SecorDabar schreef:Beste Ditbenik,
Vraag u eens af of zulke reacties de toets van Gods Woord kunnen doorstaan.
Ik vind het ongepast om respectloos en denigrerend te spreken over "treuren op hele noten",e.d, e.d.
Het lijkt wel of het vies is om niet-ritimisch te zingen....
Het lijkt mijns inziens meer op venijngeving op bepaalde kerkelijke tradities.
Tradities die niet tegen Gods Woord ingaan.
De apostel Paulus schrijft: Wie de naam van Christus noemt. staat af van ongerechtigheid.
Er kan ook een ijdel roemen in de naam van Christus te zijn, een ijdele hoop, en een niet zaligmakend geloof zijn.

M.i. heeft het geven van een feitelijke voorstelling van zaken niets te maken met een ijdel roemen in de Naam van Christus of het afgeven op bepaalde kerkelijke tradities. Ik maak deel uit van een kerkelijke gemeente waar op hele noten wordt gezongen. Daar heb ik me nooit tegen verzet. Waar ik me wel tegen verzet is de onbijbelse en onzinnige voorstelling dat in de hemel klaag-, treur- of boetepsalmen gezongen zullen worden op hele noten. Die psalmen zullen in de hemel niet meer gezongen worden en er zal niet meer op hele noten gezongen worden.

Er is niets aan te doen. Of refoforum dan een platform is voor reformatorische christenen doet
blijkbaar niet ter zake. Deze éne en enige leer der Waarheid ontmoet overal tegenspraak, spot, hoon en venijngeving. Een andere zaak is wel dat men het niet zo verwacht op een forum met regels en een grondslag zoals iedere forummer die ondertekent heeft. Ik heb hier vele malen op gewezen. Het baat niet. Men gaat door.
Daarom zwijg ik ook maar. Het ligt voor degene die het wel gehoord hebben maar het niet horen willen. Daar ligt de zaak. In feite hoeft ons dat ook niet te verwonderen, dat is ook Bijbels. Het zou zelfs bedenkelijker zijn als men de hemel in geprezen werd...

Ik begrijp hieruit dat het om een reformatorische christen te zijn niet noodzakelijk is dat je in Christus bent, maar dat je vind dat in de hemel getreurd wordt op hele noten. Als dat de norm is ben ik inderdaad geen reformatorisch christen.
Ja, ik heb ook ingestemd met regels en grondslag van dit forum. Ik heb ze nog eens even doorgelezen en kan u verzekeren dat ik van harte de grondslag (Bijbel en 3 formulieren van eenheid) onderschrijf, dat ik sta in de lijn van de reformatie. 'Nadere' staat gelukkig tussen haakjes want dat is zo breed dat je zou moeten specificeren. Ik voel me bijvoorbeeld zeer verwant met iemand als a Brakel, maar andere predikanten uit de 'Nadere' reformatie staan duidelijk in een andere lijn.
Ik ben belijdend lid van de bovenste kerk uit het rijtje en houd me aan de gedragsregels van het forum. Frapant is trouwens dat degene die mij van het forum wil laten verwijderen omdat we inhoudelijk van mening verschillen niet zoals de regels voorschrijven hierover inhoudelijk wil discussiëren maar het direct op de persoon speelt. En dat is nu juist iets wat volgens de gedragsregels niet is toegestaan.

Verder troost ik mij met de gedachte dat ik sinds de overname door het RD niet meer van het forum ben verwijderd. Zelfs niet nadat ik een standpunt onderbouwde met gegevens uit Schrift en belijdenis. Dat vind ik een positieve ontwikkeling. Waarvan acte.

Beste Ditbenik,
U behoort bij de Hersteld Hervormde Kerk van Apeldoorn.
Als ik uw denigrerende reacties lees, dan denk ik weleens: Is dat nu de vrucht van de prediking van de weleerwaarde heer Ds. R. van Kooten?
Als u de naam van Chrustus noemt, en zegt dat u in Christus bent, dan zult u innerlijk eens reuk van Christus moeten geven.
En geen smalende opmerkingen over een veracht treurend christendom.
Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien (Psalm 126)
Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Deze woorden van de Heere Jezus Christus kunnen in het treuren nog blijdschap geven.
Het is echter alleen door de Heilige Geest te verstaan.

SecorDabar schreef:Beste Ditbenik,
U behoort bij de Hersteld Hervormde Kerk van Apeldoorn.
Als ik uw denigrerende reacties lees, dan denk ik weleens: Is dat nu de vrucht van de prediking van de weleerwaarde heer Ds. R. van Kooten?
Als u de naam van Chrustus noemt, en zegt dat u in Christus bent, dan zult u innerlijk eens reuk van Christus moeten geven.
En geen smalende opmerkingen over een veracht treurend christendom.
Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien (Psalm 126)
Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Deze woorden van de Heere Jezus Christus kunnen in het treuren nog blijdschap geven.
Het is echter alleen door de Heilige Geest te verstaan.

