VII. Von dem Menschen.
Der Mensch, das vollkommenste Bild Gottes auf Erden, unter allen sichtbaren Geschöpfen das edelste und vornehmste, ist aus Leib und Seele zusammengesetzt; der Leib ist sterblich, die Seele unsterblich. Dieser Mensch, der von Gott recht und wohl geschaffen war, ist durch seine eigne Schuld in die Sünde gefallen, und hat das ganze menschliche Geschlecht mit sich in diesen Fall gezogen, und solchem Elend unterwürfig gemacht. Gen. i–iii.; Rom. v.
VIII. Von der Erbsünde.
Diese Erbsünde (oorspronkelijk: erfzucht) und ursprüngliche Sünde hat das ganze menschliche Geschlecht so durchdrungen, und hat es so verwüstet und vergiftet, daß dem Menschen, der ein Kind des Zornes und ein Feind Gottes geworden war, Niemand als Gott durch Christum helfen oder ihn wiederherstellen konnte, und was in ihm Gutes übrig geblieben ist, das wird durch tägliche Mängel und Gebrechen [prästen] für und für geschwächt; so daß es noch ärger wird; denn die Kraft der Sünde un des Gebrechens [prästen] in uns ist so mächtig, daß weder die Vernunft dem, was sie erkannt, nachkommen, noch der Verstand das göttliche Fünklein pflanzen und weiterbringen kann. Eph. ii.; Psa. l.; Rom. viii.

Chap. VIII. Of Man's Fall, Sin, and the Cause of Sin.—Man was created according to the image of God, in true righteousness and holiness, good and upright. But by the instigation of the serpent, and through his own guilt, he fell from goodness and rectitude, and became, with all his offspring, subject to sin, death, and various calamities.

Sin is that inborn corruption of man, derived and propagated from our first parents, whereby we are immersed in depraved lusts, averse to goodness and prone to all evil, and unable of ourselves to do or think any thing that is good. And as years roll on, we bring forth evil thoughts, words, and deeds, as corrupt trees bring forth corrupt fruits (Matt. xii. 33). Therefore we are all by nature under the wrath of God, and subject to just punishment.

By death we understand not only the dissolution of the body, but also the eternal punishments of sin (Eph. ii. 1, 5; Rom. v. 12).

We therefore acknowledge that there is original sin in all men, and that all other sins, whether mortal or venial, also the unpardonable sin against the Holy Ghost, spring from this same source. We acknowledge also that sins are not equal, but some are more grievous than others (Matt. x. 14, 15; xi. 24; 1 John v. 16, 17).

We condemn the Pelagians, who deny original sin; the Jovinianists, who with the Stoics declare all sins to be equal; and those who make God the author of sin against the express teaching of Scriptures (Psa. v. 5–7; John viii. 44).

When God is said to blind or harden men, or to give them over to a reprobate mind (Exod. vii. 13; John xii. 40), it is to be understood as a righteous judgment. Moreover, God overrules the wickedness of men for good, as he did in the case of the brethren of Joseph.

