Geloven is afzien van jezelf en zien op de Gekruisigde. Toch blijf ik erbij dat je niet perse aan het twijfelen hoeft te raken als je op jezelf ziet. Niet voor niets worden in de brieven van Johannes ook de kenmerken van het ware geloof genoemd.

Ik zal een stukje van wijlen Ds. A. van Brummelen plaatsen waar velen forummers aan de rechterkant van de geref. gezindte zich in zullen herkennen en wat ons tot een vermaning zou moeten wezen:

Door de leer der kenmerken gingen mensen steeds meer op hun geloof zien om te onderzoeken of dat wel echt was, dan op het voorwerp van het geloof. Zo kwam het er van, dat hun geloof verzwakte en niet voldoende vrucht voortbracht. Hoe kon men in deze weg tot zekerheid komen? Een geloof, zwak in kracht en arm in vrucht, kan geen stof tot verzekering geven. Maar dit gevaar is het enige niet. Wanneer bijna allen gaan twijfelen aan de oprechtheid van hun geloof, schijnt het een teken van roekeloosheid en zelfoverschatting te wezen om het niet te doen. Dan begint zowaar de twijfel zelf onder de merktekens van het geloof mee te rekenen.

Op deze manier komt er een gehele massa van bekommerden, bij wie u tevergeefs de blijdschap zoekt, omdat die alleen uit de hoop geboren wordt. Een ogenblik is de verzekering daar, straks is er weer de moordende twijfel. Zo komt er een leven tussen hoop en vrees al de dagen van het leven. U legt zich erbij neer de zekerheid van het geloof te missen, omdat u ze als een toegift acht, die maar enkelingen te beurt valt. In die weg was in de gereformeerde kringen van ons volk even grote onzekerheid omtrent de persoonlijke zaligheid regel geworden als daarbuiten (RKK).

Wat moeten wij nu van dit verschijnsel zeggen? Er zijn er velen, die hun leven lang niet verder komen en menige kring is er, die juist zulk een zieletoestand houdt voor een teken van bijzondere ernst, voor iets begeerlijks en lofwaardigs, verre te verkiezen boven een geloven, dat het waagt op ’s Heeren Woord. Toch is zulk een toestand een ziektetoestand, de Heere onterend en de ziel van alle blijdschap en kracht berovend.
Daar is een bekommering die rechtmatig is. Het is de bekommering waar de Psalmist in de 38ste Psalm over spreekt als hij zegt: “Ik ben bekommerd vanwege mijn zonden.â€

RJ, het gebeurt niet iedere dag maar met het aangehaalde stuk van Dr. van Brummelen ben ik het roerend eens. Dit komt waarschijnlijk uit zijn laatste boek.

Lejo,

en Rosaline,

dat is dus niet als een stoplicht dat zowel groen als rood en dan weer groen kan zijn. Afhankelijk van onze levenshouding.

Inderdaad. Niet afhankelijk van hoevaak we vallen in de verzoeking, maar afhankelijk van onze gezindheid. De gezindheid van de Geest of van het vlees. Maar er is ook een verschil tussen opzettelijk ingaan tegen de Geest, heel opzettelijk zondigen, en vallen in de verzoeking omdat je geen kracht genoeg hebt of omdat je niet waakzaam genoeg bent geweest. In het eerste geval heb je de gezindheid van het vlees en dat zal je worden aangerekend (Heb. 10:26-31), in het tweede geval wíl je het goede, je hebt de gezindheid van de Geest, maar je bent krijgsgevangen genomen (Rom. 7).

Zolang je de gezindheid van de Geest hebt, d.w.z., je wílt het goede, het welgevallige en het volkomene, dan geeft God zijn Geest aan jou als onderpand. En ben je verzegeld. Maar Hij kàn weg worden genomen (Heb. 6:4-8) wanneer je de gezindheid van het vlees aanneemt.

Groeten, Rose.

[Veranderd op 27/8/02 door roseline]

"Dit komt waarschijnlijk uit zijn laatste boek."
Nee, het was iets met pastorale stukken, een boek samengesteld met stukjes uit de Waarheidsvriend. Maar zeer leerzaam!

