Staan naar een levend geloof (Uit: Gelezen (geloofsopbouwend)

[Posthoorn]

Posthoorn, praat je zo niet langs Eilander heen? Dat de zekerheid alleen in de belofte van het Evangelie ligt, is toch niet het punt wat in bespreking was? De eerste zinnen van de post van Eilander knip je er bovendien uit:

Inderdaad, wie éénmaal de vrijspraak heeft gehoord, is voor eeuwig vrijgesproken. Daar komt de zekerheid in mee. Dat wil niet zeggen dat je altijd de troost daarvan bezit. En dat is nu net wat nóg eens gehoord mag worden, in de prediking.

Ik weet niet of ik langs Eilander heen praat. Maar ik vind het belangrijk erop te wijzen dat het ontvangen van de vrijspraak niet is het horen van een tekst bijv. 'Uw zonden zijn u vergeven'. Dat is een bevéstiging van de vrijspraak, maar de vrijspraak zelf ligt in het Evangelie. En daarom kun je m.i. het geloof niet losmaken van de 'bewuste' vergeving van zonden. Want dat ís nu juist wat het geloof gelooft!

[Forummer]

Dit snap ik niet helemaal. Wat bedoel je te zeggen?

Bijvoorbeeld: Van der Groe was een begenadigd prediker, en meer, ook Smijtegelt, daarvan merken degenen die dit beleefd hebben dat zijn dit niet kenden. Mij zou dat ook niet opvallen. Maar dat is de armoede en de ernst van de tijd (die we niet doorzien), als we nooit iets van deze gehoord hebben. En hebben ze gehoord dan kan dat twee kanten op: Of we ergeren ons aan Gods vrijmacht of we vallen ervoor.
We vluchten weg (als we er iets van beseffen) van een richterlijk handelen, want dan verstaan we: Zo Gij in het recht wilt treden en mijn ongerechtigheden gadeslaan dan kan ik niet bestaan. Ik zeg het makkelijk maar wat is toch om te bevinden dat God een verterend vuur en een eeuwige gloed is bij Wien niemand wonen kan? Want dát gaan we dan zien. En als God doortrekt komt een mens met alles aan een einde. Dat is niet te beredeneren.

DIA, zou je (kort) kunnen zeggen wát van der Groe en Smytegelt niet kenden?

De nadere weldaad van de bewuste rechtvaardigmaking.

Dat denk ik ook te begrijpen, maar ik vraag het aan DIA omdat ik hem niet verkeerd wil begrijpen en heel duidelijk is het niet.

[Posthoorn]

Bijvoorbeeld: Van der Groe was een begenadigd prediker, en meer, ook Smijtegelt, daarvan merken degenen die dit beleefd hebben dat zijn dit niet kenden. Mij zou dat ook niet opvallen. Maar dat is de armoede en de ernst van de tijd (die we niet doorzien), als we nooit iets van deze gehoord hebben. En hebben ze gehoord dan kan dat twee kanten op: Of we ergeren ons aan Gods vrijmacht of we vallen ervoor.
We vluchten weg (als we er iets van beseffen) van een richterlijk handelen, want dan verstaan we: Zo Gij in het recht wilt treden en mijn ongerechtigheden gadeslaan dan kan ik niet bestaan. Ik zeg het makkelijk maar wat is toch om te bevinden dat God een verterend vuur en een eeuwige gloed is bij Wien niemand wonen kan? Want dát gaan we dan zien. En als God doortrekt komt een mens met alles aan een einde. Dat is niet te beredeneren.

Dit slaat werkelijk alles. Inderdaad leerden zij dit soort dingen niet, maar dat was niet omdat ze dit niet kenden, maar gewoon omdat dat een nieuw fenomeen is.

Ik heb het zo bont nog niet gelezen.

Dit beweer je met een stelligheid die nergens op gebaseerd is.

Wat -DIA- van de oudvaders schrijft, zou ik overigens zo zonder meer niet na durven zeggen. Feit is wel dat ik verschillende oudvaders in dit punt ook niet duidelijk vind. Kennelijk zijn er dus ook andere gelovigen die iets 'missen' bij sommige oudvaders. Bij Van der Groe heb ik dat trouwens juist niet. Wel bij Smijtegelt, en ook min of meer bij Brakel. Bij Smijtegelt lijkt het erop dat hij de bewuste rechtvaardigmaking beschouwt als de 'verzegeling' door de Heilige Geest.

