Bert Mulder schreef:
Dus God heeft de zondeval niet bestuurd? Dus God is NIET soverein? En God wil niet dat er iemand verloren gaat? En toch gaan mensen verloren? Doe je weer God's sovereiniteit, en ook de leer van de uitverkiezing te kort. De mens is niet machtiger dan God. Maar dat neemt de verantwoordelijkheid van de mens niet weg.
Bert, Bert, Broeder, wat een harde woorden om het liefelijke evangelie als blijde boodschap te verdedigen.
Alles wat God doet en alles wat God wil lijkt voor ons ondoorgrondelijk.
Als je stelt dat God niet wilt dat alle mensen zalig worden, dan is het Gods wil dat er mensen verloren gaan. Dat God dus wil dat mensen zondigen, want om een andere oorzaak gaan mensen niet verloren. Daarmee maak je wel degelijk God tot auteur van de zonde.
Het is een benadering van de verkeerde kant. Vanuit de verwerping!
Draai het eens om: God wil dat alle mensen hem dienen! God wil dat niemand zondigt want Hij haat de zonden zozeer dat Hij ze bestraft met een eeuwige toorn en gramschap!
En dat zonder de uitverkiezing te als leerstuk te verwerpen. Dan ontstaat er een heel andere klimaat en is de prediking van de apostelen ineens werkelijk een Evangelie!
Wij als mensen kunnen Gods wil niet doorgronden. Laat staan concluderen aan de hand van allerlei dogmatische constructies. Dat is Gods Woord aanvullen, cq. filteren door onze conclusies en daarmee ons verduisterde en verdorven verstand op gelijke hoogte of zelfs hoger stellen dan Gods Woord.
Laat de leer van de uitverkiezing als Blijde Boodschap klinken binnen de wet van de Liefde die de Heere Jezus zo nadrukkelijk leerde! En door Johannes zo duidelijk als uitgangspunt geleerd in zijn beschrijving van het Evangelie en in zijn brieven.
Geliefden! Laat ons elkander liefhebben, want de liefde is uit God; en een iegelijk, die liefheeft, is uit God geboren, en kent God;
Die niet liefheeft, die heeft God niet gekend; want God is liefde.
Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem.
Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden.
Geliefden, indien God ons alzo lief heeft gehad, zo zijn ook wij schuldig elkander lief te hebben.
Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben, zo blijft God in ons, en Zijn liefde is in ons volmaakt.
Hieraan kennen wij, dat wij in Hem blijven, en Hij in ons, omdat Hij ons van Zijn Geest gegeven heeft.
En wij hebben het aanschouwd, en getuigen, dat de Vader Zijn Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld.
Zo wie beleden zal hebben, dat Jezus de Zoon van God is, God blijft in hem, en hij in God.
En wij hebben gekend en geloofd de liefde, die God tot ons heeft. God is liefde; en die in de liefde blijft, blijft in God, en God in hem.
Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben in den dag des oordeels, namelijk dat gelijk Hij is, wij ook zijn in deze wereld.
Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt in de liefde.
Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.
Indien iemand zegt: Ik heb God lief; en haat zijn broeder, die is een leugenaar; want die zijn broeder niet liefheeft, dien hij gezien heeft, hoe kan hij God liefhebben, Dien hij niet gezien heeft?
En dit gebod hebben wij van Hem, namelijk dat die God liefheeft, ook zijn broeder liefhebbe.
God wil dat Zijn schepping tot Zijn eer leeft. De gevallen schepselen worden toegeroepen:
Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.
De verkiezing komt pas 'kijken' als mensen door het geloof gerechtvaardigd, met God verzoend worden. Dan mogen ze weten uitverkoren te zijn. Daarvoor is er geen enkele reden om de verkiezingsleer te voorzien van een mogelijkheid niet verkoren te zijn. Dat is het genadekarakter van het Evangelie onderuithalen en de Blijde Boodschap misvormen tot een noodslotsleer.
Ter besluit een wijze les van een Nadere Reformator:
Vraag. Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij .door Adam zijn verdoemd geworden?
Antwoord. Nee zij, maar alleen degenen, die Hem door een oprecht geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aan¬nemen. Joh. 3 : 36: Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven. Hoofdstuk 1 : 12: Maar zovelen Hem aange¬nomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven.
Vraag. Wie zijn die?
Antwoord. Die God van eeuwigheid heeft uitverkoren. Hand. 13 : 48: En daar geloofden zovelen als er geordineerd waren tot het eeuwige leven.
