Jongere schreef:Waar heb je het nu precies over? Heeft ds. Van Vlastuin hier iets over geschreven? Zo ja, waar? Want daar ben ik wel benieuwd naar.GGBeroopingswerk schreef:Foei, foei, hoe durf je je te beroepen op Van den Brink. Die is allang weersproken door W. van Vlastuin!
Maar de inhoud van die weerlegging? Joost mag het weten. Die wordt ons onthouden, we moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
Ds. de Heer geeft aan dat het standpunt van de gebroeders Van den Brink door Van Vlastuin is weersproken. Maar verder noemt hij niets, geen argument, geen vindplaats. Dus vandaar:Jongere schreef:Waar heb je het nu precies over? Heeft ds. Van Vlastuin hier iets over geschreven? Zo ja, waar? Want daar ben ik wel benieuwd naar.GGBeroopingswerk schreef:Foei, foei, hoe durf je je te beroepen op Van den Brink. Die is allang weersproken door W. van Vlastuin!
Maar de inhoud van die weerlegging? Joost mag het weten. Die wordt ons onthouden, we moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
GGBeroopingswerk schreef:We moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
Ds. De Heer heeft het over "de broers G.A. en W.J. van den Brink".huisman schreef:Jongere schreef:Waar heb je het nu precies over? Heeft ds. Van Vlastuin hier iets over geschreven? Zo ja, waar? Want daar ben ik wel benieuwd naar.GGBeroopingswerk schreef:Foei, foei, hoe durf je je te beroepen op Van den Brink. Die is allang weersproken door W. van Vlastuin!
Maar de inhoud van die weerlegging? Joost mag het weten. Die wordt ons onthouden, we moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
Info bij Tiberius. Die schreef dit maar dan ging het over W.J. van den Brink
Dat is inderdaad terecht dat hij dat noemt. Ds. W. van Vlastuin en D. Baarssen hebben destijds een heel artikel geschreven in het studieblad van de Nadere Reformatie over Comrie. Dat strookte niet met de opvattingen van de "Van den Brinken".GGBeroopingswerk schreef:Ds. de Heer geeft aan dat het standpunt van de gebroeders Van den Brink door Van Vlastuin is weersproken. Maar verder noemt hij niets, geen argument, geen vindplaats. Dus vandaar:Jongere schreef:Waar heb je het nu precies over? Heeft ds. Van Vlastuin hier iets over geschreven? Zo ja, waar? Want daar ben ik wel benieuwd naar.GGBeroopingswerk schreef:Foei, foei, hoe durf je je te beroepen op Van den Brink. Die is allang weersproken door W. van Vlastuin!
Maar de inhoud van die weerlegging? Joost mag het weten. Die wordt ons onthouden, we moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.GGBeroopingswerk schreef:We moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
Als Dordt ze NIET had afgewezen, dan zouden bepaalde artikelen (zie mijn eerdere post) anders in de DL gestaan hebben...Afgewezen schreef: Dat is de vraag.
De Leidse hoogleraren (in de Synopsis) weten ervan.
Brakel spreekt er ook over in zijn Redelijke Godsdienst.
Bij ds. Moerkerken las ik dat iemand als Witsius ze afwees, maar die werd ná de Dordtse Synode geboren.
Hoe weet je dat zo zeker?Bert Mulder schreef:Als Dordt ze NIET had afgewezen, dan zouden bepaalde artikelen (zie mijn eerdere post) anders in de DL gestaan hebben...Afgewezen schreef: Dat is de vraag.
De Leidse hoogleraren (in de Synopsis) weten ervan.
Brakel spreekt er ook over in zijn Redelijke Godsdienst.
Bij ds. Moerkerken las ik dat iemand als Witsius ze afwees, maar die werd ná de Dordtse Synode geboren.
Het maakt in zoverre uit, dat Witsius niet tot de 'Dordtse vaderen' behoort en zijn mening niet zomaar wat worden vereenzelvigd met die van Dordt.Brakel is een jaar voor Witsius geboren... ze leefden dus dezelfde tijd... beiden NA Dordt... hoewel, wat maakt dat uit?
I, iii, 11 en I,iii,8 bestaan volgens mij niet..Afgewezen schreef:Het derde geldt ook voor de wedergeborenen! Vergl. Inst. I,iii,11 maar eens met I,iii,8.Fjodor schreef:Maar Calvijn doet dat uitdrukkelijk niet. Dat heb ik hier al regelmatig gepost. Hij spreekt over drie functies van de wet. 1. in de dankbaarheid. 2. ter beteugeling van ongelovigen en het goed laten reilen en zeilen van de maatschappij. 3. overtuiging van zonden in niet-wedergeboren zondaren.
In deze discussie is het toch lastig om je op Calvijn te beroepen, omdat hij zich niet expliciet met deze probleemstelling bezighoudt. Het duidelijkst vind ik hem hierin in zijn commentaar op de geschiedenis van Zacheüs, waarin hij het probleem overigens niet 'oplost'.
