Mara schreef:Niet helemaal vader-kind verhouding. Er zijn nog steeds echtparen, als de man roept dat hij trek heeft in koffie, de vrouw onmiddellijk opstapt om die koffie te zetten.
Als een man een dominante vader had en dat patroon vervolgt zich, is de kans groot dat het zo blijft.
Een klein voorbeeld dat mij opviel, de naambordjes op het huis.
Vroeger stond er (en bij sommigen nog steeds) de naam van de man: P. de Jong.
Nu staat het hele gezin met voor- en achternaam erop.
Er werd (misschien vaak nog steeds) gegeten als vader thuis kwam uit zijn werk.
Het zijn kleine dingetjes, ze vallen nauwelijks op, maar elk gezin kent zijn eigen wetjes en regeltjes. Dat valt op als er een nieuw gezinslid bij komt, schoonzoon/dochter.

Pffff.... je kunt ook overdrijven!
Bij ons staat ook alleen mijn naam op het naambordje, en we beginnen ook met eten als ik thuis kom. Ben ik nu dominant? Wat een onzin.

Het wordt zo langzamerhand lachwekkend

Kop vandaag in het ND

Een nieuwe werkgroep is voorstander van vrouwelijke predikanten, ouderlingen en diakenen en wil dit Bijbels onderbouwen.

‘De rol van de vrouw is ondergewaardeerd, die van de man overgewaardeerd. Dat berokkent schade aan de kerk.’

Ik ben erg benieuwd naar de bijbelse onderbouwing dat er vrouwen in de kerkenraad moeten zitten.

Auto schreef:Het wordt zo langzamerhand lachwekkend

Kop vandaag in het ND

Een nieuwe werkgroep is voorstander van vrouwelijke predikanten, ouderlingen en diakenen en wil dit Bijbels onderbouwen.

‘De rol van de vrouw is ondergewaardeerd, die van de man overgewaardeerd. Dat berokkent schade aan de kerk.’

Wat een gedram!

Luther schreef:

Mara schreef:Niet helemaal vader-kind verhouding. Er zijn nog steeds echtparen, als de man roept dat hij trek heeft in koffie, de vrouw onmiddellijk opstapt om die koffie te zetten.
Als een man een dominante vader had en dat patroon vervolgt zich, is de kans groot dat het zo blijft.

Een klein voorbeeld dat mij opviel, de naambordjes op het huis.
Vroeger stond er (en bij sommigen nog steeds) de naam van de man: P. de Jong.
Nu staat het hele gezin met voor- en achternaam erop.
Er werd (misschien vaak nog steeds) gegeten als vader thuis kwam uit zijn werk.
Het zijn kleine dingetjes, ze vallen nauwelijks op, maar elk gezin kent zijn eigen wetjes en regeltjes. Dat valt op als er een nieuw gezinslid bij komt, schoonzoon/dochter.

Pffff.... je kunt ook overdrijven!
Bij ons staat ook alleen mijn naam op het naambordje, en we beginnen ook met eten als ik thuis kom. Ben ik nu dominant? Wat een onzin.

Dat zei ik niet, ik zei dat als een man een dominante vader had, de kans groot is dat...
Ik had een grotere regelafstand moeten maken, inmiddels gedaan.
Dus naambordje en eten heeft niet met dominantie te maken, maar de eigen regeltjes en wetjes in ieder gezin!
Zo beter?

Een naambordje van alleen de man vind ik toch wel een indicatie van dominantie, eerlijk gezegd. Het op elkaar wachten met eten zie ik meer als een streven naar gezelligheid en een goed gezinsleven. Dat zal toch andersom ook gebeuren, hoop ik.

DDD schreef:Een naambordje van alleen de man vind ik toch wel een indicatie van dominantie, eerlijk gezegd. Het op elkaar wachten met eten zie ik meer als een streven naar gezelligheid en een goed gezinsleven. Dat zal toch andersom ook gebeuren, hoop ik.

Wij gaan eten als (ook) de laatste telg is gearriveerd.

DDD schreef:Een naambordje van alleen de man vind ik toch wel een indicatie van dominantie, eerlijk gezegd.

Het is iets van vroeger.
Je woont toch met zn allen in dat huis?
Of zet dan: familie Jansen op het bordje.
(Overigens maakt het voor pakjes en postbezorging niet uit, die kijken alleen naar het nummer.)

Mara schreef:

Luther schreef:

Mara schreef:Niet helemaal vader-kind verhouding. Er zijn nog steeds echtparen, als de man roept dat hij trek heeft in koffie, de vrouw onmiddellijk opstapt om die koffie te zetten.
Als een man een dominante vader had en dat patroon vervolgt zich, is de kans groot dat het zo blijft.

Een klein voorbeeld dat mij opviel, de naambordjes op het huis.
Vroeger stond er (en bij sommigen nog steeds) de naam van de man: P. de Jong.
Nu staat het hele gezin met voor- en achternaam erop.
Er werd (misschien vaak nog steeds) gegeten als vader thuis kwam uit zijn werk.
Het zijn kleine dingetjes, ze vallen nauwelijks op, maar elk gezin kent zijn eigen wetjes en regeltjes. Dat valt op als er een nieuw gezinslid bij komt, schoonzoon/dochter.