Inderdaad Refojongere, herkenbaar!

. . . en menige kring is er, die juist zulk een zieletoestand houdt voor een teken van bijzondere ernst, voor iets begeerlijks en lofwaardigs, verre te verkiezen boven een geloven, dat het waagt op ’s Heeren Woord. da's wel raak.

limosa

RJ,

Ik bedoelde dus 'overdenkingen in stilte van Dr. A. van Brummelen' met als ondertitel 'een theologische en geestelijke nalatenschap'

Inderdaad diverse publicatie's uit de Waarheidsvriend

Nee, het was een ander boek, groen-wit gestreept en dat was uit 1991 geloof ik.

Mooi stukje, RJ, heel scherp! Toen ik in Nederland was vertaalde ik de preek voor mijn verloofde (Blauwe vingers... :, )
Tot de predikant het volgende zei: 'uurtjes van korte duurtjes, en het zo genoten, zo weer toegesloten...' Ik heb maar niet eens geprobeerd het te vertalen... alleen heeel diep gezucht, en gekeken naar mijn familie, en kennissen, die dat aanhoorden, en het roerend met de predikant eens waren...want die mensen die denken het altijd maar te hebben...
Hoe kun je leven met het dagelijkse gewicht van je zonden, als je maar zo'n 4 keer in je leven er echt van overtuigd ben een kind van God te zijn...? Toch weer terug naar het Roomse tijdperk, en naar een tijd van bijzondere belevingen met al z'n mystieke gedachten?

Origineel geplaatst door england
Hoe kun je leven met het dagelijkse gewicht van je zonden, als je maar zo'n 4 keer in je leven er echt van overtuigd ben een kind van God te zijn...? Toch weer terug naar het Roomse tijdperk, en naar een tijd van bijzondere belevingen met al z'n mystieke gedachten?

Ik ben er bang voor England dat we weer terugkeren naar de 'roomse' tijden. Ook toen goldt de geestelijkheid als onaantastbaar.

Je moet maar eens zeggen dat het geloof niets anders is dan een middel om verbonden te zijn met het Voorwerp van het geloof, Jezus Christus. Dat geloven niets anders is dan rusten op de beloften zoals God die ons openbaart in of door Zijn Woord. Dat maakt echt geen 'hoge christenen' hoor. Nee, dat zijn zeer zeker mensen die weten van 'ik geloof Heere, doch kom mijn ongelovigheid te hulp'.

Inderdaad! Ik merk vaak dat ook zelfs jongeren het idee hebben dat geloven vooraf gegaan moet worden door een soort lichtflits enzo... waar ze dat leren...

Twee jaar geleden hadden wij een lezingendag van ds Beeke uit Amerika, over Calvinism: doctrinal and experiential oftewel: calvinisme: leerstellig en bevindelijk. Hij liep in zijn eerste lezing de 5 punten van de reformatie langs (de 5 Sola's). Hij liet toen zien wat Rome leerde, toen Luther, daarna Calvijn. Aan het eind van elk punt zei hij (met z'n Canadees accent!) Are you a true son, are you a true daughter of the reformation...? Inderdaad vraag je dan bij sommigen af of ze wel onder de titel 'reformatorisch' komen... Triest hoor, als je kijkt naar de rijke geschiedenis die Nederland heeft...bleven ze maar wat dichter bij die geschiedenis denk ik dan wel eens. Gelukkig zijn er nog wel predikanten die wel dicht bij de Bijbel blijven!

