Generale Synode GG (alleen nieuws)

[Geytenbeekje]

Veel predikanten onderschrijven volledig de catechismus, dat is in de GGiN in de praktijk niet zo.

Dit is gewoon een steen in een vijver gooien en hard wegrennen.

Nee hoor. Van dat hard wegrennen is geen sprake.

Inmiddels niet meer. Ik schrik trouwens van het gedeelte over de linkerflank van de gereformeerde gemeenten. Dat komt voor mij wat Kuijperiaans over

Ja in de linkerflank eet men niet meer aan tafel maar blijft zitten op de eigen stoel en wordt het zo aan je aangeboden

[Bruna]

VRAAG 74
Zal men ook de jonge kinderen dopen?
ANTWOORD:
Ja het; want mitsdien zij
alzowel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn, a
en dat hun door Christus' bloed de verlossing van de zonden b
en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt, c
zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der christelijke kerk ingelijfd en
van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, d
gelijk in het Oude Verbond of Testament door de Besnijdenis geschied is, e
voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is. f

Of in normaal Nederlands:

VRAAG 74
Moeten ook de jonge kinderen gedoopt worden?
ANTWOORD:
Ja, want zij maken net als de volwassenen
deel uit van Gods verbond en Zijn gemeente. a
God belooft aan hen verlossing van de zonden b
door het bloed van Christus en de Heilige Geest die het geloof werkt. Dit geldt voor zowel volwassenen als kinderen. c
Daarom moeten ook de kinderen door de doop, dat is het teken van het verbond, in de kerk opgenomen en van kinderen van ongelovigen onderscheiden worden. d
Dit gebeurde onder het oude verbond door de besnijdenis. e
Onder het nieuwe verbond is de doop het teken geworden. f

In het midden en de linkerflank van de GG benadrukken predikanten dat de gedoopte kinderen nu bij God horen en dat hun de heilige Geest niet minder dan de volwassenen wordt toegezegd. Weliswaar benadrukt men ook de noodzaak van bekering en geloof en/of wedergeboorte, maar men laat dit wel staan. In de GGiN doet men alsof dit alleen op de uitverkorenen zou slaan, maar dat is een volkomen vrijzinnige lezing van deze vraag en het antwoord.

De oorsprong van de vraag in de catechismus is het verwerpen van de kinderdoop door de wederdopers.

Ik citeer ds. Kersten uit zijn Catechismus : Ook kinderen zijn in het verbond en in de gemeente begrepen. Op die objectieve grond rust de kinderdoop. Ook onder de jong stervende kinderen heeft God zijn uitverkorenen, want alleen de uitverkorenen zijn waarlijk in het Verbond Gods en Zijn gemeente, die gekocht is met Christus bloed, begrepen.

De leer der veronderstelde wedergeboorte, dr. Kuyper jr. had de stelling dat Paulus zou zijn wedergeboren en tevens een vervolger en Godslasteraar der gemeente. Onderschreven in de GK in 1905.

In de catechismus van Comrie staat (ik citeer ds. Kersten): waarin hij (=Comrie) klaar de leer en de betekenis van de doop voorstelt, als verzegeld Gods beloften aan Zijn uitverkorenen, die Hij vervult op Zijn tijd. Niet de reeds in de ziel gewrochte genade, maar de genade , die de uitverkorenen in Christus voorwerpelijk deelachtig zijn en die God te Zijner eigener tijd toepast, wordt in de doop verzegeld.

[DDD]

Inmiddels niet meer. Ik schrik trouwens van het gedeelte over de linkerflank van de gereformeerde gemeenten. Dat komt voor mij wat Kuijperiaans over

In het midden en de linkerflank van de GG benadrukken predikanten dat de gedoopte kinderen nu bij God horen en dat hun de heilige Geest niet minder dan de volwassenen wordt toegezegd. Weliswaar benadrukt men ook de noodzaak van bekering en geloof en/of wedergeboorte, maar men laat dit wel staan. In de GGiN doet men alsof dit alleen op de uitverkorenen zou slaan, maar dat is een volkomen vrijzinnige lezing van deze vraag en het antwoord.

