Wat moet ik hier nog aan toevoegen? Iemand die zo'n stuk schrijft en precies alle kwaden bij anderen weet aan te wijzen. En natuurlijk ook bij de mensen die het 'te nauw' nemen in zijn of haar oog.Oorspronkelijk gepost door ArieneAfgewezen, je reageert wel verder op mijn latere postings maar ik wil hier nog graag antwoord opOorspronkelijk gepost door ArieneAfgewezen, natuurlijk mag jij je mening hebben, maar kan je die mischien voor mij iets meer onderbouwen?Sorry, ik vind het een irritant stukje. Gescheven door iemand die natuurlijk precies weet hoe 't zit en precies de gulden middenweg houdt en links en rechts vegen moet geven.
crisis
Dat bedoel ik juist. Als je níet tegen allerlei bijzaken bent, hoef je toch ook niet meteen een heel stuk van de 'leer' overboord te gooien?Oorspronkelijk gepost door ArieneIk bedoelde de bijzaken uit het stuk, en wat betreft de voorbeelden die ik noemde zijn dat echt bijzaken.Oorspronkelijk gepost door AfgewezenGaat het in deze discussies alleen om bijzaken? Gaat het niet veel om de geloofsbeleving?Nu mag ik door genade zien dat dat bijzaken zijn.
Ook zijn het dingen die vanzelf op zijn plaats vallen als je door God omgekeerd ben.
Dan nog ligt de lijn voor iedereen verschillend omdat je ook altijd je opvoeding meeneemt.
Waar leiden discussies over Heere en Here, broek of rok, kort of lang haar ons naar toe?
Brengen ons die naar de voet van het kruis?
Of zetten zulke discussies ons juist verder van God af.
Ik geloof dat veel mensen met het badwater van bijzaken ook het kind van de wezenlijke zaken weggooien. Dat vertroebelt de discussie. Het lijkt of er maar twee mogelijkheden zijn: óf je bent zwaar, doorgezakt en overal tegen en je opteert vooral voor ellendekennis, óf je hebt al die 'ballast' overboord gegooid en zalig worden is ook al geen enkel probleem meer.
Als ik een broek draagt, kan ik dan niet in God geloven?
Als ik kort haar heb, ben ik dan geen christen, heb ik dan ook Christus veracht?
Ik geloof niet dat er alleen maar mensen met rok zalig zullen worden.
Mischien zijn we wel heel verbaasd wie er straks wel en niet binnen mogen.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Dat is geweldig, Ariene, dat je leven zo verandert door Gods Liefde. Dan ontbrandt er een wederliefde waardoor we begeren te leven, steeds meer uit Hem en minder uit onszelf.Oorspronkelijk gepost door Ariene...Toen heeft echt de Heilige Geest tot mij "gesproken"
Ik mocht twee handen ervaren en er werd "gezegd" Je mag je handen in mijn handen leggen en volg Mij maar.....
Mijn leven is veranderd, ook al was ik een keurig kerkmens, maar de liefde van God maakt je anders!
Is er ook een bepaalde tekst die je bijzonder aansprak, waardoor je wist dat God ook jou bedoelde en aanvaardde?
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Dat is ook een variant.Oorspronkelijk gepost door MiscanthusIk was het niet eens met de leer en de prediking, maar heb daarom nog niet alle bijzaken overboord gegooid.....Oorspronkelijk gepost door AfgewezenDat bedoel ik juist. Als je níet tegen allerlei bijzaken bent, hoef je toch ook niet meteen een heel stuk van de 'leer' overboord te gooien?
Het is dus goed dat we echt naar elkaar luisteren en niet meteen van alles met elkaar associëren.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
We doen ons best.Oorspronkelijk gepost door AfgewezenDat is ook een variant.Oorspronkelijk gepost door MiscanthusIk was het niet eens met de leer en de prediking, maar heb daarom nog niet alle bijzaken overboord gegooid.....Oorspronkelijk gepost door AfgewezenDat bedoel ik juist. Als je níet tegen allerlei bijzaken bent, hoef je toch ook niet meteen een heel stuk van de 'leer' overboord te gooien?
