Twee vrienden over de wedergeboorte en rechtvaardigmaking

[DWW]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

[Johann Gottfried Walther]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

Broeder DWW,

Graag een duidelijke tekst uit Gods woord, waarin Bert en anderen kunnen lezen, dat een ontwaakte ziel nog niet wedergeboren is.

[Bert Mulder]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

????

Kan iemand die dood is, overtuigd van zijn zonden zijn dan?

Dan loochen jij de doodstaat van de mens, en ga je tegen het 3/4 hoofdstuk van de DL in:

3 Overzulks zo worden alle mensen in zonde ontvangen, en als kinderen des toorns geboren, onbekwaam tot enig zaligmakend goed, geneigd tot kwaad, dood in zonden en slaven der zonde. En willen en kunnen tot God niet wederkeren, noch hun verdorven natuur verbeteren, noch zichzelven tot de verbetering daarvan schikken, zonder de genade des wederbarenden Heiligen Geestes.

4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

5 Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der Tien Geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

6 Hetgeen dan noch het licht der natuur noch de wet doen kan, dat doet God door de kracht des Heiligen Geestes, en door het woord of de bediening der verzoening, welke is het Evangelie van den Messías, waardoor het God behaagd heeft de gelovige mensen, zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament, zalig te maken. [/i]

Verder tast jij dus het ambt van Christus aan, die voor ons VOLKOMEN VOLDAAN heeft. Hij heeft onze zonden aan het kruis genageld, zodat, met de woorden van ons Avondmaal formulier:

wij ganselijk in onze harten vertrouwen dat onze Heere Jezus Christus (naar luid van de beloften die den voorvaderen in het Oude Testament van den beginne af geschied zijn) van den Vader in deze wereld gezonden is, ons vlees en bloed heeft aangenomen, den toorn Gods (onder welken wij eeuwiglijk hadden moeten verzinken) van het begin Zijner menswording tot het einde Zijns levens op aarde voor ons heeft gedragen, en alle gehoorzaamheid en gerechtigheid der Goddelijke wet voor ons heeft vervuld; voornamelijk toen Hem de last van onze zonden, en van den toorn Gods, het bloedige zweet in den hof uitgedrukt heeft; waar Hij gebonden werd, opdat Hij ons zou ontbinden; daarna ontelbare smaadheden geleden heeft, opdat wij nimmermeer te schande zouden worden; onschuldig ter dood veroordeeld is, opdat wij voor het gericht Gods zouden vrijgesproken worden; ja, Zijn gezegend lichaam aan het kruis heeft laten nagelen, opdat Hij het handschrift onzer zonden daaraan zou hechten; en heeft alzo de vervloeking van ons op Zich geladen, opdat Hij ons met Zijn zegening vervullen zou; en heeft Zich vernederd tot in de allerdiepste versmaadheid en angst der hel, met lichaam en ziel, aan het hout des kruises, toen Hij riep met luider stem: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? opdat wij tot God zouden genomen, en nimmermeer van Hem verlaten worden; en heeft eindelijk met Zijn dood en bloedstorting het nieuwe en eeuwige Testament, het verbond der genade en der verzoening, besloten, toen Hij zeide: Het is volbracht.

Daar doe jij tekort aan.

[Bert Mulder]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

Broeder DWW,

Graag een duidelijke tekst uit Gods woord, waarin Bert en anderen kunnen lezen, dat een ontwaakte ziel nog niet wedergeboren is.

Ik zal de tegenovergesteld tekst geven:


Efeziërs 5:14
Daarom zegt Hij: Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten.

Christus ZAL (zekerheid!!) over u lichten.

[Geka]

