Belijdenis doen

[vragensteller]

Je kunt 'ja' zeggen en tot je verdriet de Heere niet kennen, beter gezegd: je ziet tot je verdriet hoe weinig je nog van Hem kent. Dan is er geen sprake van de tevredenheid, waar jij het over hebt. Dan geef je met je 'ja'-woord aan dat je gelooft dat het leven in Hem te vinden is en zie je uit naar meer kennis van Hem.

Je bedoelt dat een klein [doch waar] geloof ten minste vereist is?

Dat is altíjd vereist! We hebben niet het recht, om niet te geloven. Dat is voor veel belijdeniscatechisanten ook de nood! Vandaar dat het voor hen geen optie is om géén belijdenis af te leggen, want ze willen zich aan de Heere en Zijn dienst verbinden.

Dus belijdenis doen betekent dan altijd ten avondmaal gaan? Want daartoe is toch het avondmaal mede ingezet: om het zwakke geloof te versterken?

Een 'vereiste' en een 'bezit' zijn niet per definitie hetzelfde. De vraag is of de belijdeniscatechisant het eventueel aanwezige zwakke geloof zelf herkent als geloof.

[vragensteller]

Je kunt 'ja' zeggen en tot je verdriet de Heere niet kennen, beter gezegd: je ziet tot je verdriet hoe weinig je nog van Hem kent. Dan is er geen sprake van de tevredenheid, waar jij het over hebt. Dan geef je met je 'ja'-woord aan dat je gelooft dat het leven in Hem te vinden is en zie je uit naar meer kennis van Hem.

Je bedoelt dat een klein [doch waar] geloof ten minste vereist is?

Dat is altíjd vereist! We hebben niet het recht, om niet te geloven. Dat is voor veel belijdeniscatechisanten ook de nood! Vandaar dat het voor hen geen optie is om géén belijdenis af te leggen, want ze willen zich aan de Heere en Zijn dienst verbinden.

Waar is deze opwekking gaande?

Wat bedoel je?

[GJdeBruijn]

Een 'vereiste' en een 'bezit' zijn niet per definitie hetzelfde. De vraag is of de belijdeniscatechisant het eventueel aanwezige zwakke geloof zelf herkent als geloof.

Maar ze veronderstellen het wel door hun bevestigend antwoord, tenminste, zo begreep ik jouw posts tot nog toe?

[Simon]

Het lijkt hier wel gesuggereerd te worden.
Ja zeggen, zonder de
Heere te kennen, dat kan niet?!

Je kunt 'ja' zeggen en tot je verdriet de Heere niet kennen, beter gezegd: je ziet tot je verdriet hoe weinig je nog van Hem kent. Dan is er geen sprake van de tevredenheid, waar jij het over hebt. Dan geef je met je 'ja'-woord aan dat je gelooft dat het leven in Hem te vinden is en zie je uit naar meer kennis van Hem.

Als je verstand nog niet verlicht is door de Heilige Geest, hoe weet je dan überhaupt of de leer die gehanteerd wordt de zuivere leer is? Je verstand is nog verdorven...maar je hebt al wel geestelijk onderscheid?

Hoe kan dat?

erg goede vraag.
Je zult er wel geen (bevredigend)antwoord op krijgen.

[vragensteller]

Een 'vereiste' en een 'bezit' zijn niet per definitie hetzelfde. De vraag is of de belijdeniscatechisant het eventueel aanwezige zwakke geloof zelf herkent als geloof.

Maar ze veronderstellen het wel door hun bevestigend antwoord, tenminste, zo begreep ik jouw posts tot nog toe?

Nou, dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Jij concludeert kennelijk uit mijn woorden, dat men 'het zoeken naar de gerechtigheid buiten zichzelf' -wat m.i. wel een geloofsdaad kán zijn, maar dat moet blijken uit de uitkomst- voor zichzelf herkent als geloofsdaad. Voor mij is dat de vraag. Ik denk zelfs aanvankelijk nog niet en dat men daarom afblijft van het H.A., totdat de Heere hem/ haar er Zelf brengt.

[Wilhelm]

Een 'vereiste' en een 'bezit' zijn niet per definitie hetzelfde. De vraag is of de belijdeniscatechisant het eventueel aanwezige zwakke geloof zelf herkent als geloof.