Het is dus goed dat we echt naar elkaar luisteren en niet meteen van alles met elkaar associëren.
Het blijft moeilijk om dit goed duidelijk te maken.Oorspronkelijk gepost door MiscanthusDat is geweldig, Ariene, dat je leven zo verandert door Gods Liefde. Dan ontbrandt er een wederliefde waardoor we begeren te leven, steeds meer uit Hem en minder uit onszelf.Oorspronkelijk gepost door Ariene...Toen heeft echt de Heilige Geest tot mij "gesproken"
Ik mocht twee handen ervaren en er werd "gezegd" Je mag je handen in mijn handen leggen en volg Mij maar.....
Mijn leven is veranderd, ook al was ik een keurig kerkmens, maar de liefde van God maakt je anders!
Is er ook een bepaalde tekst die je bijzonder aansprak, waardoor je wist dat God ook jou bedoelde en aanvaardde?
Soms denk ik ook weleens dat God al veel langer met mij bezig was, maar dat ik het toen pas zag.
Ik had al meerdere keren meegemaakt dat opeens een bijbelgedeelte ging "leven" voor mij. Ook een keer heb ik zo'n liefde in mijn hart gehad dat ik alleen maar in de bijbel en goede boeken zat te lezen, maar het ging iedere keer weer over...
Nu denk ik dat dat door mijn eigen ongeloof kwam.
Ik heb altijd God gebeden en gezegd "U zegt in uw Woord dat u niet zal laten varen, het werk dat u begonnen bent"
Hier hoop ik op!
UIteindelijk haalde de dominee tijdens de Avondmaalszondag deze woorden 4x aan, waardoor ik wist dat ik gaan mocht.
Deze zondag werd een feestdag, het is ook de gelukkigste dag uit mijn leven geweest. De dag was gevuld met liefde, de psalmen die we zongen had ik nog nooit zo begrepen.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik vanaf toen zeker wist dat God Lééft!
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Wat is een goed begin? Weet iemand dat?Oorspronkelijk gepost door Kaw
Afgewezen? Zal ik je ff aan een quote helpen?
"Sommigen kunnen zo boos worden, wanneer zij van deze dingen horen. "Kenmerkenprediking", zeggen zij dan. "Zo werpt ge een mens terug op zichzelf; Christus moet ge prediken!"
Ik vrees dat de wortel van al dit opponeren vaak een bezef is van eigen geestelijke armoede. 't Valt niet mee, wanneer wij er in een trein op betrapt worden dat wij zonder kaartje reizen; dan is het begin niet goed geweest; wij zijn als een dief op de trein gestapt."
Ds. A. Moerkerken - Genadeleven en Genadeverbond
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Wat was is het kaartje? Lezen we daar niet iets van in de gelijkenis van de bruiloft? Of is dat bruiloftskleed het kaartje niet?Oorspronkelijk gepost door Kaw
Afgewezen? Zal ik je ff aan een quote helpen?
"Sommigen kunnen zo boos worden, wanneer zij van deze dingen horen. "Kenmerkenprediking", zeggen zij dan. "Zo werpt ge een mens terug op zichzelf; Christus moet ge prediken!"
Ik vrees dat de wortel van al dit opponeren vaak een bezef is van eigen geestelijke armoede. 't Valt niet mee, wanneer wij er in een trein op betrapt worden dat wij zonder kaartje reizen; dan is het begin niet goed geweest; wij zijn als een dief op de trein gestapt."
Ds. A. Moerkerken - Genadeleven en Genadeverbond
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Gravo, ik ben bang dat ik er inmiddels ook achter ben wat je hier beschrijft....de orthodoxen lijken de deur van hun ark gesloten te houden, durven geen stap meer buiten de deur te zetten
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Het gaat in de context toch niet om de Grond...?Oorspronkelijk gepost door AfgewezenMet alle respect, maar dit kan toch geen grond zijn om aan het Avondmaal te gaan?UIteindelijk haalde de dominee tijdens de Avondmaalszondag deze woorden 4x aan, waardoor ik wist dat ik gaan mocht.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Wie bepaalt dat? toch niet jij dacht ik? Denk niet dat we hier over elkaar moeten oordelen. Zeker omdat we elkaar niet kennen in het persoonlijke. Ik denk dat hier bedoeld wordt dat het voor haar het 'zetje over de drempel' wasMet alle respect, maar dit kan toch geen grond zijn om aan het Avondmaal te gaan?