VIII. Kapitel
Der Fall und die Sünde des Menschen und die Ursache der Sünde

Am Anfang war der Mensch von Gott zum Ebenbilde Gottes geschaffen in Gerechtigkeit und
wahrer Heiligkeit, gut und fehlerlos. Weil er aber auf Antrieb der Schlange und durch eigene
Schuld von dieser Güte und Rechtschaffenheit abfiel, geriet er unter die Macht der Sünde, des
Todes und mannigfaltiger Übel. Und so wie er nun nach dem Sündenfall geworden war, sind eben
alle, die von ihm abstammen, der Sünde nämlich, dem Tode und mannigfaltigen Übeln verfallen.
Unter Sünde verstehen wir aber jene angeborene Verderbtheit des Menschen, die von unseren
Voreltern auf uns alle übertragen und fortgepflanzt wurde. Durch sie sind wir versunken in
verkehrte Begierden, abgewandt vom Guten, aber geneigt zu allem Bösen, erfüllt mit aller
Schlechtigkeit, Misstrauen , Verachtung und Hass gegen Gott und können aus uns selbst nichts
Gutes tun, ja nicht einmal denken. Indem wir uns also jahraus jahrein ständig mit bösen Gedanken,
Worten und Werken gegen Gottes Gesetz versündigen, bringen wir schlechte Früchte hervor, wie es
ein schlechter Baum nicht anders kann (Mt. 12,33ff.). Aus diesem Grunde sind wir ganz nach
unserem Verdienst dem Zorne Gottes verfallen und werden gerechten Strafen unterworfen; so
wären wir auch alle von Gott verstoßen, wenn uns nicht der Erlöser Christus wieder hergestellt
hätte.
Unter Tod verstehen wir nicht nur den leiblichen Tod, den wir alle einmal um der Sünden willen
erleiden müssen, sondern auch die ewigen Strafen, die uns für unsere Sünden und unsere
Verdorbenheit gebühren. Denn der Apostel sagt: wir waren „tot durch die Übertretungen und die
Sünden... und waren von Natur Kinder des Zornes, wie auch die übrigen. Gott aber, der reich ist an
Barmherzigkeit, hat um seiner großen Liebe willen, mit der er uns geliebt hat, uns, die wir doch
durch die Übertretungen tot waren, mit Christus lebendig gemacht“ (Eph. 2,1ff.). Ebenso:
„Gleichwie durch einen Menschen die Sünde in die Welt gekommen ist und durch die Sünde der
Tod, und so der Tod auf alle Menschen übergegangen ist, weil sie alle gesündigt haben ...“ (Röm.
5,12).
Wir anerkennen also, dass alle Menschen mit der Erbsünde behaftet sind. Wir anerkennen, dass
alles andere, was daraus entsteht, Sünde genannt werde und wirkliche Sünde sei, mit was für einem
Namen man es immer benennen wolle, seien es „Todsünden“, seien es „lässliche Sünden“ , sei es
auch jene Sünde, die genannt wird Sünde wider den Heiligen Geist, die niemals vergeben wird (Mk.
3,29; 1.Joh. 5,16). Wir gestehen auch, dass nicht alle Sünden gleichwertig sind, obwohl sie alle aus
derselben Quelle der Verderbnis und des Unglaubens fließen, sondern, dass die einen schwerer sind
als die andern. Wie der Herr gesagt hat: Es wird dem Lande Sodom und Gomorrha erträglicher
gehen als einer Stadt, die das `Fort des Evangeliums zurückweist (Mt. 10,14f.; 11,20ff.). Wir
verwerfen daher die Ansichten aller derer, die etwas Gegenteiliges gelehrt haben, besonders aber
des Pelagius und aller Pelagianer, sowie der Jovinianer, die wie die Stoiker die Sünden gleichwertig
machen. Wir stimmen darin in allem mit dem heiligen Augustin überein, der seine Ansicht aus der
Heiligen Schrift gewonnen und verteidigt hat. Wir verwerfen außerdem die Ansicht des Florinus
und des Blastus, gegen die auch Irenäus geschrieben hat, und aller derer, die Gott zum Urheber der
Sünde machen. Denn es steht ausdrücklich geschrieben: „Du bist nicht ein Gott, dem gottloses
Wesen gefällt ... du hassest alle Übeltäter. Umkommen lässest du die Lügner ...“ (Ps. 5,5-7). Ferner:
„Wenn der Teufel die Lüge redet, so redet er aus seinem Eigenen; denn er ist ein Lügner und ein
Vater derselben“ (Joh. 8,44). Es ist aber auch in uns selbst Schaden und Verderbnis genug, dass
Gott uns nicht noch neue und größere Verkehrtheit einflößen muss. Wenn nun aber in den Schriften
gesagt wird, dass Gott den Sinn eines Menschen verhärte, verblende und verkehre, so ist das so zu
verstehen, dass Gott dies nach gerechtem Urteil tue, als ein gerechter Richter und Rächer. Endlich,
so oft es in der Schrift heißt, Gott tue etwas Böses, oder wenn es so scheint, bedeutet das nicht, dass
der Mensch das Böse nicht tue, sondern dass Gott es geschehen lasse und nicht hindere, nach
seinem gerechten Gericht, obwohl er es hätte verhindern können, wenn er gewollt hätte: es bedeutet
vielmehr: entweder, dass Gott zum Guten wende, was die Menschen böse gemacht haben, wie die
Sünden der Brüder Josephs, oder dass er die Sünden so leitet, dass sie nicht weiter, als es ihm gut
scheint, hervorbrechen und um sich fressen. Der heilige Augustin sagt in seinem „Handbüchlein“:
„Auf wunderbare und unerklärliche Weise geschieht nicht ohne den Willen Gottes, was sogar gegen
seinen Willen geschieht. Denn es geschähe nicht, wenn er es nicht geschehen ließe. Und da er es
doch nicht widerwillig zulässt, dann also mit Willen. Und Gott in seiner Güte ließe auch nicht ein
böses Geschehen zu, wenn er nicht daraus ein gutes Geschehen machen könnte.“ Soweit Augustin.
Die übrigen Fragen: ob Gott gewollt habe, dass Adam fallen sollte, oder ob er ihn zum Fall
getrieben, oder weshalb er den Fall nicht verhindert habe, und ähnliche Fragen rechnen wir zu den
Fragen bloßer Neugierde - außer wenn vielleicht die Frechheit von Irrlehrern oder sonst
anmaßenden Menschen dazu zwingt, diese Dinge aus dem Worte Gottes zu erklären, wie es nicht
selten fromme Lehrer der Kirche getan haben. In Bezug auf diese Fragen wissen wir nur, dass der
Herr dem Menschen verboten hat, von jener Frucht zu essen und dass er die Übertretung bestraft
hat; wir wissen aber auch, dass das, was geschieht, nicht böse ist, sobald wir auf die Vorsehung
Gottes, seinen Willen und seine Macht schauen, wohl aber, wenn man an den Satan und unseren
eigenen, Gott widerstrebenden Willen denkt.