Maar ze veronderstellen het wel door hun bevestigend antwoord, tenminste, zo begreep ik jouw posts tot nog toe?

Nou, dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Jij concludeert kennelijk uit mijn woorden, dat men 'het zoeken naar de gerechtigheid buiten zichzelf' -wat m.i. wel een geloofsdaad kán zijn, maar dat moet blijken uit de uitkomst- voor zichzelf herkent als geloofsdaad. Voor mij is dat de vraag. Ik denk zelfs aanvankelijk nog niet en dat men daarom afblijft van het H.A., totdat de Heere hem/ haar er Zelf brengt.

We draaien zo in een kringentje. Dan moet er toch ook op gewezen worden dat er nog onvoldoende grond is om geloofsbelijdenis af te leggen?

[Simon]

dat laatste zal wel door sociale druk vervaagd zijn, ben ik bang.

[huisman]

Een 'vereiste' en een 'bezit' zijn niet per definitie hetzelfde. De vraag is of de belijdeniscatechisant het eventueel aanwezige zwakke geloof zelf herkent als geloof.

Maar ze veronderstellen het wel door hun bevestigend antwoord, tenminste, zo begreep ik jouw posts tot nog toe?

Nou, dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Jij concludeert kennelijk uit mijn woorden, dat men 'het zoeken naar de gerechtigheid buiten zichzelf' -wat m.i. wel een geloofsdaad kán zijn, maar dat moet blijken uit de uitkomst- voor zichzelf herkent als geloofsdaad. Voor mij is dat de vraag. Ik denk zelfs aanvankelijk nog niet en dat men daarom afblijft van het H.A., totdat de Heere hem/ haar er Zelf brengt.

We draaien zo in een kringentje. Dan moet er toch ook op gewezen worden dat er nog onvoldoende grond is om geloofsbelijdenis af te leggen?

Ben jij het dan niet eens met Ds Catsburg (let op het onderstreepte)

Een ieder die leeft op het erf van het verbond, behoort zich te laten dopen. De doop is gegrond in het verbond met Abraham. Die nu gedoopt zijn, kunnen geen doopleden blijven. Wanneer de jaren van het onderscheid gekomen zijn, worden zij voor de keus gesteld: de leer van de doop, van het verbond der genade, voor hun rekening nemen, of het leven der wereld verkiezen. Let nu op! Bij het belijdenis doen moet het ons niet alleen te doen zijn om het belijden van de leer, maar om het belijden van Christus in Zijn heerlijke ambten. De weg naar de belijdenis is een weg van gebed, van op de knieën, van strijd! Daar is de doop, waarin de Heere is gekomen met de verzegeling van Zijn beloften, de beloften der genade. Hebben we deze beloofde genade nodig? Zeg nu niet slechts met de mond 'ja'. De Heere vraagt naar waarheid in het binnenste. Dan maar geen belijdenis doen? Dat is de Heere en Zijn beloften verwerpen. Ja, maar hoe moet het nu? Op de knieën. Dit is de weg, wandel in dezelve!
Er zijn kerken waarin de kinderen automatisch de weg bewandelen van de doop naar het belijdenis doen en vervolgens naar het deelnemen aan het avondmaal. Zij zijn blijkbaar allen ware gelovigen. Maar… wanneer ik rondkijk, kan ik er maar weinig vinden. We zeggen dit vanuit de smart en vrees dat vroomheid en godsdienst worden aangezien voor bekering en wedergeboorte. We horen steeds weer dat zij aannemen wat met Christus gebeurd is aan het kruis. Hij heeft alles volbracht. Is dit dan niet goed? Inderdaad. We dienen te aanvaarden wat er met Christus is gebeurd. Maar er moet ook wat met de mens gebeuren! Hij moet van godsdienstig goddeloos worden, van een farizeeër een tollenaar, van een vriend een vijand, van iemand die meent behouden te zijn, een verloren zondaar.Belijdenis doen. We hebben op het oog dat jongeren belijdenis doen van het zaligmakende geloof in Christus. Wat gaan we dan geloven? Als de Heere komt werken, komen we in het spoor terecht van de verloren zoon. Het spoor van de terugkeer, na de inkeer. Het spoor van de terugkeer door de trekkende liefde des Vaders. Dat is een weg van verootmoediging en schuldbelijden. We hebben dan een buitenvallend geloof: ik ben niet meer waardig Uw kind genaamd te worden, maak mij maar één van Uw huurlingen. Het kindschap verbeurd. We hebben dan een walg aan de zonde. We kunnen de zonden niet meer aan de hand houden! We leren ze haten. En de Vader als de liefhebbende Vader kennen. Hij kust de zoon. Daar is het toch om te doen. Om de kus, dat is om de Vader zelf!
Ds. J. Catsburg