Vgl. ook HC vr. en antw. 115:
Vr.115. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Antw. Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.
Sorry, moet zijn: II, iii, 11 en II,iii, 8. Wat je in je hoofd hebt, komt niet altijd zo op papier...Fjodor schreef:I, iii, 11 en I,iii,8 bestaan volgens mij niet..Afgewezen schreef:Het derde geldt ook voor de wedergeborenen! Vergl. Inst. I,iii,11 maar eens met I,iii,8.Fjodor schreef:Maar Calvijn doet dat uitdrukkelijk niet. Dat heb ik hier al regelmatig gepost. Hij spreekt over drie functies van de wet. 1. in de dankbaarheid. 2. ter beteugeling van ongelovigen en het goed laten reilen en zeilen van de maatschappij. 3. overtuiging van zonden in niet-wedergeboren zondaren.
In deze discussie is het toch lastig om je op Calvijn te beroepen, omdat hij zich niet expliciet met deze probleemstelling bezighoudt. Het duidelijkst vind ik hem hierin in zijn commentaar op de geschiedenis van Zacheüs, waarin hij het probleem overigens niet 'oplost'.
Vgl. ook HC vr. en antw. 115:
Vr.115. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Antw. Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.
Dat het derde ook geldt voor de wedergeborenen is waar, maar dat zal dan in de dankbaarheid zijn. Neem ik aan. Maar ik ben benieuwd of je de correcte plaats nog op kan geven?
Ik begrijp niet wat je ermee wilt zeggen..Afgewezen schreef:Sorry, moet zijn: II, iii, 11 en II,iii, 8. Wat je in je hoofd hebt, komt niet altijd zo op papier...Fjodor schreef:I, iii, 11 en I,iii,8 bestaan volgens mij niet..Afgewezen schreef:Het derde geldt ook voor de wedergeborenen! Vergl. Inst. I,iii,11 maar eens met I,iii,8.Fjodor schreef:Maar Calvijn doet dat uitdrukkelijk niet. Dat heb ik hier al regelmatig gepost. Hij spreekt over drie functies van de wet. 1. in de dankbaarheid. 2. ter beteugeling van ongelovigen en het goed laten reilen en zeilen van de maatschappij. 3. overtuiging van zonden in niet-wedergeboren zondaren.
In deze discussie is het toch lastig om je op Calvijn te beroepen, omdat hij zich niet expliciet met deze probleemstelling bezighoudt. Het duidelijkst vind ik hem hierin in zijn commentaar op de geschiedenis van Zacheüs, waarin hij het probleem overigens niet 'oplost'.
Vgl. ook HC vr. en antw. 115:
Vr.115. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Antw. Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.
Dat het derde ook geldt voor de wedergeborenen is waar, maar dat zal dan in de dankbaarheid zijn. Neem ik aan. Maar ik ben benieuwd of je de correcte plaats nog op kan geven?
Waarom zou Brakel wel belangrijk zijn, maar Witsius niet?Afgewezen schreef: Het maakt in zoverre uit, dat Witsius niet tot de 'Dordtse vaderen' behoort en zijn mening niet zomaar wat worden vereenzelvigd met die van Dordt.
En wat Brakel betreft, ook uit zijn werk blijkt dat er in de Nederlandse traditie blijkbaar wel ruimte was voor de opvatting van de 'voorafgaande werkingen'.
Als iets eenmaal misgaat, gaat het ook écht mis.Fjodor schreef:Ik begrijp niet wat je ermee wilt zeggen..
Boek II hoofdstuk VII : 8
Dat de wet gegeven is, niet om het oude volk onder zich te houden, maar om de
hoop van de zaligheid in Christus te voeden tot op zijn komst.
8. Dat nu ons aller ongerechtigheid en verdoemenis door het getuigenis van de wet
verzegeld wordt, geschiedt niet (namelijk wanneer wij naar behoren vordering in haar
maken), opdat wij in wanhoop zouden bezwijken en, de moed opgevend in het verderf
zouden storten. Zeker, de verworpenen worden op die manier daardoor verdorven,
maar dat is wegens de hardnekkigheid van hun gemoed. Maar bij de kinderen Gods
moet de bedoeling van de onderwijzing een andere zijn. De apostel getuigt wel, dat
wij door het oordeel van de wet verdoemd zijn (Rom. 3:19), "opdat alle mond gestopt
worde, en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij". Dezelfde leert echter elders
(Rom. 11:32), dat God allen onder de ongehoorzaamheid besloten heeft, niet om hen
te vernietigen of te laten omkomen, maar opdat Hij hun allen barmhartig zou zijn. En
wel opdat ze, na de dwaze mening omtrent hun eigen kracht te hebben laten varen,
zouden inzien, dat ze alleen door Gods hand staan en staande blijven, opdat ze naakt
en ledig tot zijn barmhartigheid zouden vluchten, op haar geheel steunen, in haar zich
geheel verbergen en haar alleen voor hun gerechtigheid en verdiensten zouden
aangrijpen, welke in Christus voor allen ter beschikking is, die haar met een waar
geloof begeren en verwachten. Want God verschijnt in de geboden van de wet als een
beloner slechts van de volmaakte gerechtigheid, waarvan wij allen verstoken zijn,
maar daarentegen als een gestreng rechter van de misdaden. In Christus echter
schittert zijn aangezicht vol van genade en zachtmoedigheid, ook voor ellendige en
onwaardige zondaren.
