Nou, inderdaad..!

Ik las onlangs het boek 'generatie angsstoornis van Jonathan Haidt.

Nu heeft een recensent van het rd het ook gelezen, maar het is de vraag hoe goed:

Hij stelt:

Hoe praktisch de suggesties van Haidt ook zijn, meer dan eens komen ze over als een schot voor open doel. De tips voor ouders lijken grotendeels gebaseerd op het idee dat ouders hun kinderen klein proberen te houden en ongezonde controledrang uitoefenen. Neem de tip ”Probeer niet meer dan twee middagen per week te plannen met ”verrijkende activiteiten” onder toezicht van een volwassene”. Die suggereert dat ouders vaak educatieve en vormende uitstapjes met hun kinderen maken. De praktijk laat echter zien dat ouders hun kinderen juist aan hun lot overlaten in de virtuele wereld of de controle over hun schermgebruik zijn verloren. De nadruk op ”safetyisme” –de drang van ouders om hun kinderen tegen de boze buitenwereld te beschermen– zal dan ook niet voor iedereen herkenbaar zijn.

Het punt van Haidt is dat jongeren in een duale wereld opgroeien: enorme controledwang in de echte wereld en geen enkele controle in de virtuele wereld. Dat is de reden waardoor ze niet tot verantwoordelijke volwassenen opgroeien, maar in een angstcultuur leven. Dat moet weer in balans worden gebracht. De recensent lijkt écht heel slecht te hebben gelezen, het is haast niet te geloven.

In de Waarheidsvriend staat ook een bespreking. Daar wordt een belangrijk negatief aspect van het boek benoemd, wat de RD-recensent blijkbaar ook is ontgaan.

Herman schreef: ↑21 sep 2024, 09:45 Ik las onlangs het boek 'generatie angsstoornis van Jonathan Haidt.

Nu heeft een recensent van het rd het ook gelezen, maar het is de vraag hoe goed:

Hij stelt:

Hoe praktisch de suggesties van Haidt ook zijn, meer dan eens komen ze over als een schot voor open doel. De tips voor ouders lijken grotendeels gebaseerd op het idee dat ouders hun kinderen klein proberen te houden en ongezonde controledrang uitoefenen. Neem de tip ”Probeer niet meer dan twee middagen per week te plannen met ”verrijkende activiteiten” onder toezicht van een volwassene”. Die suggereert dat ouders vaak educatieve en vormende uitstapjes met hun kinderen maken. De praktijk laat echter zien dat ouders hun kinderen juist aan hun lot overlaten in de virtuele wereld of de controle over hun schermgebruik zijn verloren. De nadruk op ”safetyisme” –de drang van ouders om hun kinderen tegen de boze buitenwereld te beschermen– zal dan ook niet voor iedereen herkenbaar zijn.

Het punt van Haidt is dat jongeren in een duale wereld opgroeien: enorme controledwang in de echte wereld en geen enkele controle in de virtuele wereld. Dat is de reden waardoor ze niet tot verantwoordelijke volwassenen opgroeien, maar in een angstcultuur leven. Dat moet weer in balans worden gebracht. De recensent lijkt écht heel slecht te hebben gelezen, het is haast niet te geloven.

Haidt betoogt inderdaad het omgekeerde van wat deze recensent nu zegt, dan heb je (als recensent) heel slecht en selectief gelezen, er is echt geen andere optie.

Wel belangrijk om te beseffen
- Het uitgangspunt van de evolutietheorie. Dat komt heel nadrukkelijk in het boek naar voren, al hoeft dat niet tot andere conclusies te leiden
- De Amerikaanse context. Amerikaanse ouders zijn veel meer gericht op safetyisme en zijn daar vwb het echte leven veel verder in doorgeslagen dan dat wij ons kunnen voorstellen. In die context moet je natuurlijk wel zijn tips lezen. Het zou zomaar kunnen dat zijn tips in de Amerikaanse context veel kinderen meer vrijheid geeft en bij ons niet.

DDD schreef: ↑20 sep 2024, 19:19

Groot Blankenstein schreef: ↑18 sep 2024, 12:55 Ja, las ik ook in De Stad Amersfoort..

In het boek las ik dingen die ik wel kon plaatsen bij het gezin. En dingen die gewoon waar zijn. Maar ook dingen die ik me niet voor kon stellen.

Inmiddels een (naar ik kan beoordelen) evenwichtige recensie in het RD.

https://www.rd.nl/artikel/1078353-marni ... jammerboek

Ik kan het niet lezen. Ben benieuwd wat er gezegd werd.

Arja schreef: ↑21 sep 2024, 15:31

DDD schreef: ↑20 sep 2024, 19:19

Groot Blankenstein schreef: ↑18 sep 2024, 12:55 Ja, las ik ook in De Stad Amersfoort..

In het boek las ik dingen die ik wel kon plaatsen bij het gezin. En dingen die gewoon waar zijn. Maar ook dingen die ik me niet voor kon stellen.