Een citaat uit: Wet en Evangelie (E. Kuijk)
Welnu, uit al het voorgaande blijkt, dat de twijfelingen, vrezen, en duisterheden, die zo menigmaal bij de ware gelovigen gevonden worden, zeer wel bestaan kunnen met deze zekerheid in dezelfde persoon. Want hoewel deze dingen voor kunnen komen en ook dikwijls aanwezig zijn in de gelovige, zo komen ze toch niet voort uit zijn geloof, dat in zijn aard en beoefening het tegengestelde van deze dingen is, evenals het licht staat tegenover de duisternis, het vlees tegenover de geest. Want al komen deze dingen in dezelfde mens voor, zo staan ze toch tegen elkaar over (Gal. 5: 17).
En daarom worstelt het geloof daartegen, ofschoon met afwisselend succes, want het kan soms zo overrompeld en ten onder gebracht zijn door de algemene kracht en de grote sterkte van het ongeloof, dat het niet beter vergeleken kan worden dan bij het vuur, dat onder de as verborgen is, of bij de zon die achter dikke wolken schuil gaat.
Het vertrouwen en de zekerheid des geloofs is toch bij velen, en inzonderheid in het begin, slechts als een mosterdzaad in de aarde geworpen, of als een vonkje in het midden van de woeste zee van allerlei bederf en lusten, waarvan de hoog opgaande golven van ongeloof, twijfelingen en vrezen, helse verzoekingen en inblazingen en dergelijke, die zich aan de oppervlakte van deze afgrond bewegen, telkens weer daar over heen gaan; en zo er geen Goddelijke hand en zorg tot bewaring was, dan zou het geloof ten enenmale uitgeblust en bedekt worden.

Is het te verwonderen, dat in zo'n geval die zekerheid niet kan worden bespeurd? Toch, zoveel beoefening van het rechtvaardigend geloof als er is, zoveel zekerheid is er ook. Ja niet alleen is het mogelijk dat een gelovige deze zekerheid heeft, schoon hij het op dat tijdstip niet weet (gelijk Collins, Roberts, Amesius en anderen zeggen, die allen de zekerheid des geloofs onderscheiden van het gevoel) maar als de gelovige onder de kracht der aanvechting en beroering des gemoeds is, kan hij zelfs ontkennen, dat hij enige zekerheid des geloofs heeft.

Toch is het voor anderen op die zelfde tijd uit de vruchten zichtbaar, dat hij deze zekerheid werkelijk heeft. Hierop kan men o.a. nazien de godzalige Halyburton in zijn "onderzoek van de aard van de rechtvaardigmakende daad Gods" (blz. 27). En indien iemand de samenhang van de zekerheid des geloofs en de twijfel wil zien, wel beredeneerd en verklaard is, dan raadplege hij "Des Christens strijd" van Downhame, deel 2, boek 2, blz. 134 v.v.
...
Wat nu verder het onderscheid tussen deze twee soorten van verzekering betreft, zeggen wij, dat de verzekering des geloofs zijn voorwerp en grondslag heeft buiten de mens, maar de verzekering des gevoels (of van het besef) vindt haar grond in de mens. De verzekering des geloofs richt zich op Christus, de belofte en het verbond Gods, en zegt: "Dit is mijn gehele zaligheid, God heeft gesproken in zijn heiligdom, dies zal ik van vreugde opspringen." Maar de verzekering des gevoels ziet naar binnen, op hetgeen God gedaan heeft, zoals zijn eigen genade, wat hij gekregen heeft, de bevinding en dergelijke. De verzekering des geloofs is een bewijs der zaken, die men niet ziet; zij kan deze toeëigenen en er deel aan hebben, en vasthouden aan een zaligmakende betrekking op God, dan als Hij Zich verbergt en Zich terugtrekt. Sion zegt: "De Heere heeft mij vergeten", en de bruid: "Ik deed mijn liefste open, maar mijn liefste was geweken, hij was doorgegaan".

Zo kan Hij voor mijn gewaarwording een God zijn, die mij vergeet en zich terugtrekt en nochtans kan Hij mijn God zijn, zegt Rutherford, zoals de vrouw mij voor een boos en ontrouw echtgenoot houdt, zo ben ik toch haar man. Maar aan de andere kant, de verzekering des gevoels is de blijk van de zaken, die gezien en gevoeld worden. De ene zegt: "Ik neem Hem als de mijne aan", en de andere zegt: "Ik gevoel, dat Hij de mijne is". De ene zegt met de kerk: "Schoon Hij zich met een wolk bedekt, zodat mijn gebed er niet door kan, nochtans zal mijn God mij horen". De andere zegt: "Mijn God heeft mij gehoord". De ene zegt: "Hij zal mij aan het licht brengen en ik zal zijn gerechtigheid aanschouwen". De ander zegt: "Hij heeft mij aan het licht gebracht en ik aanschouw zijn gerechtigheid". De ene zegt: "Zie, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen?" De andere: "Hij toont mij Zijn vriendelijk aangezicht en laat Zijn licht over mij schijnen, daarom zal ik Hem liefhebben en op Hem betrouwen".

