De duiding van het COVID virus

[Mara]

ik had het er gister toch wel moeilijk mee dat we nu al weken niet naar de kerk kunnen en dat het ook nog wel een poos zal duren.

Dan ben ik zeker één van de weinigen die het minder erg vindt.
Waar het om gaat is denk ik, we mogen in deze tegenspoed God bidden om kracht, om bescherming, maar kunnen we ook echt danken?
We krijgen nog zoveel zegeningen, waar anderen dit moeten ontberen.
Als je de beelden ziet van de vluchtelingenkampen dan slaat de schrik je om het hart als daar het virus zou uitbreken.

[Hendrikus]

Op de website van Hervormd Renswoude is ds. A. Schroten begonnen met een serie bijbelstudies / podcasts, getiteld "Waarom wij lijden". De eerste aflevering, “Mag je de waarom-vraag eigenlijk wel stellen?”, is inmiddels te beluisteren. En hoewel het niet specifiek over corona gaat, komt corona vanzelfsprekend wel ter sprake. Het belooft een waardevolle serie te worden, als je 't mij vraagt.
https://www.hervormdrenswoude.nl/koepelcast/

[samanthi]

Ik hoop dat er niets van terecht komt. Het lijkt mij een verschrikkelijk land, waar je nog nauwelijks als christen kunt leven. Het lijkt een beetje op de gevaarlijke ideeën van In het Spoor.

Jammer dat je het zo ziet. Het zijn voor mij slechts de eerste grondbeginselen voor een christelijk bestaan. Het tegenovergestelde is voor mij niet leefbaar.

Wat ik echter niet begrijp is het volgende. Wanneer God als Schepper wordt aangeraakt zijn er grote en stevige discussies. Ook op dit forum. Gebruik het woord evolutie en de deining is er! Wordt God als Regeerder en Onderhouder van alle dingen geraakt en afgezet, dan blijft het angstwekkend stil. Dat is wat ik niet begrijpen kan.
Immers aan de wieg van die ‘neutrale positie’ staat de zelfbewuste mens met zijn rede, inzicht en wetenschap. Het is die mens die in de vorm van de rechtstaat de belijdenis doet: God blijf maar in de hemel, of neem genoegen met dezelfde plaats als boeddha, mohamed of satan. Wij doen het hier op aarde wel met onze wetenschap.

Als God het scheppen wordt ontroofd is er commotie, als God Zijn schepping wordt ontstolen, dan is er stilte. Het heeft er de schijn van dat men dat eigenlijk wel goed zou vinden. Dat is wat ik niet begrijp.

Wat ik niet begrijp is dat we allemaal ja zeggen op zondag 10, maar als het minder regent of het waait een paar dagen of zoals nu deze pandemi dat er dan meteen allerlei theorieën en profetieën uit de kast gehaald worden.

Ik geloof wel dat het tekenen zijn, maar de Heere Jezus zegt, zie Ik heb het u voorzegt.

[helma]

ik had het er gister toch wel moeilijk mee dat we nu al weken niet naar de kerk kunnen en dat het ook nog wel een poos zal duren.

Dan ben ik zeker één van de weinigen die het minder erg vindt.
Waar het om gaat is denk ik, we mogen in deze tegenspoed God bidden om kracht, om bescherming, maar kunnen we ook echt danken?
We krijgen nog zoveel zegeningen, waar anderen dit moeten ontberen.
Als je de beelden ziet van de vluchtelingenkampen dan slaat de schrik je om het hart als daar het virus zou uitbreken.

Een paar weken geleden was er al sprake van Corona op Lesbos.

We zongen vanmorgen als eerste Psalm 122:1. Dat kon ik echt niet met droge ogen meezingen.
Ik ben dankbaar voor wat de Heere geeft in de online diensten. Echt onverdiend. Maar gemeente-zijn; verbonden zijn met elkaar aan het Woord....dat mis ik verschrikkelijk.

Vanmorgen sprak prof Baars over De opgestane Christus ontmoet Zijn gemeente.
Het bewijs dat Hij leeft is Zijn kerkvergaderend werk.
Dan is het aangrijpend als de gemeente toch 'verstrooid' is.
En dat we vacant zijn is ook in deze tijd een extra gemis.