[Wilhelm]

Ik vind dat lastig Huisman.
Eerder heb ik gezegd de worsteling te begrijpen. Maar het is niet warm en niet koud.
Doordat de praktijk niet functioneert passen we de waarde van het belijdenis doen aan. Zo is het dan eigenlijk. Wat voor mooie en opzichzelf rechtzinnige woorden je er ook voor wilt gebruiken.

En het onderstreepte gedeelte onderschrijf ik ook. Natuurlijk moeten we waken voor verbondsautomatisme of een rationele geloofskeuze vanuit de mens.
Ik sta van harte dat geloof voor wat Gods Woord ons leert en waar de 3FvE ons in onderwijzen op grond van dat Woord. Dat is de discussie helemaal niet.
Maar een stuk radicaliteit wordt gemist.
Hoe dan om te gaan met mensen die geen belijdenis des geloofs af kunnen leggen? Laat dat dan nood worden, zowel voor een ieder persoonlijk als voor het geheel van de gemeente. Want de onmogelijkheid tot het afleggen van BdG is dan tegelijkertijd de onmogelijkheid om te kunnen sterven en leven. Laat het maar vast lopen, met de bede of de Heere die nood en onmogelijkheid zou willen gebruiken in de harten van jongeren. Maar laten we geen zaken gaan nuanceren.

[Tiberius]

Ik heb het onlangs weer van belijdeniscatechisanten uit het westen des lands gehoord. Hen werd letterlijk verteld dat je belijdenis doet van de leer, niet van je persoonlijk geloof.

Dan hebben ze niet goed geluisterd; de vragen van Voetius zijn daar helder genoeg in.
Of hebben ze andere vragen gekregen?

De vragen van Voetius worden je gesteld en daar moet je dan biddend op antwoorden dat het zo nog eens mag worden.
Mij is ook verteld dat je belijdenis doet van de leer.

Toen ik vroeg hoe ik onbekeerd ooit kon antwoorden op de vraag over de kerk: dat ik daarvan een lidmaat ben en eeuwig zal blijven, was het antwoord: boosheid.

Evengoed als je de vragen van het doopformulier niet met 'ja' kunt beantwoorden als je onbekeerd bent, en toch het gros een manier vindt om dat wel te doen, zo is het ook met de belijdenisvragen. Het is onzin om je ogen hiervoor te sluiten, zo gaat het in massa's gemeenten.

Het bezwaar wat ik tegen jouw redenering heb, is hetzelfde als ik al tegen Luther gezegd hebt: je projecteert je eigen onjuiste houding (of wellicht die van je catecheet) van toen op "massa's gemeenten" van nu. Dat klopt niet.
Ik zie ook niet in, waarom je dat zou doen. Het gaat om de vragen waarop men antwoord geeft. In alle vrijwilligheid, zeker bij belijdenis afleggen, bij dopen kan er nog sprake zijn van "uit gewoonte".
Als je die vragen leest, helder en rustig, blijft er geen mogelijkheid over om deze in het perspectief te zetten van het historisch geloof; noch de belijdenisvragen, noch de doopvragen.

[MarthaMartha]

Ik heb het onlangs weer van belijdeniscatechisanten uit het westen des lands gehoord. Hen werd letterlijk verteld dat je belijdenis doet van de leer, niet van je persoonlijk geloof.

Dan hebben ze niet goed geluisterd; de vragen van Voetius zijn daar helder genoeg in.
Of hebben ze andere vragen gekregen?

De vragen van Voetius worden je gesteld en daar moet je dan biddend op antwoorden dat het zo nog eens mag worden.
Mij is ook verteld dat je belijdenis doet van de leer.

Toen ik vroeg hoe ik onbekeerd ooit kon antwoorden op de vraag over de kerk: dat ik daarvan een lidmaat ben en eeuwig zal blijven, was het antwoord: boosheid.