Inmiddels een (naar ik kan beoordelen) evenwichtige recensie in het RD.

https://www.rd.nl/artikel/1078353-marni ... jammerboek

Ik kan het niet lezen. Ben benieuwd wat er gezegd werd.

RD recensent schreef:Marnix’ verhaal over zijn zware opvoeding is een jammerboek
Het hart is eruit, of in ieder geval ver te zoeken, in ”De openbaring” van Jasper Christiaan. Uit de theologie, de dogmatiek, de personages. Wat overblijft, is een boos, akelig boek.
Het kon indrukwekkend worden, het kon ook een cliché worden: een boek over een opgroeiende jongen in het „zwaar gereformeerde”, fictieve dorp Bunder. Een pientere wildebras in een christelijk gezin, vol voorschriften en regels en met twee preken op zondag: dat is sowieso een verhaal, of het nu opgeschreven wordt of niet. Jasper Christiaan, oftewel journalist Jasper van den Bovenkamp, schreef het op.

- knip, wegens niet toegestaan aantal woorden van een krantenbericht-

TSD schreef: ↑21 sep 2024, 13:49 Haidt betoogt inderdaad het omgekeerde van wat deze recensent nu zegt, dan heb je (als recensent) heel slecht en selectief gelezen, er is echt geen andere optie.

Wel belangrijk om te beseffen
- Het uitgangspunt van de evolutietheorie. Dat komt heel nadrukkelijk in het boek naar voren, al hoeft dat niet tot andere conclusies te leiden
- De Amerikaanse context. Amerikaanse ouders zijn veel meer gericht op safetyisme en zijn daar vwb het echte leven veel verder in doorgeslagen dan dat wij ons kunnen voorstellen. In die context moet je natuurlijk wel zijn tips lezen. Het zou zomaar kunnen dat zijn tips in de Amerikaanse context veel kinderen meer vrijheid geeft en bij ons niet.

Bedankt voor je opmerkingen. Voor wat betreft je tweede aandachtspunt denk ik niet dat de ontwikkeling in Nederland en West-Europa zo veel anders is. In generieke is dat safetyisme in 2024 in Nederland ook heel anders dan in 1960, hooguit zijn er minder extreme voorbeelden te noemen. Niet lang terug zag ik een plaatje van de plattegrond van de Engelse stad Coventry waar drie cirkels opstonden van de speelruime van drie generaties kinderen. Dat ging terug van heel de stad naar enkel de straat.
Aan de andere kant zijn er natuurlijk genoeg ouders te vinden die er wel in slagen om hun kinderen op beide punten goed opvoeden. Maar de trend is dat we richting de 50% jongvolwassenen gaan die angstproblemen kent als gevolg van onjuist gebruik van sociale media. Die statistiekjes zijn heel verontrustend.

Groot Blankenstein schreef: ↑21 sep 2024, 15:51
Marnix’ verhaal over zijn zware opvoeding is een jammerboek ....

Ehm, strijdt volgens mij tegen de 50 woorden-regel voor citaten van achter een betaalmuur.

Heb ik iets gedaan wat verboden is???

Groot Blankenstein schreef: ↑21 sep 2024, 17:33 Heb ik iets gedaan wat verboden is???

Ja, je mag geen krantenberichten hier integraal plaatsen. Dan schendt je het copyright. Ik heb het dus maar ingekort en mensen die het niet kunnen lezen kunnen het artikel gewoon bij de krant kopen.

Herman schreef: ↑21 sep 2024, 18:00

Groot Blankenstein schreef: ↑21 sep 2024, 17:33 Heb ik iets gedaan wat verboden is???

Ja, je mag geen krantenberichten hier integraal plaatsen. Dan schendt je het copyright. Ik heb het dus maar ingekort en mensen die het niet kunnen lezen kunnen het artikel gewoon bij de krant kopen.

Oké, sorry! Goed dat je het dan ingekort hebt. En ik heb wat geleerd voor de toekomst

Nick Needham - 2,000 Years of Christ’s Power Vol. 1 - The Age of the Early Church Fathers
Marcus Aurelius - Meditations

Toch Andrew Murray. Ik had alle boeken van hem weggedaan maar kocht weer een ouwetje via Marktplaats.

Waarom alles weggedaan?

DDD schreef: ↑01 okt 2024, 17:35 Waarom alles weggedaan?

Ik weet het niet helemaal zeker maar het had te maken met wat hij impliciet of expliciet leerde over een "tweede zegen". Het is al een poosje geleden dus of het dat was weet ik niet. Ik denk een beetje in die richting. Dat je dan eerste klas christenen krijgt en tweede klas christenen. Hoger leven is niet voor allen mogelijk, alleen voor degenen die zich volledig overgeven.

Ik kon er iemand blij mee maken, die de boeken gewoon kon lezen, zonder last te hebben van waar ik last van had.