Beste SecorDabar,

Ik laat de uitkomst van uw puzzeltje en uw conclusie over mijn al dan niet in Christus zijn graag voor uw rekening. Nog even los van het feit dat in Apeldoorn geen HHK is maar slechts een HHG.
Wel vraag ik u mij aan te wijzen waar ik smalende opmerkingen heb gemaakt over een veracht treurend christendom. Die beschuldiging is namelijk een valse. Dat bedoel ik met op de persoon spelen. U verdraait mijn woorden, vult ze anders in, om op basis van die valse voorstelling van zaken uw oordeel te vellen. En bedoelt u vervolgens in de laatste zin aan te geven dat uw reactie door de Heilige Geest is ingegeven? Dat kan ik me niet voorstellen.

Ditbenik schreef:

SecorDabar schreef:Beste Ditbenik,
U behoort bij de Hersteld Hervormde Kerk van Apeldoorn.
Als ik uw denigrerende reacties lees, dan denk ik weleens: Is dat nu de vrucht van de prediking van de weleerwaarde heer Ds. R. van Kooten?
Als u de naam van Chrustus noemt, en zegt dat u in Christus bent, dan zult u innerlijk eens reuk van Christus moeten geven.
En geen smalende opmerkingen over een veracht treurend christendom.
Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien (Psalm 126)
Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Deze woorden van de Heere Jezus Christus kunnen in het treuren nog blijdschap geven.
Het is echter alleen door de Heilige Geest te verstaan.

Beste SecorDabar,

Ik laat de uitkomst van uw puzzeltje en uw conclusie over mijn al dan niet in Christus zijn graag voor uw rekening. Nog even los van het feit dat in Apeldoorn geen HHK is maar slechts een HHG.
Wel vraag ik u mij aan te wijzen waar ik smalende opmerkingen heb gemaakt over een veracht treurend christendom. Die beschuldiging is namelijk een valse. Dat bedoel ik met op de persoon spelen. U verdraait mijn woorden, vult ze anders in, om op basis van die valse voorstelling van zaken uw oordeel te vellen. En bedoelt u vervolgens in de laatste zin aan te geven dat uw reactie door de Heilige Geest is ingegeven? Dat kan ik me niet voorstellen.

U hebt een paar weken geleden ook een heel cynische reactie geplaats over het inenten.
weet u dat nog: wat hebben ze het goed getroffen met het niet inenten van hun kinderen...,e.d, e.d.

Dat heeft toch niks te maken met het treurend christendom? Daar heeft Ditbenik namelijk echt geen denigrerende opmerkingen over geplaatst.

Curatorium schreef:Dat heeft toch niks te maken met het treurend christendom? Daar heeft Ditbenik namelijk echt geen denigrerende opmerkingen over geplaatst.

Wel een cynische, dat wel.
En dat is geen werk van de Heilige Geest.

SecorDabar schreef:

Ditbenik schreef:

SecorDabar schreef:Beste Ditbenik,
U behoort bij de Hersteld Hervormde Kerk van Apeldoorn.
Als ik uw denigrerende reacties lees, dan denk ik weleens: Is dat nu de vrucht van de prediking van de weleerwaarde heer Ds. R. van Kooten?
Als u de naam van Chrustus noemt, en zegt dat u in Christus bent, dan zult u innerlijk eens reuk van Christus moeten geven.
En geen smalende opmerkingen over een veracht treurend christendom.
Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien (Psalm 126)
Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Deze woorden van de Heere Jezus Christus kunnen in het treuren nog blijdschap geven.
Het is echter alleen door de Heilige Geest te verstaan.

Beste SecorDabar,

Ik laat de uitkomst van uw puzzeltje en uw conclusie over mijn al dan niet in Christus zijn graag voor uw rekening. Nog even los van het feit dat in Apeldoorn geen HHK is maar slechts een HHG.
Wel vraag ik u mij aan te wijzen waar ik smalende opmerkingen heb gemaakt over een veracht treurend christendom. Die beschuldiging is namelijk een valse. Dat bedoel ik met op de persoon spelen. U verdraait mijn woorden, vult ze anders in, om op basis van die valse voorstelling van zaken uw oordeel te vellen. En bedoelt u vervolgens in de laatste zin aan te geven dat uw reactie door de Heilige Geest is ingegeven? Dat kan ik me niet voorstellen.

U hebt een paar weken geleden ook een heel cynische reactie geplaats over het inenten.
weet u dat nog: wat hebben ze het goed getroffen met het niet inenten van hun kinderen...,e.d, e.d.

Opnieuw een voorbeeld van het verdraaien van mijn woorden. Ik schreef namelijk niet 'wat hebben ze maar wat hebben we. En dat in het verband van een heel rijtje van zaken op grond waarvan we anderen veroordelen omdat zij niet aan die normen voldoen. Voor uw helderheid zal ik het de hele posting hier nog even onder plakken.

