Ariene, ik vermoed dat je bedoelt wat je bijv. ook zo hebt verwoord:
Ariene schreef:Ik vind het moeilijk om helder te krijgen wat ik bedoel...
Ik ben ook niet optimistisch over humanistische liefde.
Maar ook niet over de christelijke liefde
In die zin kunnen wij weleens een voorbeeld nemen aan de humanistische liefde
Ik ben de laatste die durf te zeggen dat ik mijn kinderen meer liefheb dan mijn ongelovige collega.
Het enige is dat ik Gods Woord en liefde door de opvoeding heen verweef, maar dat zie ik meer als de extra dimensie.
Ik moet nl. nog steeds met dat oude vlees leven waarin eigenliefde zo sterk aanwezig is.
Maar 'liefde' is iets anders dan 'liefde geven' en zelfs nog iets anders als 'liefhebben'. Tiberius bedoelt niet (als ik hem begrijp) dat de liefde van een kind van God tot zijn/haar kinderen volmaakt is. Wel dat het een liefde is van een totaal andere orde dan de 'gewone' liefde. De Bijbel spreekt ook duidelijk over een ander soort liefhebben, anders kan Johannes dit niet zeggen:
en een iegelijk, die liefheeft, is uit God geboren, en kent God. Het is de tegenstelling van ons eertijds, zoals Tiberius dat aanhaalt uit die tekst. Zoals dat ook in Galaten is verwoord:
De werken des vleses nu zijn openbaar; welke zijn overspel, hoererij, onreinigheid, ontuchtigheid,
Afgoderij, venijngeving, vijandschappen, twisten, afgunstigheden, toorn, gekijf, tweedracht, ketterijen,
Nijd, moord, dronkenschappen, brasserijen, en dergelijke; van dewelke ik u te voren zeg, gelijk ik ook te voren gezegd heb, dat die zulke dingen doen, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven.
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
Tegen de zodanigen is de wet niet.
Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de bewegingen en begeerlijkheden.
Het is een
andere liefde als vrucht van de Geest. En in het licht van onze schepping kun je inderdaad zeggen dat dit liefde is zoals ze bedoeld is, dus de enige ware liefde.