Ik mag aan nemen dat je schrikt van wat DDD hierboven zegt en met name 'nu bij God horen'. Ik vind dat ook onzorgvuldig uitgedrukt, laten we het gewoon houden bij 'in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn'.

Het is ook goed om nog eens te bezien wat bijvoorbeeld ds Vergunst hier over heeft gezegd in bijvoorbeeld de uitgave van de JBGG „Gedoopt — wat betekent dat?" (1978)

In zijn bijdrage ,,Verbond en doop" noemt ds. A. Vergunst het Verbond der genade de basis voor beschouwingen over de heilige doop.

Het wezen van het verbond der genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing tot zaligheid, aldus Vergunst, in navolging van de uitspraken van de generale synode der Gereformeerde Gemeenten van 1931. Ten behoeve van Gods uitverkorenen heeft Gods Zoon alle eisen van Gods recht voldaan. Met Hem maakte God van eeuwigheid een Verbond. Aan Hem zijn de uitverkorenen gegeven, op grond van Zijn Middelaarswerk. Dit eeuwige verbond is onlosmakelijk verbonden met en de grondslag van het direct na de zondeval opgerichte genadeverbond.

Onvoorwaardelijk

Als zodanig is dit verbond der genade dat in Christus onwankelbaar vast ligt voor de Zijnen onafhankelijk van menselijke voorwaarden. Terdege is er echter ook sprake van een persoonlijke verbondssluiting met de gelovigen, op voorwaarde van geloof en bekering. Ten diepste zijn dit geen voorwaarden maar door Christus'' verworven weldaden en als zodanig genadegaven die Hij door de heilige Geest toepast.

In de doop nu, verzegelt God de waarachtigheid van de beloften van het genadeverbond, die ons de eeuwige zaligheid bekend maken, beloften die weliswaar alleen aan de uitverkorenen vermaakt zijn, maar als Gods genade voor alle dopelingen worden uitgestald, aldus drs. Vergunst.

Bediening

Er is namelijk onderscheid tussen het wezen en de bediening van het genadeverbond, ook Ismaël en Ezau waren onder die bediening immers besneden. Juist onder de verbondsbediening — dat is de bijzondere betekenis ervan — worden nu de beloften gepredikt. Daar komt God met rechtvaardige eisen tot ons. Daar worden we van Godswege gebeden ons met Hem te laten verzoenen.

Drs. Vergunst citeert in dit verband ds. G. H. Kersten die zegt dat wie onder deze prediking zijn eigen weg gaat en zich niet met een waar hart bekeert tot God, schuldig is aan verbondsbreuk. „Blijft hij onder deze bediening onbekeerd, zijn hart verhardende, hij zal God de schuld niet kunnen geven, noch Christus, Die in het Evangelie aangeboden wordt". Zoals de hele prediking, aldus drs. Vergunst, die in het kader van de verbondsbediening plaats vindt, ons dringt tot zaligheid, zo gaat er eenzelfde nodiging uit van de doop, het zichtbare verbondsteken.

Ik druk mij heel zorgvuldig uit, maar jij bent het niet met mij eens, om verder onduidelijke redenen. Met de formulering van de Catechismus zal het overgrote deel van de predikanten het wel eens zijn. Het is al erg genoeg dat er een paar zijn die zelfs dat niet voor hun rekening nemen, en dus openlijk afwijken van de belijdenis die zij zelf hebben ondertekend.

De citaten van ds. Vergunst zijn op geen enkele manier een aanwijzing dat ik het verkeerd zou hebben.

[GGotK]

Inmiddels niet meer. Ik schrik trouwens van het gedeelte over de linkerflank van de gereformeerde gemeenten. Dat komt voor mij wat Kuijperiaans over

In het midden en de linkerflank van de GG benadrukken predikanten dat de gedoopte kinderen nu bij God horen en dat hun de heilige Geest niet minder dan de volwassenen wordt toegezegd. Weliswaar benadrukt men ook de noodzaak van bekering en geloof en/of wedergeboorte, maar men laat dit wel staan. In de GGiN doet men alsof dit alleen op de uitverkorenen zou slaan, maar dat is een volkomen vrijzinnige lezing van deze vraag en het antwoord.

