Marnix schreef:
Wat is dan de objectieve betekenis van het woord 'bank'? Die bestaat niet :)
Jawel hoor :)
1bank de; v(m) -en 1 zitmeubel voor meer dan één persoon: iets niet onder stoelen of ~en steken er niet geheimzinnig over doen 2 verkooptafel: toonbank 3 werktafel: draaibank 4 (scheepv) door de natuur gevormde ondiepte
2bank de; v(m) -en 1 instelling die gelden beheert en uitleent 2 (bij kansspelen) inzet vd hoofdspeler tegen al de anderen samen 3 centrale bewaar- en uitwisselingsplaats; opslagplaats: bloedbank, vacaturebank
En wat is dan een bank? Eén van die drie. Dat betekent dat de betekenis niet meer objectief is. Zoek anders de betekenis van objectief (als tegengestelde van subjectief), ook maar op. We weten dus pas wat de betekenis van het woord bank is als we de context weten. Het woord bank betekent in zichzelf niet
iets. Dan zeg jij dat het drie dingen betekent, maar dat klopt niet. Iets kan niet wit en zwart tegelijk zijn.
Marnix schreef:En wat voor vaderschap van God is er dan buiten ons kindschap om? Ik geloof er helemaal niets van. En dan mogen we in verkiezende zin altijd in Zijn hart geweest zijn, maar dat wil in geen geval zeggen dat we ons na onze bekering zijn Vaderschap over ons (dat bestond voor die bekering) gaan realiseren.
Het ging over "in het Vaderhart zijn teruggebracht". Het gaat dus niet zozeer om een eerste bekering (hoewel ik daar ook wat over gezegd heb" maar over een situatie als bij de verloren zoon, het verloren schaap. Terug gebracht wil zeggen: Je was weg en je bent weer terug. ... (Er is trouwens een verschil tussen in Gods Vaderhart zijn, dat zijn Vaderhart dus naar je uitgaat... en Hem door Christus Vader mogen noemen, zoals je zelf treffend zegt: Door wedergeboorte mogen we Hem Vader noemen). Volgens mij roept God als rechter, maar ook als Vader, zie bijv. de doopbeloften van God de Vader.
Het ging mij elke keer over dat wat je zei over de eerste bekering. Wat je daarover zei geloof ik niet.
Als we het over het Vaderhart van God hebben dan hebben we het over hoe God zich openbaart aan ons mensen. Het woord vaderhart verondersteld iets relationeels. En dat hele relationele Vaderschap is er niet voor een onbekeerd mens. Ook niet als die mens gedoopt is.
[/quote]
Marco schreef:
Het eerste geval ligt wel moeilijker: wat was de toestand van iemand die zich niet bekeerd heeft?
Nou kunnen we natuurlijk een hele verhandeling op gang brengen om Gods hart te analyseren en in een wiskundig model te persen. Uitkomst is dan 'ja' of 'nee'. Maar dan maken we wel een beeld van God. Echte prediking van het evangelie heeft daarom twee kanten, zowel voor gelovigen als ongelovigen: God maakt zich kwaad over de zonde, maar voor wie bij Hem schuilen is Hij een liefdevol Vader. Bekering kan niet als iets vrijblijvends worden gepresenteerd.
En wie dan bij Hem terechtkomt weet dat hij een plaats in het hart van Vader heeft. Had hij dat al? Kan je van alles op antwoorden. Maar je moet dan wel blijven beseffen dat het een heel menselijke benadering is van een hele grote God. En aan zo'n uitdrukking vooral niet teveel ophangen. Want dan spreek je al heel snel veel te klein van God.
En als mensen aangeven dat ze achteraf merken dat God ze tot geloof heeft geleid, wie zijn wij dan om te zeggen dat dat onjuist is? Steekt er niet een enorme hoop genade in het feit dat God met kleine mensen bezig is om ze zich te laten bekeren? Dan mogen die mensen toch best zeggen dat ze daar achteraf Gods liefdevolle hand in zien? En zou die dan helemaal los van zijn hart staan?
Hier ben ik het eigenlijk helemaal mee eens. Laat dit dan maar mijn punten nuanceren. Maar ik ageerde tegen dat wat ik zo vaak hoor, namelijk dat God voorgesteld wordt als iemand die altijd van je houd, maakt niet wat je doet, Hij is immers je Vader, Hij heeft je gemaakt, etcetera, etcetera.