Wat hebben wij Nederlanders het toch geweldig getroffen vergeleken bij alle christenen elders in de wereld. Wij kunnen ons profileren op ons niet gevaccineerd zijn (wie dat wel is hoort er niet echt bij en is zeker geen echte christen), op ons keurige driedelige zwarte pak met zwarte strop (wie hiervan afwijkt mag het nog wel eens nakijken), op ons zingen op hele noten (wie op natuurlijke wijze zingt is vast een natuurlijk persoon en niet geestelijk), op het niet bezitten van TV (wie zo'n apparaat wel heeft is werelds en wordt tuchtwaardig verklaard door hen die op de pc uitzending gemist kijken). Buiten onze grenzen kent men al die problemen niet. Hoe zou dat toch komen? En wat is het gevolg van al deze discussies? Om moedeloos van te worden. Ons volk gaat verloren en wij, kerkmensen, discussiëren tot we er bij neervallen. Vroom maar liefdeloos. Klinkend koper of een schallende cimbaal, niets, noemt Paulus dat.
Of ben ik nu te cynisch?

Ging het mij hier om het niet inge-ent zijn? Nee. In deze posting zeg ik daarover niets. Ik ben zelf niet inge-ent. Mijn kinderen wel. Waar het mij om ging is te laten zien dat we binnen de reformatorische gezindte ons zelf boven anderen verheffen op grond van discussies die typisch en uitsluitend Nederlands zijn. En tegelijk laten we ons volk verloren gaan zonder onze naasten op te zoeken met het evangelie.

Discussieren of veroordelen beste SecorDabar? Prima, ga je gang, maar dan wel op basis van feiten. Niet eerst de feiten verdraaien. Of ben ik nu niet reformatorisch genoeg?

Ditbenik schreef:

SecorDabar schreef:

Ditbenik schreef:

SecorDabar schreef:Beste Ditbenik,
U behoort bij de Hersteld Hervormde Kerk van Apeldoorn.
Als ik uw denigrerende reacties lees, dan denk ik weleens: Is dat nu de vrucht van de prediking van de weleerwaarde heer Ds. R. van Kooten?
Als u de naam van Chrustus noemt, en zegt dat u in Christus bent, dan zult u innerlijk eens reuk van Christus moeten geven.
En geen smalende opmerkingen over een veracht treurend christendom.
Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien (Psalm 126)
Zalig zijn die treuren, want zij zullen vertroost worden.
Deze woorden van de Heere Jezus Christus kunnen in het treuren nog blijdschap geven.
Het is echter alleen door de Heilige Geest te verstaan.

Beste SecorDabar,

Ik laat de uitkomst van uw puzzeltje en uw conclusie over mijn al dan niet in Christus zijn graag voor uw rekening. Nog even los van het feit dat in Apeldoorn geen HHK is maar slechts een HHG.
Wel vraag ik u mij aan te wijzen waar ik smalende opmerkingen heb gemaakt over een veracht treurend christendom. Die beschuldiging is namelijk een valse. Dat bedoel ik met op de persoon spelen. U verdraait mijn woorden, vult ze anders in, om op basis van die valse voorstelling van zaken uw oordeel te vellen. En bedoelt u vervolgens in de laatste zin aan te geven dat uw reactie door de Heilige Geest is ingegeven? Dat kan ik me niet voorstellen.

U hebt een paar weken geleden ook een heel cynische reactie geplaats over het inenten.
weet u dat nog: wat hebben ze het goed getroffen met het niet inenten van hun kinderen...,e.d, e.d.

Opnieuw een voorbeeld van het verdraaien van mijn woorden. Ik schreef namelijk niet 'wat hebben ze maar wat hebben we. En dat in het verband van een heel rijtje van zaken op grond waarvan we anderen veroordelen omdat zij niet aan die normen voldoen. Voor uw helderheid zal ik het de hele posting hier nog even onder plakken.

Wat hebben wij Nederlanders het toch geweldig getroffen vergeleken bij alle christenen elders in de wereld. Wij kunnen ons profileren op ons niet gevaccineerd zijn (wie dat wel is hoort er niet echt bij en is zeker geen echte christen), op ons keurige driedelige zwarte pak met zwarte strop (wie hiervan afwijkt mag het nog wel eens nakijken), op ons zingen op hele noten (wie op natuurlijke wijze zingt is vast een natuurlijk persoon en niet geestelijk), op het niet bezitten van TV (wie zo'n apparaat wel heeft is werelds en wordt tuchtwaardig verklaard door hen die op de pc uitzending gemist kijken). Buiten onze grenzen kent men al die problemen niet. Hoe zou dat toch komen? En wat is het gevolg van al deze discussies? Om moedeloos van te worden. Ons volk gaat verloren en wij, kerkmensen, discussiëren tot we er bij neervallen. Vroom maar liefdeloos. Klinkend koper of een schallende cimbaal, niets, noemt Paulus dat.
Of ben ik nu te cynisch?

Ging het mij hier om het niet inge-ent zijn? Nee. In deze posting zeg ik daarover niets. Ik ben zelf niet inge-ent. Mijn kinderen wel. Waar het mij om ging is te laten zien dat we binnen de reformatorische gezindte ons zelf boven anderen verheffen op grond van discussies die typisch en uitsluitend Nederlands zijn. En tegelijk laten we ons volk verloren gaan zonder onze naasten op te zoeken met het evangelie.

