Josephus schreef:

Tamarinde schreef:

Josephus schreef: En het doopgesprek gaat natuurlijk ook niet over koetjes en kalfjes. Onze predikant denkt daar ook zo over. Wel stuurt hij doopouders en pas gehuwden die nog geen belijdenis hebben gedaan een uitnodiging voor de eerstvolgende belijdeniskring. Nodiging dus, geen verplichting.

In de ger.gem. waar ik kerkte een paar jaar geleden mocht je je kind niet laten dopen vóórdat je belijdenis had afgelegd en volgens mij is dat hier op de Veluwe in de ger.gem. net zo.

Ik meen dat dat vast beleid is in de gehele GG, hoewel er waarschijnlijk wel uitzonderingen op die regel mogelijk zullen zijn. Ik ben het er in elk geval niet erg mee eens. Je maakt van "belijdenis doen" zo een formaliteit, een voorwaarde, en dat kan niet de bedoeling zijn.

Tja, dan krijg je dus weer de discussie waaróm doe je belijdenis. Als je soms ziet dat er wel 30 jongeren belijdenis doen maar je ziet er later niet één van aan het avondmaal dan is het idd.de vraag of het niet gedaan wordt uit voorwaarde of een soort verplichting omdat dat "nu eenmaal zo hoort" rond die en die leeftijd.

Belijdenis doen kan zijn:

1. van de leer van de kerk en de kennis van Gods Woord
2. een persoonlijke belijdenis

Als het goed is , gaat het voornamelijk om punt 2. Ik ben bang dat de praktijk in diverse kerken uitwijst dat het vooral om punt 1 gaat, met daarbij punt 2 als wens.
Dan krijg je onherroepelijk uitwassen, dat is dan niet te vermijden.
Belijdenis hoort in mijn ogen ook een direct verband te hebben met het aangaan aan het HA.

Tamarinde schreef:

Josephus schreef:

Tamarinde schreef:

Josephus schreef: En het doopgesprek gaat natuurlijk ook niet over koetjes en kalfjes. Onze predikant denkt daar ook zo over. Wel stuurt hij doopouders en pas gehuwden die nog geen belijdenis hebben gedaan een uitnodiging voor de eerstvolgende belijdeniskring. Nodiging dus, geen verplichting.

In de ger.gem. waar ik kerkte een paar jaar geleden mocht je je kind niet laten dopen vóórdat je belijdenis had afgelegd en volgens mij is dat hier op de Veluwe in de ger.gem. net zo.

Ik meen dat dat vast beleid is in de gehele GG, hoewel er waarschijnlijk wel uitzonderingen op die regel mogelijk zullen zijn. Ik ben het er in elk geval niet erg mee eens. Je maakt van "belijdenis doen" zo een formaliteit, een voorwaarde, en dat kan niet de bedoeling zijn.

Tja, dan krijg je dus weer de discussie waaróm doe je belijdenis. Als je soms ziet dat er wel 30 jongeren belijdenis doen maar je ziet er later niet één van aan het avondmaal dan is het idd.de vraag of het niet gedaan wordt uit voorwaarde of een soort verplichting omdat dat "nu eenmaal zo hoort" rond die en die leeftijd.

Dus uit gewoonte of bijgeloof...

Da's hier ter plaatse heel normaal, ik heb het zelf ook zo gedaan.

Later wel enorm veel spijt van gehad, ik zou het graag over gedaan hebben, maar dan écht belijdenis van je persoonlijk geloof

Naar mijn gevoel is het doen van belijdenis in de Ger. Gem. inderdaad, zoals in dit topic eerder gezegd, een formaliteit, die een aantal praktische problemen regelt.

Dat geldt natuurlijk niet overal, vooral niet in die gemeenten waar de jonge mensen, die belijdenis gedaan hebben, ook zonder vreemde blikken van anderen, vervolgens aan het Avondmaal kunnen deelnemen.

Maar waar dit niet het geval is, blijkt overduidelijk uit de (al dan niet vrijwillige) avondmaalsmijding, dat men zichzelf beschouwd als onbekeerden, voor wie dus de belijdenis geen verband heeft met de eigen geestelijke staat.