Zie verder:http://www.iclnet.org/pub/resources/tex ... gelie.html bij vraag 8.

Met die beantwoording van de oa godzalige Erskine's en Thomas Boston kan ik het niet anders dan eens zijn Gerrie.

Toch is hierover de verwarring in Nederland compleet. De zekerheid van het geloof of die in het wezen of welwezen ligt is al eens aan de orde geweest op RTP. Die discussie hoeven we niet opnieuw te voeren.

Toch wil ik een stelling poneren. Deze stelling is van Ds. Th. v.d. Groe:

Geen overtuiging zal ooit heilzaam of zaligmakend zijn, dan die door de krachtdadige werking des Geestes in 's mensen hart dadelijk doorbreekt tot een oprecht gelovige kennis en omhelzing van de Heere Jezus, zoals Hij ons wordt voorgedragen in de beloften des Heiligen Evangeliums.

Als ik het met deze stelling eens ben zal ik moeten erkennen dat God langs een weg van overtuiging de zondaar tot Christus trekt. Dan moet ik het ook eens zijn dat God een zondaar 'krachtdadig' trekt, dus niet langs een weg van zedelijke aanrading (DL dwalingen). Maar tenslotte moet ik onderschrijven dat die overtuiging 'dadelijk' dus 'onmiddellijk' Waarom durf ik dat laatste te stellen? Wel omdat v.d. Groe als verklaring stelt 'De Geest wekt hier zo krachtdadig door in 's mensen ziel, met zijn scherpe en levendige overtuiging, en Hij voert aldaar het zwaard en de hamer van Gods Woord zodanig aan, dat die ziel daarvan geheel doorwond en aldus genoodzaakt wordt om als een verslagene aan Christus' voeten neder te vallen, en het gans aan Hem over te geven, uitroepende: Heere, Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden; Gij zijt mij te sterk geweest en hebt overmocht, Jer.20:7.

Dit is ook in overeenstemming met Gods Woord. Als we lezen in Handelingen 2:37 'en als zij dit (nl. Petrus prediking) hoorden werden zij verslagen in het hart. Onze SV heeft gekozen voor verslagen bij het griekse woord kata'nusso terwijl de King James koos voor 'pricked'. Dit is ook zuiverder omdat het woord betekent 'doorstéken, doorbóren'. Dan zij we dodelijk verwond. Dan heeft Gods Woord ons neergeveld op dat slagveld van Gods genade. Dan vallen we als Jozefs broeders neer. Daar liggen ze 'dodelijk verwond'. Hierop stroomt zoet het lieflijk Evangelie in die wonde: 'Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus , tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.'
Daar klinkt die Enige Naam 'Jezus Christus'. Deze Naam die het hart van de prediking moet zijn.

Dat dit schrijven een reactie is op een aantal argumenten richting de jongeravonden beaam ik eerlijk. Het doet me pijn als ik het lees. Er wordt predikanten verweten 'lammetjes' te schoppen. Als het om andere zaken ging zouden we anders reageren, dat doe ik nu niet! Ik ga nu geen predikanten noemen, dat heeft geen zin.
Lammetjes schoppen? Doen ze dat? Welnee, ze willen wel ieder fundament wegslaan wat meent met een grond buiten Christus zalig te worden. Schoppen ze dan ook die zielen die zo worstelen met de geloofstoe-eigening. Ach ik zou zeggen ga eens luisteren. Ze worden gewezen op die Liefste, die Bruidegom die met Zijn doorboorde handen nodigt en lokt. Niet een grond in onze overtuigingen of in onze vrome vlees, nee dat niet. Nee slechts een grond in dat gestorte bloed van Christus Jezus. Levendgemaakt zonder een bewuste kennis van Christus? Hiervan zegt wijlen Ds. du Marchie:
Tegenwoordig wordt de leer van de veronderstelde rechtvaardigmaking gedreven. En dat niet zomaar in de Gereformeerde kerken; nee, dat vind je bij de rechterflank van wat men noemt de zwaardere gemeenten. Daar kun je van Adam afgesneden zijn zonder het te weten en daar kun je in Christus ingelijfd zijn zonder het bewust te zijn. Zonder dat je het weet, ben je in Christus levendgemaakt. Ik kan het niet geloven; ik wil het niet geloven. (...) Waar lees je dat, dat er een onbewuste overgang is in Christus? Waar leren de Reformatoren dat? Ik zeg niet: Waar wordt het geleerd (dat gebeurt helaas te veel, ND); ik vraag waar de reformatoren dat leren. Waar staat het in de belijdenisgeschriften? Waar staat dat in de Catechismus? (In stilheid tot U, Ds. E. du Marchie van Voorthuyzen)