[Vervolgde]

Ik hoop dat er niets van terecht komt. Het lijkt mij een verschrikkelijk land, waar je nog nauwelijks als christen kunt leven. Het lijkt een beetje op de gevaarlijke ideeën van In het Spoor.

Jammer dat je het zo ziet. Het zijn voor mij slechts de eerste grondbeginselen voor een christelijk bestaan. Het tegenovergestelde is voor mij niet leefbaar.

Wat ik echter niet begrijp is het volgende. Wanneer God als Schepper wordt aangeraakt zijn er grote en stevige discussies. Ook op dit forum. Gebruik het woord evolutie en de deining is er! Wordt God als Regeerder en Onderhouder van alle dingen geraakt en afgezet, dan blijft het angstwekkend stil. Dat is wat ik niet begrijpen kan.
Immers aan de wieg van die ‘neutrale positie’ staat de zelfbewuste mens met zijn rede, inzicht en wetenschap. Het is die mens die in de vorm van de rechtstaat de belijdenis doet: God blijf maar in de hemel, of neem genoegen met dezelfde plaats als boeddha, mohamed of satan. Wij doen het hier op aarde wel met onze wetenschap.

Als God het scheppen wordt ontroofd is er commotie, als God Zijn schepping wordt ontstolen, dan is er stilte. Het heeft er de schijn van dat men dat eigenlijk wel goed zou vinden. Dat is wat ik niet begrijp.

Wat ik niet begrijp is dat we allemaal ja zeggen op zondag 10, maar als het minder regent of het waait een paar dagen of zoals nu deze pandemi dat er dan meteen allerlei theorieën en profetieën uit de kast gehaald worden.

Ik geloof wel dat het tekenen zijn, maar de Heere Jezus zegt, zie Ik heb het u voorzegt.

Helaas vind ik je reactie niet helemaal duidelijk in zijn strekking. Mogelijk dat je dat nog eens kunt toelichten? Want ik begrijp niet goed wat je wilt zeggen.
Ter aanvulling op mijn eerdere bijdragen nog het volgende.

Het grondbeginsel van deze autonome mens, zoals die sinds de Franse revolutie is opgestaan, heeft zich ontwikkeld en is een wijdvertakte boom geworden. Die boom vinden we ook in Nederland. Aan die takken van die boom groeien vele vruchten. Bekende zijn de zelfbeschikking over het leven door middel van euthanasie of abortus. Maar ook de kerkelijke verdeeldheid en de democratie in de betekenis van volkssoevereiniteit.
De vruchten krijgen veel aandacht. Ze worden soms zelfs bestreden. Er worden wegen gezocht om tot verbetering te komen. Denk aan alle protesten en niet te vergeten de bekende verklaring die veel stof deed opwaaien. Maar het komt ook voor dat de vruchten worden omhelsd, zoals die democratie en die neutrale rechtstaat.

Maar stel nu eens dat het zou lukken om al die kwalijke vruchten te bestrijden, wat dan? Zelfs als het zou lukken om al die kwalijke takken te kappen, wat dan? Stel nu eens dat in een opwekking van godsdienstigheid die kwade takken vervangen zouden worden en goede takken ingeënt zouden worden. Wat dan nog? Dan nog is en blijft die boom kwaad. Met alle goede bedoelingen ten spijt, maar een kwade boom kan geen goede vruchten voortbrengen. Omdat het voortbrengend beginsel fout is. Daarom begrijp ik dus al die inspanningen met demonstraties en verklaringen niet. Het is een bezig zijn met het gevolg en niet met de oorzaak. Is daarmee die godsdienstige mens niet hetzelfde bezig als de niet godsdienstige mens, namelijk over zichzelf beschikken?

Toch blijft het Bijbelwoord gelden:
Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade boom goede vruchten voortbrengen.
Een ieder boom, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen.

Is dit niet de heel eenvoudige boodschap in deze crises? Het roepen om bekering is goed. Maar bekering waarvan?