Uit de belijdenis valt dan kennelijk niets af te lezen en geen enkele conclusie te trekken. "Ik belijd' heeft dan niets met het ware geloof te maken, maar alles met het lidmaatschap van de kerkelijke gemeenschap, waardoor men (dit zijn de praktische punten):
- naar een lidmatenvergadering kan gaan (indien men man is)
- zijn kinderen kan laten dopen
- voor vol wordt aangezien en niet de schande van een alsmaar uitgestelde belijdenis hoeft mee te torsen: dit doet immers afbreuk aan de loyaliteit jegens de gemeenschap. Het is echt not-done om pas belijdenis te doen, wanneer je (bijvoorbeeld op 50-jarige leeftijd) pas tot geloof gekomen bent in de zin van de uitvoerige definitie die de ger. gem voor 'geloof' hanteert. En er wordt nogal eens gesuggereerd, dat men (daar komt ie weer): 30, 60, 80 jaar onder het Woord is opgekomen en nog onbekeerd is.

Conclusie: aan de avondmaalsdeelname van de belijdende leden valt af te lezen welke geestelijke waarheid er nu uitgedrukt wordt met die belijdenis.

Bij avondsmaalsmijding is de boodschap heel duidelijk: belijdenis doen heeft niets met 'tot geloof komen' te maken.

Maar dit blijkt natuurlijk ook al zonneklaar, wanneer de gehele gemeente, inclusief alle belijdende leden, constant wordt opgeroepen zich te bekeren of wanneer voor gelijkelijk wie gebeden wordt om een waarachtig werk der wedergeboorte.

Zeker, die wedergeboorte kan niet verondersteld worden bij de doop, maar het omgekeerde, wat hier gebeurt is ook wel erg cru. Men veronderstelt namelijk de afwezigheid van wedergeboorte bij de lidmaten van de gemeente die gedoopt zijn en op volwassen leeftijd geloofs(!)belijdenis hebben afgelegd.

En daarom is het treurig, dat jonge mensen, die van harte hun geloof voor God en de gemeente belijden, vervolgens worden afgescheept met een herhaald "...vraag er maar veel om...".

Het is in wezen een botte ontkenning van de mogelijkheid, dat het vaak genoemde ware zaligmakende geloof zich ook daadwerkelijk temidden van de eigen gemeenschap manifesteert. Daar rekent men eigenlijk niet echt op. Daar zijn die scheve blikken bij avondmaalsdeelname van jonge mensen ook een symptoom van.

Nogmaals, het is gelukkig niet overal zo, maar het zit er toch nog vaak diep in, deze gedachte.

gravo

In onze gemeente bestaat de -mooie!- gewoonte om op de vrijdagavond voorafgaand aan een avondmaalszondag een bezinningsavond te houden. Een bijeenkomst van een uur(tje), waar gezongen en gebeden wordt, en waar één van de predikanten een meditatief woord spreekt over een thema uit het avondmaalsformulier. Dat zijn vaak prachtige, waardevolle avonden, zo tegen het eind van de voorbereidingsweek.

Het trof me de laatste keer dat de predikant die moest spreken ook z'n belijdeniscatechisanten had uitgenodigd. Dat had eigenlijk vooral een praktische reden: op vrijdagavond gaf hij altijd belijdeniscatechisatie, maar omdat hij maar één ding tegelijk kan en het zijn beurt was om de bezinningsavond te leiden, had hij 't nu zo opgelost: z'n beljdenisgroep zat ook in de kerk. Mooi: het benadrukte de lijn van belijdenis naar avondmaal!

Mister schreef:Belijdenis doen kan zijn:

1. van de leer van de kerk en de kennis van Gods Woord
2. een persoonlijke belijdenis

Als het goed is , gaat het voornamelijk om punt 2.

Ik heb puur vanwege punt 2 Openbare Belijdenis des Geloofs afgelegd................niet meer, niet minder.