Discussieren of veroordelen beste SecorDabar? Prima, ga je gang, maar dan wel op basis van feiten. Niet eerst de feiten verdraaien. Of ben ik nu niet reformatorisch genoeg?

Waarop baseert u dat dit uitsluitend Nederlands is?
En wat heeft een dergelijke reactie nu werkelijk inhoudelijk te maken met gemoedsbezwaren tegen inenten?

Waarop baseert u dat dit uitsluitend Nederlands is?
En wat heeft een dergelijke reactie nu werkelijk inhoudelijk te maken met gemoedsbezwaren tegen inenten?

Waarom ga je nu voorbij aan mijn opmerkingen over het verdraaien van mijn woorden?

Curatorium schreef:
Dat heeft toch niks te maken met het treurend christendom? Daar heeft Ditbenik namelijk echt geen denigrerende opmerkingen over geplaatst.

Wel een cynische, dat wel.
En dat is geen werk van de Heilige Geest.

Waar heb ik daarover een cynische opmerking gemaakt? Lees mijn toelichting van vanmorgen nog eens terug. En inderdaad mijn postings zijn geen werk van de Heilige Geest. Als die van u dat wel zouden zijn, zou ik er geen opmerkingen over durven maken.Uw suggestieve beroep hierop lijkt me dan ook een reformatorische afsluiting van onze discussie.

Ditbenik schreef:

Waarop baseert u dat dit uitsluitend Nederlands is?
En wat heeft een dergelijke reactie nu werkelijk inhoudelijk te maken met gemoedsbezwaren tegen inenten?

Waarom ga je nu voorbij aan mijn opmerkingen over het verdraaien van mijn woorden?

Curatorium schreef:
Dat heeft toch niks te maken met het treurend christendom? Daar heeft Ditbenik namelijk echt geen denigrerende opmerkingen over geplaatst.

Wel een cynische, dat wel.
En dat is geen werk van de Heilige Geest.

Waar heb ik daarover een cynische opmerking gemaakt? Lees mijn toelichting van vanmorgen nog eens terug. En inderdaad mijn postings zijn geen werk van de Heilige Geest. Als die van u dat wel zouden zijn, zou ik er geen opmerkingen over durven maken.Uw suggestieve beroep hierop lijkt me dan ook een reformatorische afsluiting van onze discussie.

Beste vriend Ditbenik,
U vraagt waarom ik niet op uw opmerkingen in ga?
Het lijkt mij het beste uw opmerkingen liever voor uw eigen rekening te laten.
Het lijkt me niet zinvol om mijzelf te verdedigen. Waarom zou ik?
In mijn opmerking bedoel ik u niet persoonlijk op de man te spelen, daarom schreef ik telkens: Vraagt het u zelf eens af...of, waarom....??
Maar ik kan me voorstellen dat dit anders overkomt, en dat ik op de man speel. Als dat zo is, dan bied ik u mijn excuses aan.
Het is natuurlijk goed te overwegen of we met onze reacties geen aanstoot geven aan anderen.
Weet u vriend op dit moment kijkt de Heere Jezus Christus met ons mee over onze schouders wat wij schrijven...
Hij is lichamelijk opgevaren ten hemel, en Zijn ogen doorlopen de ganse aarde.
Laten we daarom ziende op Hem de ander uitnemender achten dan onszelf.
Mijzelf natuurlijk ingesloten. De Heere doe verzoening over het onze.

Een ieder die bekeerd en zalig wordt, moet immers ook voor zichzelven geestelijk overtuigd worden in zijn eigen gemoed,
zal hij tot de rechte ziels-boetvaardigheid geraken, en een bekwaam vatbaar voorwerp kunnen zijn voor
de vrije genade in Christus, die aan alle arme overtuigde zondaren om niet beloofd wordt in het Evangelie.
Dit is de grote zaak waar het op aan komt; indien wij maar eenmaal de rechte leer der overtuigng niet wel bevatten,
dan kunnen wij gemakkelijk genoeg met alle andere gereformeerde waarheden zo heen werken
in een subtiele weg van Pelagiaanse vrije-wil drijvers, een weg, die wel recht schijnt, maar welke laatste toch de dood is.
En hiermee heeft mij de Heere al meer en meer believen te doen zien,
dat de grote ellende nu zit van ons hedendaags Christendom.
Want nadien de grond van der mensen harten door de zaligmakende overtuiging van
de Heilige Geest niet genoeg geroerd en week gemaakt is, zo kan er de ware genade van het Evangelische geloof
ook nooit er recht in wassen en het zaad van Christus kan er niet diep genoeg in wortelen;
maar het moet verstikken eer het eens ter zaligheid rijp kan worden.
De arme bedrogen mensen verrichten slechts een deel uitwendige plichten, maar
zij weten bevindelijk niet van het geestelijk geloofs- en genadeleven in Christus.
En zo bouwt men deze wand al met loze kalk, totdat hij eindelijk eens droevig zal instorten.
Doch wie is er machtig de ongelukkige bedrogen zielen hiervan recht te overtuigen, dan God alleen,
als Hij Zijn geestelijk licht in hen wil laten schijnen?

