Zijn we klaar met homofilie?

[memento]

@Denkertje, ik hoor je veel klagen over dat het in "de kerk" allemaal mis is. Maar noem nu eens de praktische zaken die je veranderd zou willen zien (en stel jezelf bij de dingen die je noemt de vraag: Is wat ik verwacht, wel een uiting van psychisch gezond gedrag*?)

-----------
* Ik blijf hier op hameren, omdat ik tussen de regels door steeds de verwachting vindt dat je met ieder kerkmens over je problemen wilt kunnen praten. Dat soort verlangens zijn niet alleen irreëel, maar ook psychisch ongezond. Persoonlijk dingen (waaronder zaken rondom sexualiteit) horen nu eenmaal alleen besproken te worden in een vertrouwensrelatie, en er is iets psychisch mis als je die dingen ook buiten een vertrouwensrelatie met anderen wilt delen. Ik bedoel daarmee niet de mededeling: Mijn geaardheid is homo (die is soms nodig om vervelende vragen te voorkomen als: wanneer kom je eens met een vriendinnetje). Maar wel alles wat verder gaat dan dat.

[sela]

Begrip van mensen zul je op die manier dan ook nooit ontvangen! Ik heb dat al eerder geschreven en zo is ook echt mijn ervaring. Onderschat nooit een ander zijn/haar kruis, want het is altijd nog zo dat een eigen kruis het zwaarste weegt. Inleven hoe iets voelt en hoe iets ervaren wordt kan alleen als je het zelf ook hebt.

ik denk dat je hier ware woorden schrijft.

[joepie]

@Denkertje, ik hoor je veel klagen over dat het in "de kerk" allemaal mis is. Maar noem nu eens de praktische zaken die je veranderd zou willen zien (en stel jezelf bij de dingen die je noemt de vraag: Is wat ik verwacht, wel een uiting van psychisch gezond gedrag*?)

-----------
* Ik blijf hier op hameren, omdat ik tussen de regels door steeds de verwachting vindt dat je met ieder kerkmens over je problemen wilt kunnen praten. Dat soort verlangens zijn niet alleen irreëel, maar ook psychisch ongezond. Persoonlijk dingen (waaronder zaken rondom sexualiteit) horen nu eenmaal alleen besproken te worden in een vertrouwensrelatie, en er is iets psychisch mis als je die dingen ook buiten een vertrouwensrelatie met anderen wilt delen. Ik bedoel daarmee niet de mededeling: Mijn geaardheid is homo (die is soms nodig om vervelende vragen te voorkomen als: wanneer kom je eens met een vriendinnetje). Maar wel alles wat verder gaat dan dat.

Nou ja, ik denk dat er toch wel meer te praten valt me medekerkleden.
Hoe ga je daar mee om, b.v. Wat kom je voor problemen tegen, hoe zie jij je toekomst? Om maar een paar dingen te noemen.
Om als enige de mededeling te mogen doen: ik ben Homo en verder je mond te moeten houden lijkt me niet gezond.

Je zegt toch ook niet tegen iemand die kanker heeft: je mag zeggen dat je kanker hebt maar verder moet jij je mond houden?
( niet dat homo zijn hetzelfde is als kanker hebben)

[memento]

@Denkertje, ik hoor je veel klagen over dat het in "de kerk" allemaal mis is. Maar noem nu eens de praktische zaken die je veranderd zou willen zien (en stel jezelf bij de dingen die je noemt de vraag: Is wat ik verwacht, wel een uiting van psychisch gezond gedrag*?)

-----------
* Ik blijf hier op hameren, omdat ik tussen de regels door steeds de verwachting vindt dat je met ieder kerkmens over je problemen wilt kunnen praten. Dat soort verlangens zijn niet alleen irreëel, maar ook psychisch ongezond. Persoonlijk dingen (waaronder zaken rondom sexualiteit) horen nu eenmaal alleen besproken te worden in een vertrouwensrelatie, en er is iets psychisch mis als je die dingen ook buiten een vertrouwensrelatie met anderen wilt delen. Ik bedoel daarmee niet de mededeling: Mijn geaardheid is homo (die is soms nodig om vervelende vragen te voorkomen als: wanneer kom je eens met een vriendinnetje). Maar wel alles wat verder gaat dan dat.