[pierre27]

@Bzorgd, ik snap de relatie betreffende instemming met het artikel van Ds. Roos en de zogenoemde vierschaarbeleving niet zo goed. Het ene sluit het ander toch niet uit? Alsof het tegenstellingen zijn.

Ik denk dat Ad het net in een van zijn laatste postings goed heeft uitgelegd.
Het gaat er om dat er velen in duisternis leven. Men heeft een betrekking op Jezus, heeft Hem hartelijk lief, maar durven niet te zeggen dat hun zonden te vergeven zijn. Dat zou een nadere weldaad zijn.Ze staan nog 'voor de zaak' Terwijl het zwakste geloof rechtvaardigend van aard is.

Ja dat is me helder, daar ben het dus ook mee eens het door Ad uitgelegde. Ik denk dat het grote verschil het zit in het bespreken en/of het beleven van al de genoemde weldaden. Alleen dat is nog niet het antwoord op mijn vraag, jij stelde het alsof het tegenovergestelde zaken zijn. Enfin het zal een spraakverwarring zijn.

[Mona Lisa]

Als Christus u zalig spreekt, dan schenkt Hij ook het levend geloof waardoor u de zaligheid in Hem proeft.

Het geloof is dus de gave van Gods Geest, ofwel de wedergeboorte in engere zin, ook wel genoemd de habitus of hebbelijkheid. Hoewel het geloofsvermogen niet onvolkomen is, moet dit door de oefeningen en onderwijzingen van Gods Geest wel tot geloven ofwel tot de dadelijkheid (actus) komen.

Het stukje van deze week kan ik op zich volgen. Maar als ik eerdere uitspraken van ds. Roos ernaast leg vind ik het nog niet direct heel helder.

[-DIA-]

Op de vraag of ik meer zeggen kan moet ik nee zeggen.
Ik ken dit niet, maar weet wel zoveel dat we het niet curieus moeten onderzoeken om het te begrijpen. Toch heb ik geleerd dat we het wel eerst met ons verstand moeten weten hoe God handelt met een zondaar. Ik moet zeggen dat hier mijn verstand tekort schiet.

Misschien heb ik het wel eens benoemd. Toen ds. van Laar hier over Zondag 23 moest preken heeft hij vooraf een zeer ernstig gebed gedaan, want hij voelde dat hij het ook niet kon. Later in de preek sprak hij (ernstvol en bewogen zoals ik het hoorde): Gemeente, ik kan hier niet over preken. Ds. was eerlijk. Dat siert hem. Maar er zijn er ook die het uit de boeken proberen te verklaren, ook levend gemaakte dominees. Degene dit het kennen zullen daar wat van merken. Het voorbeeld kan worden gegeven als een man veel over Amsterdam vertelt, dingen die hij gelezen heeft. Als een andere man die dingen vertelt die er zelf is geweest hoor je het verschil.

[Valcke]

we zouden kunnen vragen of er mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven. Die deze grote zaak hebben beleefd. (...)
We weten van mensen die 'achter de zaak stonden' dat ook vele nu achtenswaardige oudvaders hier geen kennis aan hadden.

DIA, Christus, die de Weg, de Waarheid en het Leven is, noemde dit als "de grote zaak" (het werk Gods):
"Dit is het werk Gods, dat gij gelooft in Hem Dien Hij gezonden heeft."
Laten we niet menen dat er nog een andere grote zaak is, die hier niet rechtstreeks mee verbonden is.
De mate van het geloof mag verschillen, maar ALLE kinderen Gods hebben deel aan dezelfde weldaden in Christus.

Dat leert ons ook de belijdenis:

Van deze bewaring der uitverkorenen tot de zaligheid, en van de volharding der ware gelovigen in het geloof, kunnen de gelovigen zelven verzekerd zijn, en zij zijn het ook, naar de mate des geloofs, waarmede zij zekerlijk geloven dat zij zijn en altijd blijven zullen ware en levende leden der Kerk, dat zij hebben vergeving der zonden en het eeuwige leven.