Ik kwam dit tegen op de site van de HHK. Er stond geen auteur bij, maar gezien de schrijfstijl is goed mogelijk dat dit het bedoelde OSW-stuk is.Oorspronkelijk gepost door ArieneHeb je de stukken nog ergens voor mij?Oorspronkelijk gepost door JelleOorspronkelijk gepost door Mister
Ariene, wat een mooie inhoud geef je aan ons, ter overdenking. Sluit goed aan. Waar heb je het vandaan?
een stuk uit OSW, maar het ging nog verder
Drie wegen? (1)
Iemand stuurde mij het volgende toe:
Het verhaal.
- - -
O lezer, "had ik maar …, had ik maar …"; vult u zelf de rest in en breng dat nù in praktijk, voordat het ook voor u te laat is! HEDEN, INDIEN GIJ ZIJN STEM HOORT, VERHARDT UW HARTEN NIET!!! (Hebreeën 4 vers 7)"
Drie wegen? (2)
We weten allen dat er geen drie wegen naar de eeuwigheid zijn, maar slechts twee: de brede weg en de nauwe weg. Alleen, wanneer we zien hoe iemand op die ene of op die andere weg wandelt, dan zijn er wel tienduizend verschillende paadjes op die brede weg, die met alle verschil toch op hetzelfde punt uitkomen. Zo goed als er ook vele weggetjes zijn waarin ieder kind van God weer op zijn of haar persoonlijke manier wordt geleid. Maar ook daarvan geldt: al die onderscheidene paden komen op hetzelfde punt uit. Alle paadjes van de brede weg komen uit in de verderfenis; alle paadjes van de nauwe weg komen uit in het eeuwige leven.
Vorige keer heb ik een heel stuk overgenomen waarin werd beschreven dat op de brede weg allerlei mensen op eigen paadjes lopen. Daar lopen niet alleen wereldse mensen in openbare zonden, maar ook lopen daar kerkmensen in degelijke schijn.
Tot zover is er met het verhaal van vorige week niets mis. Iedereen zal het er wel mee eens zijn dat rechtzinnige kerkmensen ook op de brede weg lopen al bezoeken ze geen café, bar, disco, dancing, enz.; zo lang ze niet door een waar geloof verenigd zijn met de Heere Jezus Christus. Alleen de vraagsteller heeft toch over de nadere invulling van het "droomverhaal" een paar vragen. Ik zal ze u hierbij voorleggen:
"Dit artikel lijkt zo bewogen (zal het wellicht ook zijn) het lijkt zo de weg, maar is het dat ook? Ja, er zijn zeker dingen die ik herken. Wat praten we soms veel en staan zo zelf in het middelpunt. Maar alleen de Heere Jezus Christus is het Middelpunt. Ook van uw en mijn verlangen? Hij schrijft dat we tot Jezus mogen gaan. Dominee, ik mocht wel, maar ik wilde niet met al mijn vrome praatjes, daarom is de volgende zin zo allerzaligst, zo oneindig groot en zo onbegrijpelijk. Die onwederstandelijke, mij overwinnende, trekkende liefde vanuit God de Vader! Dominee, is het onjuist dat ik huiverig ben over de teneur van dit artikel? Ik zou er nog veel meer over willen zeggen, maar dat wordt te lang. Eén ding weet ik heel zeker dat geloof een genadegave Gods is. Ik kon en kan niet geloven, onmogelijk,en het wordt elke dag weer aangevallen en tot mijn schande luister ik daar veel te vaak naar, en toch komt de Heere telkens weer onderwijs en bemoediging uit Zijn Woord te geven. Kent u dat boekje "de bijna christen ontdekt" van ds. Meade? Dat leert toch heel andere dingen?"
