Luther schreef:In deze vraag wreekt zich het wonderlijke beeld dat jij hebt van het woordje 'onderdanigheid'. Daarnaast merk ik een postmoderne, individualistische manier van denken die vreemd is aan de Bijbel. Als onze dochter een wetenschappelijke studie zou willen volgen na het vwo, dan zou ze daar van mij alle ruimte toe krijgen.
Dat is inherent aan de jongere (hoogopgeleide) vrouwen Luther, ik merk het bij dochter en vriendinnen ook. Ook afkomstig uit degelijke nestjes, van niet werkende moeders.
Ze zeggen ijskoud, daar hebben wij geen zin in, ik studeer niet voor niets en heb geen zin om thuis te zitten. Terwijl ze van hun eigen moeder zagen dat die niet zat, maar de hele dag bezig was.
Al mijn vrouwelijke tantezeggers werken intussen ook, kindje bij een opa en oma, of buurvrouw, of ze passen om beurt op de kinderen van een (schoon)zus, of ze draaien avond- en nachtdiensten. Creche hoeft er dan niet aan te pas te komen.
Mijn oudste zuster, die notabene 6 kinderen heeft grootgebracht, moest op haar 60e nog een speciale cursus volgen, omdat zij "professioneel" gastouder werd, bijna fulltime en dan schijnt zo'n diploma verplicht te zijn.
Je zou kunnen zeggen dat het voortkomt uit individualistisch denken (?) Het eigen IK is heel belangrijk geworden, dienen begint uit te sterven. Niemand wil onzichtbaar zijn en men wil graag gewaardeerd worden om hetgeen ze zijn en doen.
Ik snap de redenatie van Merel wel. Als ik nu 30 geweest zou zijn, zou ik er ook anders over denken. Als je pas een kind hebt, denk je dat de wereld om hem draait en dat jij de hele wereld bent voor je kind. Die fase gaat voorbij. Mijn kinderen bedanken me echt niet voor het feit dat ik er altijd was. Ze vinden het eigenlijk gewoon.
