henriët schreef:Wat betreft het eerlijk onbekeerd zijn, dat deel ik met je, dat is zeer verontrustend. Alleen koppel ik dat los van het wel of niet naar de wegwijs gaan. Want je kunt ook niet onbekeerd naar de ah of aldi of wat dan ook.
Dan deel je in ieder geval de kern van mijn zorg, maar maak je vervolgens anndere keuzes. Prima, maar er werd hier gevraagd naar de achtergrond van mijn bezwaar.
Maar even los van Wegwijs, maar meer in 't algemeen...
Er is in onze gezindte een sfeer van: Bekeerd worden we niet, want dat is maar voor enkelen, maar gelukkig hebben we nog onze eigen organisaties, onze eigen evenementen, onze eigen sfeer, onze eigen ...(vul maar in)... en daar voelen we ons prettig bij. We zijn gelukkig niet zo werelds als mensen die naar ....... gaan, en we doen gelukkig niet mee met......... Vul allemaal maar in. Ons huis moet wel ingericht worden naar de laatste stijl (zie vandaag weer de RD-bijlage Mens & wonen
http://wonen.refdagmagazine.nl/ ), onze kleding moet uiteraard niet werelds zijn, maar wel graag naar de laatste refomode, met onze hoeden bieden we tegen elkaar op: wie heeft de degelijkste, de grootste, de donkerste, de meeste fazanten erop. Maar wee, als je eens vraagt: Zeg, hoe staat het met je verhouding tot Christus? Want dat is dan opeens een gevaarlijke, evangelische vraag. Daar moet je maar voor oppassen, voor mensen die hun mond vol hebben over Jezus, dat is allemaal doorvloeiing, want dat gaat zomaar niet. En we sukkelen maar voort naar de eeuwigheid.
Het klinkt misschien hard, maar dat allemaal is lopen op de brede weg, weliswaar alleen aan de rechterkant, maar toch nog steeds op de brede weg.
Van mij mag iedereen naar de Wegwijs, of Naar Buiten, of naar alle refowinkels die er zijn, maar doe dat als pelgrim, in de wetenschap; Ik ben niet meer van mezelf, maar van een Ander (HC Zondag 1), en alles wat ik heb, heb ik in bruikleen, alles wat ik doe, en beleef, en koop, en beslis, doe ik als deel van het lichaam van Christus. Doe het dan als vreemdeling.
En ja, je hebt geheel gelijk dat ik in bovenstaande mezelf niet bepald ben toebetrouwd, en daarin dag in dag uit struikel. Voor mij is het moeilijker om als vreemdeling te leven binnen de gereformeerde gezindte dan er buiten. Het contrast is dan namelijk veel groter.
Ik meen dat ik voldoende heb gezegd om het komende decennium niet meer te spreken over elke activiteit die aan het RD is gelieerd.