Zit daar dan niets tussen? Is er dan geen weg tot Christus? Jawel, dat is de zgn. toeleidende weg, waarbij het de goedertierenheden des Heeren zijn, die hem tot bekering leiden. Hoelang kan dat duren? Bij Barthimeus duurde het (meen ik) 38 jaar. Al die tijd zat hij als een uitziende ziel aan die weg naar Jericho. Maar, toen Christus voorbij ging, ging hij pas roepen vanuit een onhoudbare nood. Pas daar riep de Vader hem inwendig tot de geloofsgemeenschap met Christus, Rom. 8:30. Door iedereen werd hij ontmoedigd, waarna de Vader hem nog meer tot Hem trok, en hij nog luidkeelser ging roepen: "Gij Zone Davids, ontferm U mijner!" Kijk beste GDR, en dit roepen kon Christus niet weerstaan, want al wat de Vader Hem gegeven heeft, zal tot Hem komen. En die alzo tot Hem mag komen, wordt in die stonde verlost van de diensthuis der wet. Daar heeft de bloedwreker afgedaan. Verlost van de ketenen des satans, verlost van het donker, en komt Barthimeus lichamelijk, maar ook geestelijk tot het Licht. Daar ging Barthimeus innerlijk verloren, stierf hij aan de wet, en ging Christus in hem leven. Wat wilt gij dat ik u doen zal? Heere, opdat ik ziende mocht worden! En hij werd ziende, en......volgde Hem. Kijk GDR, en dat is nu de vrucht van het ware zaligmakende geloof. Pas daar worden zij volgelingen van Jezus CHristus, en ontvangen zij het ambt/harnas aller gelovigen.

En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En al het volk, dat ziende, gaf Gode lof, Lukas 18:38-43.

Volgens mij lezen we weinig over de geestelijke staat van Bartimeus. Jezus zegt slechts: Uw geloof heeft u behouden. Er staat niet dat hij tot geloof kwam toen Jezus langs kwam lopen. Misschien geloofde hij al wel. Misschien kende hij hem niet en begon de "toeleidende weg" pas recent, toen hij van Jezus hoorde. Je koppelt de genezing van hem nu direct aan zijn wedergeboorte en dat is nogal hypothetisch. De Bijbel zegt daar niet zoveel over dus laten we hier geen inlegkunde gaan toepassen... om onze dogma's te onderbouwen...

Golden deze onderstaande woorden dan alleen voor de (gelovige) Galatiers, en niet voor de blinde Barthimeus...??

Doch eer het geloof kwam, waren wij onder de wet in bewaring gesteld, en zijn besloten geweest tot op het geloof, dat geopenbaard zou worden. Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden. Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester, Gal. 3:23-25.

De apostel zegt hiermee dat, een ziel niet kan geloven, zolang hij nog onder de heerschappij is van de dienthuis der wet. Waarom niet? Omdat die ziel daar besloten is tot op het geloof. Hij kan niet geloven, al zou hij willen, lees ook Rom. 7:6. Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren Daarom is de H.Geest, in dat uurtje der minne, alwaar de Vader die verkoren zondaar innerlijk tot de geloofsgemeenschap met Christus roept, door Zijn trekkende liefde, de Planter c.q. de Schepper van het zaligmakende geloof in Jezus Christus. De Heilige Geest, c.q. de verworven Geest van Christus, neemt het uit Hem, en verkondigt het Zijn verkoren volk, Joh. 16:13-15, Rom. 8:9.

1. Bedoelt Paulus met 'wij' in deze tekst wel de Galaten (heidenen), of bedoelt hij juist de christenen die van Joodse origine zijn?
2. Bedoelt Paulus zijn woorden over 'de wet als tuchtmeester' en 'in bewaring gesteld' heilshistorisch, heilsordelijk, of beide?

Jammer dat je niet ingaat op mijn vragen, dan alleen door een PB te sturen met een verwijzing naar een preek van een zekere predikant. Maar het lijkt me dat deze vragen daarvoor veel te belangrijk zijn, vooral in relatie tot de visie die hier verdedigt wordt.

Paulus schrijft aan de Galaten, dat zijn christenen die afkomstig zijn vanuit de heidenen. Deze gelovigen in Christus hoeven de Joodse wetten niet meer te houden. Maar de dwaalleraars in de gemeente leren dat wel.
Paulus verzet zich daar heftig tegen. Wie in Christus is, hoeft niet meer volgens de Joodse (ceremoniele) wetten te leven. In dat kader wijst Paulus er op dat hij (en de andere Joden) voor de komst van Christus wel daaronder waren. Toen waren ze in bewaring gesteld, en onder de tuchtmeester. Met andere woorden: Paulus bedoelt zijn opmerkingen hier allereerst heel duidelijk in heilshistorische zin! En daarbij is de wet niet alleen de eis van Gods gerechtigheid, maar juist ook de ceremoniele wetten! (Want die hielden de Galaten namelijk weer, in hun dwaling).