Boek II hoofdstuk VII : 11
Dat de wet gegeven is, niet om het oude volk onder zich te houden, maar om de
hoop van de zaligheid in Christus te voeden tot op zijn komst.
11. Maar op beide taken kan toegepast worden, wat hij elders zegt, dat de wet de
Joden een tuchtmeester geweest is tot Christus (Gal. 3:24); want er zijn twee soorten
van mensen, welke zij door haar tucht tot Christus leidt. De enen, over wie wij in de
eerste plaats gesproken hebben, zijn, omdat ze te zeer vervuld zijn van vertrouwen op
hun eigen deugd of gerechtigheid, niet geschikt om de genade van Christus te
ontvangen, tenzij zij eerst van dat vertrouwen ontbloot zijn. Dus brengt de wet hen
door het leren kennen van hun eigen ellende tot nederigheid, opdat ze daardoor
voorbereid worden om te begeren datgene, wat ze reeds tevoren meenden te bezitten.
De anderen hebben een breidel nodig, om daardoor tegengehouden te worden, opdat
ze de teugels huns vleses niet zo tot losbandigheid vieren, dat ze alle streven naar
gerechtigheid geheel en al verliezen. Want waar de Geest Gods nog niet heerst, daar
koken de lusten soms zo over, dat er gevaar is, dat ze de ziel, die hun onderworpen is,
brengen tot een vergeten en verachten van God; en dat zou ook gebeuren, indien de
Heere het niet met dit geneesmiddel tegen ging. Indien Hij dus hen, die Hij tot de
erfenis van zijn rijk bestemd heeft, niet terstond wederbaart, bewaart Hij hen tot de
tijd zijner opzoeking door de werken van de wet onder de vrees, wel niet onder die
kuise en reine vrees, zoals in zijn kinderen moet zijn, maar toch onder een vrees, die
hiertoe nuttig is, dat ze tot de ware vroomheid naar de mate van hun begrip opgevoed
worden. Hiervan hebben we zoveel bewijzen, dat een voorbeeld allerminst nodig is.
Want allen, die enige tijd lang verkeerd hebben in de onwetendheid Gods, zullen
erkennen, dat dit hun overkomen is, dat ze door de breidel van de wet in een zekere
vrees en eerbied voor God gehouden werden, totdat ze, door de Geest weergeboren,
Hem van harte begonnen te beminnen.
Het noemen van Witsius is belangrijke voor éne punt dat ik naar voren wil brengen, het noemen van Brakel voor het andere punt.Bert Mulder schreef:Waarom zou Brakel wel belangrijk zijn, maar Witsius niet?Afgewezen schreef: Het maakt in zoverre uit, dat Witsius niet tot de 'Dordtse vaderen' behoort en zijn mening niet zomaar wat worden vereenzelvigd met die van Dordt.
En wat Brakel betreft, ook uit zijn werk blijkt dat er in de Nederlandse traditie blijkbaar wel ruimte was voor de opvatting van de 'voorafgaande werkingen'.
en wat zijn die punten dan wel?Afgewezen schreef: Het noemen van Witsius is belangrijke voor éne punt dat ik naar voren wil brengen, het noemen van Brakel voor het andere punt.
GGBeroopingswerk schreef:Ds. De Heer heeft het over "de broers G.A. en W.J. van den Brink".huisman schreef:Jongere schreef:Waar heb je het nu precies over? Heeft ds. Van Vlastuin hier iets over geschreven? Zo ja, waar? Want daar ben ik wel benieuwd naar.GGBeroopingswerk schreef:Foei, foei, hoe durf je je te beroepen op Van den Brink. Die is allang weersproken door W. van Vlastuin!
Maar de inhoud van die weerlegging? Joost mag het weten. Die wordt ons onthouden, we moeten de gezaghebbende predikanten op hun woord geloven.
Info bij Tiberius. Die schreef dit maar dan ging het over W.J. van den Brink
We gaan afronden. Van den Brink heeft een grondige studie gedaan naar een twist in Engeland. Dat is nuttig. In zijn evaluatie krijgen Comrie en Kersten het er ondertussen behoorlijk van langs. De toon blijft hoffelijk, maar de kritiek op hen beiden is scherp. Onnodig scherp, want ook nu menen we dat Van den Brink eenzijdig citeert. Ondertussen heeft Van den Brink ons met het boek van Witsius een dubbele dienst bewezen. Hij heeft een mooi boek van een oudvader vertaald. Met zijn inleiding opent hij bovendien de ogen voor het grote gevaar van het neonomianisme van enkele eeuwen geleden én van de grote invloed die deze stroming tot op de dag van vandaag helaas heeft.
