merel schreef:

TSD schreef:

merel schreef:Nee hoor , we volgen de gewone weg; eerst de reactie van het bezwaar afwachten, daarna in beroep en daarna naar de Raad van State.

Je gaat al uit van afwijzing bezwaar, afwijzing beroep

Ik ga zeker uit van afwijzing bezwaar. Zeker kleinere gemeentes geven niet vaak blijk van enige zelfreflectie of kennis van zaken. Ik vind de overgang van Rotterdam naar een kleiner dorp best groot.

Haha, ik ben beroepsmatig in een behoorlijk juridisch conflict beland met de gemeente Rotterdam. Qua kennis van zaken is die gemeente voor mij wel het dieptepunt. Morgen ga ik een tweede juridische procedure starten.

Henk J schreef:

Philip schreef: Boeren worden toch niet uit huis gezet? Ze moeten er alleen rekening mee houden dat ze over een jaar of vijf mogelijk hun baan verliezen en dan voor hun miljoenenbezit te weinig krijgen in een onteigeningsprocedure. Dat is zeer heftig, maar voor veel mensen al de werkelijkheid. Gaswinning, toeslagenaffaire. En wat dacht je van een klokkenmaker die niet meer rond kan komen van zijn ambacht?

Miljoenenbezit wat zeker bij jonge boeren ook gepaard gaat met miljoenenschuld op de bank. Besef je wel helemaal wat je schrijft? Zeker jonge boeren willen ten eerste kunnen boeren en niet uitgekocht worden en ten tweede zijn ze bang om veel te weinig te krijgen. En dat een klokkenmaker vanwege technische vooruitgang niet meer rond kan komen is wat anders dan dat een goed draaiend boerenbedrijf door de overheid als ongewenst wordt bestempeld.
Door eerst keiharde reductiedoelstellingen neer te zetten en tegelijkertijd niet duidelijk te maken hoe ze dat willen doen maar wel dat het ten kostte zal gaan van boeren, dat is funest voor het draagvlak. Beloven dat boeren een betere prijs gaan krijgen voor de producten dat doen politici al jaren maar daar gaat gewoon niks van terecht komen. We gaan in Nederland niet meer betalen voor Hollandse producten als we ze in het buitenland goedkoper kunnen krijgen. Of de overheid moet importheffingen gaan opleggen aan producten uit andere EU-landen.

Naar mijn mening moeten die miljoenenschulden sowieso worden kwijtgescholden bij onteigening. De Rabobank heeft zich over de rug van de boeren verrijkt door hen allerlei innovaties aan te smeren die niet/nauwelijks/veel minder werken, waarvoor natuurlijk flink geleend moest worden. Zie ook de inbreng van de Partij voor de Dieren in het stikstofdebat.

DDD schreef: Dit kan ik wel bevestigen. In zijn algemeenheid is het een uitzondering dat een ambtenaar verstand van zaken heeft. Voor minstens de helft ervan geldt: zodra hij of zij meent dat dat het geval is, vraagt hij om interne mobiliteit naar een andere functie.

Mobiliteit is onderdeel van het personeelsbeleid. Je wordt gestimuleerd om mobiel te worden na een aantal jaar, al komt met enigszins op dit beleid terug. In de jaren´90 begon men met dit mobiliteitsbeleid, omdat ministers vaak het onderspit dolven tegen ambtenaren die al jaren op hun plek zaten, dossiers uitermate goed beheersten en een uitstekend netwerk hadden. Daarnaast werd aan managementvaardigheden vaak meer waarde toegedicht dan aan inhoudelijke kennis. De gedachte was dat een manager leiding kan geven ongeacht zijn of haar inhoudelijke kennis van de afdeling, directie of directoraat-generaal. Met mijn 10 jaar ervaring in de energietransitie ben ik inderdaad één van de uitzonderingen, al zie je minder verloop in de uitvoering dan bij beleidsdirectoraten-generaal.

Interssant om alle meningen over het vermogen van de boer te lezen.