Ons meeste volk is thans gewoon een Christus te halen door een besluit
uit dingen die in hen zijn.
Maar weinigen komen er geheel arm en ledig tot Christus Zelven, om Hem
door Geestes kracht, oprecht gelovig te halen uit
de Evangelische beloften van Gods vrije genade.

Uit: Brieven van Ds. Theodorus van der Groe (1705-1784)

Gelezen:

DE DORDTSE LEERREGELS: ECHTE GENADE IS VRIJE GENADE

Er zijn van die woorden die overbodig lijken. Wie bijvoorbeeld spreekt van een ronde cirkel kan het woordje ‘rond’ natuurlijk gewoon weglaten. Waarom spreken we dan eigenlijk van ‘vrije genade’? Als genade niet vrij is, dan is het toch eigenlijk geen genade?

Helemaal waar! Maar zoals mensen van een ronde cirkel soms een vierkante cirkel weten te maken, zo is het ook met het woordje genade. Het wordt nogal eens verbogen en misbruikt. Dat wordt duidelijk als we letten op de strijd die geleid heeft tot het ontstaan van de Dordtse Leerregels, het laatste belijdenisgeschrift waaraan we onze aandacht geven.

TOETSSTEEN
Waar gaat het eigenlijk over in de Dordtse Leerregels? Als het er op aan komt spreekt elke kerk en iedere christen over genade. Denk alleen maar aan het bekende gezang van John Newton “Amazing Grace” (Verbazingwekkende genade), een lied dar inmiddels is gekaapt door predikers die neits moeten hebben van het calvinisme, door doedelzakspelers van de Schotse Hooglanden en zelfs door wereldberoemde rockzangers. Het lijkt er haast op dat iedereen in genade gelooft.

Toch moeten we nuchter blijven. Wat bedoelen mensen als ze van ‘genade’ spreken? Gaat het om genade in het algemeen, of om genade in de Bijbelse zin van het woord? Om vrije en soevereine genade, of om genade die je zelf kunt pakken? Om helpende genade (genade die aanvult was bij mij ontbreekt), of om verlossende genade (genade die mij uit het moeras van mijn onmacht en vijandschap trekt)?
Is Gods bijzondere genade iets dat ik kan afwijzen, of is zij krachtdadig en onweerstaanbaar? Deze vragen kunnen dienen om een toetssteen in de verwarring op kerkelijk en godsdienstig gebied. Ze zullen ons ook helpen om het grote belang van de Dordtse Leerregels in te zien.

DOOR DE ACHTERDEUR
De Dordtse Leerregels zijn geschreven in de zeventiende eeuw. Ongeveer honderd jaar eerder was het licht gaan schijnen. Hervormers als Luther, Zwingli en Calvijn stelden zich teweer tegen de dwalingen van de Roomse Kerk. Zij waren aan de weet gekomen dat een mens met zijn zogenaamde goede werken niets kan verdienen. Ze leerden dat een arme zondaar alleen maar gered kan worden uit vrije genade, door het geloof in Christus. Zo werd de banier van het Evangelie weer opgeheven.
Helaas, de natuurlijke mens geeft niet zo gauw op, ook niet als hij godsdienstig is. De ‘nieuwe leer’ kreeg dan ook te maken met felle tegenstand. Terwijl de Roomse Kerk een contrareformatie organiseerde, ontstond er ook strijd in het eigen kamp. Sommige protestanten wilden wel toegeven dat je alleen zalig wordt door het geloof, maar zij maakten van dat geloof een werk dat wij tot stand moeten brengen. Heel subtiel ging er een wissel om. De mens kwam in het middelpunt te staan – de gelovende mens, de gewillige mens, de mens die meewerkt met God. Kortom, de dwaling die door de voordeur was uitgeworpen, werd door de achterdeur weer binnengehaald.

VRIJE WIL OF VRIJE GENADE
Nederland heeft de twijfelachtige eer het land te zijn waar djt alles plaatsvond. Het zijn de Nederlanders die de remonstrantse leer op de kaart hebben gezet. In het buitenland worden remonstranten doorgaans Arminianen genoemd – aanhangers van Arminius, een man uit Oudewater die grote onrust verwekte in de vaderlandse kerk. Een jaar na zijn dood, in 1609 stelden zijn volgelingen een ‘remonstrantie’ op (een protest) dat uit vijf punten bestond. Zij vroegen daarin om herziening van de Nederlandse Geloofsbelijdenis en de Heidelbergse Catechismus. Ze geloofden nog wel in een uitverkiezing, maar – zeiden ze – mensen worden verkoren om hun geloof en niet tot het geloof. Zodoende werd de zaligheid afhankelijk van de instemming en volharding van de mens.
Twee jaar later schreven calvinistische predikanten een ‘contra-remonstrantie’. De hele natie raakte verdeeld en het volk begon af te drijven in de richting van een burgeroorlog. Er moest iets gebeuren, en de tijd drong!

