Waar denk je op dit moment aan? [4]

[Hollander]

Ik denk aan de moeders (en vaders) die nog langer thuisonderwijs geven aan hun basisschoolkinderen. Aan hen die snakken naar een poosje rust aan hun hoofd, om alles eens te kunnen verwerken, maar die momenteel heel de dag "aan" moeten staan.(...)

En ik denk er aan dat dit een belangrijk argument is om tégen een avondklok vanaf 20:00 uur te zijn. Die ouders/verzorgers hebben de avond hard nodig om zelf even buiten op te frissen, een rondje te lopen en de drukte van de dag en het gezin even achter zich te laten.

[Herman]

Vertel gerust je verhaal hier op het forum. Delen is halveren.

[merel]

Ik denk aan de moeders (en vaders) die nog langer thuisonderwijs geven aan hun basisschoolkinderen. Aan hen die snakken naar een poosje rust aan hun hoofd, om alles eens te kunnen verwerken, maar die momenteel heel de dag "aan" moeten staan.(...)

En ik denk er aan dat dit een belangrijk argument is om tégen een avondklok vanaf 20:00 uur te zijn. Die ouders/verzorgers hebben de avond hard nodig om zelf even buiten op te frissen, een rondje te lopen en de drukte van de dag en het gezin even achter zich te laten.

Wordt het zo niet groter gemaakt dan het eigenlijk is?

Mijn man werkt full time. Ik werk 30 uur. Wij hebben 4 kinderen, waarvan 3 op de basisschool en een zitten in een verbouwing en verhuizing. Natuurlijk loopt het de ene dag beter dan de andere, maar om het nu zo groot te maken?
Wij hebben nog werk, zijn gezond, hebben eten, school etc, allemaal zaken om dankbaar voor te zijn.

[Hollander]

Ik denk aan de moeders (en vaders) die nog langer thuisonderwijs geven aan hun basisschoolkinderen. Aan hen die snakken naar een poosje rust aan hun hoofd, om alles eens te kunnen verwerken, maar die momenteel heel de dag "aan" moeten staan.(...)

En ik denk er aan dat dit een belangrijk argument is om tégen een avondklok vanaf 20:00 uur te zijn. Die ouders/verzorgers hebben de avond hard nodig om zelf even buiten op te frissen, een rondje te lopen en de drukte van de dag en het gezin even achter zich te laten.

Wordt het zo niet groter gemaakt dan het eigenlijk is? (...)

Dat zal per situatie verschillen. De signalen die ik hoor en zie maken dat ik jouw situatie eerder als minderheidssituatie bestempel dan de ervaringen waaraan @Mannetje - vermoed ik - en ik denken.

[merel]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

[Mannetje]

Ik vrees dat je gelijk hebt Hollander...

@Merel: vergeet alsjeblieft niet om dankbaar te zijn! Maar misschien kun jij een hand uitsteken naar iemand die dreigt te bezwijken?
En kijk eens naar de luxe die je hebt met twee ouders thuis. Wellicht ben je gezegend met kinderen die geen bijzondere zorgen hebben?

Zie verder ook:
https://www.nu.nl/coronavirus/6102503/e ... itten.html

[Framboos]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Heel fijn dat jij kinderen hebt, die zichzelf kunnen vermaken. Maar hoe zou jij het doen met 2 kleuters, die elkaar regelmatig in de haren vliegen, en een baby? Daarbij 1 van beide echtelieden die niet thuis kan werken? Nogmaals heel fijn dat het bij jullie goed gaat, maar ik zou willen dat ik het probleem wat kleiner kon maken..

[eilander]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Dat klinkt niet heel gevoelvol. Vergeet niet dat er voor jou ook het een en ander wegvalt, althans je geeft steeds aan dat je daarvan geniet.

Mijn vrouw klaagt niet. Ze heeft vorige week een nieuw ritme gevonden en het gaat best goed. Maar 's avonds is ze echt helemaal op, merk ik wel. Het komt er in haar geval wel allemaal nog eens bij. Dus doe de zorgen van deze man en vader alsjeblieft niet af als onnodig geklaag.

[huisman]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Het probleem is veel groter dan alleen hun lesjes leren. Dat gaat in het algemeen prima. Maar kinderen hebben elkaar nodig op school. Ze moeten praten met leeftijdsgenoten. Plagen en elkaar helpen. Ruzie krijgen en het weer goed maken enz. enz. Ik maak mij grote zorgen dat het PO dichtblijft. Ik denk dat de schade voor deze kinderen langdurig zal zijn.

Ik krijg trouwens steeds meer moeite met alle beperkingen rondom corona.

[Herman]

Er lijkt me wat verschil in definitie als je deze periode omschrijft als pittig.

Intensief is nog wat anders als teveel of tedruk of geen rust meer.

[merel]

Ik vrees dat je gelijk hebt Hollander...