Hm ik ook van punt 2, hoewel ik ook wel met de leer van de kerk heb ingestemd, en ook bijvoorbeeld met de tucht. Ik heb me echter niet aan mijn kerkverband gekoppeld in de zin van: Hier zit ik, hier is het goed dus in dit verband zal ik altijd blijven.

gravo schreef:Conclusie: aan de avondmaalsdeelname van de belijdende leden valt af te lezen welke geestelijke waarheid er nu uitgedrukt wordt met die belijdenis.

Bij avondsmaalsmijding is de boodschap heel duidelijk: belijdenis doen heeft niets met 'tot geloof komen' te maken.

Maar dit blijkt natuurlijk ook al zonneklaar, wanneer de gehele gemeente, inclusief alle belijdende leden, constant wordt opgeroepen zich te bekeren of wanneer voor gelijkelijk wie gebeden wordt om een waarachtig werk der wedergeboorte.

Gravo, gravo, ik verbaas me altijd hogelijk, dat je met zoveel geleerde woorden zulke ongelofelijke onzin uit kan kramen.

Er kunnen zich misstanden voordoen rondom het belijdenis doen. Eveneens rondom de avondmaalsviering. Ik geef dat gerust toe, omdat elke kerk hier op aarde buiten het paradijs ligt.

Maar centraal bij het belijdenis doen staat Gods trouw; de trouw aan Zijn eigen verbond en Zijn Woord.
Niet onze persoonlijke keuze. Niet ons eigen geloof.
Lees de vragen maar eens door (enkele pagina's lager gepost) en let dan ook op de afhankelijkheid van Gods genade bij de belijder.

Belijdenis doen en ten avondmaal gaan is niet: kijk mij eens gelovig en bekeerd zijn.
Maar: dit aangezien wij ons leven buiten onszelven in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede dat wij midden in den dood liggen.

Hoe leger de hand is waarmee je tot Christus komt, des te meer zal Hij geven, want Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld, en rijken heeft Hij ledig weggezonden.
Dat doet Hij nog.

Wat avondmaalsmijding betreft: ik zou daar maar niet te hard over oordelen. Er zijn genoeg mensen die denken dat wij tot het Avondmaal komen om daarmee te betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn.
Terecht probeert het avondmaalsformulier deze gedachte weg te nemen.

Tenslotte kan ik me je frustraties voorstellen met kerkenraden binnen de Ger Gem. Maar wees ervan overtuigd dat het grootste deel het goede voor Jeruzalem zoekt.

Marnix schreef:Hm ik ook van punt 2, hoewel ik ook wel met de leer van de kerk heb ingestemd, en ook bijvoorbeeld met de tucht. Ik heb me echter niet aan mijn kerkverband gekoppeld in de zin van: Hier zit ik, hier is het goed dus in dit verband zal ik altijd blijven.

Met belijdenis doen koppel je je ook niet in de eerste plaats aan een kerkverband, maar aan de plaatselijke gemeente.

Marnix schreef:Hm ik ook van punt 2, hoewel ik ook wel met de leer van de kerk heb ingestemd, en ook bijvoorbeeld met de tucht. Ik heb me echter niet aan mijn kerkverband gekoppeld in de zin van: Hier zit ik, hier is het goed dus in dit verband zal ik altijd blijven.

Je zegt feitelijk dat je gelooft in de Drieëne God, en die is niet voorbehouden tot éénenkel kerkverband................

Tiberius schreef:Wat avondmaalsmijding betreft: ik zou daar maar niet te hard over oordelen. Er zijn genoeg mensen die denken dat wij tot het Avondmaal komen om daarmee te betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn.
Terecht probeert het avondmaalsformulier deze gedachte weg te nemen.

Dat is zo. Tegelijk zijn er helaas ook veel mensen die menen dat wij alleen dan tot het Avondmaal mogen komen als we kunnen betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn. En, eerlijk is eerlijk, de prediking is daar ook vaak debet aan.

Het Avondmaal is echter geen doel, ergens ver achter de horizon, maar een middel om ons geloof te versterken!

Tiberius schreef:

gravo schreef:Conclusie: aan de avondmaalsdeelname van de belijdende leden valt af te lezen welke geestelijke waarheid er nu uitgedrukt wordt met die belijdenis.

