eilander schreef:

liz boer schreef:

Adagio schreef:In een ziekenhuis in het westen des lands lag een ernstig zieke bejaarde. De dokter gaf aan de afdeling door om in de nacht de medicatie zodanig aan te passen, dat overlijden zou volgen. Het nachtpersoneel heeft dit niet gedaan. De volgende morgen wordt de dokter verrast door het in leven zijn van de betreffende persoon en roept het nachtpersoneel ter verantwoording, waarop deze aangeven dat zij dit om des gewetens wil niet konden doen. Daarop wordt de dokter kwaad en roept: "Er is hier maar één die beslist over leven en dood, en dat ben ik". Deze dokter zakt op de gang in elkaar en sterft kort erop.

Mijn ouders hadden ook altijd van dit soort verhaaltjes, de dominees hadden het er ook weer over en allemaal hadden ze de persoon gekend en speelde het in een andere plaats af...

En dus...?

liz boer schreef: Ik denk dat dit soort verhaaltjes verzonnen zijn.

TSD schreef:

liz boer schreef: Ik denk dat dit soort verhaaltjes verzonnen zijn.

Ik niet. Dat verhalen in de overlevering, zeker als ze mondeling verteld worden, op details soms veranderen zegt niet zoveel over de oorsprong van een verhaal.

liz boer schreef:

TSD schreef:

liz boer schreef: Ik denk dat dit soort verhaaltjes verzonnen zijn.

Ik niet. Dat verhalen in de overlevering, zeker als ze mondeling verteld worden, op details soms veranderen zegt niet zoveel over de oorsprong van een verhaal.

Ik hou me liever aan de voorbeelden uit deze tijd, waar ik er een paar van genoemd heb, en niet uit alle ingekleurde verhaaltjes van vroeger.

Hendrien schreef: Precies, wij werden vroeger ook bang gemaakt met zulke verhalen. Stel je voor dat iemand je aan God opdraagt, dan zou het heel verkeerd met je af kunnen lopen.