Nou ja, ik denk dat er toch wel meer te praten valt me medekerkleden.
Hoe ga je daar mee om, b.v. Wat kom je voor problemen tegen, hoe zie jij je toekomst? Om maar een paar dingen te noemen.
Om als enige de mededeling te mogen doen: ik ben Homo en verder je mond te moeten houden lijkt me niet gezond.

Je zegt toch ook niet tegen iemand die kanker heeft: je mag zeggen dat je kanker hebt maar verder moet jij je mond houden?
( niet dat homo zijn hetzelfde is als kanker hebben)

Zolang het oppervlakkig blijft, kan je inderdaad wel wat praten. Maar echt over de wezenlijke zaken, de échte problemen, daarover praat je (als het goed is) alleen over in een vertrouwens-relatie.

Om je vergelijking met een erge ziekte te gebruiken:
1. Iemand die door die ziekte wat meer problemen heeft gekregen, zoals bv niet meer zindelijk zijn 's nachts, of sexuele problemen, of dementie-achtige problemen, die praat daar ook niet met Jan en alleman over. Zoiets doe je niet, dat is ongepast, en ongezond. Zo ook met zaken rondom sexualiteit (zoals een homofiele geaardheid), over de wezenlijke zaken kan je alleen met mensen praten met wie je een vertrouwensband hebt.
2. Mensen met een erge ziekte geven vaak aan dat ze soms gek worden van iedereen die vraagt: "en hoe gaat het nu". Niet zelden hoor je opmerkingen als "ik ben toch meer dan die man met kanker". Terwijl veel homo's het juist mooi vinden, als mensen zo openlijk meeleven met hun afwijkende geaardheid. Vanwaar dat verschil?

M.i. moet je niet van een grote groep (zoals een christelijke gemeente) verwachten dat iedereen op informatie over jouw problemen zit te wachten. Voordat dat kan, moet je iemand eerst goed hebben leren kennen. Een paar keer bij elkaar op bezoek gaan. Dan groeit langzaam, als het klikt tenminste, de benodigde vertrouwensband. Dan pas is er die ruimte om dieper met de ander te praten. In zulke relaties met mede-gemeenteleden zal je moeten investeren. Dat gaat niet vanzelf. Dat betekend mensen eens uitnodigen op de koffie, en als het klikt vaker afspreken. Kortom, de groep (de gemeente) moeten personen worden die je persoonlijk kent. En dat lukt niet door 's zondags 2 keer naar de kerk te gaan, en buiten het kerkplein om geen gemeenteleden te spreken. Investeer dus in persoonlijke contacten, en je zal zien dat er vanzelf ruimte komt voor het praten over problemen.

Mijn stelling is dat de mensen die hard klagen dat het gemeente-zijn niet functioneert zoals het moet, vaak de mensen zijn die er zelf weinig in investeren. Klagen is makkelijk. Maar heb je al geprobeerd contacten aan te gaan in de gemeente?

[joepie]

Sorry, maar dat vind ik erg! Je bent elkaar toch gegeven om op elkaar toe te zien.
Om elkaar te helpen als broeders en zusters?
Het homo zijn houd toch meer in dan alleen seksualiteit?
Wat een koude bedoening zou dat worden in de kerk als je werkelijk niemand is die met je wil meeleven. Dat het alleen voorbestemd is voor bepaalde intieme kennissen.

[Bloempje28]

Je bent toch veel meer dan alleen je sexuele geaardheid?

Ik denk dat met deze opmerking, de grootste misvatting over homoseksualiteit naar boven komt. Homoseksuele geaardheid is een ander gevoelsleven, en seksualiteit is daar slecht eens onderdeel van. Bij hetero's draait het toch ook toch ook niet alleen om de seks. Wat mij betreft kan ik heel goed zonder. Gelukkig maar. Maar het gaat in eerste instantie om liefde, kameraadschap. Om samen met een soulmate uit eten te kunnen gaan, een concert te bezoeken, op vakantie te gaan. Want op een gegeven moment zijn al je heterovrienden wel getrouwd..

Ik denk dat iemand een verkeerd, ongezond denkbeeld heeft, als zijn/haar leven draait om liefde. Dat geldt voor homo's, maar ook voor alleen-gaanden. Er valt ook heel goed te leven met goede vrienden/vriendinnen.