Even een paar feiten:

1. Het vermogen van een boer zit voornamelijk in de grond. Grond die interessant is voor andere agrarische bedrijven is (veel) geld waard, anders aanzienlijk minder.
2. Landelijk gezien is ca. 40% van de grond is geen eigendom van de boer, maar is gepacht van particulieren, stichtingen, grootgrondbezit of beleggers.
3. Locaties zonder afdoende vergunning zijn niet interssant voor andere ondernemers, dus aanzienlijk minder in waarde. Kleine toelichting: Boeren konden uitbreiden als ze een zgn. PAS-melding deden. Volkomen legaal en conform staande regelgeving. De PAS is door de rechterlijke uitspraken gesneuveld, daarmee zijn er dus nog veel bedrijven die in één klap geen vergunning meer hebben en derhalve ook de waarde van hun bedrijf is geminimaliseerd.
4. Het vreemd vermogen bij boeren is zeer aanzienlijk. Om (als voorbeeld) bij een al jaren relatief gelijkblijvende melkprijs (opbrengsten) maar oplopende kosten toch een positief resultaat te behalen is ingezet op schaalvergroting. Veelal gefinancierd met vreemd vermogen. Agrarische bedrijven worden graag door banken gefinancierd: hoge zekerheid en trouwe betalers.

Dan nu de onteigening:

1. Onteigening is nog niet zo makkelijk. Er zijn een aantal vereisten om te kunnen onteigenen: Een omstandigheid die past in een (wettelijke) titel uit de Onteigeningswet.
2. Onteigening ziet op volledige schadevergoeding.
3. Volledige schadevergoeding ziet op vergoeding van vermogenschade, inkomenschade en bijkomende kosten.

Knelpunten:

1. De opzet is reductie van vee. Dat betekent dat een herstart op een andere locatie niet gewenst is. In het kader van een onteigening kan dat niet worden gevorderd (juridisch). Wel met een uitkoopregeling. Ik denk dan ook dat dit laatste meer het geval zal zijn dan onteigening.
2. De schadevergoeding op basis van liquidatie, is bij een geringer vermogen (denk aan de pachtgronden, denk aan het aanwezige vreemd vermogen) ook aanzienlijk minder.
3. Zullen de meeste (gedwongen) stoppers niet een aanzienlijke som geld krijgen? Ik denk het wel. Maar dat doet niet ter zake. Het gaat er om of het vermogen wat er nu is (zonder de beoogde maatregelen) vergoed wordt.
4. Een emotioneel punt mag niet onbesproken blijven. De gezinsstructuur en levenswijze is gebaseerd op het boeren bedrijf. Natuurlijk is dat in meer sectoren zo, maar ook dat is geen argument om het dan minder erg te vinden als deze gezinnen hun werk en leven gedwongen moeten veranderen.
5. Een ander knelpunt is de ‘schaduw-schade’. Een begrip wat nergens in de wet terug komt, maar wel aanwezig is. Vooruitlopend op plannen die nog niet concreet zijn wordt al wel een schaduw vooruit geworpen die voor schade zorgen voor hen die bijv nu hun bedrijf moeten verkopen (denk aan sterfgevallen, geen opvolging etc.) De minder opbrengsten door de nog niet concrete maatregelen worden nergens vergoed, maar zijn er wel.

Ik zou nog een poosje door kunnen gaan, maar dan wordt het vast te veel voor dit forum, maar als je wat in het onteigeningsrecht heb gedaan kun je beroepsmatig geboeid worden .

Ambtenaar schreef:

DDD schreef: Dit kan ik wel bevestigen. In zijn algemeenheid is het een uitzondering dat een ambtenaar verstand van zaken heeft. Voor minstens de helft ervan geldt: zodra hij of zij meent dat dat het geval is, vraagt hij om interne mobiliteit naar een andere functie.

Mobiliteit is onderdeel van het personeelsbeleid. Je wordt gestimuleerd om mobiel te worden na een aantal jaar, al komt met enigszins op dit beleid terug. In de jaren´90 begon men met dit mobiliteitsbeleid, omdat ministers vaak het onderspit dolven tegen ambtenaren die al jaren op hun plek zaten, dossiers uitermate goed beheersten en een uitstekend netwerk hadden. Daarnaast werd aan managementvaardigheden vaak meer waarde toegedicht dan aan inhoudelijke kennis. De gedachte was dat een manager leiding kan geven ongeacht zijn of haar inhoudelijke kennis van de afdeling, directie of directoraat-generaal. Met mijn 10 jaar ervaring in de energietransitie ben ik inderdaad één van de uitzonderingen, al zie je minder verloop in de uitvoering dan bij beleidsdirectoraten-generaal.