Tot zover de vraagsteller.
Het is moeilijk om de bedoeling van iemand te beoordelen. Iemand kan het heel goed bedoelen, en toch heel verkeerd zeggen. Andersom is ook mogelijk: iemand het heel goed zeggen, maar ondertussen een heel verkeerde bedoeling hebben.
Wat de schrijver van "De derde weg" bedoelt, weet ik niet. Netzomin als ik weet wat de vraagsteller bedoelt. Wat ze schrijven, weet ik wel. Daar zal ik dan ook op in gaan. Voorop stel ik dat de tegenwerpingen die de dromendromer ons voorstelt, als gedaan door al die "rechtswandelenden op de brede weg", helaas praktijk zijn: er zijn altijd wel ergens mensen die zoiets zeggen, waarbij ze met een beroep op Gods beschikking tot valse lijdelijkheid vervallen. Maar direct daarop stel ik ook dat dit niet rechtvaardigt om verkeerde argumenten te gebruiken om die tegensprekers de mond te snoeren. Is dat nu het punt, waarop de vraagsteller verschilt met de dromendromer?
Ik wil ingaan op de volgende zin: "… weet u wel dat u het vermogen heeft om de Heilige Geest te wederstaan ... ?!" Toen onze vaderen op de Dordtse Synode de leer der remonstranten onderzochten, kwamen ze ook bij hun uitspraak dat wij de Heilige Geest kunnen weerstaan. Deze uitspraak lijkt geheel en al op de Bijbel gegrond. Immers zegt Stefanus in Handelingen 7 tegen de leden van de hoge raad der joden: "Gij weerstaat altijd de Heilige Geest." Als mensen de Heilige Geest weerstaan, blijkt daaruit dat wij het vermogen hebben om Hem te weerstaan. Toch waren onze vaderen het niet met deze uitspraak van de remonstranten eens. Waarom niet? Omdat uiteindelijk de Heilige Geest deze weerstand weet te breken met Zijn almachtige genade, wanneer Hij het borgwerk van Jezus Christus aan Gods uitverkorenen gaat toepassen. Dan komt er een moment dat de felste weerstand het onderspit moet delven! De remonstranten ontkenden dit.
Dit is eigenlijk het enige wat ik uit de vermaningen van de dromendromer kan halen als voor verkeerde uitleg vatbaar. Maar ik haast mij te schrijven dat het heel niet zeker is dat hij het zo remonstrants bedoelt, en ik wil ook voluit toegeven dat het in het geheel niet nodig is om deze uitspraak zo uit te leggen.
Daarom is er van alles wat de schrijver van het betreffende stuk zegt, niets waarvan ik denk: het is onbijbels. Zelfs niet: het is halve waarheid. Nee, wat hij tegen de mensen zegt, is ten volle bijbels.
Toch begrijp ik dat de vraagsteller bezwaren overhoudt. Ik heb ze ook. Ze betreffen de manier waarop de dromendromer de gedachten en woorden beschrijft van de tegenwerpers. Een voorbeeld. Hij schrijft: "Ze spraken met elkaar over een weg, een weg naar het kruis dat voor hen stond. Ze legden elkaar uit wat er eerst moest gebeuren voordat ze naar dat kruis mochten gaan. Ze konden precies uitleggen hoe die weg liep en hoe moeilijk begaanbaar die was." En hij voegt er dan bij: "Ze spraken zo vol overtuiging dat het net leek alsof ze er zelf geweest waren. Maar, hoorde ik ze eerlijk zeggen, dat was niet zo. Ze hadden dat gehoord en gelezen."