Iedere gelovige heeft dezelfde voorrechten in Christus. Dat er trappen in het geloof zijn en ook in de zekerheid van het geloof, is volkomen waar. Maar laten we toch niet spreken over 'de grote zaak' wanneer we daarmee niet het zaligmakend geloof zelf en zijn onmisbare gevolgen bedoelen. Wie Christus heeft, heeft in Hem alles wat tot zaligheid nodig is. Wie Hem mist, mist alle geestelijk goed.

[-DIA-]

we zouden kunnen vragen of er mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven. Die deze grote zaak hebben beleefd. (...)
We weten van mensen die 'achter de zaak stonden' dat ook vele nu achtenswaardige oudvaders hier geen kennis aan hadden.

DIA, Christus, die de Weg, de Waarheid en het Leven is, noemde dit als "de grote zaak" (het werk Gods):
"Dit is het werk Gods, dat gij gelooft in Hem Dien Hij gezonden heeft."
Laten we niet menen dat er nog een andere grote zaak is, die hier niet rechtstreeks mee verbonden is.
De mate van het geloof mag verschillen, maar ALLE kinderen Gods hebben deel aan dezelfde weldaden in Christus.

Dat leert ons ook de belijdenis:

Van deze bewaring der uitverkorenen tot de zaligheid, en van de volharding der ware gelovigen in het geloof, kunnen de gelovigen zelven verzekerd zijn, en zij zijn het ook, naar de mate des geloofs, waarmede zij zekerlijk geloven dat zij zijn en altijd blijven zullen ware en levende leden der Kerk, dat zij hebben vergeving der zonden en het eeuwige leven.

Iedere gelovige heeft dezelfde voorrechten in Christus. Dat er trappen in het geloof zijn en ook in de zekerheid van het geloof, is volkomen waar. Maar laten we toch niet spreken over 'de grote zaak' wanneer we daarmee niet het zaligmakend geloof zelf en zijn onmisbare gevolgen bedoelen. Wie Christus heeft, heeft in Hem alles wat tot zaligheid nodig is. Wie Hem mist, mist alle geestelijk goed.

Hier is geen verschil. Want het grootste is de levendmaking, een nieuwe schepping. Het gaat hier toch over zaken verder op de weg. Deze zaken worden niet bij iedereen duidelijk. Maar wel de zaak dat ze weten dat een mens buiten het recht om zalig wordt. Zie maar in Zondag 4 en verder: Van des mensen verlossing. Zondag 5, 6 en 7.

[Valcke]

we zouden kunnen vragen of er mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven. Die deze grote zaak hebben beleefd. (...)
We weten van mensen die 'achter de zaak stonden' dat ook vele nu achtenswaardige oudvaders hier geen kennis aan hadden.

DIA, Christus, die de Weg, de Waarheid en het Leven is, noemde dit als "de grote zaak" (het werk Gods):
"Dit is het werk Gods, dat gij gelooft in Hem Dien Hij gezonden heeft."
Laten we niet menen dat er nog een andere grote zaak is, die hier niet rechtstreeks mee verbonden is.
De mate van het geloof mag verschillen, maar ALLE kinderen Gods hebben deel aan dezelfde weldaden in Christus.

Dat leert ons ook de belijdenis:

Van deze bewaring der uitverkorenen tot de zaligheid, en van de volharding der ware gelovigen in het geloof, kunnen de gelovigen zelven verzekerd zijn, en zij zijn het ook, naar de mate des geloofs, waarmede zij zekerlijk geloven dat zij zijn en altijd blijven zullen ware en levende leden der Kerk, dat zij hebben vergeving der zonden en het eeuwige leven.

Iedere gelovige heeft dezelfde voorrechten in Christus. Dat er trappen in het geloof zijn en ook in de zekerheid van het geloof, is volkomen waar. Maar laten we toch niet spreken over 'de grote zaak' wanneer we daarmee niet het zaligmakend geloof zelf en zijn onmisbare gevolgen bedoelen. Wie Christus heeft, heeft in Hem alles wat tot zaligheid nodig is. Wie Hem mist, mist alle geestelijk goed.

