huisman schreef:Voor de duidelijkheid het woordje “uitwendig” kent onze Heidelberger niet.

Nee, het zou duidelijker geweest zijn als ze het wel gebruikt hadden.

huisman schreef:Dus ze zijn te verontschuldigen? Ze waren maar uitwendig in het verbond en de verbondsweldaden waren niet welmenend geschonken?

huisman schreef:Het woord geschonken kwam van jou en nam ik in de beantwoording klakkeloos over.

Niet dus, zie bovenstaande quote waar ik op reageerde. Gelukkig neem jij dat schenken dus ook niet voor je rekening.

In mijn CGK kring maken wij wel degelijk onderscheid in de toezegging en de vervulling van de beloften. De vervulling gaat in de weg van wedergeboorte,geloof en bekering. Langs de drie stukken ellende,verlossing en dankbaarheid gewerkt door Gods Geest .
Ik wordt altijd een beetje verdrietig dat mensen die de Bijbelse rijkdom van de kinderdoop verdedigen verdacht worden gemaakt door te suggereren dat zij vinden dat wedergeboorte niet nodig zou zijn.

Sorry, ik reik je je juist de broederhand met enkele nuancerende en relativerende opmerkingen.

Ik neem de catechismus zeker voor mijn rekening, maar moet Afgewezen gelijk geven

In het jaar 1969 werd in De Wachter Sions een preek geplaatst over
DE ZUIVERE LEER VAN DE HEILIGE DOOP
Deze werd in de vorm van een 5-tal meditaties in zijn geheel gepubliceerd.
Misschien is het goed kennis te nemen van deze preek?
Het gaat om een preek over ZONDAG 27
De preek is waarschijnlijk van ds. F. Mallan, de toenmalige hoofdredacteur, want de preek
is niet ondertekend, zoals destijds het geval was met alles wat de hoofdredacteur schreef.
Hier is de preek te lezen:
https://www.digibron.nl/search/results? ... onDate_ASC

Erasmiaan schreef:

huisman schreef:Dus ze zijn te verontschuldigen? Ze waren maar uitwendig in het verbond en de verbondsweldaden waren niet welmenend geschonken?
Die term “uitwendig” heeft al veel kapot gemaakt. Het houdt de genade en het welmenend aanbod op afstand.

Het zou prettig zijn als je op de uitgelokte tegenwerpingen in zou gaan.

Wat is de gedoopten geschonken? Zaligheid? Een beginsel van zaligheid?

De zekerheid van de zaligheid is hen geschonken, tenzij zij in hun ongeloof volharden!

Jantje schreef:

Ds. A. Schot schreef: Verbondsbeloften
Twee docenten uit het voortgezet onderwijs reageerden op het verslagje over mijn lezing voor de KLS (RD 26-5). Om te beginnen is het een hachelijke zaak om te reageren op een dergelijk verslag. Bijvoorbeeld: de kop die boven het verslag is geplaatst, ”Het genadeverbond geeft voorrechten”, is absoluut geen citaat van ondergetekende. In mijn visie geeft het genadeverbond zelfs rechten. Maar ik plaats geen isgelijkteken tussen het uitwendige teken van de doop en het wezen van het genadeverbond.
Ik heb gezegd dat het leven onder de bediening van het genadeverbond voorrechten geeft. De auteurs maken zich daar grote zorgen over. Ondergetekende maakt zich echter op zijn beurt grote zorgen over de wijze waarop deze docenten met de verbondsleer omgaan. Zij zien het genadeverbond blijkbaar als een persoonlijke verzegeling van het heil aan alle gedoopten. Zij zullen moeten erkennen dat het genadeverbond dan maar een zeer verbrekelijk verbond is of zij moeten ervan uitgaan dat alle gedoopten ook werkelijk zalig worden.
De docenten pretenderen dat zij de klassiek gereformeerde verbondsopvatting aanhangen. Zij stellen dat God met ons een verbond is aangegaan waarin Hij toezegt dat Hij onze Vader is. Zo klassiek vind ik hun opvatting niet. In de klassieke verbondsopvatting is God het verbond met Christus aangegaan. Hij is het Hoofd van het genadeverbond als Vertegenwoordiger van alle uitverkorenen. Alleen zij zijn wezenlijk in het genadeverbond die in Christus zijn. Daarom zijn de beloften van het verbond ook zo eeuwig vast. Die beloften worden betekend en verzegeld aan al degenen die in Christus zijn.
Het sacrament is ingesteld tot versterking van het geloof. Niet het geloof van het te dopen kind, maar het geloof van de Kerk, die spreekt in de catechismus en in het doopformulier, ontvangt daarin versterking. Laten deze docenten ook eens even goed uitzoeken tot wie Petrus zich richt in Handelingen 2:39. Ik hoop dat onze jongeren vele van zulke verslagen docenten mogen hebben.