Het probleem wat je schetst, namelijk dat op een gegeven moment al je vrienden getrouwd zijn, hebben alleen-gaanden ook. Dat is statistisch gezien ook een grote groep. Ik ben er daarom tegen om te gaan lobbyen voor meer begrip voor homo's, maar ik maak het liever algemeen, namelijk: meer begrip voor alleen-gaande mensen en hun eenzaamheid.

jammer dat je oppert dat het een verkeerd of ongezond denkbeeld is als alles in je leven om liefde draait. Als ik de Bijbel goed lees, draait alles om liefde. Heb God lief bovenalles en uw naaste als uzelf. Het is iets anders als iemand altijd alles in het werk stelt om lief gevonden te worden of liefde te krijgen. Door allerlei oorzaken kan dit ontstaan en is inderdaad niet goed. Ook is er denk ik een groot verschil in het uitgaan met vrienden of met een partner. Met vrienden kun je heel veel delen, maar samenleven met een partner gaat veel en veel dieper. Die ziet alles van je, hij/zij mag ook alles wel zien, je hoeft je niet te schamen en juist op moeilijke momenten is hij/zij er. Hij/zij heeft zijn thuis bij jou. Zijn/haar thuis is jouw thuis.... en dat missen homo's maar ook alleenstaanden. Maar wat voor homo's erger is, is het feit dat zij alleen maar mogen smachten naar zo'n relatie (of zich daar misschien zelf nog tegen verzetten) maar er nooit aan mogen beginnen... zij weten dat zij altijd alleen zullen blijven en die relatie zullen missen, met de daarbij horende seksualiteit. Hetero-seksuele alleenstaanden die eventueel wel mogen trouwen hebben die strijd niet en mogen als zij verliefd worden, gewoon gaan trouwen.
Wat een verschrikkelijk zwaar kruis hebben homoseksuele geaarde mensen, die willen leven overeenkomstig Gods wil. Als je jezelf goed kent, weet je dat onze seksuele aard overal in doordringt. Zij worden daar dagelijks mee geconfronteerd. dat moet verschrikkelijk zijn. Ik ben een hetereo vrouw en ik kan me denk ik niet goed inleven wat dit moet betekenen voor deze mensen. maar we mogen niet onderschatten hoe groot het kruis is wat deze mensen dragen. En ook als zij toch in zonde vallen, mogen we hen niet zomaar veroordelen, al is het niet goed wat zij doen, maar onze eigen aard is ook zondig alleen gaan hetero's alleen scheef binnen de 'nette' kaders... Voordat wij een orrdeel uitspreken, mogen we onszelf wel afvragen hoe rein wij in relaties staan.... hoe wij naar andere mannen/vrouwen kijken... dit is net zo erg...

[Bloempje28]

Sorry, maar dat vind ik erg! Je bent elkaar toch gegeven om op elkaar toe te zien.
Om elkaar te helpen als broeders en zusters?
Het homo zijn houd toch meer in dan alleen seksualiteit?
Wat een koude bedoening zou dat worden in de kerk als je werkelijk niemand is die met je wil meeleven. Dat het alleen voorbestemd is voor bepaalde intieme kennissen.

Ik denk dat de kerk juist een plek moet zijn waar je erover zo moeten kunnen praten. Maar ik zou ook niet de eerste de beste kerkganger mijn problemen vertellen en zeker niet zoiets gevoeligs als homoseksualiteit. Daar moet je toch eerst een vertrouwensband voor opbouwen. Want niemand wil in zo'n gesprek veroordeeld worden en gekwetst. Praat daarom altijd met iemand die je goed vertrouwd en niet het eerste of beste gemeentelid of dominee.... want bijbels gezien zouden alle gemeenteleden voor elkaar open moeten staan ook op dit vlak, maar in de praktijk werkt dit niet... We staan veel te snel met ons oordeel klaar. "Het is niet zoals God het wil, dus is het zondig als je praktiseert, het is zelfs een gruwel in Zijn ogen!" En dat is allemaal waar, maar ga maar in de schoenen staan van iemand die deze strijd elke dag ervaart.... dan leg je homo-geaardheid niet zomaar even naast je neer omdat het zondig is. Denk maar eens aan roddelgrage dames.... zelfs nadat je ze er op aangesproken hebt blijven ze kletsen. Onze zondige aard is zowiezo een gruwel in Zijn ogen, als wij ons niet bekeren. dat betekent niet dat wij maar mogen gaan zondigen, maar wij hebben ons oordeel veel te snel klaar over mensen die openbaarlijk zondigen. Maar ook de zonden tegen de andere geboden (roddelen bijv) zijn net zo'n gruwel in Gods ogen als seksuele zonden, laten we dat vooral niet vergeten en laten we het eens in dit daglicht zetten. En veel mensen doen dit niet: daarom voelen homo's zich denk ik niet snel vrij om in de gemeente hun probleem voor te leggen. En dat is wel een grote zonde van de gemeenteleden!!! Als we onszelf goed kennen, kunnen we ook met homo's praten die rondlopen met hun probleem, en nog een stap verder... ook met homo's die op dat moment praktiseren.