Ik mag aan nemen dat je schrikt van wat DDD hierboven zegt en met name 'nu bij God horen'. Ik vind dat ook onzorgvuldig uitgedrukt, laten we het gewoon houden bij 'in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn'.

Het is ook goed om nog eens te bezien wat bijvoorbeeld ds Vergunst hier over heeft gezegd in bijvoorbeeld de uitgave van de JBGG „Gedoopt — wat betekent dat?" (1978)

In zijn bijdrage ,,Verbond en doop" noemt ds. A. Vergunst het Verbond der genade de basis voor beschouwingen over de heilige doop.

Het wezen van het verbond der genade staat onder de beheersing van de uitverkiezing tot zaligheid, aldus Vergunst, in navolging van de uitspraken van de generale synode der Gereformeerde Gemeenten van 1931. Ten behoeve van Gods uitverkorenen heeft Gods Zoon alle eisen van Gods recht voldaan. Met Hem maakte God van eeuwigheid een Verbond. Aan Hem zijn de uitverkorenen gegeven, op grond van Zijn Middelaarswerk. Dit eeuwige verbond is onlosmakelijk verbonden met en de grondslag van het direct na de zondeval opgerichte genadeverbond.

Onvoorwaardelijk

Als zodanig is dit verbond der genade dat in Christus onwankelbaar vast ligt voor de Zijnen onafhankelijk van menselijke voorwaarden. Terdege is er echter ook sprake van een persoonlijke verbondssluiting met de gelovigen, op voorwaarde van geloof en bekering. Ten diepste zijn dit geen voorwaarden maar door Christus'' verworven weldaden en als zodanig genadegaven die Hij door de heilige Geest toepast.

In de doop nu, verzegelt God de waarachtigheid van de beloften van het genadeverbond, die ons de eeuwige zaligheid bekend maken, beloften die weliswaar alleen aan de uitverkorenen vermaakt zijn, maar als Gods genade voor alle dopelingen worden uitgestald, aldus drs. Vergunst.

Bediening

Er is namelijk onderscheid tussen het wezen en de bediening van het genadeverbond, ook Ismaël en Ezau waren onder die bediening immers besneden. Juist onder de verbondsbediening — dat is de bijzondere betekenis ervan — worden nu de beloften gepredikt. Daar komt God met rechtvaardige eisen tot ons. Daar worden we van Godswege gebeden ons met Hem te laten verzoenen.

Drs. Vergunst citeert in dit verband ds. G. H. Kersten die zegt dat wie onder deze prediking zijn eigen weg gaat en zich niet met een waar hart bekeert tot God, schuldig is aan verbondsbreuk. „Blijft hij onder deze bediening onbekeerd, zijn hart verhardende, hij zal God de schuld niet kunnen geven, noch Christus, Die in het Evangelie aangeboden wordt". Zoals de hele prediking, aldus drs. Vergunst, die in het kader van de verbondsbediening plaats vindt, ons dringt tot zaligheid, zo gaat er eenzelfde nodiging uit van de doop, het zichtbare verbondsteken.

Ik druk mij heel zorgvuldig uit, maar jij bent het niet met mij eens, om verder onduidelijke redenen. Met de formulering van de Catechismus zal het overgrote deel van de predikanten het wel eens zijn. Het is al erg genoeg dat er een paar zijn die zelfs dat niet voor hun rekening nemen, en dus openlijk afwijken van de belijdenis die zij zelf hebben ondertekend.

De citaten van ds. Vergunst zijn op geen enkele manier een aanwijzing dat ik het verkeerd zou hebben.

Verkeerd is ook een te groot woord, het gaat om de zorgvuldigheid van jouw gekozen woorden 'nu bij God horen'. Ds Vergunst zegt m.i. toch hier wat anders (zie vetgedrukte woorden).