Overigens: wat bedoelt Paulus precies als hij spreekt over de wet als tuchtmeester tot Christus? Is dat de wet als de eis van Gods gerechtigheid? Of, de wet in de zin van de 5 boeken van Mozes, waaronder ook de ceremoniele wetten te vinden zijn die ook getuigen van de komende Christus? Zie bijv. de Kanttekening bij dit vers.

Ik wil niet ontkennen dat andere citaten uit de Galatenbrief m.i. wel veel meer in heilsordelijke zin verstaan moeten worden. Als Paulus bijv. zegt dat hij door de wet aan de wet gestorven is, dan lijkt mij dat veel meer heilsordelijk.

Maar, betekent dit dat Paulus eerst een periode in zijn leven gekend heeft waarbij hij alleen de overtuiging van de wet zonder meer kende? Het probleem is dat dit moment nergens in zijn leven is aan te wijzen, op grond van de Schriftgegevens! Als hij van het paard geworden wordt, zit hij wel 3 dagen en nachten in Damascus, maar daarna wordt hij gedoopt en preekt hij terstond de Christus, dat Hij de Zoon van God is. Dus, als Paulus in Damascus zit is hij al tot geloof in Christus gekomen. Wanneer is hij dan door de wet aan de wet gestorven?

Moeilijke vraag. In ieder geval maakt het m.i. duidelijk dat deze uitspraken van de Galatenbrief niet kunnen worden gezien als uitspraken die iets bindend voorschrijven in de heilsorde. Dat is exegetisch gewoon onjuist. Zeker, door de wet is de kennis der zonde, de Romeinenbrief maakt dit duidelijk evenals ook Galaten trouwens. En door het Evangelie wordt het leven gekregen. Maar hoe die twee zich onderling in heilsordelijk opzicht verhouden is minder eenvoudig te concluderen op basis van de Schriftgegevens dan hierboven gedaan wordt.

[Zonderling]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

Broeder DWW,

Graag een duidelijke tekst uit Gods woord, waarin Bert en anderen kunnen lezen, dat een ontwaakte ziel nog niet wedergeboren is.

Ik zal de tegenovergesteld tekst geven:


Efeziërs 5:14
Daarom zegt Hij: Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten.

Christus ZAL (zekerheid!!) over u lichten.

SV:

14 Daarom 19zegt Hij: lOntwaak, gij 20die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal 21over u lichten.

19 Sommigen nemen dit voor de woorden van den apostel, die door den Geest van Christus gedreven zijnde, alzo spreekt, gelijk de profeten doorgaans betuigen: Zo spreekt de Heere, namelijk door mij tot u. Anderen nemen het voor een aanhaling van woorden uit de profeten, die Paulus samenvoegt en verklaart, zie Jes. 9:1; 26:19; 60:1, waarin de hoofdsom van de bekering des mensen is begrepen.

20 Namelijk den geestelijken slaap der zonde en dood der zonde, zijnde wakker en levend gemaakt door het woord en den Geest van Christus, gelijk Ef. 2:1 gezegd is. Welke vermaning ten dele de gelovigen aangaat, die somwijlen ook in enige algemene zonden slapen, ten dele de ongelovigen, die in dezelve zonden dood zijn. De eersten vermaant hij wakker te worden door de kracht des Geestes Gods, welke zij alrede deelachtig zijn; de anderen, uit de doden op te staan, opdat zij door zulke vermaningen de levendmakende kracht van Christus gevoelende, ook derzelve zouden gehoorzaam zijn, gelijk Lazarus uit den lichamelijken dood door Christus' woord en kracht is opgestaan, Joh. 11:43, 44.

21 Namelijk als de Zon der gerechtigheid, om u wel te leiden, en als kinderen des dags voorzichtiglijk te doen wandelen, gelijk het volgende vers verklaart.

l Rom. 13:11. 1 Thess. 5:6.

- Zoals je in deze tekst en in de kanttekening vindt, worden 'ontwaken' en 'opstaan' en het 'Christus zal over u lichten niet van elkaar gescheiden, maar juist verbonden. Dit 'ontwaken' waarover hier gesproken wordt is dan ook niet het 'ontwaken' van een zondaar nog in de staat van de natuur zijnde, maar het 'ontwaken' in de inwendige roeping en wedergeboorte. Dat moeten we wel onderscheiden.