Erasmiaan schreef:Verder zou ik willen vragen of je een ban kunt krijgen o.i.d. Je stelling is namelijk: als iets maar op enkele teksten te baseren is, dat kan ik niet omarmen. Dit is je reinste schriftkritiek. Al was het het alleronbeduidenste tekstje uit de Bijbel, het is waar omdat het in de Bijbel staat.

Of ga je ook twijfelen aan de roeping van Petrus, nu het zo weinig in de Bijbel staat? Of de geboorte van Christus in Betlehem? Staat ook niet zo heel vaak in de Bijbel. Om daar nu het stuk van de nederige geboorte van Christus op te baseren...

Zonderling schreef:- Zoals ik al eerder aangaf kun je erfsmet en erfschuld niet los van elkaar zien. Ook gaf ik aan dat het hier gaat om de geestelijkheid van de wet. De wet verbiedt niet alleen zondige werken, maar verbiedt ook de wortel daarvan, de zondige natuur van de mens. De jonge kinderen staan in dit opzicht dan ook reeds schuldig aan het vonnis van de wet en daarmee ook aan de vloek van diezelfde wet. Je kunt in dit opzicht werkelijk smet en schuld niet scheiden.

-Verder heb ik nog steeds niets meer vernomen over Romeinen 5:12-21. Daar wordt (nogmaals) duidelijk geleerd dat wij allen in Adam begrepen zijn (ongeacht wel/niet het woordje 'in' in de vertaling van vers 12). Zoals Adams zonde toegerekend wordt aan al zijn leden (het gehele menselijke geslacht), zo wordt ook Christus verdienste toegerekend aan al Zijn leden (zij die in Christus begrepen zijn). Dit hele tekstgedeelte doe je geweld aan wanneer je de exegese van Adam als verbondshoofd en de toerekening van zijn zonde aan zijn leden laat 'vallen'.