Ja. Men komt er natuurlijk op terug, omdat er helemaal niets mis mee is als een minister het onderspit delft in een discussie met een deskundige. Het is volkomen idioot om de ambtenaren net zo dom te maken als de politici en bestuurders. Het is fijn dat de uitvoerders meer verstand van zaken hebben dan de strategische afdelingen, maar dat neemt niet weg dat veel strategische ambtenaren geen verstand van zaken hebben en voortdurend stage lopen op kosten van de belastingbetaler.

Maar dat is mijn mening.

Overigens zou ik er als minister helemaal geen probleem mee hebben als een ambtenaar meer weet dan ik. Dat is precies waar hij voor is aangenomen, zou ik denken. Ik ben erg blij met collega's die meer weten dan ik. Had ik er maar meer.

Ik vind het dus ook wel een vorm van onvolwassenheid dat een manager of bestuurder daar niet mee kan omgaan.

Maanenschijn schreef:Interssant om alle meningen over het vermogen van de boer te lezen.

Even een paar feiten:

1. Het vermogen van een boer zit voornamelijk in de grond. Grond die interessant is voor andere agrarische bedrijven is (veel) geld waard, anders aanzienlijk minder.
2. Landelijk gezien is ca. 40% van de grond is geen eigendom van de boer, maar is gepacht van particulieren, stichtingen, grootgrondbezit of beleggers.
3. Locaties zonder afdoende vergunning zijn niet interssant voor andere ondernemers, dus aanzienlijk minder in waarde. Kleine toelichting: Boeren konden uitbreiden als ze een zgn. PAS-melding deden. Volkomen legaal en conform staande regelgeving. De PAS is door de rechterlijke uitspraken gesneuveld, daarmee zijn er dus nog veel bedrijven die in één klap geen vergunning meer hebben en derhalve ook de waarde van hun bedrijf is geminimaliseerd.
4. Het vreemd vermogen bij boeren is zeer aanzienlijk. Om (als voorbeeld) bij een al jaren relatief gelijkblijvende melkprijs (opbrengsten) maar oplopende kosten toch een positief resultaat te behalen is ingezet op schaalvergroting. Veelal gefinancierd met vreemd vermogen. Agrarische bedrijven worden graag door banken gefinancierd: hoge zekerheid en trouwe betalers.

Dan nu de onteigening:

1. Onteigening is nog niet zo makkelijk. Er zijn een aantal vereisten om te kunnen onteigenen: Een omstandigheid die past in een (wettelijke) titel uit de Onteigeningswet.
2. Onteigening ziet op volledige schadevergoeding.
3. Volledige schadevergoeding ziet op vergoeding van vermogenschade, inkomenschade en bijkomende kosten.

Knelpunten:

1. De opzet is reductie van vee. Dat betekent dat een herstart op een andere locatie niet gewenst is. In het kader van een onteigening kan dat niet worden gevorderd (juridisch). Wel met een uitkoopregeling. Ik denk dan ook dat dit laatste meer het geval zal zijn dan onteigening.
2. De schadevergoeding op basis van liquidatie, is bij een geringer vermogen (denk aan de pachtgronden, denk aan het aanwezige vreemd vermogen) ook aanzienlijk minder.
3. Zullen de meeste (gedwongen) stoppers niet een aanzienlijke som geld krijgen? Ik denk het wel. Maar dat doet niet ter zake. Het gaat er om of het vermogen wat er nu is (zonder de beoogde maatregelen) vergoed wordt.
4. Een emotioneel punt mag niet onbesproken blijven. De gezinsstructuur en levenswijze is gebaseerd op het boeren bedrijf. Natuurlijk is dat in meer sectoren zo, maar ook dat is geen argument om het dan minder erg te vinden als deze gezinnen hun werk en leven gedwongen moeten veranderen.
5. Een ander knelpunt is de ‘schaduw-schade’. Een begrip wat nergens in de wet terug komt, maar wel aanwezig is. Vooruitlopend op plannen die nog niet concreet zijn wordt al wel een schaduw vooruit geworpen die voor schade zorgen voor hen die bijv nu hun bedrijf moeten verkopen (denk aan sterfgevallen, geen opvolging etc.) De minder opbrengsten door de nog niet concrete maatregelen worden nergens vergoed, maar zijn er wel.