[Ambtenaar]

Bekende zijn de zelfbeschikking over het leven door middel van euthanasie of abortus. Maar ook de kerkelijke verdeeldheid en de democratie in de betekenis van volkssoevereiniteit.

Er zal al discussie zijn over wat een kwade vrucht is en wat niet. Bovendien zijn het voortbrengselen van een bestuursvorm met onderliggende visie. Zo vind prefereer ik democratie boven andere bestuursvormen. En ook aan de neutrale rechtsstaat hecht ik veel waarde. Dat wil overigens niet zeggen democratie en een neutrale rechtsstaat geen negatieve kanten kennen. Maar deze zijn te prefereren boven de negatieve kanten van een autocratisch of dictatoriale bestuursvorm.

[samanthi]

Ik hoop dat er niets van terecht komt. Het lijkt mij een verschrikkelijk land, waar je nog nauwelijks als christen kunt leven. Het lijkt een beetje op de gevaarlijke ideeën van In het Spoor.

Jammer dat je het zo ziet. Het zijn voor mij slechts de eerste grondbeginselen voor een christelijk bestaan. Het tegenovergestelde is voor mij niet leefbaar.

Wat ik echter niet begrijp is het volgende. Wanneer God als Schepper wordt aangeraakt zijn er grote en stevige discussies. Ook op dit forum. Gebruik het woord evolutie en de deining is er! Wordt God als Regeerder en Onderhouder van alle dingen geraakt en afgezet, dan blijft het angstwekkend stil. Dat is wat ik niet begrijpen kan.
Immers aan de wieg van die ‘neutrale positie’ staat de zelfbewuste mens met zijn rede, inzicht en wetenschap. Het is die mens die in de vorm van de rechtstaat de belijdenis doet: God blijf maar in de hemel, of neem genoegen met dezelfde plaats als boeddha, mohamed of satan. Wij doen het hier op aarde wel met onze wetenschap.

Als God het scheppen wordt ontroofd is er commotie, als God Zijn schepping wordt ontstolen, dan is er stilte. Het heeft er de schijn van dat men dat eigenlijk wel goed zou vinden. Dat is wat ik niet begrijp.

Wat ik niet begrijp is dat we allemaal ja zeggen op zondag 10, maar als het minder regent of het waait een paar dagen of zoals nu deze pandemi dat er dan meteen allerlei theorieën en profetieën uit de kast gehaald worden.

Ik geloof wel dat het tekenen zijn, maar de Heere Jezus zegt, zie Ik heb het u voorzegt.

Helaas vind ik je reactie niet helemaal duidelijk in zijn strekking. Mogelijk dat je dat nog eens kunt toelichten? Want ik begrijp niet goed wat je wilt zeggen.
Ter aanvulling op mijn eerdere bijdragen nog het volgende.

Het grondbeginsel van deze autonome mens, zoals die sinds de Franse revolutie is opgestaan, heeft zich ontwikkeld en is een wijdvertakte boom geworden. Die boom vinden we ook in Nederland. Aan die takken van die boom groeien vele vruchten. Bekende zijn de zelfbeschikking over het leven door middel van euthanasie of abortus. Maar ook de kerkelijke verdeeldheid en de democratie in de betekenis van volkssoevereiniteit.
De vruchten krijgen veel aandacht. Ze worden soms zelfs bestreden. Er worden wegen gezocht om tot verbetering te komen. Denk aan alle protesten en niet te vergeten de bekende verklaring die veel stof deed opwaaien. Maar het komt ook voor dat de vruchten worden omhelsd, zoals die democratie en die neutrale rechtstaat.

Maar stel nu eens dat het zou lukken om al die kwalijke vruchten te bestrijden, wat dan? Zelfs als het zou lukken om al die kwalijke takken te kappen, wat dan? Stel nu eens dat in een opwekking van godsdienstigheid die kwade takken vervangen zouden worden en goede takken ingeënt zouden worden. Wat dan nog? Dan nog is en blijft die boom kwaad. Met alle goede bedoelingen ten spijt, maar een kwade boom kan geen goede vruchten voortbrengen. Omdat het voortbrengend beginsel fout is. Daarom begrijp ik dus al die inspanningen met demonstraties en verklaringen niet. Het is een bezig zijn met het gevolg en niet met de oorzaak. Is daarmee die godsdienstige mens niet hetzelfde bezig als de niet godsdienstige mens, namelijk over zichzelf beschikken?