Bij avondsmaalsmijding is de boodschap heel duidelijk: belijdenis doen heeft niets met 'tot geloof komen' te maken.

Maar dit blijkt natuurlijk ook al zonneklaar, wanneer de gehele gemeente, inclusief alle belijdende leden, constant wordt opgeroepen zich te bekeren of wanneer voor gelijkelijk wie gebeden wordt om een waarachtig werk der wedergeboorte.

Gravo, gravo, ik verbaas me altijd hogelijk, dat je met zoveel geleerde woorden zulke ongelofelijke onzin uit kan kramen.

Er kunnen zich misstanden voordoen rondom het belijdenis doen. Eveneens rondom de avondmaalsviering. Ik geef dat gerust toe, omdat elke kerk hier op aarde buiten het paradijs ligt.

Maar centraal bij het belijdenis doen staat Gods trouw; de trouw aan Zijn eigen verbond en Zijn Woord.
Niet onze persoonlijke keuze. Niet ons eigen geloof.
Lees de vragen maar eens door (enkele pagina's lager gepost) en let dan ook op de afhankelijkheid van Gods genade bij de belijder.

Die vragen zijn per gemeente en misschien ook per kerkverband verschillend. Bij ons ligt de nadruk wel op het persoonlijk geloof. en met die intentie heb ik ook belijdenis gedaan, hoewel het in mijn toenmalige gemeente het meer een instemmen van de leer behoorde te zijn. Gods trouw aan Zijn eigen verbond en Woord is daar ookbij inbegrepen, daar zeg je ook amen op.

Belijdenis doen en ten avondmaal gaan is niet: kijk mij eens gelovig en bekeerd zijn.
Maar: dit aangezien wij ons leven buiten onszelven in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede dat wij midden in den dood liggen.

Hoe leger de hand is waarmee je tot Christus komt, des te meer zal Hij geven, want Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld, en rijken heeft Hij ledig weggezonden.
Dat doet Hij nog.

Wat avondmaalsmijding betreft: ik zou daar maar niet te hard over oordelen. Er zijn genoeg mensen die denken dat wij tot het Avondmaal komen om daarmee te betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn.
Terecht probeert het avondmaalsformulier deze gedachte weg te nemen.

ik vind dit wel een harde veroordeling van mensen die naar het Avondmaal komen. Misschien dat er daarom zoveel Avondmaalsmijding is in sommige gemeente, omdat ze denken, dat ze zo veroordeeld worden in de gemeente?

Tenslotte kan ik me je frustraties voorstellen met kerkenraden binnen de Ger Gem. Maar wees ervan overtuigd dat het grootste deel het goede voor Jeruzalem zoekt.

Daar ben ik het mee eens. In elk kerkverband, elke gemeente zitten kinderen van God.

De zware broeders houden vaak aan dat belijdenis doen geen belijdenis is van het geloof, maar een belijdenis van de leer. Mijn grote vraag is dan: Hoe kan je belijdenis doen van een leer die zegt dat iedereen zich moet bekeren en moet geloven, zónder daaraan gehoor te geven? Dat is toch niets anders dan een keiharde leugen, een ferme ongehoorzaamheid aan de leer waar je ja op zegt?

memento schreef:De zware broeders houden vaak aan dat belijdenis doen geen belijdenis is van het geloof, maar een belijdenis van de leer. Mijn grote vraag is dan: Hoe kan je belijdenis doen van een leer die zegt dat iedereen zich moet bekeren en moet geloven, zónder daaraan gehoor te geven? Dat is toch niets anders dan een keiharde leugen, een ferme ongehoorzaamheid aan de leer waar je ja op zegt?

Aha, je komt bij mijn kardinale kritiekpunt aan ;-)
Memento, daar kun je heel makkelijk onderuit door eenvoudig weg te zeggen dat een mens zich niet bekeren kan. Dat levert weer een andersoortige discussie op die hier op het forum ook wel met enige regelmaat gevoerd wordt.
Je kunt m.i. de leer van de kerk en een persoonlijk geloof niet als twee losse zaken zien. Ik ben bang dat dat op velerlei manier toch gebeurd...