Ik zou nog een poosje door kunnen gaan, maar dan wordt het vast te veel voor dit forum, maar als je wat in het onteigeningsrecht heb gedaan kun je beroepsmatig geboeid worden .

Interessant om te lezen. Voor zover ik weet is het met name de veeteelt die een probleem is. De stallen moeten vaak weg, maar de grond kan gewoon agrarisch gebruikt worden. Die waarde zal wel veel lager liggen dan nu, maar graanteelt zou bijvoorbeeld mogelijk moeten zijn rondom de Veluwe. Dat gebeurt nu al incidenteel. Vroeger nog veel meer. En ik blijf van mening dat de financierders mee moeten betalen.

Maanenschijn schreef:Interssant om alle meningen over het vermogen van de boer te lezen.

Even een paar feiten:

1. Het vermogen van een boer zit voornamelijk in de grond. Grond die interessant is voor andere agrarische bedrijven is (veel) geld waard, anders aanzienlijk minder.
2. Landelijk gezien is ca. 40% van de grond is geen eigendom van de boer, maar is gepacht van particulieren, stichtingen, grootgrondbezit of beleggers.
3. Locaties zonder afdoende vergunning zijn niet interssant voor andere ondernemers, dus aanzienlijk minder in waarde. Kleine toelichting: Boeren konden uitbreiden als ze een zgn. PAS-melding deden. Volkomen legaal en conform staande regelgeving. De PAS is door de rechterlijke uitspraken gesneuveld, daarmee zijn er dus nog veel bedrijven die in één klap geen vergunning meer hebben en derhalve ook de waarde van hun bedrijf is geminimaliseerd.
4. Het vreemd vermogen bij boeren is zeer aanzienlijk. Om (als voorbeeld) bij een al jaren relatief gelijkblijvende melkprijs (opbrengsten) maar oplopende kosten toch een positief resultaat te behalen is ingezet op schaalvergroting. Veelal gefinancierd met vreemd vermogen. Agrarische bedrijven worden graag door banken gefinancierd: hoge zekerheid en trouwe betalers.

Dan nu de onteigening:

1. Onteigening is nog niet zo makkelijk. Er zijn een aantal vereisten om te kunnen onteigenen: Een omstandigheid die past in een (wettelijke) titel uit de Onteigeningswet.
2. Onteigening ziet op volledige schadevergoeding.
3. Volledige schadevergoeding ziet op vergoeding van vermogenschade, inkomenschade en bijkomende kosten.

Knelpunten:

1. De opzet is reductie van vee. Dat betekent dat een herstart op een andere locatie niet gewenst is. In het kader van een onteigening kan dat niet worden gevorderd (juridisch). Wel met een uitkoopregeling. Ik denk dan ook dat dit laatste meer het geval zal zijn dan onteigening.
2. De schadevergoeding op basis van liquidatie, is bij een geringer vermogen (denk aan de pachtgronden, denk aan het aanwezige vreemd vermogen) ook aanzienlijk minder.
3. Zullen de meeste (gedwongen) stoppers niet een aanzienlijke som geld krijgen? Ik denk het wel. Maar dat doet niet ter zake. Het gaat er om of het vermogen wat er nu is (zonder de beoogde maatregelen) vergoed wordt.
4. Een emotioneel punt mag niet onbesproken blijven. De gezinsstructuur en levenswijze is gebaseerd op het boeren bedrijf. Natuurlijk is dat in meer sectoren zo, maar ook dat is geen argument om het dan minder erg te vinden als deze gezinnen hun werk en leven gedwongen moeten veranderen.
5. Een ander knelpunt is de ‘schaduw-schade’. Een begrip wat nergens in de wet terug komt, maar wel aanwezig is. Vooruitlopend op plannen die nog niet concreet zijn wordt al wel een schaduw vooruit geworpen die voor schade zorgen voor hen die bijv nu hun bedrijf moeten verkopen (denk aan sterfgevallen, geen opvolging etc.) De minder opbrengsten door de nog niet concrete maatregelen worden nergens vergoed, maar zijn er wel.

