GJdeBruijn schreef:Eens met Luther. Uitzonderlijke gevallen mogen nooit de Bijbelse opdracht van samenkomen in gemeenteverband ontkrachten.
Dat is eigenwillige godsdienst en het ontkennen dat de christelijke gemeente een planting Gods is.
De zeven gemeenten in Klein Azië, zoals beschreven in Openbaringen, gaven redenen genoeg om de gemeente te verlaten, als we onze menselijke maatstaven er op na zouden houden. Toch kregen ze een vermaning van de Koning van de Kerk. Hij wilde nog met ze van doen hebben. Hoe slecht een gemeente er ook voorstaat, een christen moet op zijn post blijven, ook al blijft hij/zij alleen over.
Wat te doen als er honger wordt geleden? Elders bijvoeren in plaatst van thuis de eigen kost bijeen te sprokkelen.

Oneens. Want als iemand er door beschadigd wordt voor het leven, als hij blijft?
En ingaande op je laatste zin: dat zou de weg vrij maken voor kerkshoppen. Men gaat dan namelijk zich ergens ander bijvoeren.

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Uit het standaardwerk over de kerkorde - H. Bouwman, pag. 559:

De leesdienst is een hulpdienst, die in geval van nood de gewone bediening des Woords vervangt. In de kruiskerken was het voorgeschreven, dat wanneer des Zondags de prediking niet door een dienaar kon gehouden worden, de ouderling voorgaan zal in het gebed en de lezing van een predikatie, welke door den dienaar of door den kerkeraad zal zijn aanbevolen, zonder toevoeging van eenige verklaring of beantwoording van vragen (Le Bouton, 1563).

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Uit het standaardwerk over de kerkorde - H. Bouwman, pag. 559:

De leesdienst is een hulpdienst, die in geval van nood de gewone bediening des Woords vervangt. In de kruiskerken was het voorgeschreven, dat wanneer des Zondags de prediking niet door een dienaar kon gehouden worden, de ouderling voorgaan zal in het gebed en de lezing van een predikatie, welke door den dienaar of door den kerkeraad zal zijn aanbevolen, zonder toevoeging van eenige verklaring of beantwoording van vragen (Le Bouton, 1563).

Ja en? Is dit het bewijs? Een mens bepaald wanneer het een nooddienst is of wanneer het een echte eredienst is?

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

RefoCalvinist schreef:

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

Die bede om nieuwe arbeiders klinkt hier wekelijks. Gelukkig gebeuren er in dat opzicht ook wonderen.

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Uit het standaardwerk over de kerkorde - H. Bouwman, pag. 559:

De leesdienst is een hulpdienst, die in geval van nood de gewone bediening des Woords vervangt. In de kruiskerken was het voorgeschreven, dat wanneer des Zondags de prediking niet door een dienaar kon gehouden worden, de ouderling voorgaan zal in het gebed en de lezing van een predikatie, welke door den dienaar of door den kerkeraad zal zijn aanbevolen, zonder toevoeging van eenige verklaring of beantwoording van vragen (Le Bouton, 1563).

Ja en? Is dit het bewijs? Een mens bepaald wanneer het een nooddienst is of wanneer het een echte eredienst is?

Misschien dit lezen http://www.kerkrecht.nl/node/1757

Dan het stukje van De preeklezer

Ook de leesdienst is in zekere zin dienst des Woords, maar geen volkomen preekdienst.

RefoCalvinist schreef:

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

Zo hebben onze vaderen bij de opstelling van de DKO het niet gezien, al hebben ze veel begrip.

Mister schreef:

RefoCalvinist schreef:

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

Die bede om nieuwe arbeiders klinkt hier wekelijks. Gelukkig gebeuren er in dat opzicht ook wonderen.

Er gaan genoeg zondagen voorbij dat je het niet hoort.
Maar er om bidden is er nog niet om verlegen zitten. Want dan wordt het pas echt nood.

RefoCalvinist schreef:

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

Je haalt nu drie dingen door elkaar.
1. 'Nooddienst' of 'hulpdienst' niet dat het geen eredienst betreft, of dat de Heere die arbeid niet kan zegenen, of dat Hij Zijn stem niet kan laten horen.
2. Een leesdienst is echter geen levende bediening van het Woord, verklaard en toegepast met het oog op de gemeente die in deze tijd leeft. Bovendien heeft de Heere Zelf in Zijn Woord bevolen dat het gepredikte Woord het middel is tot zaligheid.
3. De eredienst moet hoog en heilig gehouden worden. Als thuislezers die dienst (waar twee of drie) zien als eredienst, dan richten zij feitelijk een nieuw kerkverband op. Dat mag, maar ook dan moet gestaan worden naar de levende verkondiging.

Verder wordt er bij ons heel geregeld, bijna wekelijks gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienaren, ook in andere gemeenten hoor ik dat vaak.

RefoCalvinist schreef:Er gaan genoeg zondagen voorbij dat je het niet hoort.
Maar er om bidden is er nog niet om verlegen zitten. Want dan wordt het pas echt nood.

Nee, ik denk dat onze predikant er wel om bidt, maar het mogelijk niet meent omdat het geen nood is.

RefoCalvinist schreef:Oneens. Want als iemand er door beschadigd wordt voor het leven, als hij blijft?
En ingaande op je laatste zin: dat zou de weg vrij maken voor kerkshoppen. Men gaat dan namelijk zich ergens ander bijvoeren.

