Ik heb calvijn alleen aangehaald omdat hij dus ver ging en ja, met een hoger doel. Maar God is geen slavendrijver toch? Of was het niet genoeg om Zijn Zoon te onderwerpen aan Zijn toorn? De grens tussen jezelf onmisbaar achten in bepaalde zaken is flinterdun met God onmisbaar achten om Zijn plan te volvoeren.eilander schreef:Opnieuw: 'Ja maar, anderen doen het ook!' Heel sterk argument, maar niet heus.Lilian1975 schreef:Wbt het extreme van lichaam vergen kan ik wel volgen. Dat is echt een punt. Daar mag je gerust je vraagtekens bij zetten. Toch doen niet alleen topsporters dat. Wat dacht je van ds. die promoveren naast hun gemeente? Dus veelal in de nachtelijke uurtjes. Mensen die relatief ongetraind de ronde van het eiland Goedereede lopen tbv goed doel? Of etc.eilander schreef:'Ja maar, anderen doen het ook!' Heel sterk argument, maar niet heus.
Dat er mensen zijn die Bach met Christus vergelijken is mij niet bekend.
Toch geeft het wel te denken als niet onze dominee, of de hoofdredacteur van het RD, of Van der Staay zegt dat mensen in deze tijd op zoek zijn naar een persoon die ons verbindt, nadat we afscheid genomen hebben van de kerk. Nee, dit wordt gezegd door een volstrekt onchristelijke filosoof.
@BJD, vind jij dat het goede doel dan zo'n extreme prestatie rechtvaardigt? En zo ja, hoe denk je dan over sporters die helemaal geen goed doel nastreven maar ook extreem veel van hun lichaam vergen om te presteren?
Als dat goede doel niet nodig is, wat vind je van het gericht zijn op roem en eer van zichzelf, zoals bv. bij ongeveer alle grote voetballers extreme vormen aanneemt?
Nog steeds vind ik het een moeilijke gedachte om als topsporter te kunnen verantwoorden wat in het huwelijksformulier staat: daar worden we 'vermaand om getrouwelijk en naarstiglijk te arbeiden in zijn goddelijk beroep'. Maar goed, ik zal wel ouderwets zijn.
Calvijn, we hebben allemaal hoge achting voor hem. Maar ook die kwam niet aan de lichamelijke rust die broodnodig is voor een mens. En dat deed hij echt niet voor zichzelf . Het extreme vragen doe je dan net zo goed. Iemand die goed getraind is kan nu eenmaal meer.
De vergelijking met Calvijn vind ik stuitend. Zijn motto was 'laat mij verteren als ik maar nuttig ben'. Ik zeg niet dat het zo moet, maar dat hij door een hoger doel gedreven werd, is overduidelijk. 'Hoe komt God aan Zijn eer?' was een centrale vraag in zijn leven en werken.
Kennelijk had deze zwemmer als hoger doel veel geld in te zamelen voor behandeling leukemie. Waar hij van genezen is. Maar veel anderen niet. Mag je dat een uiting van naastenliefde noemen? Rechtvaardigt dat om hem toe te schrijven wat nu toegeschreven wordt?
Verder is het een dooddoener om te zeggen dat ik zeg anderen doen het ook dus... etc.
Ik gaf juist deze voorbeelden om te laten zien dat die anderen, wij het ook doen, en wij vinden het dan bijna eervol. Terwijl je jezelf misschien de vraag moet stellen waarom dat dan zo eervol is? En wat zo'n zwemmer deed, voordat het zo ingekleurd werd, niet.
We accepteren die andere vb zonder daar over na te denken. En omdat deze zwemmer een sport achtergrond heeft, wordt alles ineens heel anders i gekleurd. Hebben we misschien wel de neiging om wat overspannen te reageren. En schudden we ons hoofd en wijzen we met onze vinger... tenminste zo komt het op mij over.
Ps ik begreep dat hij lichamelijk al aardig hersteld was, mocht je je daar zorgen over maken