Ik zou nog een poosje door kunnen gaan, maar dan wordt het vast te veel voor dit forum, maar als je wat in het onteigeningsrecht heb gedaan kun je beroepsmatig geboeid worden .

Je zit helemaal op het privaatrechtelijke spoor. Waarom niet publiekrechtelijk afhandelen via het spoor van nadeelcompensatie. Waarom zou de staat willen onteigenen? Wat moet de Staat met al die gronden? Beëindiging van de bedrijfsvoering is het doel, niet het kopen van de grond. Dat brengt bovendien weer allerlei kosten met zich mee voor de Staat.

De grond wordt in voorkomende gevallen juist meer waard. Denk aan Stroe City. Agrarische grond is veel minder waard dan bouwgrond.

DDD schreef: Ja. Men komt er natuurlijk op terug, omdat er helemaal niets mis mee is als een minister het onderspit delft in een discussie met een deskundige. Het is volkomen idioot om de ambtenaren net zo dom te maken als de politici en bestuurders. Het is fijn dat de uitvoerders meer verstand van zaken hebben dan de strategische afdelingen, maar dat neemt niet weg dat veel strategische ambtenaren geen verstand van zaken hebben en voortdurend stage lopen op kosten van de belastingbetaler.

Misschien is dat in jouw nichemarkt het geval, maar het gaat veel te ver om ambtenaren te verwijten geen kennis van zaken te hebben. Sterker nog, ik zie om mij heen dat ambtenaren veelal kennisontwikkeling stimuleren. Dat daargelaten, dat kennis de afgelopen decennia is weggevloeid uit de overheidsorganisatie is evident, maar zeker niet verbazingwekkend. De overheid moest vooral klein zijn, zoals bijvoorbeeld ook de SGP vindt. En nu krokodillentranen huilen? Lees de lezing van Herman Tjeenk Willink. Buitengewoon interessant. Je kunt hem hier vinden: https://www.raadvanstate.nl/@131441/eer ... nk-lezing/

DDD schreef:Overigens zou ik er als minister helemaal geen probleem mee hebben als een ambtenaar meer weet dan ik. Dat is precies waar hij voor is aangenomen, zou ik denken. Ik ben erg blij met collega's die meer weten dan ik. Had ik er maar meer.

Misschien moet je meer salaris bieden?

Mijn ervaring met vele managers is dat men vooral bezig is met de eigen positie in het MT en het zagen aan andermans stoelpoten dan met het daadwerkelijk verbeteren van bepaalde zaken op de werkvloer.

Interessant artikel over de 'Club van Rome'. Of heeft iemand dat al ergens geplaatst?

https://www.rd.nl/artikel/981382-al-vij ... oe-zit-dat

Ambtenaar schreef:

Maanenschijn schreef:Interssant om alle meningen over het vermogen van de boer te lezen.

Even een paar feiten:

1. Het vermogen van een boer zit voornamelijk in de grond. Grond die interessant is voor andere agrarische bedrijven is (veel) geld waard, anders aanzienlijk minder.
2. Landelijk gezien is ca. 40% van de grond is geen eigendom van de boer, maar is gepacht van particulieren, stichtingen, grootgrondbezit of beleggers.
3. Locaties zonder afdoende vergunning zijn niet interssant voor andere ondernemers, dus aanzienlijk minder in waarde. Kleine toelichting: Boeren konden uitbreiden als ze een zgn. PAS-melding deden. Volkomen legaal en conform staande regelgeving. De PAS is door de rechterlijke uitspraken gesneuveld, daarmee zijn er dus nog veel bedrijven die in één klap geen vergunning meer hebben en derhalve ook de waarde van hun bedrijf is geminimaliseerd.
4. Het vreemd vermogen bij boeren is zeer aanzienlijk. Om (als voorbeeld) bij een al jaren relatief gelijkblijvende melkprijs (opbrengsten) maar oplopende kosten toch een positief resultaat te behalen is ingezet op schaalvergroting. Veelal gefinancierd met vreemd vermogen. Agrarische bedrijven worden graag door banken gefinancierd: hoge zekerheid en trouwe betalers.