NATIONAAL EN INTERNATIONAAL
Op aandringen van Prins Maurits werd in 1618 een belangrijke bijeenkomst belegd: De Nationale Synode van Dordrecht. Deze vergadering had overigens een internationaal tintje door de aanwezigheid van 27 theologen uit Engeland, Schotland, Zwitserland en andere landen. Op de 132e zitting van de synode – het was inmiddels in de lente van 1619 – werden de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten aanvaard. Alle ambtsdragers werden aangespoord de leer van vrije genade te bevorderen waar ze maar konden.

Een groot wonder was gebeurd. Het had er donker uitgezien in Nederland. Bijna alle rechtzinnige predikers was de mond gesnoerd. De politieke leider van de remonstranten had dominee Rossaeus uit Den Haag spottend toegeroepen: ‘Je staat helemaal alleen!’ ‘Nee meneer’, had deze geantwoord, ‘God de Heere is met mij, en ook de duizenden vromen die er in dit land nog gevonden worden’. Zijn vertrouwen werd niet beschaamd. Binnen een jaar was de valse leer veroordeeld en waren 200 remonstrantse predikanten afgezet.

EEN SCHAT, OOK VANDAAG!
Nu zou iemand kunnen vragen: ‘Maar zijn dit geen dingen uit een grijs verleden? Is het zo belangrijk om deze geschiedenis te kennen en je te verdiepen in dat oude geschrift?’ Het antwoord is: ‘Jazeker!’ De strijd die 400 jaar geleden begon is nooit ten volle gestreden zolang Gods Kerk hier op aarde is. Waarom niet? Omdat de remonstrant nooit sterft! Hij woont in ons hart. Wij kunnen gewoon niet aanvaarden dat vijanden met God worden verzoend. Wij kleden die vijand netjes aan en maken er een deugdzame man of een gewillige gelovige van. Het maakt ons boos dat de Heere niets van ons kan gebruiken. We zien het niet, en we willen het niet ook!
Velen vandaag die zich reformatorisch noemen hebben niet het minste begrip van wat onze vaderen geloofden. Zij gaan ervan uit dat de mens in staat is zich te bekeren en – op eigen kracht, desnoods met hulp van boven – de goede keuze te maken. Als er nog gesproken wordt van de uitverkiezing, dan wordt daar een enorme zwaai aan gegeven. Christus wordt voorgesteld als een Zaligmaker Die voor alle mensen is gestorven, maar voor niemand in het bijzonder. De nieuwe geboorte heet niet langer een eenzijdig Godswerk, maar ‘Gods antwoord op de beslissing van de mens’.

EEN BOODSCHAP
De moderne gelovige voelt weerzin tegen de oude waarheid. Hij wordt er kriegel van. Deze waarheid is niet meer van deze tijd, en mensen worden er maar wanhopig van. Kennelijk vraagt hij zich niet eens af of wanhoop wel eens heilzaam zou kunnen zijn. Het enige wat lijkt te tellen is dat mensen ‘een goed gevoel’ krijgen. Dit mensgerichte evangelie lijkt warm en aantrekkelijk, maar is zij dat ook?
Stel dat iemand in een diep ravijn is gevallen en daar met gebroken ledematen kreunt: ‘Blijf alstublieft uit mijn buurt’, dan heeft hij een redder nodig die afdaalt naar de diepte, hem radicaal op andere gedachten brengt en hem vervolgens naar boven draagt. Een remonstratse prediker werpt eigenlijk alleen maar een touw toe aan de ongelukkige man. ‘Aanpakken!’ roept hij; ‘en vasthouden!’ Dat lijkt barmhartig, maar in feite is het wreed.
Begrijpen we het? Gaat het hier om kleine dingen? We weten het antwoord. Als genade geen vrije genade is, dan is het helemaal geen genade. Maar als genade vrij valt, dan is er nog een boodschap. Dan is er doen aan voor de slechtste van de slechten!

Ds. C. Sonnevelt

Bron: DE SAAMBINDER 15 augustus 2013

-DIA- schreef:Gelezen:

DE DORDTSE LEERREGELS: ECHTE GENADE IS VRIJE GENADE

Er zijn van die woorden die overbodig lijken. Wie bijvoorbeeld spreekt van een ronde cirkel kan het woordje ‘rond’ natuurlijk gewoon weglaten. Waarom spreken we dan eigenlijk van ‘vrije genade’? Als genade niet vrij is, dan is het toch eigenlijk geen genade?

Helemaal waar! Maar zoals mensen van een ronde cirkel soms een vierkante cirkel weten te maken, zo is het ook met het woordje genade. Het wordt nogal eens verbogen en misbruikt. Dat wordt duidelijk als we letten op de strijd die geleid heeft tot het ontstaan van de Dordtse Leerregels, het laatste belijdenisgeschrift waaraan we onze aandacht geven.

TOETSSTEEN
Waar gaat het eigenlijk over in de Dordtse Leerregels? Als het er op aan komt spreekt elke kerk en iedere christen over genade. Denk alleen maar aan het bekende gezang van John Newton “Amazing Grace” (Verbazingwekkende genade), een lied dar inmiddels is gekaapt door predikers die neits moeten hebben van het calvinisme, door doedelzakspelers van de Schotse Hooglanden en zelfs door wereldberoemde rockzangers. Het lijkt er haast op dat iedereen in genade gelooft.

