albion schreef:Ik lees ergens op het Internet het volgende:
Op het Internet het volgende gevonden over de leer van Arminius:
Dwalingen van Arminius:
1. Verkiezing uit een voorgezien geloof.
2. Alle mensen worden uiteindelijk zalig.
3. Mensen hebben een vrije wil om het geloof aan te nemen of niet.
4. Meewerkende maar geen onweerstaanbare genade.
5. Afval der heiligen.
6. De staat heeft het recht om over de kerk te heersen.
En wat moet ik met deze stelling (stond ergens in Wikipedia). Klopt dit??
Van zowel Arminius als Gomarus kan gezegd worden dat zij aangaande de redding (van de hel) andere ideeën hadden dan Calvijn zelf. Toch is de leer van Gomarus, en niet de leer van Calvijn, uiteindelijk wereldwijd erkend als het calvinisme.
Het Engelse artikel over Arminianisme op Wikipedia is veel minder gekleurd. Het doet veel meer recht aan Arminius. Wat opvalt is dat Arminius vooral aandringt bij zijn studenten om zich te verdiepen in de studie van de Schrift. Het blijft overigens een hele scholastische discussie die tussen Remonstranten en contra-remonstranten. Het is vooral een hele politieke discussie geworden waarin het Arminianisme verloren heeft binnen Nederland. Veel bijbelgetrouwe christenen over de hele wereld staan veel meer in de lijn van Arminius dan van Gomarus overigens. Dat zou te denken moeten geven. Zij interpreteren de schriftgegevens dus anders dan de contra-remonstranten en hun nazaten.
Hieronder de vertaling van de acht punten.
* Depravity is total: Arminius states "In this [fallen] state, the free will of man towards the true good is not only wounded, infirm, bent, and weakened; but it is also imprisoned, destroyed, and lost. And its powers are not only debilitated and useless unless they be assisted by grace, but it has no powers whatever except such as are excited by Divine grace."[7]
Onze verdorvenheid is totaal: Arminius formuleert: "In deze (gevallen) staat, is de vrije wil van de mens tot het goede niet alleen verwond, onvast, gebogen of verzwakt; maar zij is ook gevangen, vernietigd en verloren. En haar kracht zijn niet alleen ondermijnt en waardeloos behalve wanneer zij door genade worden ondersteund, maar zij heeft geen enkele kracht behalve wanneer zij door Goddelijke genade wordt opgewekt.
* Atonement is intended for all: Jesus' death was for all people, Jesus draws all people to himself, and all people have opportunity for salvation through faith.[8]
Verzoening is bedoeld voor allen: Jezus' dood was voor alle mensen, Jezus trekt alle mensen tot Zich, en alle mensen hebben de mogelijk tot verlossing door genade.
* Jesus' death satisfies God's justice: The penalty for the sins of the elect is paid in full through Jesus' work on the cross. Thus Christ's atonement is intended for all, but requires faith to be effected. Arminius states "Justification, when used for the act of a Judge, is either purely the imputation of righteousness through mercy… or that man is justified before God… according to the rigour of justice without any forgiveness."[9] Stephen Ashby clarifies "Arminius allowed for only two possible ways in which the sinner might be justified: (1) by our absolute and perfect adherence to the law, or (2) purely by God's imputation of Christ's righteousness."[10]
Jezus' dood stelt Gods gerechtigheid tevreden: De straf voor de zonden van de uitverkorenen is volkomen betaald door Jezus' werk aan het kruis. Zo is Christus' verzoening bedoeld voor allen, maar behoeft gelooft om die verzoening ook te verwezenlijken. Arminius stelt: "Rechtvaardigmaking, wanneer zij gebruikt wordt voor de daad een rechter, is of puur de toekenning van rechtvaardigheid door het geloof... of dat de mens voor God gerechtvaardigd is... volgens de nauwgezetheid van het recht zonder vergiffenis." Stephen Ashby legt uit: "Arminius gaf maar twee mogelijkheden waarop de zondaar kan worden gerechtvaardig: (1) door absolute en perfecte gehoorzaamheid aan de wet, of (2) puur en alleen door Gods toekenning van Christus' rechtvaardigheid."