Het gevaar bestaat nu dat de dromendromer met alle goede bedoelingen toch terecht komt bij een karikatuur, dat is: een tekening die de werkelijkheid geweld aandoet, die tekort doet aan de waarheid. Anders gezegd: de dromendromer loopt met deze en soortgelijke omschrijvingen het gevaar met het badwater het kind weg te gooien. Wat ik bedoel? Dit: er is een weg tot het kruis, en die weg is moeilijk. Dat mensen er met een verkeerde gezindheid over praten, neemt niet de waarheid van deze uitspraak weg. Wij worden – om zo te zeggen – niet geboren aan de voet van het kruis. We worden geboren in het land van satansheerschappij, zondedienst en zondelust, ongeloof en vijandschap. We worden daar niet alleen geboren, maar we voelen ons daar thuis en de Man aan het kruis haten wij.
Gaat het nu over de vraag of een God-hater tot Christus mag vluchten, dan zeg ik volmondig: ja! Gaat het over de vraag of een dienaar van het Evangelie alle hoorders mag / moet oproepen om onverwijld (zonder enig uitstel) tot Christus te vluchten, dan zeg ik even volmondig: ja! En toch …, dit is wel waarheid, maar niet de volle waarheid. De volle waarheid is dat ik ook deze twee uitspraken van de Heere Jezus ten volle tot hun recht laat komen, in Johannes 5 vers 40; 6 vers 44: "… gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben." "Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekt."
Dat mensen misbruik van deze uitspraken maken, zal waar zijn. Is er wel ene uitspraak van onze dierbare Heere Jezus waarvan geen misbruik te maken is? Maar misbruik en verkeerde uitleg nemen niet weg dat er de onmogelijkheid is van onze kant om tot de Gekruisigde te komen.
De prijzenswaardige teneur van het artikel is de mens op het krachtigst te dringen om tot Jezus te komen, om hem al zijn tegenargumenten en uitvluchten uit handen te slaan. Dat daarbij een schrijver niet ontkomt aan zekere eenzijdigheden, is hem niet kwalijk te nemen. Dat hij in het vuur van zijn schrijven zekere mistekeningen op papier zet of met de tegenwerpingen ook een stukje waarheid verdacht maakt, wil ik niet ten kwade duiden. Maar ik wijs er wel op dat we altijd, als dienaren van Gods Woord en als zielenherders, in onze bewogenheid om mensen uit het vuur te rukken, moeten doen wat we kunnen om het evenwicht te bewaren. Een evenwicht dat we alleen kunnen bewaren, wanneer we zelf evenwichtig geloven (bewaren kun je immers alleen iets wat je reeds hebt). En in verband hiermee acht ik het onderwijs dat onze vaderen in de Drie Formulieren van Enigheid geven, waarop we als calvinisten toch aan te spreken zijn, van groot belang. Zij hebben in het vuur van hun strijdtonelen het rechte midden mogen bewaren (God alleen de eer!!), en zij helpen ons, onder Gods zegen, om dit ook in onze dagen te doen.
Wat hebben zij dan beleden aangaande deze zaak: onze verantwoordelijkheid en het eenzijdig Godswerk? Zij hebben beide laten staan, niet als tegenstellingen opgevat, maar ons geleerd dat het eenzijdige Godswerk onze verantwoordelijkheid niet opheft en dat onze verantwoordelijkheid niet tekort doet aan de eenzijdigheid van Gods heerlijk genadewerk.