Er zullen er zijn die zeggen, dat ontkennen we niet, integendeel we mogen nooit rusten voordat we in Christus rusten. Dat verblijdt me, toch wordt er toch gesteld dat er een levendmaking is buiten een bewuste Christus kennis. (RD pag 2 210902)

Deze stelling is een dwaling!

Toch zijn er mensen ook jonge mensen die zo ontzettend worstelen met de vraag 'is het nu ook voor mij?' Val dan maar neer voor Gods aangezicht en leg dan maar een lege hand neer voor die genadetroon. Want betuigt ons Gods Woord niet: Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld

NDonselaar,

Van harte mee eens met wat je schrijft. Er zijn voorbereidingen tot op het geloof, die wij ook wel een voorbereidend werk van de wet noemen. Dit lees ik overigens ook bij Alexander Comrie, in zijn verklaring voer Zondag 7.

Aan het geloof in de Borg gaat een weg van overtuiging en ontdekking vooraf. Bij de een lang, bij de ander kort. De zondaar komt op een punt dat hij niet kan meer werken en niet weet hoe te geloven.

Zo valt hij, als een dode, uitgewerkte zondaar, neer aan de voeten van Christus. En daar buigt de Heilige Geest, komend in het gewaad van de belofte, zijn wil over en stemt hij toe dat de zaligheid niet in mijzelf ligt, maar in Christus Alleen. Daar ziet de zondaar zich zalig, is het niet?

Groet,
Ralph.

Beste Voorbijganger maar ook anderen. Het woordje dadelijk kan best iets anders betekent hebben in de tijd van vd. Groe. Hiervoor moet je bij het WNT zijn. Die bezit ik echter niet. Toch bevreemdt mij dan het vervolg van v.d. Groe: 'De Geest wekt hier zo krachtdadig door in 's mensen ziel, met zijn scherpe en levendige overtuiging, en Hij voert aldaar het zwaard en de hamer van Gods Woord zodanig aan, dat die ziel daarvan geheel doorwond en aldus genoodzaakt wordt om als een verslagene aan Christus' voeten neder te vallen, en het gans aan Hem over te geven, uitroepende: Heere, Gij hebt mij overreed en ik ben overreed geworden; Gij zijt mij te sterk geweest en hebt overmocht, Jer.20:7.

Dit staat direct achter mijn eerste citaat van vd. Groe. Ik kan hier geen andere betekenis aan ontlenen.

Dan blijft bij Zeeuw de vraag staan: Is er dan geen geestelijk leven voor de Persoonsomhelzing? Zie mijn aanhaling van vd. Groe Zeeuw. God werkt middellijk dikwijls door de weg van overtuiging (de wet). Is hier dan sprake van geestelijk leven? Als je dat geestelijk leven wilt noemen begeef je jezelf op glad ijs. Wet en Evangelie zijn wel onderscheiden, echter niet te scheiden. Het was toch ook Erskine die schreef dat de 'naald van de Wet wordt gevolgd door de draad van het Evangelie'.

Laten we vasthouden aan de eenheid van Wet en Evangelie, dat geeft de minste kans op dwalingen.

Groeten,