KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.

Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".

ejvl schreef:

KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.

Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".

Mee eens!

Het is uberhaupt de vraag of een christen andermans bekering zou behoeven te erkennen. Ik vind het een wonderlijk fenomeen, maar dat schijnt in sommige kringen toch heus een thema te zijn.

ejvl schreef:

KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.

Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".

Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?

Natuurlijk.

Er is als het goed is geen gereformeerde kerk waar overname van de bekering een criterium kan zijn.

Maar dat neemt niet weg, dat geloofsbelijdenis natuurlijk wel gevraagd mag worden. Hoe is het mogelijk dat je dat verwart.

Geloofsbelijdenis is een vereiste voor een zuivere kerk, allerlei persoonlijke opinies, gevoelens en inschattingen horen meer thuis in extreem-evangelische en extreem-bevindelijke kringen.

KDD schreef:

ejvl schreef:

KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.

Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".

Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?

Dat zou eventueel zo kunnen zijn simpelweg omdat ze niet mogen oordelen over het hart.

Ik vermoed dat oorspronkelijk het verschil tussen kerkelijk recht en Goddelijk recht er helemaal niet was, maar dat dit pas ontstaan is toen het doen van geloofsbelijdenis niet meer inhield dat je belijdenis deed van je geloof.

Weet iemand daar meer van?

Als we het er over eens zijn dat de situatie van belijdenis doen van de leer/waarheid geen wenselijke situatie is, waarom wordt dit al jaren in stand gehouden dan?

KDD schreef:

ejvl schreef:

KDD schreef:Maar dan oordeelt de kerkraad of je een Goddelijk recht hebt of niet want die zeggen of je belijdenis mag doen of niet.

Als iemand verklaart een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God volgens onze belijdenisgeschriften.
En kan derhalve ook belijdenis doen als diegene onderwezen is, ookal wordt een bekering niet "overgenomen".

Het zal wel aan mij liggen maar nu begrijp ik het helemaal niet meer. Kerkraaden die willen dat iemand geloof heeft voor dat dat ze belijdenis doen laten ook mensen belijdenis doen waar ze de bekering niet overnemen?

Dat "overnemen" doet niet ter zake, zie onze belijdenisgeschriften.
Als iemand zegt een kind van God te zijn en de levenswandel is daarmee niet in strijd, dienen we deze in het oordeel der liefde ook te behandelen als een kind van God.

DDD schreef:Het is uberhaupt de vraag of een christen andermans bekering zou behoeven te erkennen. Ik vind het een wonderlijk fenomeen, maar dat schijnt in sommige kringen toch heus een thema te zijn.

Hoe kun je anders gemeenschap der heiligen beoefenen? Als je Gods werk in de ander niet erkent? Of bedoel je het anders?

Ik vond dit:

"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!

Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."

Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl

Beetje tegenstrijdig zo lijkt het...

Susanna schreef:

DDD schreef:Het is uberhaupt de vraag of een christen andermans bekering zou behoeven te erkennen. Ik vind het een wonderlijk fenomeen, maar dat schijnt in sommige kringen toch heus een thema te zijn.

Hoe kun je anders gemeenschap der heiligen beoefenen? Als je Gods werk in de ander niet erkent? Of bedoel je het anders?

Dat is een goede vraag. Als je erkennen ziet als een actieve beoordeling, waartoe je gerechtigd bent, dan lijkt mij dat daarvoor niet nodig. Maar de gemeenschap van de heiligen ontstaat eigenlijk vanzelf, naar mijn idee. En daar zit natuurlijk iets subjectiefs in. Dus misschien is het voor sommige mensen daarbij nodig eerst andermans wedergeboorte te erkennen of over te nemen.

Ik denk dat hierbij een rol speelt dat ik reageerde op een praktijk waarin mensen zich de vrijheid voorbehouden om andermans geloofsleven te beoordelen. Ik betwijfel of dat in lijn is met wat Jezus ons leerde. Maar ik ben het vooralsnog met je eens dat er geen gemeenschap der heiligen kan zijn zonder herkenning.

Susanna schreef:Ik vond dit:

"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!

Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."

Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl

Hier zegt ds Smytegelt dus eigenlijk dat iedereen belijdenis moet doen met of zonder genade kennend, daar ben ik het niet mee eens. Je kan geen antwoord geven op de vragen zonder genade.

Susanna schreef:Ik vond dit:

"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!

Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."

Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl

Zou je de bron willen delen? Ik zou het hele stukje wel willen lezen namelijk.
In andere geschriften van Smytegelt lees ik namelijk dat hij belijdenis en avondmaal op 1 lijn stelt en het in elkaars verlengde ziet.

Susanna schreef:Ik vond dit:

"Om tot de Tafel des Heeren te mogen toegaan, is een kerkelijk recht nodig. Dit betekent: je moet belijdend lid van de gemeente zijn. Onze Dordtse Kerkorde zegt in artikel 61 Men zal niemand ten Avondmaal des Heeren toelaten, dan die naar de gewoonheid der kerken, tot dewelke hij zich voegt, belijdenis der religie gedaan heeft, mitsgaders hebbende getuigenis eens vrome wandels, zonder welke ook degenen, die uit andere kerken komen niet zullen toegelaten worden. Er is dus een nadrukkelijk verband tussen openbare belijdenis doen en deelname aan het Heilig Avondmaal. Dit is echter geen automatisme. Dit is geen vanzelfsprekende zaak. Verre daarvan! Helaas blijkt deze praktijk soms wel. Voor de gang naar de Tafel des Heeren is ook een goddelijk recht noodzakelijk!

Ds. B. Smytegelt heeft in zijn tijd daar al over gezegd: Wij hebben al dikwijls gezien, dat de mensen meenden als ze belijdenis gedaan hadden, dat ze dan ten Avondmaal moesten gaan; doch belijdenis moet elk doen, maar elk mag niet ten Avondmaal gaan. Niemand mag er aangaan dan die genade heeft."

Wat vinden jullie van dit stukje?
Bron: digibron.nl

Zo was het ons altijd voorgehouden.