Dan nu de onteigening:

1. Onteigening is nog niet zo makkelijk. Er zijn een aantal vereisten om te kunnen onteigenen: Een omstandigheid die past in een (wettelijke) titel uit de Onteigeningswet.
2. Onteigening ziet op volledige schadevergoeding.
3. Volledige schadevergoeding ziet op vergoeding van vermogenschade, inkomenschade en bijkomende kosten.

Knelpunten:

1. De opzet is reductie van vee. Dat betekent dat een herstart op een andere locatie niet gewenst is. In het kader van een onteigening kan dat niet worden gevorderd (juridisch). Wel met een uitkoopregeling. Ik denk dan ook dat dit laatste meer het geval zal zijn dan onteigening.
2. De schadevergoeding op basis van liquidatie, is bij een geringer vermogen (denk aan de pachtgronden, denk aan het aanwezige vreemd vermogen) ook aanzienlijk minder.
3. Zullen de meeste (gedwongen) stoppers niet een aanzienlijke som geld krijgen? Ik denk het wel. Maar dat doet niet ter zake. Het gaat er om of het vermogen wat er nu is (zonder de beoogde maatregelen) vergoed wordt.
4. Een emotioneel punt mag niet onbesproken blijven. De gezinsstructuur en levenswijze is gebaseerd op het boeren bedrijf. Natuurlijk is dat in meer sectoren zo, maar ook dat is geen argument om het dan minder erg te vinden als deze gezinnen hun werk en leven gedwongen moeten veranderen.
5. Een ander knelpunt is de ‘schaduw-schade’. Een begrip wat nergens in de wet terug komt, maar wel aanwezig is. Vooruitlopend op plannen die nog niet concreet zijn wordt al wel een schaduw vooruit geworpen die voor schade zorgen voor hen die bijv nu hun bedrijf moeten verkopen (denk aan sterfgevallen, geen opvolging etc.) De minder opbrengsten door de nog niet concrete maatregelen worden nergens vergoed, maar zijn er wel.

Ik zou nog een poosje door kunnen gaan, maar dan wordt het vast te veel voor dit forum, maar als je wat in het onteigeningsrecht heb gedaan kun je beroepsmatig geboeid worden .

Je zit helemaal op het privaatrechtelijke spoor. Waarom niet publiekrechtelijk afhandelen via het spoor van nadeelcompensatie. Waarom zou de staat willen onteigenen? Wat moet de Staat met al die gronden? Beëindiging van de bedrijfsvoering is het doel, niet het kopen van de grond. Dat brengt bovendien weer allerlei kosten met zich mee voor de Staat.

De grond wordt in voorkomende gevallen juist meer waard. Denk aan Stroe City. Agrarische grond is veel minder waard dan bouwgrond.

Ik ben getriggerd door wat nieuwsmedia en boeren brengen: we worden onteigend. Ik geef hier aan dat het spoor van onteigening in juridische zin mijns inziens niet aan de orde kan zijn. Al heeft die regeling een volledige schadevergoeding in zich, wat wel als uitgangspunt voor uitkoop of andere regelingen kan gelden.

het spoor van de nadeelcompensatie is ook geen route. De huidige regelgeving van nadeelcompensatie (in één adem genoemd met planschade) voorziet niet in een dergelijke grondslag. Uitkoopregelingen in pubiekrechtelijke sfeer lijkt mij het hoogst haalbare en ook het geëigende middel, op basis van volledige schadeloosstelling op basis van reconstructie of liquidatie.

Ik denk dat het voor RF wat te juridisch wordt om dit uit te spitten. Mijn bijdrage was er vooral op gericht om de termen die in media, in gesprekken en ook hier rondzingen wat meer te duiden.

Ambtenaar schreef:[quo

Je zit helemaal op het privaatrechtelijke spoor. Waarom niet publiekrechtelijk afhandelen via het spoor van nadeelcompensatie. Waarom zou de staat willen onteigenen? Wat moet de Staat met al die gronden? Beëindiging van de bedrijfsvoering is het doel, niet het kopen van de grond. Dat brengt bovendien weer allerlei kosten met zich mee voor de Staat.