Vraag. Heeft God van eeuwigheid vastgesteld wie zalig zal worden en wie niet?
Antwoord. Ja doch. Dus worden wij geleerd in Rom. 9 : 22, 23, waar Paulus spreekt van de vaten der barmhartigheid die God tevoren bereid heeft tot Zijn heerlijkheid en wederom van de vaten des toorns tot het verderf toebereid.
Vraag. Dit is voorwaar een verheven leer, maar is het wel nodig dat men deze stof verhandelt en den volke uitlegt?
Antwoord. Ten tijde van Augustinus zijn er geweest, die niet goed¬vonden, dat die Oudvader deze stof verklaard had, en heden vindt men ook mensen, die van hetzelfde gevoelen zijn; doch zonder grond.
1. Christus en Zijn Apostelen hebben daar verscheidene malen van gesproken en geschreven, hoewel zij het kwaad gebruik dat er sommigen van maken zouden wel voorzagen. Men leze Matth. 11 : 25 en 26; Marcus 13 : 20 en 26; Lucas 10 : 20; Joh. 15 : 16 en 17 : 9 en 24. Vergeleken met Rom. 8 : 29 en 30; hoofdst. 9; Ef. 1 : 4 en 5; 2 Thessal. 2 : 13; 2 Tim. 2 : 19.
2. De vijanden der Waarheid, maken geen zwarigheid dit hoofdstuk met heilloze dwalingen te verderven, en de rechtzinnige leer van schandelijke dwalingen verdacht te maken, alsof wij alle godsdienst in de gemoederen der mensen uitblussen, en dezelve op een zacht oorkussen van zorgeloosheid en goddeloosheid, of in een diepe af¬grond van wanhoop ter neder werpen; welke dingen dewijl zij alle loutere valsheden zijn, door een rechtmatige verklaring van dit leerstuk aan het licht komen,
Vraag. Is de kennis van dit leerstuk nuttig voor de Godzalige?
Antwoord. De kennis van deze leer strekt:
1. Tot stof van dankzegging aan God voor Zijn onverdiende genade, waarmede Hij ons heeft liefgehad van voor de grondlegging der wereld, 2 Thess. 2 : 13: Maar wij zijn schuldig altijd, Gode te danken over u, broeders, die van den Heere bemind zijt, dat u God van den beginne verkoren heeft tot zaligheid, in heiligmaking des Geestes, en geloof der waarheid.
2. Zij is een fundament van ons vertrouwen op God, 1 Tim. 2 : 19: Evenwel het vaste fundament Gods staat, hebbende dit zegel: De Heere kent degenen die de Zijn zijn, en: Een iegelijk die den naam van Christus noemt sta af van ongerechtigheid.
3. Zij is een fontein van allerlei blijdschap en troost in kruis en verdrukking, Luc. 10:20: Doch verblijdt u dáárin niet, dat de geesten u onderworpen zijn maar verblijdt u veel meer dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.
4. Zij is een spoor tot heiligmaking in de wandel, Ef. 1 : 4: Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde.
Vraag. Hoe behoort men dit leerstuk te verhandelen?
Antwoord.
1. Als een verborgenheid, waarin afgronden zijn, die vlees en bloed niet onderwinden moeten te peilen, maar die wij eenvoudig geloven en belijden, als klaar genoeg tot onze vertroosting voorge¬steld in Gods Woord.
2. Met voorzichtigheid. Men moet, zegt de vermaarde Pictet, dit stuk niet leren aan zulken, die de allerklaarste waarheden van het Christendom nog niet kennen, en melk van node hebbende, nog niet bekwaam zijn de vaste spijze te verdragen. Nee, dan moet men Christus navolgen, Die, om Nicodemus te bekeren, Zich vergenoegt met hem voor te stellen, dat die in Hem gelooft niet zal verloren gaan, maar die niet geloofd zal hebben, alrede veroordeeld is, Joh. 3 : 18.3. Met inachtneming van tijd en gelegenheid. Wanneer wij gelovigen vinden, die in tijden van vervolging of andere ongelegenheden be¬ducht zijn, dat zij de kracht der aanvechtingen niet zullen kunnen uitstaan, en dat zij voor eeuwig zullen verloren gaan, dan kan en moet men hen door verklaring van dit geloofsartikel sterken, gelijk Paulus doet, Rom. 8 : 28-30.