- Verder bespeur ik uit je reacties dat je andere schriftplaatsen 'zwaarder' vindt wegen dan die 'ene' plaats in Romeinen 5. Echter, deze schriftplaatsen spreken elkaar beslist niet tegen. Alles wat jij genoemd hebt, staat niet tegenover de leer van het 'begrepen' zijn in Adam van al zijn nakomelingen. We zijn in de discussie daar niet aan toegekomen, en ik ga dat ook niet alsnog doen, maar het is beslist een ernstig misverstand wanneer je zo de ene plaats tegenover de andere stelt. De diverse plaatsen kunnen ook zonder bezwaar met elkaar verenigd worden. Daarnaast liet je zelf al uit à Brakel (en de wet!) zien dat God van Zichzelf zegt dat hij de misdaad der vaderen bezoekt aan de kinderen, enzovoort. Je kúnt dus niet zomaar stellen dat de erfzonde in strijd is met andere plaatsen van de Schrift!

- Ten slotte: De term 'ongereformeerd' bezigde ik in verband met het 'in mindering' brengen van de doemwaardigheid van de jonge kinderen door een nadrukkelijk verband te leggen tussen het ontbreken van erfschuld en de zaligheid van de kinderen. Dat dit ongereformeerd is, houd ik staande. Je laatste reactie nuanceert gelukkig je mening enigszins. Het is aan jou of je nog verder wilt gaan in de discussie of niet.

jakobmarin schreef:

Erasmiaan schreef:Verder zou ik willen vragen of je een ban kunt krijgen o.i.d. Je stelling is namelijk: als iets maar op enkele teksten te baseren is, dat kan ik niet omarmen. Dit is je reinste schriftkritiek. Al was het het alleronbeduidenste tekstje uit de Bijbel, het is waar omdat het in de Bijbel staat.

Of ga je ook twijfelen aan de roeping van Petrus, nu het zo weinig in de Bijbel staat? Of de geboorte van Christus in Betlehem? Staat ook niet zo heel vaak in de Bijbel. Om daar nu het stuk van de nederige geboorte van Christus op te baseren...

Ik zeg altijd tegen mijn kinderen dat ze niet mogen klikken... Dit is wel errug flauw gedaan eerlijkgezegd en grenst zelfs aan leugen of laster (over een ban gesproken).

Maar ik wil niet dat hier onduidelijkheid over is en zal mijn zin nogmaals herhalen: Een leerstuk beroepen op een paar enkele teksten, waar niet eens nadrukkelijk wordt gesproken over de erfschuld, vind ik te summier om zo'n verregaand leerstuk te omarmen. Jij zegt dat ik dit heb gezegd: Je stelling is namelijk: als iets maar op enkele teksten te baseren is, dat kan ik niet omarmen

Ik spreek over het leerstuk waarover we nu spreken dat 'beroepen op een paar enkele teksten' met de eigenschap 'waar niet eens nadrukkelijk wordt gesproken over de erfschuld', dat ik dát 'te summier' vind om te 'omarmen'.

En als jij dan zegt dat ik dit bedoel voor meer leerstukken dan deze (zoals die van Jezus geboorte; één van de fundamenten (!) van het christelijke geloof), dan moet ik echt moeite doen om hier nog jouw goedbedoelde intentie in te zien. Sterker nog; ik kan hem niet ontdekken.

Zonderling schreef:- Verder (en nu weer verder richting JakobMarin:) Zoals ik al eerder aangaf kun je erfsmet en erfschuld niet los van elkaar zien. Ook gaf ik aan dat het hier gaat om de geestelijkheid van de wet. De wet verbiedt niet alleen zondige werken, maar verbiedt ook de wortel daarvan, de zondige natuur van de mens. De jonge kinderen staan in dit opzicht dan ook reeds schuldig aan het vonnis van de wet en daarmee ook aan de vloek van diezelfde wet. Je kunt in dit opzicht werkelijk smet en schuld niet scheiden.