* Grace is resistible: God takes initiative in the salvation process and His grace comes to all people. This grace (often called prevenient or pre-regenerating grace) acts on all people to convict them of the Gospel, draw them strongly towards salvation, and enable the possibility of sincere faith. Picirilli states "indeed this grace is so close to regeneration that it inevitably leads to regeneration unless finally resisted." [11] The offer of salvation through grace does not act irresistibly in a purely cause-effect, deterministic method but rather in an influence-and-response fashion that can be both freely accepted and freely denied.[12]
Genade kun je tegenstaan: God neemt het initiatief in het proces van verlossing en Zijn genade komt tot alle mensen. Deze genade (veelal genoemd vóórkomende of voor-wederbarende genade) werkt in alle mensen om hen te overtuigen van het evangelie, trekt hen sterk tot verlossing, en biedt de mogelijkheid van oprecht geloof. Picirilli merkt op "inderdaad is deze genade zo dicht bij de wedergeboorte dat ze er noodzakelijk toe moet leiden, behalve wanneer ze uiteindelijk toch weerstaan wordt". De aanbieding van de verlossing door genade vindt niet onweerstaanbaar plaats in een puur oorzaak-gevolg, van te voren bepaalde manier maar veel meer in een invloed en antwoord sfeer, waarin zij beide vrij kan worden aanvaard of vrij kan worden afgewezen.
* Man has free will to respond or resist: Free will is limited by God's sovereignty, but God sovereignly allows all men the choice to accept the Gospel of Jesus through faith, simultaneously allowing all men to resist.
De mens heeft een vrije wil of te antwoorden of te weigeren: De vrijes wil is beperkt door Gods soevereiniteit, maar Gods soevereiniteit geeft alle mensen de keus om het evangelie van Jezus door het geloof aan te nemen, en tegelijkertijd stelt het hen ook in staat om dit te weigeren.
* Election is conditional: Arminius defined election as "the decree of God by which, of Himself, from eternity, He decreed to justify in Christ, believers, and to accept them unto eternal life."[13] God alone determines who will be saved and his determination is that all who believe Jesus through faith will be justified. According to Arminius, "God regards no one in Christ unless they are engrafted in him by faith."[13]
Uitverkiezing is voorwaardelijk: Arminius definieert uitverkiezing als "de verordening van God waardoor, uit Zichzelf, van eeuwigheid, Hij verordende om in Christus gelovigen te rechtvaardigen, en om hen toe te laten tot het eeuwige leven." God alleen besluit wie behouden zullen worden en Zijn besluit is dat allen die Jezus door het geloof aanvaarden gerechtvaardigd zullen worden. Volgens Arminius, "God beschouwd niemand in Christus te zijn dan wanneer ze in Hem ingeplant zijn door het geloof."
* God predestines the elect to a glorious future: Predestination is not the predetermination of who will believe, but rather the predetermination of the believer's future inheritance. The elect are therefore predestined to sonship through adoption, glorification, and eternal life.[14]
God bestemt de uitverkorenen tot een heerlijke toekomst: Uitverkiezing is niet de voorbestemming van degenen die willen geloven, maar meer de voorbestemming van de toekomstige erfenis der gelovige. De uitverkorenen zijn daarom voorbestemd tot het zoonschap door aanneming, verheerlijking en het eeuwig leven.
* Eternal security is also conditional: All believers have full assurance of salvation with the condition that they remain in Christ. Salvation is conditioned on faith, therefore perseverance is also conditioned.[15] Apostasy (turning from Christ) is only committed through a deliberate, willful rejection of Jesus and renouncement of belief.[16]
Eeuwige zekerheid is ook voorwaardelijk: Alle gelovigen hebben volle zekerheid van de zaligheid met voorwaarde dat zij in Christus blijven. Zaligheid wordt bepaald door het geloof, daarom is volharding ook daardoor bepaald. Afval (afkeren van Christus) wordt alleen gepleegd door een vrijwillige, bedoeld verwerping van Jezus en door afzweren van het geloof.
Wat vooral opvalt is dat er nogal scholastisch wordt geredeneerd. Dat is overigens ook het geval bij de DL. Daarom moeten we dit dispuut vooral zien in het tijdsgewricht waarin het voorkwam. Beiden probeerden overigens om de Schrift te verstaan en recht te doen aan Gods gerechtigheid en aan het komen tot het heil. Daarbij zit de een meer aan de kant van de verantwoordelijkheid van de mens en de ander aan de kant van de soevereiniteit van God. In de Dordse Leerregels wordt tegen beide uitwassen zoveel mogelijk stelling genomen, maar of dat altijd gelukt is weten we denk ik pas straks in de hemel. Ondertussen moeten wij mensen oproepen tot geloof in Christus en wijzen op Gods aanbod van het heil door het evangelie. Als iemand vervolgens geloofd kunnen we deze discussie misschien nog voeren.