Wilt u hierover wat evenwichtigs lezen? Hier volgt een stukje uit de Dordtse Leerregels: Wanneer God Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij het Evangelie hun niet alleen uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtig door de Heilige Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen van de mens met de krachtige werking van die wederbarende Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij maakt zacht, dat hard is; Hij besnijdt, dat onbesneden is. In de wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt die wil zo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, die God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, ook niet door aanrading, of zo’n manier van werking, dat, wanneer God Zijn werk volbracht heeft, het dan nog in de macht van de mens zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, die, naar het getuigenis der Schrift (die door de Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder of geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; zodat al diegenen in wier harten God op deze wonderlijke wijze werkt, zeker, onfeilbaar en krachtig wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En dan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen door God gedreven en bewogen, maar, door God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert. De manier van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomen begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust dat zij weten en gevoelen, dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben. Zo is dan het geloof een gave van God; niet omdat het aan de vrije wil van de mens door God wordt aangeboden, maar omdat het de mens metterdaad wordt meegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van de vrije wil des mensen zou verwachten; maar omdat Hij, Die werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in de mens teweegbrengt zowel de wil om te geloven als het geloof zelf. Deze genade is God aan niemand schuldig; want wat zou Hij schuldig zijn aan hen die Hem niets eerst geven kan, opdat het hem vergolden wordt? Ja, wat zou God hem schuldig zijn, die van zichzelf niets anders heeft dan zonde en leugen? Diegene dan, die deze genade ontvangt, die is God alleen daarvoor eeuwige dankbaarheid schuldig, en dankt Hem ook daarvoor; diegene die deze genade niet ontvangt, die acht ook deze geestelijke dingen helemaal niet en behaagt zichzelf in het zijne; of, zorgeloos zijnde, roemt hij ijdel dat hij heeft hetgeen hij niet heeft. Voorts, over diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste van het hart is ons onbekend. En wat aangaat anderen die nog niet geroepen zijn, voor hen moet men God bidden, Die de dingen die niet zijn, roept alsof zij waren; en wij moeten ons geenszins tegenover hen verhovaardigen, alsof wij onszelf uitgezonderd hadden. Maar gelijk de mens door de val niet heeft opgehouden een mens te zijn, begiftigd met verstand en wil, en gelijk de zonde, die het ganse menselijk geslacht heeft doordrongen, de natuur van de mens niet heeft weggenomen, maar verdorven en geestelijker wijze gedood; zo werkt ook deze Goddelijke genade van de wedergeboorte in de mensen niet als in stokken en blokken, en vernietigt de wil en zijn eigenschappen niet, en dwingt die niet met geweld zijns ondanks, maar maakt hem geestelijk levend, heelt hem, verbetert hem, en buigt hem tegelijk lieflijk en krachtig; zodat, waar de weerspannigheid en tegenstand van het vlees tevoren ten enenmale de overhand hadden, daar nu een gewillige en oprechte gehoorzaamheid des Geestes de overhand begint te krijgen; waarin de waarachtige en geestelijke wederoprichting en vrijheid van onze wil gelegen is. En tenzij die wonderbare Werkmeester van al het goede op deze manier met ons handelde, de mens zou gans en al geen hoop hebben om uit de val te kunnen opstaan door zijn vrije wil, waardoor hij zichzelf toen hij nog stond, in het verderf heeft gestort. Gelijk ook die almachtige werking Gods, waardoor Hij ons natuurlijk leven voortbrengt en onderhoudt, niet uitsluit, maar vereist het gebruik der middelen, waardoor God naar Zijn oneindige wijsheid en goedheid Zijn kracht heeft willen uitoefenen; zo is het ook dat de voormelde bovennatuurlijke werking Gods, waardoor Hij ons wederbaart, geenszins uitsluit noch omstoot het gebruik van het Evangelie, hetwelk de wijze God tot een zaad van wedergeboorte en spijze der ziel ingesteld heeft. Daarom dan, gelijk de apostelen en de leraars die hen zijn gevolgd, aangaande deze genade van God het volk godzalig hebben onderricht, Hem ter eer, en tot nederdrukking van alle hoogmoed des mensen, en ondertussen nochtans niet hebben nagelaten hen door heilige vermaningen van het Evangelie te houden onder de oefening van het Woord, de Sacramenten en de kerkelijke tucht; zo moet het ook nu verre vandaar zijn, dat diegenen die anderen in de gemeente leren, of die geleerd worden, het zouden wagen God te verzoeken door het scheiden van die dingen die God naar Zijn welbehagen heeft gewild dat te zamen gevoegd zouden blijven. Want door de vermaningen wordt de genade meegedeeld; en hoe vaardiger wij ons ambt doen, des te heerlijker vertoont zich ook de weldaad Gods, Die in ons werkt; en Zijn werk gaat dan allerbest voort. Deze God komt alleen toe, zowel vanwege de middelen, als vanwege de zaligmakende vrucht en kracht daarvan, alle heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen.