wim schreef:

Mister schreef:Dan legt Hendrikus heel rustig uit dat een 'grote schaar' hier niets te maken heeft met keukengereedschap, maar het 'zijn temidden van een groep mensen' met hetzelfde doel: God loven.

Nou, ik weet nog goed dat mijn vader en moeder voor me zongen: "daar boven juicht een grote schaar van kind'ren voor Gods troon". De uitleg kreeg ik er heus wel bij, maar die 'schaar' bleef bij mij lange tijd voorbehouden aan kniptuig.

Ja Wim heb er zelf ook geen enkele moeite mee gehad bij het zingen van dat lied
bij ons op school of zondagsschool wist gelijk dat er geen knipschaar mee bedoeld is!!

Oude-Waarheid schreef:

wim schreef:

Mister schreef:Dan legt Hendrikus heel rustig uit dat een 'grote schaar' hier niets te maken heeft met keukengereedschap, maar het 'zijn temidden van een groep mensen' met hetzelfde doel: God loven.

Nou, ik weet nog goed dat mijn vader en moeder voor me zongen: "daar boven juicht een grote schaar van kind'ren voor Gods troon". De uitleg kreeg ik er heus wel bij, maar die 'schaar' bleef bij mij lange tijd voorbehouden aan kniptuig.

Ja Wim heb er zelf ook geen enkele moeite mee gehad bij het zingen van dat lied
bij ons op school of zondagsschool wist gelijk dat er geen knipschaar mee bedoeld is!!

Nee, maar misschien dat het leeftijdsverschil hier een rol speelt

Nee, maar misschien dat het leeftijdsverschil hier een rol speelt

Ik loof eerlang U in een grote schaar,
en wat ik U beloofd' in heetst gevaar
betaal ik op het heilig dankaltaar,
bij die U vrezen enz.

Kan me bijna niet indenken dat de jeugd van tegenwoordig
hier aan een knipschaar denkt bij het zingen van deze Psalm!!
zo ja ouders u hebt belooft uw kinderen te onderwijzen!

"Makkers staakt uw wild geraas".

Daar hebben ze minder moeite mee als met die grote schaar.

Oude-Waarheid schreef: zo ja ouders u hebt belooft uw kinderen te onderwijzen!

Klopt. Maar ik zeg iets te vaak: "dat is een ouderwets woord dat we tegenwoordig niet meer gebruiken en het betekent..... ".
Ik ben al blij als de helft daarvan beklijft. Waarom zou je als ouders onjuiste woorden (dat zijn het, m.i.) moeten repareren zodat je kinderen ermee uit de voeten kunnen? Dat is de omgekeerde wereld. Als je die onderwijstaak echt serieus neemt, pas je de woorden aan; dat voorkomt energieverspilling.

Tiberius schreef:"Makkers staakt uw wild geraas".

Daar hebben ze minder moeite mee als met die grote schaar.

Onzin. Daar begrijpen ze ook niet veel van.
En ik word altijd een beetje kriegelig van dit soort vergelijkingen. Alsof we het van de interesse van de kinderen/jeugd moeten laten afhangen voor het begrijpen van een psalmberijming.
Je krijgt dan van die leuke uitspraken: Als ze zich er echt in verdiepen, zoals ze doen bij ... mobieltjes, computers, internet, vul maar in... dan begrijpen ze het wel. Nou ik kan je vertellen: ze verdiepen zich er doorgaans niet in op die leeftijd.

We zijn het aan onze kinderen verplicht om de dingen helder te vertellen. En daar helpen hedendaagse woorden toch echt wel bij.

Bij "Ik loof eerlang U in een grote schaar" haken de meeste jongere kinderen allang af voordat ze aan die schaar toekomen. Die zijn bij "eerlang" de weg al kwijt. Net als ze inderdaad dat wilde geraas ook niet echt meteen snappen...

Het argument: "dan onderwijzen we de kinderen" is niet bruikbaar: Als volwassene is het bijna niet te doen, altijd in de gaten te hebben wanneer de kinderen iets niet snappen. En dan inderdaad nog de nutteloze energie die je er in moet stoppen om ze deze oude taal te leren. Dan moet er een beter argument zijn.

Tot nu toe heb ik twee argumenten gehoord om uit 1773 te blijven zingen:
1. Deze berijming is mij dierbaar
2. Er is geen betere

Beide zijn volgens mij bestrijdbaar (zie mijn eerdere reactie).