Toch moeten we nuchter blijven. Wat bedoelen mensen als ze van ‘genade’ spreken? Gaat het om genade in het algemeen, of om genade in de Bijbelse zin van het woord? Om vrije en soevereine genade, of om genade die je zelf kunt pakken? Om helpende genade (genade die aanvult was bij mij ontbreekt), of om verlossende genade (genade die mij uit het moeras van mijn onmacht en vijandschap trekt)?
Is Gods bijzondere genade iets dat ik kan afwijzen, of is zij krachtdadig en onweerstaanbaar? Deze vragen kunnen dienen om een toetssteen in de verwarring op kerkelijk en godsdienstig gebied. Ze zullen ons ook helpen om het grote belang van de Dordtse Leerregels in te zien.

DOOR DE ACHTERDEUR
De Dordtse Leerregels zijn geschreven in de zeventiende eeuw. Ongeveer honderd jaar eerder was het licht gaan schijnen. Hervormers als Luther, Zwingli en Calvijn stelden zich teweer tegen de dwalingen van de Roomse Kerk. Zij waren aan de weet gekomen dat een mens met zijn zogenaamde goede werken niets kan verdienen. Ze leerden dat een arme zondaar alleen maar gered kan worden uit vrije genade, door het geloof in Christus. Zo werd de banier van het Evangelie weer opgeheven.
Helaas, de natuurlijke mens geeft niet zo gauw op, ook niet als hij godsdienstig is. De ‘nieuwe leer’ kreeg dan ook te maken met felle tegenstand. Terwijl de Roomse Kerk een contrareformatie organiseerde, ontstond er ook strijd in het eigen kamp. Sommige protestanten wilden wel toegeven dat je alleen zalig wordt door het geloof, maar zij maakten van dat geloof een werk dat wij tot stand moeten brengen. Heel subtiel ging er een wissel om. De mens kwam in het middelpunt te staan – de gelovende mens, de gewillige mens, de mens die meewerkt met God. Kortom, de dwaling die door de voordeur was uitgeworpen, werd door de achterdeur weer binnengehaald.

VRIJE WIL OF VRIJE GENADE
Nederland heeft de twijfelachtige eer het land te zijn waar djt alles plaatsvond. Het zijn de Nederlanders die de remonstrantse leer op de kaart hebben gezet. In het buitenland worden remonstranten doorgaans Arminianen genoemd – aanhangers van Arminius, een man uit Oudewater die grote onrust verwekte in de vaderlandse kerk. Een jaar na zijn dood, in 1609 stelden zijn volgelingen een ‘remonstrantie’ op (een protest) dat uit vijf punten bestond. Zij vroegen daarin om herziening van de Nederlandse Geloofsbelijdenis en de Heidelbergse Catechismus. Ze geloofden nog wel in een uitverkiezing, maar – zeiden ze – mensen worden verkoren om hun geloof en niet tot het geloof. Zodoende werd de zaligheid afhankelijk van de instemming en volharding van de mens.
Twee jaar later schreven calvinistische predikanten een ‘contra-remonstrantie’. De hele natie raakte verdeeld en het volk begon af te drijven in de richting van een burgeroorlog. Er moest iets gebeuren, en de tijd drong!

NATIONAAL EN INTERNATIONAAL
Op aandringen van Prins Maurits werd in 1618 een belangrijke bijeenkomst belegd: De Nationale Synode van Dordrecht. Deze vergadering had overigens een internationaal tintje door de aanwezigheid van 27 theologen uit Engeland, Schotland, Zwitserland en andere landen. Op de 132e zitting van de synode – het was inmiddels in de lente van 1619 – werden de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten aanvaard. Alle ambtsdragers werden aangespoord de leer van vrije genade te bevorderen waar ze maar konden.

Een groot wonder was gebeurd. Het had er donker uitgezien in Nederland. Bijna alle rechtzinnige predikers was de mond gesnoerd. De politieke leider van de remonstranten had dominee Rossaeus uit Den Haag spottend toegeroepen: ‘Je staat helemaal alleen!’ ‘Nee meneer’, had deze geantwoord, ‘God de Heere is met mij, en ook de duizenden vromen die er in dit land nog gevonden worden’. Zijn vertrouwen werd niet beschaamd. Binnen een jaar was de valse leer veroordeeld en waren 200 remonstrantse predikanten afgezet.