Zonderling schreef:-Verder heb ik nog steeds niets meer vernomen over Romeinen 5:12-21. Daar wordt (nogmaals) duidelijk geleerd dat wij allen in Adam begrepen zijn (ongeacht wel/niet het woordje 'in' in de vertaling van vers 12). Zoals Adams zonde toegerekend wordt aan al zijn leden (het gehele menselijke geslacht), zo wordt ook Christus verdienste toegerekend aan al Zijn leden (zij die in Christus begrepen zijn). Dit hele tekstgedeelte doe je geweld aan wanneer je de exegese van Adam als verbondshoofd en de toerekening van zijn zonde aan zijn leden laat 'vallen'.

Zonderling schreef:- Verder bespeur ik uit je reacties dat je andere schriftplaatsen 'zwaarder' vindt wegen dan die 'ene' plaats in Romeinen 5. Echter, deze schriftplaatsen spreken elkaar beslist niet tegen. Alles wat jij genoemd hebt, staat niet tegenover de leer van het 'begrepen' zijn in Adam van al zijn nakomelingen. We zijn in de discussie daar niet aan toegekomen, en ik ga dat ook niet alsnog doen, maar het is beslist een ernstig misverstand wanneer je zo de ene plaats tegenover de andere stelt. De diverse plaatsen kunnen ook zonder bezwaar met elkaar verenigd worden. Daarnaast liet je zelf al uit à Brakel (en de wet!) zien dat God van Zichzelf zegt dat hij de misdaad der vaderen bezoekt aan de kinderen, enzovoort. Je kúnt dus niet zomaar stellen dat de erfzonde in strijd is met andere plaatsen van de Schrift!

- Deuteronomium 24:16 De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde gedood worden.
- Efeze2:1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
- Openbaring 20:12 En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken.
- Ezechiel 18: 20 De ziel, die zondigt, die zal sterven; de zoon zal niet dragen de ongerechtigheid des vaders, en de vader zal niet dragen de ongerechtigheid des zoons;
- 2 Kronieken 25:4 Doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed, gelijk in de wet, in het boek van Mozes, geschreven is, waar de HEERE geboden heeft, zeggende: De vaders zullen niet sterven om de kinderen, en de kinderen zullen niet sterven om de vaders; maar een ieder zal om zijn zonde sterven.

Zou God Zelf iets doen wat tegen Zijn Eigen wet ingaat?

jakobmarin schreef:

Zonderling schreef:- Verder (en nu weer verder richting JakobMarin:) Zoals ik al eerder aangaf kun je erfsmet en erfschuld niet los van elkaar zien. Ook gaf ik aan dat het hier gaat om de geestelijkheid van de wet. De wet verbiedt niet alleen zondige werken, maar verbiedt ook de wortel daarvan, de zondige natuur van de mens. De jonge kinderen staan in dit opzicht dan ook reeds schuldig aan het vonnis van de wet en daarmee ook aan de vloek van diezelfde wet. Je kunt in dit opzicht werkelijk smet en schuld niet scheiden.

het blijft een 'leer': erfsmet, erfschuld. Die splitsing van 'erfzonde' is er de laatste tijd pas gekomen; eerder werd er niet op die uitgekristalliseerde manier over gesproken (waarmee ik niet zeg dat het niet geleerd werd, maar er niet op zo'n uitgesproken wijze over werd geschreven).
Nergens zegt de bijbel expliciet dat kinderen schuldig gesteld worden om hun erfzonde, maar het wordt indirect ontleed uit rom5, waar andere bijbeluitleggers weer anders over denken.

JakobMarin schreef:

Zonderling schreef:-Verder heb ik nog steeds niets meer vernomen over Romeinen 5:12-21. Daar wordt (nogmaals) duidelijk geleerd dat wij allen in Adam begrepen zijn (ongeacht wel/niet het woordje 'in' in de vertaling van vers 12). Zoals Adams zonde toegerekend wordt aan al zijn leden (het gehele menselijke geslacht), zo wordt ook Christus verdienste toegerekend aan al Zijn leden (zij die in Christus begrepen zijn). Dit hele tekstgedeelte doe je geweld aan wanneer je de exegese van Adam als verbondshoofd en de toerekening van zijn zonde aan zijn leden laat 'vallen'.