Hier is geen verschil. Want het grootste is de levendmaking, een nieuwe schepping. Het gaat hier toch over zaken verder op de weg. Deze zaken worden niet bij iedereen duidelijk. Maar wel de zaak dat ze weten dat een mens buiten het recht om zalig wordt. Zie maar in Zondag 4 en verder: Van des mensen verlossing. Zondag 5, 6 en 7.

Zondag 7 en zondag 23 zijn de grote zaak. Het geloof is de nieuwe schepping c.q. is daar een onmisbaar deel van. Het gemis alleen is geen leven, de vervulling van het gemis is leven.

Laten we geen zaligheid zoeken buiten het 'werk Gods' waarvan Christus spreekt in de tekst die ik citeerde. Dat is louter bedrog!

[DDD]

Ik mag toch hopen dat DIA bedoelt niet buiten het recht om.

Al wil ik je geen woorden in de mond leggen en zijn er altijd nieuwe ontwikkelingen.

[-DIA-]

Een wijze raad. Laten we niet spreken over zaken die we niet kennen. Het erge is dat hier bijna geen kennis meer van is, inclusief mezelf. En nog erger dat we het ook niet meer behoeven te weten, in zoverre het met ons verstand gezegd kan worden. In plaats van verootmoediging wordt het een redetwisten over zaken die ons verstand te boven gaan.

[DDD]

Het spijt mij oprecht, maar ik vind dit helemaal geen zaken die mijn verstand te boven gaan. Er is geen enkele schriftgetrouwe verklaarder van de catechismus met zulke gedachten. Ook bij het Schatboek vind je niets van dit alles. Het is gewoon een moderne ontwikkeling.

Ik geloof niet dat het voor de jaren 80 voor kwam dat een predikant meldde dat hij geen kennis zou hebben van zondag 23. Maar ik sluit het niet uit: ik ben heel benieuwd.

[KDD]

Het spijt mij oprecht, maar ik vind dit helemaal geen zaken die mijn verstand te boven gaan. Er is geen enkele schriftgetrouwe verklaarder van de catechismus met zulke gedachten. Ook bij het Schatboek vind je niets van dit alles. Het is gewoon een moderne ontwikkeling.

Ik geloof niet dat het voor de jaren 80 voor kwam dat een predikant meldde dat hij geen kennis zou hebben van zondag 23. Maar ik sluit het niet uit: ik ben heel benieuwd.

We hebben gisteren gehoord dat het meer belangrijk is om te horen uit de HC wat we nog missen dan dat we horen wat we al hebben ontvangen.

[KDD]

Een wijze raad. Laten we niet spreken over zaken die we niet kennen. Het erge is dat hier bijna geen kennis meer van is, inclusief mezelf. En nog erger dat we het ook niet meer behoeven te weten, in zoverre het met ons verstand gezegd kan worden. In plaats van verootmoediging wordt het een redetwisten over zaken die ons verstand te boven gaan.

Eens. Het is vaak een spreken over de zaken dan uit de beleving van de zaken. En als we het niet beleefd hebben dan hebben we geen echte kennis van de zaken.

[KDD]

Posthoorn, praat je zo niet langs Eilander heen? Dat de zekerheid alleen in de belofte van het Evangelie ligt, is toch niet het punt wat in bespreking was? De eerste zinnen van de post van Eilander knip je er bovendien uit:

Inderdaad, wie éénmaal de vrijspraak heeft gehoord, is voor eeuwig vrijgesproken. Daar komt de zekerheid in mee. Dat wil niet zeggen dat je altijd de troost daarvan bezit. En dat is nu net wat nóg eens gehoord mag worden, in de prediking.

Ik weet niet of ik langs Eilander heen praat. Maar ik vind het belangrijk erop te wijzen dat het ontvangen van de vrijspraak niet is het horen van een tekst bijv. 'Uw zonden zijn u vergeven'. Dat is een bevéstiging van de vrijspraak, maar de vrijspraak zelf ligt in het Evangelie. En daarom kun je m.i. het geloof niet losmaken van de 'bewuste' vergeving van zonden. Want dat ís nu juist wat het geloof gelooft!

Ken je dit meer uitleggen. Ik bergrijp niet wat je hiermee bedoeld.