EEN SCHAT, OOK VANDAAG!
Nu zou iemand kunnen vragen: ‘Maar zijn dit geen dingen uit een grijs verleden? Is het zo belangrijk om deze geschiedenis te kennen en je te verdiepen in dat oude geschrift?’ Het antwoord is: ‘Jazeker!’ De strijd die 400 jaar geleden begon is nooit ten volle gestreden zolang Gods Kerk hier op aarde is. Waarom niet? Omdat de remonstrant nooit sterft! Hij woont in ons hart. Wij kunnen gewoon niet aanvaarden dat vijanden met God worden verzoend. Wij kleden die vijand netjes aan en maken er een deugdzame man of een gewillige gelovige van. Het maakt ons boos dat de Heere niets van ons kan gebruiken. We zien het niet, en we willen het niet ook!
Velen vandaag die zich reformatorisch noemen hebben niet het minste begrip van wat onze vaderen geloofden. Zij gaan ervan uit dat de mens in staat is zich te bekeren en – op eigen kracht, desnoods met hulp van boven – de goede keuze te maken. Als er nog gesproken wordt van de uitverkiezing, dan wordt daar een enorme zwaai aan gegeven. Christus wordt voorgesteld als een Zaligmaker Die voor alle mensen is gestorven, maar voor niemand in het bijzonder. De nieuwe geboorte heet niet langer een eenzijdig Godswerk, maar ‘Gods antwoord op de beslissing van de mens’.

EEN BOODSCHAP
De moderne gelovige voelt weerzin tegen de oude waarheid. Hij wordt er kriegel van. Deze waarheid is niet meer van deze tijd, en mensen worden er maar wanhopig van. Kennelijk vraagt hij zich niet eens af of wanhoop wel eens heilzaam zou kunnen zijn. Het enige wat lijkt te tellen is dat mensen ‘een goed gevoel’ krijgen. Dit mensgerichte evangelie lijkt warm en aantrekkelijk, maar is zij dat ook?
Stel dat iemand in een diep ravijn is gevallen en daar met gebroken ledematen kreunt: ‘Blijf alstublieft uit mijn buurt’, dan heeft hij een redder nodig die afdaalt naar de diepte, hem radicaal op andere gedachten brengt en hem vervolgens naar boven draagt. Een remonstratse prediker werpt eigenlijk alleen maar een touw toe aan de ongelukkige man. ‘Aanpakken!’ roept hij; ‘en vasthouden!’ Dat lijkt barmhartig, maar in feite is het wreed.
Begrijpen we het? Gaat het hier om kleine dingen? We weten het antwoord. Als genade geen vrije genade is, dan is het helemaal geen genade. Maar als genade vrij valt, dan is er nog een boodschap. Dan is er doen aan voor de slechtste van de slechten!

Ds. C. Sonnevelt

Bron: DE SAAMBINDER 15 augustus 2013

Een reactie op het volgende:

De moderne gelovige voelt weerzin tegen de oude waarheid. Hij wordt er kriegel van.
Deze waarheid is niet meer van deze tijd, en mensen worden er maar wanhopig van.
Kennelijk vraagt hij zich niet eens af of wanhoop wel eens heilzaam zou kunnen zijn.
Het enige wat lijkt te tellen is dat mensen ‘een goed gevoel’ krijgen.
Dit mensgerichte evangelie lijkt warm en aantrekkelijk, maar is zij dat ook?
Totzover Ds. C. Sonnevelt.

Mijn vragen hierbij:

1. De weerzin is toch ook van alle tijden? en bovendien ook van de rechtzinnig belijdende kerkmens: ons aller hart van nature?
2. Waaruit blijkt dat de Dordtse Leeregels een wanhopig gevoel geven? Bij de wanhopende gedachten en vragen zijn toch ook hoopvolle antwoorden?
3. Een mensgericht evangelie niet aantrekkelijk? Voor het natuurlijke hart wel, lijkt me.
Wijlen Ds. D. Monster (Oud Gereformeerd Gemeente) van Barneveld zei vaak in zijn preken:
Het Evangelie is niet naar de mens, maar het Evangelie is wel: VOOR de mens!
Niet naar de mens, maar: ter verheerlijking van God.
En omdat het tot verheerlijking van God is, is het Evangelie voor de mens.

Duidelijk. De mens komt niet zelf tot God, God komt naar de mens en werkt met onweerstaanbare kracht de bekering, of wedergeboorte.

Maar hoe ga je daarmee om? Kan je daarna nog spreken van mensen die zich bekeren?
De Dordtse Leerregels gaan daar in hoofdstuk 2 vrij ontspannen mee om. Veel ontspannener dan sommigen onder ons. Lees artikel 5 maar eens. Als je niet verder kijkt, kan dat erg Arminiaans klinken (volgens sommigen dan). Kennelijk zagen onze voorvaders er geen probleem in om in het spreken over de bekering de taal van artikel 5 te gebruiken, wetend, dat artikel 8 en 9 'achter' artikel 5 zitten.

Verder is het de moeite waard om eens te kijken wat er in hoofdstuk 3/4 wordt gezegd over de bekering tot God - of wat er niet wordt gezegd. Er wordt m.i. nogal eens meer gesuggereerd dan er werkelijk staat, en wel in de zin van beperkingen of voorwaarden.

Tenslotte: aan de troost die de uitverkiezing biedt, komen we hier zelden toe. En laat dat nou juist zo'n heerlijk hoofdstuk zijn uit die Dordtse Leerregels!

Om maar eens een voorzetje te geven: hoe lezen jullie H2, artikel 5?