[DDD]

Dat was, voor zover ik begrijp, helemaal niet de kwestie. De kwestie was, of een midden- of linkerflankpredikant zou kunnen zeggen wat ik zei. Dat ds. Vergunst in een theologisch artikel als predikant iets rechts van het midden andere formuleringen gebruikt, doet daar toch helemaal niet aan af?

Ik twijfel er overigens geen moment aan dat hij de zin exact zou onderschrijven. Maar daar gaat het niet zozeer om.

[GGotK]

Dat was. voor zover ik begrijp, helemaal niet de kwestie. De kwestie was, of een midden- of linkerflankpredikant zou kunnen zeggen wat ik zei. Dat ds. Vergunst in een theologisch artikel als predikant iets rechts van het midden andere formuleringen gebruikt, doet daar toch helemaal niet aan af?

Ik twijfel er overigens geen moment aan dat hij de zin exact zou onderschrijven. Maar daar gaat het helemaal niet om.

Door jouw formulering van wat de midden/linkerflank leert t.a.v. de kinderdoop kwam forumlid Pietje tot de uitspraak 'dat komt voor mij wat Kuijperiaans over'.
Laten we de kwalificatie 'tot God behoren' gewoon houden voor de uitverkorenen, dan kan daar geen discussie over zijn.

[DDD]

Dat vind ik een ernstige versmalling van de doop. Ik zal niet zeggen dat het volkomen ongereformeerd is, want er is nog iets van een verbondsbeschouwing in te bespeuren, maar ik zou met zo'n visie niet voor God durven verschijnen.

Overigens erken ik, dat de leeruitspraken van de GG voor deze visie wel ruimte laten. Maar dat geldt niet voor de Catechismus. Die is heel duidelijk.

Bovendien was helemaal niet de vraag wat jou een goede visie lijkt, hoewel dat op dit forum natuurlijk van belang is, maar het ging er nu over of er verschil is in doopvisie tussen de GGiN en de GG. Ik heb daarover gemeld dat de visie van de GGiN verder afstaat van de catechismus dan die in de linkerflank en het midden van de GG. Als Bruna dat ontkent, dan verdient dat een duidelijke tegenspraak, want dat is een gevaarlijke dwaling, die al een belangrijke oorzaak is dat een derde van de oorspronkelijke GG is vertrokken.

Dat Pietje Puk dit Kuyperiaans noemt, laat zien dat hij ook geen goed gereformeerd zicht heeft op de doop en dat lijkt mij geen reden om de feiten te verdraaien, noch om om de waarheid heen te praten.

[Posthoorn]

In het midden en de linkerflank van de GG benadrukken predikanten dat de gedoopte kinderen nu bij God horen...

In uitwendige zin dan. Dat bedoelt de HC trouwens niet, maar dat is wel wat de GG - en m.i. terecht - leren.

[DDD]

Dat klopt, maar het begrip uitwendige zin is onnodig verwarrend geformuleerd. Het gaat om een persoonlijk behoren, dat echter in de weg van geloof en bekering wordt vervuld. Geloof en bekering zijn echter evenzeer inwendig als uitwendig.

Het onderscheid tussen een uitwendige en inwendige roeping is goed bedoeld, maar mijns inziens ook niet goed geformuleerd. Maar goed, dat is een detail.

[Posthoorn]

Dat klopt, maar het begrip uitwendige zin is onnodig verwarrend geformuleerd. Het gaat om een persoonlijk behoren, dat echter in de weg van geloof en bekering wordt vervuld. Geloof en bekering zijn echter evenzeer inwendig als uitwendig.

Het onderscheid tussen een uitwendige en inwendige roeping is goed bedoeld, maar mijns inziens ook niet goed geformuleerd. Maar goed, dat is een detail.