Ik heb enkele postings terug dit geschreven: En al zóu je de tekst in Rom5 willen lezen als over de erfzonde, dan nóg moet schrift met schrift worden vergeleken, en kom je in de knoop met andere teksten, waar staat dat een ieder om zijn eigen werken sterft en geoordeeld wordt; waar staat dat de zonen niet gestraft worden om de zonden van de vaderen, etc. zie mijn 1e posting en ook hieronder.
Er zijn ook andere uitleggingen dan die van Ridderbos.

JakobMarin schreef:

Zonderling schreef:- Verder bespeur ik uit je reacties dat je andere schriftplaatsen 'zwaarder' vindt wegen dan die 'ene' plaats in Romeinen 5. Echter, deze schriftplaatsen spreken elkaar beslist niet tegen. Alles wat jij genoemd hebt, staat niet tegenover de leer van het 'begrepen' zijn in Adam van al zijn nakomelingen. We zijn in de discussie daar niet aan toegekomen, en ik ga dat ook niet alsnog doen, maar het is beslist een ernstig misverstand wanneer je zo de ene plaats tegenover de andere stelt. De diverse plaatsen kunnen ook zonder bezwaar met elkaar verenigd worden. Daarnaast liet je zelf al uit à Brakel (en de wet!) zien dat God van Zichzelf zegt dat hij de misdaad der vaderen bezoekt aan de kinderen, enzovoort. Je kúnt dus niet zomaar stellen dat de erfzonde in strijd is met andere plaatsen van de Schrift!

Met name omdat er ook veel teksten staan (die ik dus níet méér acht, maar ernaast zie) waarin God aangeeft dat de zonen niet de schuld krijgen van de zonden van hun vaderen (waar á Brakel omheen theologiseert om toch de erfschuld een plaats te kunnen geven).Ik zeg ook niet dat de erfzonde niet zou bestaan, maar dat ik twijfel of de erfschuld wel zo bijbels gefundeerd is.
Hier een aantal teksten waaruit ik niet anders kan concluderen dat God niemand straft of schuldig houd aan de zonde van een ander:

- Deuteronomium 24:16 De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde gedood worden.
- Efeze2:1 En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de misdaden en de zonden;
- Openbaring 20:12 En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken.
- Ezechiel 18: 20 De ziel, die zondigt, die zal sterven; de zoon zal niet dragen de ongerechtigheid des vaders, en de vader zal niet dragen de ongerechtigheid des zoons;
- 2 Kronieken 25:4 Doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed, gelijk in de wet, in het boek van Mozes, geschreven is, waar de HEERE geboden heeft, zeggende: De vaders zullen niet sterven om de kinderen, en de kinderen zullen niet sterven om de vaders; maar een ieder zal om zijn zonde sterven.

jakobmarin schreef:Hier een aantal teksten waaruit ik niet anders kan concluderen dat God niemand straft of schuldig houd aan de zonde van een ander (...)

refo schreef:Jullie praten langs elkaar heen. Zonderling leest overal een erfschuld in en jacobmarin ziet hem nergens. Als je goed leest zie je hem ook niet, tenzij je dat vooronderstelt.

Neem Ps 51: 7 Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen. Daar staat het ook niet expliciet. Berijmd wel: 't is niet alleen dit kwaad dat roept om straf. Maar evengoed kan het betekenen dat David van nature niet in staat is goed te doen. En dat is in ieder geval wel een duidelijke waarheid.

Tiberius schreef:

jakobmarin schreef:Hier een aantal teksten waaruit ik niet anders kan concluderen dat God niemand straft of schuldig houd aan de zonde van een ander (...)

Het punt dat je stelselmatig ontkent, is dat Adam ons verbondshoofd is. Zijn zonde wordt ons daarom wel toegerekend (de zonden van anderen niet), evenals, zo zegt Paulus in Romeinen 5, de gerechtigheid van Christus, omdat Hij het Hoofd is van het genadeverbond.