Beschadigd? Als je lid bent van een christelijke gemeente en Gods Woord gaat open, en de grondslag is juist, dan wordt je niet en nooit beschadigd door waar het om gaat. Hooguit door mensen of ontrouwe dienstknechten. Maar dat is geen reden om weg te gaan. Daniël was zelfs trouw in een afgodische omgeving en hij werd rijk gezegend, samen met zijn vrienden.
En wat het kerkshoppen betreft, die snap ik niet. Als je honger hebt als gevolg van geen eten krijgen in eigen gemeente stel je in wezen dat je eigen kerk (even in het algemeen gesteld) niet functioneert zoals het behoort. Als je dan op je post blijft, wetende dat de kerk geen mensenwerk is, en je voor eigen hart en ziel elders bemoedigt wordt, versterkt je dat in het kunnen blijven op je plaats waar je gesteld bent.
Overigens, als je echt geen plaats meer voor je ziet in een bepaalde gemeente, als je twijfelt of je eigen gemeente nog wel een christelijke gemeente is overeenkomstig Schrift en belijdenis, dan zou ik aansluiting zoeken bij een gemeente waar wel de juiste grondslag wordt gehanteerd.
Maar thuislezen? Geen enkele reden. De Schrift laat het niet toe. Het ontkent de kerk, de gemeente als Gods Eigen werk.

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Uit het standaardwerk over de kerkorde - H. Bouwman, pag. 559:

De leesdienst is een hulpdienst, die in geval van nood de gewone bediening des Woords vervangt. In de kruiskerken was het voorgeschreven, dat wanneer des Zondags de prediking niet door een dienaar kon gehouden worden, de ouderling voorgaan zal in het gebed en de lezing van een predikatie, welke door den dienaar of door den kerkeraad zal zijn aanbevolen, zonder toevoeging van eenige verklaring of beantwoording van vragen (Le Bouton, 1563).

Ja en? Is dit het bewijs? Een mens bepaald wanneer het een nooddienst is of wanneer het een echte eredienst is?

Je spreekt hier over de kerkorde, waaraan alle die belijdenis des geloofs aflegden in één van de reformatorische kerken in ons land zich ook gebonden hebben. Lees ook de boeken van ds. K. de Gier en ds. W. Silfhout op dit punt na. Leesdienst is alle eeuwen door wel gezien als vervanging van de volle bediening van het Woord, maar ook altijd als een nooddienst, vanwege het gebrek aan predikanten.

Auto schreef:

RefoCalvinist schreef:

GJdeBruijn schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Gods Woord spreekt over welke middelen daartoe verordend zijn. Daar is het voorlezen van een preek van een ander niet bij. Wel mogen alle ouderlingen en diakenen (Filippus!) wel zelf het Woord prediken.
Als dat door omstandigheden bij ons niet kan en een leesdienst overblijft als enige mogelijkheid, dan is dat zeker een nooddienst te noemen. Het is nood in de zin dat het ontbreekt aan geroepen en bekwaam gemaakte predikers.

Nood? Zo vaak wordt er niet gebeden voor het uitstoten van nieuwe dienstknechten in de wijngaard.
Maar als de ouderling (ook een geroepen knecht (!)) een preek voor leest is dat bediening van het Woord. En dat is? prediking van het Woord.
En dat is echt geen nooddienst! Want Gods Woord gaat open, Hij laat Zijn stem horen!
En waar er twee of drie in Mijn Naam bijeenvergaderd zijn, daar zal Hij zijn. Dus ook bij thuislezers mag men zegen verwachten!

Zo hebben onze vaderen bij de opstelling van de DKO het niet gezien, al hebben ze veel begrip.

Nee een ouderling is geen dienaar van het Woord! Maar als hij een preekleest is het in het midden der gemeente wel bediening van het Woord.
Ook dan komt de Heere tot de gemeente te spreken. Anders zouden we de diensten waarin er preeklezen is over kunnen slaan. Er is dan namelijk geen heil en zegen te verwachten. Dus is het een nooddienst? Nee, want God spreekt.

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:Leesdienst is een nooddienst? Het is net zo goed bediening van het Woord. Ook in een leesdienst gaat het Woord gewoon open.
En dan is een predikant niets meer of minder dan een ouderling, namelijk een doorgever. God Zelf is het die spreekt.

Uit het standaardwerk over de kerkorde - H. Bouwman, pag. 559:

De leesdienst is een hulpdienst, die in geval van nood de gewone bediening des Woords vervangt. In de kruiskerken was het voorgeschreven, dat wanneer des Zondags de prediking niet door een dienaar kon gehouden worden, de ouderling voorgaan zal in het gebed en de lezing van een predikatie, welke door den dienaar of door den kerkeraad zal zijn aanbevolen, zonder toevoeging van eenige verklaring of beantwoording van vragen (Le Bouton, 1563).

Ja en? Is dit het bewijs? Een mens bepaald wanneer het een nooddienst is of wanneer het een echte eredienst is?

Je spreekt hier over de kerkorde, waaraan alle die belijdenis des geloofs aflegden in één van de reformatorische kerken in ons land zich ook gebonden hebben. Lees ook de boeken van ds. K. de Gier en ds. W. Silfhout op dit punt na. Leesdienst is alle eeuwen door wel gezien als vervanging van de volle bediening van het Woord, maar ook altijd als een nooddienst, vanwege het gebrek aan predikanten.

Volle bediening van het Woord is geen nooddienst! Ik neem daar aanstoot aan omdat zo te typeren.