Evengoed als je de vragen van het doopformulier niet met 'ja' kunt beantwoorden als je onbekeerd bent, en toch het gros een manier vindt om dat wel te doen, zo is het ook met de belijdenisvragen. Het is onzin om je ogen hiervoor te sluiten, zo gaat het in massa's gemeenten.

Het bezwaar wat ik tegen jouw redenering heb, is hetzelfde als ik al tegen Luther gezegd hebt: je projecteert je eigen onjuiste houding (of wellicht die van je catecheet) van toen op "massa's gemeenten" van nu. Dat klopt niet.
Ik zie ook niet in, waarom je dat zou doen. Het gaat om de vragen waarop men antwoord geeft. In alle vrijwilligheid, zeker bij belijdenis afleggen, bij dopen kan er nog sprake zijn van "uit gewoonte".
Als je die vragen leest, helder en rustig, blijft er geen mogelijkheid over om deze in het perspectief te zetten van het historisch geloof; noch de belijdenisvragen, noch de doopvragen.

Tiberius, ik projecteer niks op de massa. In mijn situatie was dit zo. Daarmee geef ik aan dat het dus voorkomt. Dit tegenover jouw redenering dat dit nergens wordt gezegd.

Belijdenis doen kan ook zijn uit gewoonte, tenslotte zit niemand rond z'n 25e nog op gewone catechisatie (in mijn gemeente toen)

Met je laatste zin ben ik het eens, daarom kan ik het ook niet kloppend krijgen dat het belijdenis van de leer is. Maar die vraag riep dus boosheid op zoals ik aangaf.

[Tiberius]

Als dat doorbrekende werk gemist wordt, dan is er toch ook nog geen plaats voor de geloofsbelijdenis? In wezen is dat toch dezelfde belijdenis als de verkondiging van de dood des Heeren? Juist als we daar onderscheid in gaan maken hollen we de betekenis van de geloofsbelijdenis uit. Het belijden van je geloof en het aan gaan aan de Dis des Verbonds behoren in elkaars verlengde te liggen.

In wezen wel, ja, maar er zit wel verschil in, zonder dat het ene het andere uit zou hollen.
Bij de meesten ligt de keuze van Ruth (Uw God is mijn God) of van Petrus (Tot wie zullen wij anders heengaan, U hebt de woorden van het eeuwige leven) ten grondslag aan hun belijdenis doen.
Om met vrucht het Avondmaal te vieren, is er enigermate kennis van Christus nodig.

[Tiberius]

Tiberius, ik projecteer niks op de massa. In mijn situatie was dit zo. Daarmee geef ik aan dat het dus voorkomt. Dit tegenover jouw redenering dat dit nergens wordt gezegd.

Ok. Maar altijd moet je zulke uitspraken toetsen aan de Bijbel, de belijdenisgeschriften en in dit geval aan de vragen.
Ambtsdragers kunnen zich ongelukkig uitspreken, verkeerd begrepen worden, of gewoon de zaak niet goed op een rijtje hebben.

Belijdenis doen kan ook zijn uit gewoonte, tenslotte zit niemand rond z'n 25e nog op gewone catechisatie (in mijn gemeente toen)

Dat is dus wat ik eerder al zei: dat automatisme zie je tegenwoordig (in de gemeenten althans die ik ken, laat ik het zo maar inperken) niet meer. Inderdaad, ze zitten dan doorgaans niet meer op de gewone catechisatie, maar ze doen ook geen belijdenis uit gewoonte.

[Tiberius]

Je kunt 'ja' zeggen en tot je verdriet de Heere niet kennen, beter gezegd: je ziet tot je verdriet hoe weinig je nog van Hem kent. Dan is er geen sprake van de tevredenheid, waar jij het over hebt. Dan geef je met je 'ja'-woord aan dat je gelooft dat het leven in Hem te vinden is en zie je uit naar meer kennis van Hem.

Je bedoelt dat een klein [doch waar] geloof ten minste vereist is?

Zeker. Het geloof dat uit de diepte van het ongeloof opkomt, zoals die man het in Markus 9 zegt: "Ik geloof, kom mijn ongelovigheid te hulp"

[Johann Gottfried Walther]

Ik ben zeker niet voor automatisme.
Maar boven het kortbegrip staat toch wel:
Voor hen die zich willen begeven tot des Heeren Heilig Avondmaal.