@Merel: vergeet alsjeblieft niet om dankbaar te zijn! Maar misschien kun jij een hand uitsteken naar iemand die dreigt te bezwijken?
En kijk eens naar de luxe die je hebt met twee ouders thuis. Wellicht ben je gezegend met kinderen die geen bijzondere zorgen hebben?

Zie verder ook:
https://www.nu.nl/coronavirus/6102503/e ... itten.html

Niemand hoeft hele dagen binnen te zijn. Nu ook niet. Niemand belet het om tijdens de lunch of voor schooltijd, einde van de dag een uurtje te fietsen, wandelen of te sporten. Dan kan je prima de kinderen meenemen op de step of fiets. In de eerste lock down ging mijn man elke morgen met de kinderen een uurtje sporten. Om 6.30 gingen ze weg hardlopen, fietsend, skatend of steppend tot 7.30, heerlijk. Daarna ontbijten en aan het werk . In de weekenden liepen wij 's morgen ook zo vroeg. Dat kan nu ook.

[eilander]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Het probleem is veel groter dan alleen hun lesjes leren. Dat gaat in het algemeen prima. Maar kinderen hebben elkaar nodig op school. Ze moeten praten met leeftijdsgenoten. Plagen en elkaar helpen. Ruzie krijgen en het weer goed maken enz. enz. Ik maak mij grote zorgen dat het PO dichtblijft. Ik denk dat de schade voor deze kinderen langdurig zal zijn.

Eens. Het vetgedrukte lukt trouwens bij ons thuis ook goed. Da's dan misschien het voordeel van een groot gezin.

[merel]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Heel fijn dat jij kinderen hebt, die zichzelf kunnen vermaken. Maar hoe zou jij het doen met 2 kleuters, die elkaar regelmatig in de haren vliegen, en een baby? Daarbij 1 van beide echtelieden die niet thuis kan werken? Nogmaals heel fijn dat het bij jullie goed gaat, maar ik zou willen dat ik het probleem wat kleiner kon maken..

Hoeveel dagen/uur werkt jouw vrouw? Op de dagen dat zij niet werkt een uurtje langer werken en op de dagen dat zij wel werkt een ander ritme zoeken. Ik zou een werkritme zoeken dat voor mij zou werken. Waarschijnlijk elke avond en elke ochtend een aantal uren als de kinderen op bed liggen en ook voor de kinderen een vast ritme. Ik weet niet of ze bij jou beeldscherm mogen zien. Elke middag na de lunch als de baby op bed ligt een bijbelverhaal op tv of nijntje. Zo doet mijn man het op dit moment ook. Afgelopen zaterdag heeft hij ook een avond extra ingelogd omdat hij de ochtenden kwijt is met lesgeven.

[Terri]

Merels situatie is eerder uitzonderlijk dan standaard.
En er is verschil tussen klagen en het benoemen van de soms moeilijke situaties.

Strakke planning, no nonsens, mooi als het allemaal lukt.
Maar wat kan het zo maar ineens anders worden...

Het zijn ernstige tijden, onderhuids is er veel wrevel, agressie en je ziet een wereld die dreigt te veranderen in een complete chaos.
Dat doet wat met je.

Maar waar ik het dan wel weer van harte mee eens ben is dat wij in Nederland nog eten, kleding en (meestal) een woning hebben wat ons dankbaar moet stemmen.

[merel]

Klopt, ik hoor ook om mij heen heel veel geklaag, maar begrijp werkelijk waar niet waarom. Zo erg is het niet. En het erge is dat (bijna) iedereen klaagt. Vorige week was ik op school en de juf benaderde onze jongste ook met een klaagzang hoe erg het allemaal was. Hij wist werkelijk waar niet waar ze het over had.
In de ochtenden is mijn man aanspreekpunt en kan ik een paar uur ongestoord werken. In de middagen ben ik aanspreekpunt en kan hij ongestoord werken. Hierop richten wij ook ons werk in. Belafspraken/meatings plan ik zoveel mogelijk in de ochtenden en anders komt er af en toe een kind om het hoekje kijken. Het probleem is zo groot als je het zelf maakt.

Dat klinkt niet heel gevoelvol. Vergeet niet dat er voor jou ook het een en ander wegvalt, althans je geeft steeds aan dat je daarvan geniet.

Mijn vrouw klaagt niet. Ze heeft vorige week een nieuw ritme gevonden en het gaat best goed. Maar 's avonds is ze echt helemaal op, merk ik wel. Het komt er in haar geval wel allemaal nog eens bij. Dus doe de zorgen van deze man en vader alsjeblieft niet af als onnodig geklaag.

Er valt voor mij niets weg. Op mijn werk is het het een continue druk. Ik geniet inderdaad ervan. Hoe leuk is het om mee te kijken met hoe een kind leert, om elke maaltijd met zn allen aan tafel te zitten.
Natuurlijk is het pittig en loopt het de ene dag beter dan de andere dag, maar laten we onze zegeningen ook niet vergeten.