Heel persoonlijk kan ik zeggen dat mijn leven nog weleens beschamend wordt verklaard en vertroostend wordt 'blootgelegd'. Ik herken mij dan ook totaal niet in het beeld wat jij hier nu schetst. Sterker nog, ik vraag mij ten zeerste af of kinderen het moeten kùnnen benoemen "hoe God een mens bekeerd", wanneer het gaat om een menselijke uitleg. Dit kan enkel en alleen uit de Bijbel worden verklaard, zonder opgelegde bevinding.-DIA- schreef:Iets anders: Hij zegt niet zozeer dat er altijd een onBijbelse leer wordt gebracht, maar dat de bevindelijke gangen en wegen in de prediking gaan ontbreken. Dat merkt het levende volk wel. Daardoor raken we vervreemd van het bevindelijke leven, erger, we geloven het vaak niet eens meer. Dat is de praktijk, en dat wordt ook persoonlijk ondervonden. Vraag de kinderen nu eens hoe God een mens bekeert: Dan zou je de wonderlijkste verhalen kunnen horen. En je kunt het hen nog niet eens kwalijk nemen. Wel de oudere generatie die de wacht niet heeft betrokken.Zita schreef: Ik geloof je natuurlijk als je zegt dat ds Blok met ernst en bewogenheid sprak. Zo ken ik hem ook uit zijn preken. Maar ik weet echt niet wat de gemeente kan met de opmerkingen die hij gemaakt heeft. Ze weten nu dat ds Blok er van overtuigd is dat er predikanten zijn die achteraf bezien niet door het curatorium zouden moeten zijn toegelaten. Die predikanten preken volgens ds Blok blijkbaar niet de Bijbelse leer. Maar de gemeente weet niet welke predikanten dat zijn. Ze kunnen zich nu bij elke predikant afvragen: 'Bedoelde ds Blok deze?' Dat is geen heilzame manier van het beluisteren van preken.
De "gangen en wegen" heb ik maar al te vaak horen verklaren op een manier die je ook tegen kunt komen in boekjes met bekeringsgeschiedenissen. En dan heb ik het over 'uit-het-leven-van' boekjes. Eens heb ik een dominee horen zeggen dat we dergelijke boekjes maar niet in huis moesten halen. Ik kon van harte met hem instemmen.