voordeur, richting het station.
Ruim op tijd komt hij aan en kijkt om zich heen. Veel reizigers zitten, diep weggedoken in hun jas, op de bankjes in het midden van het perron.
De stationsklok laat iedere minuut de wijzer met een schokje vooruitspringen en komt dat definitieve steeds dichterbij.

Ik heb wel wat met die kanarie. Krijgt-ie nog een functie in het verhaal?

[refo]

Op de ochtend waarop Jacobs leven dramatisch zal veranderen, staat hij wat later op dan hij gewend is. De fluoriserende wijzers van zijn wekker geven aan dat het acht uur is geweest.
Zodra hij rechtop zit dringt het tot hem door waarom hij het ding niet heeft gezet. Dat was niet nodig. Vandaag hoeft hij niet naar zijn werk. Jammer genoeg niet.
Iets in hem protesteert als hij zijn linkervoet op het koude laminaat zet. Kon hij maar de hele dag in zijn bed blijven.
Maar dat is natuurlijk uitgesloten. Daarvoor is het veel te laat.
'Leven is kiezen' zei zijn vader vaak. En Jacob heeft gekozen. Een week geleden al.
Toen leek de taak die hij zichzelf heeft gesteld moeilijk. Heel moeilijk zelfs. Maar nu lijkt hij onmogelijk.

Even kijkt hij nog verlangend naar zijn dekens, maar neemt dan resoluut een besluit. Hij zál hiermee doorgaan, wat het hem ook kost.
Vlot trekt hij zijn kleren aan, frist zich wat op onder de koude kraan en zet zich aan het ontbijt wat, zoals altijd, nogal magertjes is.
Hè, waarom moet hij toch altijd zo op zijn gewicht letten?
Anderen hebben, ogenschijnlijk met alle gemak, lichamen als topsporters en hij voelt zich soms net een tonnetje. En dan heeft hij zijn lengte ook nog niet mee..
Enfin, dáár gaat hij vandaag zeker niet over piekeren, nu zijn er andere zaken die van belang zijn. Andere zaken? Onmogelijke zaken!
Z'n bord en beker zet hij in de wasbak, geeft snel zijn kanarie voer en water en verdwijnt door de voordeur, richting het station.
Ruim op tijd komt hij aan en kijkt om zich heen. Veel reizigers zitten, diep weggedoken in hun jas, op de bankjes in het midden van het perron.
De stationsklok laat iedere minuut de wijzer met een schokje vooruitspringen en komt dat definitieve steeds dichterbij.

Ik heb wel wat met die kanarie. Krijgt-ie nog een functie in het verhaal?

That's up to you.

[Mister]

Jacob gaat misschien wel preppen.

[dennis]

fluorescerende
cijfers=wijzers

Ha, er zijn ook digitale wekkers (en zelf heb ik er zo een)..