Argumenten om een andere berijming te overwegen zijn:
1. De berijming uit 1773 bevat niet-Bijbelse elementen
2. De berijming uit 1773 bevat onbegrijpelijke taal
3. De berijming uit 1773 is opgesteld door mensen van allerlei allooi

Nu ben ik van mening dat dat laatste punt 3 in het eerste verwerkt zit.
Bij punt 1 verder: Hij bevat elementen die je als poetische verfraaiing kunt zien (denk aan de jacht in psalm 42), maar ook elementen die niet in de Psalmen thuishoren. Bijvoorbeeld waar HEER (JHWH, de Naam!!) wordt weergegeven met 'Opperwezen'. Een vaag, onpersoonlijk 'iets'. Ik heb echt moeite met het zingen van deze coupletten.
Maar ook waar de nadruk wordt gelegd op het 'brave' volk, of waar vreugde direct wordt vergeestelijkt tot 'zielevreugd' wijkt de berijming af van het origineel.

Bij punt 2: Je kunt proberen je kinderen een en ander uit te leggen. Ik gaf al aan hoe ik daarover denk. Maar kerkdiensten zijn openbaar. Dat wil zeggen: ook voor buitenstaanders. Lees 1 Corinthe 14: 1-40 eens. Ik zou niet direct de link willen leggen tussen tongentaal en het zingen van onbegrijpelijke dichtsels (dat zou ook overdreven zijn), maar let wel op de argumentatie van Paulus in dat gedeelte: Hij vindt het kennelijk belangrijk dat (ook) een buitenstaander in de samenkomsten gesticht en vermaand wordt. En dat is een heel andere houding dan: "als ze echt interesse hebben dan vragen ze wel...".

Overigens betekent dat niet dat ik 1773 'waardeloos' zou vinden of er niet uit zing. Dat doe ik regelmatig. Maar ik denk dat er ruimte is voor verbetering.

Iedere verandering is geen verbetering, maar iedere verbetering is wel een verandering!

jvdg schreef:1773 zou ik niet graag willen missen.

De berijming van de psalmen uit 1773 is mij (en velen met mij) zeer dierbaar (geworden).

Gevoelsmatig zeg ik: blijf daaraf.

Maar anderzijds heb ik best begrip voor hen die behoefte hebben aan een "zuiverder" berijming van de onberijmde psalmen.
Het lijkt me echter een "hele toer" om die terecht bekritiseerde berijming van 1773 te verbeteren.

Een hertaling is sowieso niet mogelijk.
Blijft over een nieuw te ontwerpen berijming welke is afgestemd op onze huidige taal en interpretatie van de psalmen.
Interpretatie van en door wie en hoe?

Uiteindelijk zeg ik dan, laat de berijming van de psalmen zoals ze nu zijn, hetzij van 1773 hetzij door Datheen.

Beste Jvdg, ik zal dit antwoord van je gebruiken om te proberen weer inhoudelijk verder te gaan met deze discussie.

Wat ik me serieus (met alle respect ook) afvraag is: Zijn deze gevoelsargumenten niet erg individualistisch? Jij zingt deze berijming al jaren en daardoor ben je de manier van zeggen, het taalgebruik, gaan waarderen. Maar wat nou als kinderen bij je in de kerk zeggen: Ik snap van dat taalgebruik niet zoveel en het Woord is ook van deze tijd, het zou mij helpen bij het aanbidden van en zingen tot God als het in de taal van deze tijd kon? Dan krijg je jou gevoel tegen het gevoel van anderen. Heb je dan het recht om jou gevoel "houden zo want ik hecht hier waarde aan" boven dat van een ander "dit is ouderwets en moeilijk te begrijpen" te stellen?

Wil je rekening houden met het gevoel van anderen als die hier anders tegenaan kijken dan jij? Of moeten ze zich maar schikken? Dat zijn natuurlijk wel belangrijke vragen voor deze discussie. In hoeverre is je gevoel bepalend?

memento schreef:

Hendrikus schreef:

memento schreef:Door het besluit van de provinciale synoden (generale synoden werden in die tijd niet gehouden), bekrachtigd door het goedkeuren der staten, is de psalmberijming per 1 januari 1774 landelijk verplicht ingevoerd. De gemeenten die vast wilden houden aan Datheen hebben, voor zover ik weet, nooit de kerkelijke weg bewandeld in de zin dat er officieel bezwaar is aangetekend bij de classis en synode, en hebben kerkrechtelijk dus geen enkel recht van spreken.

Zo, dus de GerGems die nu nog Datheen zingen, zingen iets dat niet via de kerkelijke weg is geaccordeerd. En met die kerkelijke weg zijn ze altijd nog wel zo druk...

Voordat de Afscheiding plaatsvond, is de kerkelijke weg ook nooit bewandeld door degenen die zich afscheidde...

Jawel hoor. Bij ds. Ledeboer is de kerkelijke weg bewandeld, maar dat klopte van geen kanten, van de kant van de classis, en hem is de toegang tot de preekstoel geweigerd mede met inzet van de veldwachter, zodat hij niet anders kon dan ergens anders te gaan preken, hoewel hij Hervormd wilde blijven. Daarom wilde hij ook zo lang niet bij de afgescheidenen gerekend worden.