- Het 'ontwaken' waarover hier gesproken (in de betekenis voor hen die nog gelovig zijn) gebeurt door de levendmakende kracht van Christus zoals de kanttekening stelt.

- Het opgaan van de Zon der gerechtigheid gaat hiermee gepaard. De kanttekening legt dit niet specifiek uit van de rechtvaardigmaking, maar van de heiligmaking.

Deze tekst leert dus zeker geen tijdsverschil tussen wedergeboorte, rechtvaardigmaking en (de aanvang) van de heiligmaking.

[Bert Mulder]

SV:

14 Daarom 19zegt Hij: lOntwaak, gij 20die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal 21over u lichten.

19 Sommigen nemen dit voor de woorden van den apostel, die door den Geest van Christus gedreven zijnde, alzo spreekt, gelijk de profeten doorgaans betuigen: Zo spreekt de Heere, namelijk door mij tot u. Anderen nemen het voor een aanhaling van woorden uit de profeten, die Paulus samenvoegt en verklaart, zie Jes. 9:1; 26:19; 60:1, waarin de hoofdsom van de bekering des mensen is begrepen.

20 Namelijk den geestelijken slaap der zonde en dood der zonde, zijnde wakker en levend gemaakt door het woord en den Geest van Christus, gelijk Ef. 2:1 gezegd is. Welke vermaning ten dele de gelovigen aangaat, die somwijlen ook in enige algemene zonden slapen, ten dele de ongelovigen, die in dezelve zonden dood zijn. De eersten vermaant hij wakker te worden door de kracht des Geestes Gods, welke zij alrede deelachtig zijn; de anderen, uit de doden op te staan, opdat zij door zulke vermaningen de levendmakende kracht van Christus gevoelende, ook derzelve zouden gehoorzaam zijn, gelijk Lazarus uit den lichamelijken dood door Christus' woord en kracht is opgestaan, Joh. 11:43, 44.

21 Namelijk als de Zon der gerechtigheid, om u wel te leiden, en als kinderen des dags voorzichtiglijk te doen wandelen, gelijk het volgende vers verklaart.

l Rom. 13:11. 1 Thess. 5:6.

- Zoals je in deze tekst en in de kanttekening vindt, worden 'ontwaken' en 'opstaan' en het 'Christus zal over u lichten niet van elkaar gescheiden, maar juist verbonden. Dit 'ontwaken' waarover hier gesproken wordt is dan ook niet het 'ontwaken' van een zondaar nog in de staat van de natuur zijnde, maar het 'ontwaken' in de inwendige roeping en wedergeboorte. Dat moeten we wel onderscheiden.

- Het 'ontwaken' waarover hier gesproken (in de betekenis voor hen die nog gelovig zijn) gebeurt door de levendmakende kracht van Christus zoals de kanttekening stelt.

- Het opgaan van de Zon der gerechtigheid gaat hiermee gepaard. De kanttekening legt dit niet specifiek uit van de rechtvaardigmaking, maar van de heiligmaking.

Deze tekst leert dus zeker geen tijdsverschil tussen wedergeboorte, rechtvaardigmaking en (de aanvang) van de heiligmaking.

Precies

[Zonderling]

Precies

Maar besef wel dat 'ontwaken' in meer dan één betekenis gebruikt wordt, Bert.
Het 'ontwaken' in de tekst is de levendmaking.

Maar er is ook nog een ander ontwaken, namelijk waarover DWW spreekt: het 'ontwaken' van een zondaar in de natuurstaat. Dat is niet de levendmaking, maar de ongerustheid over de eigen staat dat gepaard gaat met het gebruik van de middelen tot zaligheid en een wettisch berouw.

[DWW]

Beste Bert Mulder,

Jij stelt dat een overtuigde ziel van zonden, c.q. een ontwaakte ziel, alreeds is wedergeboren. Dat is jouw on-Bijbelse dwaling.

Broeder DWW,

Graag een duidelijke tekst uit Gods woord, waarin Bert en anderen kunnen lezen, dat een ontwaakte ziel nog niet wedergeboren is.