Toch blijft het Bijbelwoord gelden:
Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade boom goede vruchten voortbrengen.
Een ieder boom, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen.

Is dit niet de heel eenvoudige boodschap in deze crises? Het roepen om bekering is goed. Maar bekering waarvan?

Wat dek je zelf?

[Vervolgde]

Wat dek je zelf?

Ik ga er vanuit dat de bedoeling is: wat denk jezelf?
Mijn gedachten laten zich goed verwoorden in onderstaande psalmverzen.

Psalm 94 berijmd vers 1 en 2

Verschijn nu blinkend, God der wrake;
Dat eens Uw arm voor ons ontwake.
Vertoon Uw glansrijk aangezicht;
Gij, Rechter, die de wereld richt,
Sta op, verhef U en vergeld,
Hovaardigen hun trots geweld.

Hoe lang, Heer', zullen dan de bozen,
Hoe langen tijd de goddelozen
Nog hupplen, vol van dartle vreugd,
En laster braken op de deugd,
En spreken als in zegepraal,
Baldadig d' allerhardste taal?

En het is te wensen dat deze bede meer en in volle breedte gebeden zou worden.

[samanthi]

Wat dek je zelf?

Ik ga er vanuit dat de bedoeling is: wat denk jezelf?
Mijn gedachten laten zich goed verwoorden in onderstaande psalmverzen.

Psalm 94 berijmd vers 1 en 2

Verschijn nu blinkend, God der wrake;
Dat eens Uw arm voor ons ontwake.
Vertoon Uw glansrijk aangezicht;
Gij, Rechter, die de wereld richt,
Sta op, verhef U en vergeld,
Hovaardigen hun trots geweld.

Hoe lang, Heer', zullen dan de bozen,
Hoe langen tijd de goddelozen
Nog hupplen, vol van dartle vreugd,
En laster braken op de deugd,
En spreken als in zegepraal,
Baldadig d' allerhardste taal?

En het is te wensen dat deze bede meer en in volle breedte gebeden zou worden.

Psalmen 94

1 O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende. 2 Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de hovaardigen. 3.  Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?
4 Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich beroemen?


Dit gaat niet over een virus, dit gaat over de verdrukking van het volk Israël, niet over democrotie oid dit gaat ovet vergelding van Zijn volk,
Zie ook: Romeinen 12

19 Wreekt uzelven niet, beminden, maar geeft den toorn plaats; want er is geschreven: Mij komt de wraak toe; Ik zal het vergelden, zegt de Heere.

En: Lucas 18

7 Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen? 8 Ik zeg u, dat Hij hun haastelijk recht doen zal. Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?

Deze crisis heeft ons zeker iets te zeggen, maar blijf bij je zelf, ik heb gezondigd en dan er is vergeving voor de grootste der zondaren.

[Valcke]

Ik geloof zeker dat we oordelen allereerst op onszelf moeten betrekken. Toch mis ik in vele reacties de bredere oproep tot bekering en boete. Ja, allereerst moeten we zelf onder deze oordelen in de schuld komen en toevlucht nemen tot de Heere, ons bekeren, onze roeping en verkiezing persoonlijk vastmaken. En daar mag geen mens overheen stappen. Maar uiteindelijk is dit toch ook te duiden als een oordeel over ons gehele volk en vele andere volken, ja de hele wereld. Ik zie het als een groot gemis dat dit geluid maar weinig ronduit vernomen wordt.

Eerder plaatste ik dit van dr. H.F. Kolhbrugge. Bij hem vinden we deze noties wél.