Pffff.... je kunt ook overdrijven!
Bij ons staat ook alleen mijn naam op het naambordje, en we beginnen ook met eten als ik thuis kom. Ben ik nu dominant? Wat een onzin.

Dat zei ik niet, ik zei dat als een man een dominante vader had, de kans groot is dat...
Ik had een grotere regelafstand moeten maken, inmiddels gedaan.
Dus naambordje en eten heeft niet met dominantie te maken, maar de eigen regeltjes en wetjes in ieder gezin!
Zo beter?

Nee, zo niet beter. Heeft niets met wetjes en regeltjes te maken. Ik vind het gewoon een raar voorbeeld. Het naambordje is handig voor de postbode, meer niet. En als anderen er een groot bord van maken inclusief alle kinderen vind ik dat prima. Moet je wel een nieuw bord laten aanrukken, op het moment dat er weer een kindje geboren wordt...

Luther schreef:Nee, zo niet beter. Heeft niets met wetjes en regeltjes te maken. Ik vind het gewoon een raar voorbeeld. Het naambordje is handig voor de postbode, meer niet.

Als je op een naambord L(uther) Jansen hebt staan, lijkt het toch net alsof je daar alleen woont?
Het is echt wel een familieregeltjes c.q. gewoonte kwestie hoor.

Luther schreef:Moet je wel een nieuw bord laten aanrukken, op het moment dat er weer een kindje geboren wordt...

Dat hoeft niet, je kunt ook volstaan met een bord: Hier woont de familie Luther, dat is wel zo aardig voor je vrouw en kindjes.

Mara schreef:

Luther schreef:Nee, zo niet beter. Heeft niets met wetjes en regeltjes te maken. Ik vind het gewoon een raar voorbeeld. Het naambordje is handig voor de postbode, meer niet.

Als je op een naambord L(uther) Jansen hebt staan, lijkt het toch net alsof je daar alleen woont?
Het is echt wel een familieregeltjes c.q. gewoonte kwestie hoor.

Luther schreef:Moet je wel een nieuw bord laten aanrukken, op het moment dat er weer een kindje geboren wordt...

Dat hoeft niet, je kunt ook volstaan met een bord: Hier woont de familie Luther, dat is wel zo aardig voor je vrouw en kindjes.

Hiermee doe je net of het naambordje iets onaardigs zegt. En nee, ik woon er niet alleen.
Heeft niets met familieregeltjes te maken. Sterker: mijn vrouw heeft het ding besteld.

Ik vind het inderdaad wat zielig als een man te afhankelijk is van de vrouw in de zin van niet kunnen koken, wassen enz. Al kun je zeker in Nederland prima overleven als je een magnetron kunt bedienen en weet hoe een blikopener werkt.

Verder is het ook wat cultureelgebonden hoe de rolverdeling van man en vrouw wordt gezien. Toen ik bij mijn schoonouders in Indonesie was werd er wat vreemd gekeken toen ik direct meehielp met het afruimen van de tafel.

Wat naamborden betreft hier in Zweden hebben alle mensen in een flat hetzelfde adres en is het naambordje daarom erg belangrijk. Dan is het ook belangrijk om de geboorteachternamen van alle familieleden op de deur te hebben staan (officiele brieven van de overheid gebruiken die naam).

Bij ons hangt er al 21 jr een bordje naast de voordeur "familie Janssen" , nooit een moment bedacht om alleen de naam van mijn man te etaleren

Volgens mij hebben we niet eens een naambordje. Eerder hadden we zelfs geen huisnummer... Maar ja, tussen 4 en 8 zal nummer 6 wel zitten toch?

En anders zou ik er denk ik "fam. A.B. Janssen" op laten zetten. Eventueel zou "fam. Janssen-Pieterssen" ook nog kunnen.

Bij ons hangt er S Jansen en 9 bijtjes erop geschilderd, het aantal personen wat er eens woonde, nu nog maar drie, maar ik haal de andere bijtjes toch maar nier weg

Het zou mij nu werkelijk geen fluit uitmaken of mijn naam op het naambordje naast de deur staat of niet.

En met eten op elkaar wachten doen wij eigenlijk nooit. Ik eet rond half 6. Als mijn man op tijd is, eet hij mee en anders eet hij later. Hij is meestal pas rond 19 uur thuis, dan wil ik ze eigenlijk al gedoucht hebben en in pyjama, klaar voor de voorleesronde.

@ verschil niveau scholing tussen man en vrouw
Mijn man is ( gelukkig) net zo hoog geschoold als ik en ook beter in zijn vak dan ik. Het zou voor mij niet goed zijn om een lager geschoolde man te hebben. Die zou ik met name in discussie thuis finaal overrulen. Ben in dat opzicht toch echt wel erg blij met mijn ega