Door de wet is de kennis der zonde, Rom. 3:20. Het bezitten van zondekennis en enige zelfkennis, is nog geen levendmaking/wedergeboorte, beste JGW. Neem het beeld van Levticus 13 en 14. Het beeld van melaatsheid was een beeld van de zonde(Psalm 51). Het feit dat iemand zag dat hij melaats was, betekende nooit dat hij genezen kon worden. Hierin is het beeld van 'genezen worden' het beeld van de wedergeboorte. Pas wanneer die zieke geheel melaats was, en in zijn huid geen enkel teken van leven meer te bekennen was, dan mocht hij zich tonen aan de priester, voor het ritueel met die twee vogeltjes. Het kop van het ene vogeltje werd doodgedrukt, zijn bloed opgevangen, met water vermengd uit een stromende bron/wel, het andere vogeltje werd bestreken met dit bloed en water, en in de vrijheid losgelaten. Het bloed der verzoening en de Geest van Christus der vrijheid. Dan pas was die melaatse rein (levend) verklaard, en mocht hij zich voegen tot de gemeenschap der levenden. Het geestelijke beeld van Rom. 6:7.

Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonden.

[Afgewezen]

Kan dan een mens tot God gaan schreeuwen, zonder levend te zijn gemaakt? Ja dat kan, denk aan Saul en Kain. Kan dan een mens lust krijgen om de Heere te vrezen, en te prijzen? Jazeker, denk bijv. aan Demas, maar bij hem ging het weer over.

Al deze voorbeelden hebben niets, maar dan ook niets te maken met het citaat van prof. Wisse.
Ook de tekst dat de "goedertierenheden des Heeren tot bekering moeten leiden", heeft niets hiermee van doen.
Bert quoot terecht hoe een mens van nature niets goeds kan doen, God niet zoekt. Dat betekent dus, dat iemand die wél God zoekt, dat "niet van zichzelf heeft", om het zo maar eens te zeggen.
En dan bedoel ik geen mensen die uit vrees tot God roepen of een tijdgeloof hebben, maar zij die, aangeraakt door de liefde van God, Hem ook vroeg of laat zullen VINDEN.
Ik weet ook dat de Schrift anderzijds leert dat iemand die Christus niet kent, nog buiten staat en niet zalig is.
Er is hier een spanningsveld en ik heb in deze hele topic nog geen bevredigend antwoord gevonden dat dit spanningsveld oplost c.q. overstijgt.

[DWW]

1. Bedoelt Paulus met 'wij' in deze tekst wel de Galaten (heidenen), of bedoelt hij juist de christenen die van Joodse origine zijn?
2. Bedoelt Paulus zijn woorden over 'de wet als tuchtmeester' en 'in bewaring gesteld' heilshistorisch, heilsordelijk, of beide?

Jammer dat je niet ingaat op mijn vragen, dan alleen door een PB te sturen met een verwijzing naar een preek van een zekere predikant. Maar het lijkt me dat deze vragen daarvoor veel te belangrijk zijn, vooral in relatie tot de visie die hier verdedigt wordt.

Paulus schrijft aan de Galaten, dat zijn christenen die afkomstig zijn vanuit de heidenen. Deze gelovigen in Christus hoeven de Joodse wetten niet meer te houden. Maar de dwaalleraars in de gemeente leren dat wel. Paulus verzet zich daar heftig tegen. Wie in Christus is, hoeft niet meer volgens de Joodse (ceremoniele) wetten te leven. In dat kader wijst Paulus er op dat hij (en de andere Joden) voor de komst van Christus wel daaronder waren. Toen waren ze in bewaring gesteld, en onder de tuchtmeester. Met andere woorden: Paulus bedoelt zijn opmerkingen hier allereerst heel duidelijk in heilshistorische zin! En daarbij is de wet niet alleen de eis van Gods gerechtigheid, maar juist ook de ceremoniele wetten! (Want die hielden de Galaten namelijk weer, in hun dwaling).

Overigens: wat bedoelt Paulus precies als hij spreekt over de wet als tuchtmeester tot Christus? Is dat de wet als de eis van Gods gerechtigheid? Of, de wet in de zin van de 5 boeken van Mozes, waaronder ook de ceremoniele wetten te vinden zijn die ook getuigen van de komende Christus? Zie bijv. de Kanttekening bij dit vers.

Ik wil niet ontkennen dat andere citaten uit de Galatenbrief m.i. wel veel meer in heilsordelijke zin verstaan moeten worden. Als Paulus bijv. zegt dat hij door de wet aan de wet gestorven is, dan lijkt mij dat veel meer heilsordelijk.