Dit onderscheid is niet onnodig en niet verwarrend. In het OT was het zo dat je tot het verbond kon behoren, zonder een kind van God te zijn. Maar dat was dan ook strikt genomen niet het genadeverbond, maar het verbond met Abraham en later Israël als volk. Wel werd ín dit verbond het genadeverbond 'bediend', om het maar eens dogmatisch te zeggen. In het NT is deze 'constructie' er niet meer, maar behoor je tot het nieuwe verbond door geloof en bekering, en anders behoor je slechts in uitwendige zin tot dit verbond, zie bijv. 1 Kor. 7:14.

[DDD]

Je leest niet goed.

Het onderscheid is niet onnodig. Maar ik schreef dat het onnodig verwarrend is geformuleerd. En dat bezwaar is groter als het gaat om de uitwendige roeping dan als het gaat om het uitwendig behoren bij het verbond, maar het bezwaar geldt in beide gevallen.

Het uitwendig behoren bij het verbond geldt de gehele mens, ziel, geest en lichaam.

[Posthoorn]

Je leest niet goed.

Het onderscheid is niet onnodig. Maar ik schreef dat het onnodig verwarrend is geformuleerd.

Dat komt op hetzelfde neer.

[Geytenbeekje]

Dat klopt, maar het begrip uitwendige zin is onnodig verwarrend geformuleerd. Het gaat om een persoonlijk behoren, dat echter in de weg van geloof en bekering wordt vervuld. Geloof en bekering zijn echter evenzeer inwendig als uitwendig.

Het onderscheid tussen een uitwendige en inwendige roeping is goed bedoeld, maar mijns inziens ook niet goed geformuleerd. Maar goed, dat is een detail.

Dit onderscheid is niet onnodig en niet verwarrend. In het OT was het zo dat je tot het verbond kon behoren, zonder een kind van God te zijn. Maar dat was dan ook strikt genomen niet het genadeverbond, maar het verbond met Abraham en later Israël als volk. Wel werd ín dit verbond het genadeverbond 'bediend', om het maar eens dogmatisch te zeggen. In het NT is deze 'constructie' er niet meer, maar behoor je tot het nieuwe verbond door geloof en bekering, en anders behoor je slechts in uitwendige zin tot dit verbond, zie bijv. 1 Kor. 7:14.

Dus je hoort toch wel tot het verbond, ook alleen alleen maar het uitwendig is.
Precies hoe bijv veel hervormd-gereformeerde predikanten er over denken.

[Posthoorn]

Dus je hoort toch wel tot het verbond, ook alleen alleen maar het uitwendig is.
Precies hoe bijv veel hervormd-gereformeerde predikanten er over denken.

Dat weet ik niet, of hervormd-gereformeerde predikanten zo denken. Uitwendig tot het verbond behoren, betekent dat je er ten diepste nog vreemdeling van bent. Dat verandert pas door genade.

[Geytenbeekje]

Dus je hoort toch wel tot het verbond, ook alleen alleen maar het uitwendig is.
Precies hoe bijv veel hervormd-gereformeerde predikanten er over denken.

Dat weet ik niet, of hervormd-gereformeerde predikanten zo denken. Uitwendig tot het verbond behoren, betekent dat je er ten diepste nog vreemdeling van bent. Dat verandert pas door genade.

Ik zie dit anders.
Stel je hebt een zoon die alles kapot slaat, alles overhoop trapt, naar een gesticht moet.
Toch blijven zijn ouders vader en moeder van hem, en ondanks dat houden ze (als het goed is) van hem.
Zo is God ook, wij hebben alles verbeurd, gescheurd en overhoop gegooid. Toch staat God op de uitkijk net als die vader, en roept ons toe om te bekeren. Maar is wel ten alle tijde je Schepper die van je houd, en daarom niet de hel in wilt sturen.


En je moet andere conclusies trekken.
Je moet dan overgaan op de geloofsdoop. Belijdenis doen, waar doe je het dan voor ? Met een historisch geloof lukt het je ook wel om de 3FVE als uiterlijke belijdenis te zien.
Dat zie ik in de GGiN niet doen, wel in evangelische kring licht tot en met Ikabod.