Ds. A. Schot
Nunspeet

Volgens mij is dikgedrukt gedeelte heel duidelijk en Bijbels. Het is toch niet zo dat aan een ieder die gedoopt wordt het wezen van het genadeverbond belooft wordt? Er is wel een verschil tussen de bediening van het genadeverbond en het wezen van het genadeverbond. En ik zie dat men de bediening van het genadeverbond gelijkstelt aan het wezen van het genadeverbond, iets wat de docenten ook doen en wat ds. Schot ook tegenspreekt.
Hieronder een interessant artikel van ds. M. Golverdingen, die mijns inziens hetzelfde zegt als ds. Schot.
https://www.rd.nl/oud/kl/010217kl01.html

Dat artikel is in de kern juist het tegenovergestelde van datgeen wat ds. A. Schot zegt. Fijn dat je met dit artikel, samen met @Erasmiaan, kan instemmen.

Wandelende schreef:

Erasmiaan schreef:

huisman schreef:Dus ze zijn te verontschuldigen? Ze waren maar uitwendig in het verbond en de verbondsweldaden waren niet welmenend geschonken?
Die term “uitwendig” heeft al veel kapot gemaakt. Het houdt de genade en het welmenend aanbod op afstand.

Het zou prettig zijn als je op de uitgelokte tegenwerpingen in zou gaan.

Wat is de gedoopten geschonken? Zaligheid? Een beginsel van zaligheid?

De zekerheid van de zaligheid is hen geschonken, tenzij zij in hun ongeloof volharden!

Dit vind ik cryptische taal. Leg dit maar eens uit op de catechisatie aan een puber.

De zekerheid van de zaligheid wordt geschonken als men Jezus met al Zijn weldaden aanneemt. De doop is daar een teken en zegel van.

-DIA- schreef:In het jaar 1969 werd in De Wachter Sions een preek geplaatst over
DE ZUIVERE LEER VAN DE HEILIGE DOOP...
Hier is de preek te lezen:
https://www.digibron.nl/search/results? ... onDate_ASC

Ik wilde toch een mooi citaat aanhalen, uit deel VI van deze serie (waar ik verder wel het eea op aan te merken heb, maar dat is hierboven allemaal al een keer gezegd).

DEEL VI schreef: ... Dat wil niet zegen dat die doop u al een eind op pad naar de hemel helpt, maar dat wil wel zeggen dat de vorst der duisternis alle grond en recht mist om u wijs te maken dat de zaligheid voor u niet is.

Wandelende schreef:

Jantje schreef:

Ds. A. Schot schreef: Verbondsbeloften
Twee docenten uit het voortgezet onderwijs reageerden op het verslagje over mijn lezing voor de KLS (RD 26-5). Om te beginnen is het een hachelijke zaak om te reageren op een dergelijk verslag. Bijvoorbeeld: de kop die boven het verslag is geplaatst, ”Het genadeverbond geeft voorrechten”, is absoluut geen citaat van ondergetekende. In mijn visie geeft het genadeverbond zelfs rechten. Maar ik plaats geen isgelijkteken tussen het uitwendige teken van de doop en het wezen van het genadeverbond.
Ik heb gezegd dat het leven onder de bediening van het genadeverbond voorrechten geeft. De auteurs maken zich daar grote zorgen over. Ondergetekende maakt zich echter op zijn beurt grote zorgen over de wijze waarop deze docenten met de verbondsleer omgaan. Zij zien het genadeverbond blijkbaar als een persoonlijke verzegeling van het heil aan alle gedoopten. Zij zullen moeten erkennen dat het genadeverbond dan maar een zeer verbrekelijk verbond is of zij moeten ervan uitgaan dat alle gedoopten ook werkelijk zalig worden.
De docenten pretenderen dat zij de klassiek gereformeerde verbondsopvatting aanhangen. Zij stellen dat God met ons een verbond is aangegaan waarin Hij toezegt dat Hij onze Vader is. Zo klassiek vind ik hun opvatting niet. In de klassieke verbondsopvatting is God het verbond met Christus aangegaan. Hij is het Hoofd van het genadeverbond als Vertegenwoordiger van alle uitverkorenen. Alleen zij zijn wezenlijk in het genadeverbond die in Christus zijn. Daarom zijn de beloften van het verbond ook zo eeuwig vast. Die beloften worden betekend en verzegeld aan al degenen die in Christus zijn.
Het sacrament is ingesteld tot versterking van het geloof. Niet het geloof van het te dopen kind, maar het geloof van de Kerk, die spreekt in de catechismus en in het doopformulier, ontvangt daarin versterking. Laten deze docenten ook eens even goed uitzoeken tot wie Petrus zich richt in Handelingen 2:39. Ik hoop dat onze jongeren vele van zulke verslagen docenten mogen hebben.