[denkertje21]

Ik denk dat de kerk juist een plek moet zijn waar je erover zo moeten kunnen praten. Maar ik zou ook niet de eerste de beste kerkganger mijn problemen vertellen en zeker niet zoiets gevoeligs als homoseksualiteit. Daar moet je toch eerst een vertrouwensband voor opbouwen. Want niemand wil in zo'n gesprek veroordeeld worden en gekwetst.

Maar dan klopt er toch iets niet, als je in de kerk al het risico loopt om veroordeeld en gekwetst te worden?

[sela]

Onze zondige aard is zowiezo een gruwel in Zijn ogen, als wij ons niet bekeren. dat betekent niet dat wij maar mogen gaan zondigen, maar wij hebben ons oordeel veel te snel klaar over mensen die openbaarlijk zondigen. Maar ook de zonden tegen de andere geboden (roddelen bijv) zijn net zo'n gruwel in Gods ogen als seksuele zonden, laten we dat vooral niet vergeten en laten we het eens in dit daglicht zetten. En veel mensen doen dit niet: daarom voelen homo's zich denk ik niet snel vrij om in de gemeente hun probleem voor te leggen. En dat is wel een grote zonde van de gemeenteleden!!! Als we onszelf goed kennen, kunnen we ook met homo's praten die rondlopen met hun probleem, en nog een stap verder... ook met homo's die op dat moment praktiseren.

eensch.

[samanthi]

Onze zondige aard is zowiezo een gruwel in Zijn ogen, als wij ons niet bekeren. dat betekent niet dat wij maar mogen gaan zondigen, maar wij hebben ons oordeel veel te snel klaar over mensen die openbaarlijk zondigen. Maar ook de zonden tegen de andere geboden (roddelen bijv) zijn net zo'n gruwel in Gods ogen als seksuele zonden, laten we dat vooral niet vergeten en laten we het eens in dit daglicht zetten. En veel mensen doen dit niet: daarom voelen homo's zich denk ik niet snel vrij om in de gemeente hun probleem voor te leggen. En dat is wel een grote zonde van de gemeenteleden!!! Als we onszelf goed kennen, kunnen we ook met homo's praten die rondlopen met hun probleem, en nog een stap verder... ook met homo's die op dat moment praktiseren.

eensch.

ook eens

[Bloempje28]

Ik denk dat de kerk juist een plek moet zijn waar je erover zo moeten kunnen praten. Maar ik zou ook niet de eerste de beste kerkganger mijn problemen vertellen en zeker niet zoiets gevoeligs als homoseksualiteit. Daar moet je toch eerst een vertrouwensband voor opbouwen. Want niemand wil in zo'n gesprek veroordeeld worden en gekwetst.

Maar dan klopt er toch iets niet, als je in de kerk al het risico loopt om veroordeeld en gekwetst te worden?