Wanneer Gods gerichten op de aarde zijn, dan leren de inwoners van de wereld gerechtigheid. De rechtvaardige God moet ons vanwege onze ongerechtigheid straffen. Echter in het midden van de toorn blijft Hij aan Zijn barmhartigheid gedenken. Hij straft en bedroeft ons niet van harte. Maar wanneer Hij ons neerwerpt, dan doet Hij het opdat wij ons tot Hem zouden bekeren, de ongerechtigheden loslaten, Zijn sterkte aangrijpen, en gerechtvaardigd worden in de gerechtigheid, welke voor Hem geldt. Zijn woord laat Hij komen: ‘Ten dage als gij daarvan eet, zult gij de dood sterven’ (Gen. 2:17). Daarentegen bewijst Hij ook hoezeer Hij het van harte meent, wanneer Hij, de Heere HEERE, tot ons spreekt: ‘Ik heb geen lust in den dood des stervenden’ (Ez. 18:32). Ja, dat spreekt Hij met een eed: ‘Zo waarachtig als ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! Maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?’ (Ez. 33:11).

[Vervolgde]

Toch zou ik willen waken voor een soort tweedeling in persoonlijke zonden en overige zonden.

Of is het zo dat door juridisering en digitalisering het zicht op de zonde al veel verder is aangetast? Is het doorgaan in de zonde van onze voorvaderen, zijn de zonden van onze politieke en kerkelijke leiders, niet ook een persoonlijke zonde? Zonder dat persoonlijke is er geen schuld en zonder schuld geen noodzaak tot bekering. Is het al zover dat met betrekking tot de zonde alleen gekeken wordt in het eigen private bestaan en de rest doet er niet toe?

[Herman]

Toch zou ik willen waken voor een soort tweedeling in persoonlijke zonden en overige zonden.

Of is het zo dat door juridisering en digitalisering het zicht op de zonde al veel verder is aangetast? Is het doorgaan in de zonde van onze voorvaderen, zijn de zonden van onze politieke en kerkelijke leiders, niet ook een persoonlijke zonde? Zonder dat persoonlijke is er geen schuld en zonder schuld geen noodzaak tot bekering. Is het al zover dat met betrekking tot de zonde alleen gekeken wordt in het eigen private bestaan en de rest doet er niet toe?

Zonde is heel concreet.

Dus niet of weinig voor de overheid bidden is iets particuliers. De overheid zelf draagt de verantwoordelijkheid over onbijbelse wetgeving.

Het oorzakelijke verband tussen beide zaken laat ik graag in het midden.

[Vervolgde]

Als het zicht op het geheel zo vaag wordt, wat betekent dat dan? Zonder duidelijk beeld van het geheel gaat ook het zicht op de persoonlijke verhouding tot het gezin, de familie, het volk, de (kerkelijke) gemeente toch verloren? Wordt er dan niet veel meer verloren?
Wordt zonder zicht op het geheel niet ook het zicht op de reikwijdte, kracht en troost van het verbond verloren? Wordt hiermee het ingaan van geheel Israël niet ingewisseld voor een ingaan op basis van: als ik maar inga?

Is zonde zo concreet? Bij een verkeerd gebruik van de wet is het inderdaad mogelijk tot een hele verzameling concrete zonden te komen. Uit het verleden zijn daarvan uitgebreide schematiseringen en indelingen bekend. Betekent het daarmee aan de slag gaan niet een nieuw monnikendom? Gaan we dan voor elke omschreven zonde een protocolletje maken, zodat de zekerheid van de eigen (werk)heiligheid gegarandeerd wordt?

[Herman]

Ik tel acht vragen. Zeven keer is het antwoord nee en 1 keer ja.

[Vervolgde]

Dr. P. de Vries schreef
In het licht van de gehele Schrift maar in het bijzonder van het boek Openbaring moeten we de coronacrisis zien als een voetstap van de naderende Christus. Onze samenleving draagt tal van trekken van Babel. We kunnen ons niet uit de samenleving terugtrekken. Ook wij hebben er een taak en plaats. De vraag is wel of wij er ons helemaal thuis voelen. Voor iedereen is de coronacrisis een appel om met het normen- en waardenpatroon van Babel te breken. In het boek Openbaring lezen we in dat kader de oproep: ‘Gaat uit van haar, Mijn volk, opdat gij aan haar zonden geen gemeenschap hebt, en opdat gij van haar plagen niet ontvangt.’ (Openb. 18:4).