De grond wordt in voorkomende gevallen juist meer waard. Denk aan Stroe City. Agrarische grond is veel minder waard dan bouwgrond.

Ik ben het met je eens. De staat moet helemaal niet al die gronden opkopen. Dan krijg je hetzelfde debacle wat nu speelt met 'Het vijfde dorp'. Hiervan zeggen alle wetenschappers dat je daar niet moet gaan bouwen ivm stijging zeespiegel. De gemeente wil daar wel mee verder, omdat de grond als bouwgrond is aangekocht.

Maanenschijn schreef: Ik ben getriggerd door wat nieuwsmedia en boeren brengen: we worden onteigend. Ik geef hier aan dat het spoor van onteigening in juridische zin mijns inziens niet aan de orde kan zijn. Al heeft die regeling een volledige schadevergoeding in zich, wat wel als uitgangspunt voor uitkoop of andere regelingen kan gelden.

het spoor van de nadeelcompensatie is ook geen route. De huidige regelgeving van nadeelcompensatie (in één adem genoemd met planschade) voorziet niet in een dergelijke grondslag. Uitkoopregelingen in pubiekrechtelijke sfeer lijkt mij het hoogst haalbare en ook het geëigende middel, op basis van volledige schadeloosstelling op basis van reconstructie of liquidatie.

Ik ben geen jurist, dus zal geen oordeel vellen over mogelijkheden binnen huidige wet- en regelgeving. Van belang is mijns inziens om eerst vast te stellen wat het doel is, bijv. verlaging stikstofuitstoot van een bedrijf of beëindiging van een bedrijf vanwege de stikstofuitstoot, en dan daarbij het meest passende wettelijke instrument te gebruiken of dat te creëren om het doel af te dwingen.

merel schreef:

Ambtenaar schreef:[quo

Je zit helemaal op het privaatrechtelijke spoor. Waarom niet publiekrechtelijk afhandelen via het spoor van nadeelcompensatie. Waarom zou de staat willen onteigenen? Wat moet de Staat met al die gronden? Beëindiging van de bedrijfsvoering is het doel, niet het kopen van de grond. Dat brengt bovendien weer allerlei kosten met zich mee voor de Staat.

De grond wordt in voorkomende gevallen juist meer waard. Denk aan Stroe City. Agrarische grond is veel minder waard dan bouwgrond.

Ik ben het met je eens. De staat moet helemaal niet al die gronden opkopen. Dan krijg je hetzelfde debacle wat nu speelt met 'Het vijfde dorp'. Hiervan zeggen alle wetenschappers dat je daar niet moet gaan bouwen ivm stijging zeespiegel. De gemeente wil daar wel mee verder, omdat de grond als bouwgrond is aangekocht.

Daar heb ik mij altijd al over verbaasd...

merel schreef:

Ambtenaar schreef:[quo

Je zit helemaal op het privaatrechtelijke spoor. Waarom niet publiekrechtelijk afhandelen via het spoor van nadeelcompensatie. Waarom zou de staat willen onteigenen? Wat moet de Staat met al die gronden? Beëindiging van de bedrijfsvoering is het doel, niet het kopen van de grond. Dat brengt bovendien weer allerlei kosten met zich mee voor de Staat.

De grond wordt in voorkomende gevallen juist meer waard. Denk aan Stroe City. Agrarische grond is veel minder waard dan bouwgrond.

Ik ben het met je eens. De staat moet helemaal niet al die gronden opkopen. Dan krijg je hetzelfde debacle wat nu speelt met 'Het vijfde dorp'. Hiervan zeggen alle wetenschappers dat je daar niet moet gaan bouwen ivm stijging zeespiegel. De gemeente wil daar wel mee verder, omdat de grond als bouwgrond is aangekocht.

Leuk dat je het vijfde dorp er bij haalt. Er is decennium lang zorg geweest over zeewaterspiegelstijging, op basis van modellen/rapporten. In 2018 bleek uit data dat het allergunstigste scenario waarheid is geworden. Inmiddels komen er uit het werkveld van waterbouw/geotechniek nu ook deskundigen aan het woord die aangeven dat onze waterkeringen het prima aankunnen.

Modellen zijn dus niet het betrouwbaarste kompas om beleid op te maken.