Nee, dat klopt ook niet.... maar ik heb nog niet anders mee gemaakt. Niet alleen op gebied van homofilie (dat toch gevoeliger ligt, omdat het over seksualiteit gaat), maar ook als je gewoon over bepaalde dingen anders denkt.... wie niet doet en denkt als het grote gros, vat er vaak buiten.... dat is gewoon een feit. Natuurlijk niet goed, maar ik zou niet weten wat ik er aan zou moeten doen. Ik probeer alleen zelf een persoon te zijn die wel met open armen staat en ruimte geeft aan anders-denkenden (als dit overeenkomt met God Woord). We denken met zijn allen veel te veel in hokjes.... Jezus maakte ook geen hokjes en/of onderscheid... Hij zocht juist de zondaren op. In de kerk voelen wij ons vaak veel te goed om bij de zondaren te horen, daarom is er ook geen warm hart voor zondaren.... we kletsen alleen graag over hen (alsof wij niet één van hen zijn!) Wat je er aan moet doen? Vertel het mij maar.... gebed is op de eerste plaats belangrijk maar welke concrete stappen je kunt nemen??? Ik weet het niet!
Een kerk waar iedereen elkaar in liefde ontvangt, niet veroordeeld of kwetst moet volgens mij nog ontstaan en zal op deze wereld ook nooit geboren worden. Natuurlijk zullen er gemeentes zijn die hier dichtbij komen, maar naar mijn mening zijn die op één hand te tellen. Je merkt al wel: ik ben heel cynisch want ik heb er genoeg van gezien en kan er soms enorm boos over worden...

[Bloempje28]

Mensen met een erge ziekte geven vaak aan dat ze soms gek worden van iedereen die vraagt: "en hoe gaat het nu". Niet zelden hoor je opmerkingen als "ik ben toch meer dan die man met kanker". Terwijl veel homo's het juist mooi vinden, als mensen zo openlijk meeleven met hun afwijkende geaardheid. Vanwaar dat verschil?

Over dit stukje wil ik een aantal dingen kwijt:

1. Jammer dat je link kanker en homofilie legt! Dit is niet te vergelijken met elkaar. Want homofilie is aangeboren en geen ziekte.
2. Mensen die ernstig ziek zijn zijn ook verschillend: de één wil elke dag wel iemand die vraagt hoe het is en de ander wil het eigenlijk niet horen. Dit is karakter-afhankelijk.
3. Ik geef je gelijk dat er in de wereld enorm veel aandacht om homofilie wordt gelegd. Zo had een homoseksuele presentator een shirt aan met: "I'm the only gay in the village!" Ik begrijp dat je je hieraan stoort. Daar stoor ik me ook aan, ik loop zelf toch ook niet te koop met met hetero-zijn. Maar ik denk dat wij hetero's niet meer zien hoe gericht onze cultuur is gericht op de hetero's. Seks sells... let maar eens op reclames en films. Homo's worden de hele dag geconfronteerd met hetero's. Homo's willen nu ruimte voor zichzelf gaan maken vandaar dat er zoveel aandacht voor gevraagd wordt. Zij willen geaccepteerd worden, zoals hetero's. Met een wereldse visie moet je zeggen: "Jullie mogen er ook bij horen, trouwen, kinderen krijgen en ...." In wereldse ogen is het dus juist goed dat die ruimte er komt, in het kader van gelijkheid. In dit licht moet je het zien. Bijbels gezien is het niet goed, God heeft ons niet zo geschapen. Als het goed is zal een homo die wil leven naar Gods wil, die ruimte niet voor zichzelf claimen. Dus het er dik bovenop leggen... en dat druist volop tegen hun eigen wil en geaardheid in. Als zij willen mogen ze daar wel over praten, al is het elke dag. Vergeet niet dat hetero's zich niet kunnen inleven hoe het is om homo te zijn in hart en nieren. Iedereen draagt wel een kruis, maar vaak is dat tijdelijk, alhoewel er ook kruizen zijn die voor het leven zijn. Maar christen-homo's dragen hun kruis voor de rest van hun leven, al van jongs af aan. dat lijkt me een heel zwaar kruis. Niet alle kruizen zijn dus met elkaar te vergelijken.

[memento]

Mensen met een erge ziekte geven vaak aan dat ze soms gek worden van iedereen die vraagt: "en hoe gaat het nu". Niet zelden hoor je opmerkingen als "ik ben toch meer dan die man met kanker". Terwijl veel homo's het juist mooi vinden, als mensen zo openlijk meeleven met hun afwijkende geaardheid. Vanwaar dat verschil?