Maar, betekent dit dat Paulus eerst een periode in zijn leven gekend heeft waarbij hij alleen de overtuiging van de wet zonder meer kende? Het probleem is dat dit moment nergens in zijn leven is aan te wijzen, op grond van de Schriftgegevens! Als hij van het paard geworden wordt, zit hij wel 3 dagen en nachten in Damascus, maar daarna wordt hij gedoopt en preekt hij terstond de Christus, dat Hij de Zoon van God is. Dus, als Paulus in Damascus zit is hij al tot geloof in Christus gekomen. Wanneer is hij dan door de wet aan de wet gestorven?

Moeilijke vraag. In ieder geval maakt het m.i. duidelijk dat deze uitspraken van de Galatenbrief niet kunnen worden gezien als uitspraken die iets bindend voorschrijven in de heilsorde. Dat is exegetisch gewoon onjuist. Zeker, door de wet is de kennis der zonde, de Romeinenbrief maakt dit duidelijk evenals ook Galaten trouwens. En door het Evangelie wordt het leven gekregen. Maar hoe die twee zich onderling in heilsordelijk opzicht verhouden is minder eenvoudig te concluderen op basis van de Schriftgegevens dan hierboven gedaan wordt.

Beste Geka, wist je dat de Galatenbrief en de Romeinenbrief de twee voornaamste leerboeken van de apostel Paulus waren, gericht aan de vroeg-christelijke gemeenten. Deze brieven handelen met name over de rechtvaardiging door het geloof, net zoals wij bijv. de HC kennen. De kanttekenaren schrijven in hun voorwoord op de Romeinenbrief dat hierin zelfs de sleutelen verborgen liggen, tot het rechte verstaan van de Heilige Schrift.

Ten tweede, is Gods heilige wet een afspiegeling van Gods heilige recht. De wet verkondigt ons Gods Majesteit en heiligheid. Wie de inhoud der wet geestelijk ziet, ziet daar de gerechtigheid van Christus. Daartoe moesten de twee stenen tafelen der wet in de ark des verbonds gelegd worden. De wet preekt ons geen doen en laten, maar preekt ons wie we geworden zijn in Adam. Wanneer God Zijn gebod der wet inbrengt in de ziel van een zondaar, worden de zonden levend, en NIET de zondaar. Door deze geestelijke inbreng gevoelt die zondaar dat hij gebonden is met ketenen aan de macht der zonden. Dit is de geestelijke ontwaking, maar hier is de ziel nog niet afgesneden van zijn oude wortel, c.q. het diensthuis der zonden. Deze zonden zijn de oorzaak van zijn geestelijke doodstaat. Hoe heeft Christus de zonden weggedragen? Door de weg van de vloekdood. Precies eender moet nu een ontwaakte zondaar geestelijk doen, om de heerschappij van zijn eerste man af te sterven. Hoevele (loze) beloften heeft hij den Heere niet gedaan? en wat is er van terecht gekomen? Die ziel moet dus sterven aan zijn doen en laten voor God. Hij moet voor God worden wie hij is, namelijk een verdoemelijke zondaar.

Daartoe moet de wet hem ontledigen, hem tuchtigen, en tenslotte in het hemelse gericht, de doodsteek geven. De wet preekt ons geen Jezus, dat doet alleen de Heilige Geest die de Schepper is van het geloof. Maar, wat kan een ziel op die toeleidende weg een betrekking gekregen hebben op Jezus. Ik heb het eens van een jongeman gehoord, die wenend van een gezelschap kwam, die zei: "ik kan mijn (ziels)armen er maar niet omheen krijgen...!!" Kijk Geka, dat is eerlijke taal, en een duidelijk voorbeeld van een uitziende ziel, die nog niet geheel ontledigd is geworden, c.q. nog niet geestelijk is gestorven aan de vloekeis der wet tot een volkomen gerechtigheid. Ook deze man was besloten tot op het geloof, zoals verwoord in Gal. 3:23-25, en in Rom. 7:6, want hij kon niet geloven. Ikzelf heb hier voor gedurende vijf jaren in gelopen. Wanneer dan Christus in Zijn lijden weleens zeer dierbaar werd gepreekt, voor een volk dat Hem niet zocht, dan kwam ik weleens wenend de kerk uit, innerlijk uitroepende: "geef me Jezus of ik sterf." Maar ik kon en wist niet bij Hem komen, Geka. En toch ging mijn ziel naar Hem uit. Waarom dan niet? Omdat ook ik besloten was tot op het geloof, en nog immer on der wet in bewaring gesteld. Totdat de Heere mij op m'n 37e levensjaar in het gericht trok, en een volkomen gerechtigheid (geestelijk) in mij op kwam te eisen. Daar ging ik verloren, en stierf ik aan de wet. Kijk Geka, dat is nu de trekkende liefde des Vaders, want daar is verloren gaan geen bange en schrikkelijke zaak, want de Vader trekt die zondaar tot dat plekje in Zijn liefde. Daar kan God een ziel geen kwaad meer doen. Maar wanneer mij toen de Heere Jezus van verre werd verkondigd, ben ik tot Hem gevlucht, door het zaligmakende geloof, en ben ik in Zijn armen gevalen. En was ik dronken van Zijn ingestorte liefde, Gode aanbiddende.