Over dit stukje wil ik een aantal dingen kwijt:

1. Jammer dat je link kanker en homofilie legt! Dit is niet te vergelijken met elkaar. Want homofilie is aangeboren en geen ziekte.
2. Mensen die ernstig ziek zijn zijn ook verschillend: de één wil elke dag wel iemand die vraagt hoe het is en de ander wil het eigenlijk niet horen. Dit is karakter-afhankelijk.
3. Ik geef je gelijk dat er in de wereld enorm veel aandacht om homofilie wordt gelegd. Zo had een homoseksuele presentator een shirt aan met: "I'm the only gay in the village!" Ik begrijp dat je je hieraan stoort. Daar stoor ik me ook aan, ik loop zelf toch ook niet te koop met met hetero-zijn. Maar ik denk dat wij hetero's niet meer zien hoe gericht onze cultuur is gericht op de hetero's. Seks sells... let maar eens op reclames en films. Homo's worden de hele dag geconfronteerd met hetero's. Homo's willen nu ruimte voor zichzelf gaan maken vandaar dat er zoveel aandacht voor gevraagd wordt. Zij willen geaccepteerd worden, zoals hetero's. Met een wereldse visie moet je zeggen: "Jullie mogen er ook bij horen, trouwen, kinderen krijgen en ...." In wereldse ogen is het dus juist goed dat die ruimte er komt, in het kader van gelijkheid. In dit licht moet je het zien. Bijbels gezien is het niet goed, God heeft ons niet zo geschapen. Als het goed is zal een homo die wil leven naar Gods wil, die ruimte niet voor zichzelf claimen. Dus het er dik bovenop leggen... en dat druist volop tegen hun eigen wil en geaardheid in. Als zij willen mogen ze daar wel over praten, al is het elke dag. Vergeet niet dat hetero's zich niet kunnen inleven hoe het is om homo te zijn in hart en nieren. Iedereen draagt wel een kruis, maar vaak is dat tijdelijk, alhoewel er ook kruizen zijn die voor het leven zijn. Maar christen-homo's dragen hun kruis voor de rest van hun leven, al van jongs af aan. dat lijkt me een heel zwaar kruis. Niet alle kruizen zijn dus met elkaar te vergelijken.

Lees mijn reacties in deze topic nog eens rustig door. Ik heb er namelijk bewust voor gekozen in deze topic een meer psychologisch-gekleurde insteek te nemen. Zo heb ik niet homofilie met kanker vergeleken (lees maar eens goed), maar heb ik de reactie van iemand met kanker vergeleken met de reactie van iemand met homofilie.

[denkertje21]

Zo heb ik niet homofilie met kanker vergeleken (lees maar eens goed), maar heb ik de reactie van iemand met kanker vergeleken met de reactie van iemand met homofilie.

Ook al niet echt gelukkig...

[denkertje21]

Zo had een homoseksuele presentator een shirt aan met: "I'm the only gay in the village!" Ik begrijp dat je je hieraan stoort. Daar stoor ik me ook aan, ik loop zelf toch ook niet te koop met met hetero-zijn.

Toch even voor het zuivere beeld: dat was geen homoseksuele presentator, maar de Britse comedyserie 'Little Britain' van de BBC waarin de hoofdpersoon een opzichtige homo speelt. Hij draagt daarin wel eens dit t-shirt.
Opzichtige hetero's met machogedrag komen echter veel vaker in series voor...

Homo's willen nu ruimte voor zichzelf gaan maken vandaar dat er zoveel aandacht voor gevraagd wordt. Zij willen geaccepteerd worden, zoals hetero's.

Ik denk dat je er een beetje naast zit... Veel homo's moeten altijd maar weer doen alsof ze hetero zijn. Moet je de reacties van de mensen eens zien als ze weer eens vragen "heb je nog geen vriendin"? En als jij dan zegt: "nee, ik val niet op vrouwen, ik ben homo". Ik vind dat ik dat in zo'n geval gewoon zou moeten kunnen zeggen, maar ik vermoed dat men dan van schrik ritmisch gaat zingen. En dan heb ik het nog alleen maar over mijn 'zijn' gehad. Dan heb ik nog niet eens verteld dat ik voorlopig kies voor het celibaat.

Je moet je altijd maar weer anders voordoen dan dat je bent. Nee, ik hoef het niet van de daken te schreeuwen, maar ik moet het ook niet hoeven te verzwijgen als het ter sprake komt.