Maar wanneer het geloof (in Christus) gekomen is, zo zijn wij niet meer onder de (heerschappij) der tuchtmeester, Gal. 3:25.

Dit kan je dus heilshistorisch, maar juist ook heilsordelijk uitleggen.

[Mister]

Ik vraag me voor de zoveelste keer maar weer eens af wat de 'vloekeis der wet' is. Ik lees het nergens in de Bijbel.

[DWW]

Kan dan een mens tot God gaan schreeuwen, zonder levend te zijn gemaakt? Ja dat kan, denk aan Saul en Kain. Kan dan een mens lust krijgen om de Heere te vrezen, en te prijzen? Jazeker, denk bijv. aan Demas, maar bij hem ging het weer over.

Al deze voorbeelden hebben niets, maar dan ook niets te maken met het citaat van prof. Wisse.
Ook de tekst dat de "goedertierenheden des Heeren tot bekering moeten leiden", heeft niets hiermee van doen.
Bert quote terecht hoe een mens van nature niets goeds kan doen, God niet zoekt. Dat betekent dus, dat iemand die wél God zoekt, dat "niet van zichzelf heeft", om het zo maar eens te zeggen. En dan bedoel ik geen mensen die uit vrees tot God roepen of een tijdgeloof hebben, maar zij die, aangeraakt door de liefde van God, Hem ook vroeg of laat zullen VINDEN. Ik weet ook dat de Schrift anderzijds leert dat iemand die Christus niet kent, nog buiten staat en niet zalig is. Er is hier een spanningsveld en ik heb in deze hele topic nog geen bevredigend antwoord gevonden dat dit spanningsveld oplost c.q. overstijgt.

De prediking en de leer waarmee Bert Mulder zich mee tracht op de been te houden is, is deze :

Want, de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zaligen, dat (alrede) wedergeboren is.

[DWW]

Ik vraag me voor de zoveelste keer maar weer eens af wat de 'vloekeis der wet' is. Ik lees het nergens in de Bijbel.

De wet preekt ons Gods toorn over de zonden, en dat God geen gemeenschap kan hebben met de zonde en/of de zondaar. De wet verwekt toorn, maar het evangelie de liefde. Egypteland is het beeld van het diensthuis de wet. Zwaar en hard werken, onder harde slagen. Een mens doet het nooit goed onder de wet, omdat hij onvolkomen in Adam is geworden. Kortom, in Egypteland heerste de dienstbaarheid, de vloek, het verderf, en tenslotte de dood, die ook over de Joden zou komen, wanneer er geen bloed aan de posten was gestreken...

De gestuurde engel des verderfs, preekte het diensthuis van Egypte: "betaal Mij wat gij schuldig zijt...!!"

Er was onschuldig bloed gevloeid, het bloed van de jonge hebreeers, die het zaad van Christus in hun schoot droegen. Dit bloed, en deze daad moest gewroken worden, lees de kant. Wanneer God de zondaar geestelijk tot Zijn gericht trekt, eist Hij het beeld en het onschuldig vergoten bloed van Zijn lieve Zoon, in ons op. Middels de vloekeis van Zijn heilige wet.

[Bert Mulder]

De prediking en de leer waarmee Bert Mulder zich mee tracht op de been te houden is, is deze :

Want, de Zoon des mensen is gekomen om te zoeken en zaligen, dat (alrede) wedergeboren is.

Dat slaat als een tang op een varken...