Ds. A. Schot
Nunspeet

Volgens mij is dikgedrukt gedeelte heel duidelijk en Bijbels. Het is toch niet zo dat aan een ieder die gedoopt wordt het wezen van het genadeverbond belooft wordt? Er is wel een verschil tussen de bediening van het genadeverbond en het wezen van het genadeverbond. En ik zie dat men de bediening van het genadeverbond gelijkstelt aan het wezen van het genadeverbond, iets wat de docenten ook doen en wat ds. Schot ook tegenspreekt.
Hieronder een interessant artikel van ds. M. Golverdingen, die mijns inziens hetzelfde zegt als ds. Schot.
https://www.rd.nl/oud/kl/010217kl01.html

Dat artikel is in de kern juist het tegenovergestelde van datgeen wat ds. A. Schot zegt. Fijn dat je met dit artikel, samen met @Erasmiaan, kan instemmen.

Helemaal niet, het is hetzelfde als wat ds. Schot zegt. Als jij de verschillen kan noemen, hoor ik dat graag.

Erasmiaan schreef:

Wandelende schreef:

Erasmiaan schreef:

huisman schreef:Dus ze zijn te verontschuldigen? Ze waren maar uitwendig in het verbond en de verbondsweldaden waren niet welmenend geschonken?
Die term “uitwendig” heeft al veel kapot gemaakt. Het houdt de genade en het welmenend aanbod op afstand.

Het zou prettig zijn als je op de uitgelokte tegenwerpingen in zou gaan.

Wat is de gedoopten geschonken? Zaligheid? Een beginsel van zaligheid?

De zekerheid van de zaligheid is hen geschonken, tenzij zij in hun ongeloof volharden!

Dit vind ik cryptische taal. Leg dit maar eens uit op de catechisatie aan een puber.

De zekerheid van de zaligheid wordt geschonken als men Jezus met al Zijn weldaden aanneemt. De doop is daar een teken en zegel van.

Het is toch geen cryptische taal. Het is de pleitgrond waarop onze gedoopte jongeren alles mogen leren verwachten van een Drie-enig God.

Wandelende schreef: Dat artikel is in de kern juist het tegenovergestelde van datgeen wat ds. A. Schot zegt. Fijn dat je met dit artikel, samen met @Erasmiaan, kan instemmen.

Bijzonder. Een sterk staaltje van: "ik lees, ik lees, wat jij niet leest..."

Alles wat ik heb betoogd onderstreept ds. GOlverdingen:
- twee verbonden
- genadeverbond kent wezen en bediening
- genadeverbond schenkt en kun je niet uit vallen
- alleen de uitverkorenen ontvangen wat het verbond schenkt (!!!!)
- het leven onder de aanbieding vergroot onze verantwoordelijkheid (letterlijk mijn tekst die ik overigens uit de zesde leeruitspraak heb)
- uitwendige verbondsrelatie
- ds. Golverdingen gaat nooit verder dan te zeggen dat de gedoopten het evangelie wordt aangeboden.

Ten slotte de laatste zin die ik zeer graag wil onderstrepen:

„Dan zeggen we zo gemakkelijk dat een onbekeerd mens voluit deel heeft aan de weldaden en toezeggingen van het genadeverbond. Dan moeten we met de beloften aan het werk. We moeten eenvoudig geloven wat er al voor ons gereed ligt. Dan valt alle nadruk op mijn gelovig aannemen van de belofte in de doop. De beloften, die op mijn voorhoofd staan geschreven, doen alleen kracht als ze gegraveerd worden op de wanden van mijn hart. Er is niet minder dan een algehele, innerlijke vernieuwing nodig. Alleen de wedergeboorte brengt een verloren zondaar wezenlijk in het verbond.”

Wat kun je ook anders verwachten van de biograaf van ds. Kersten?

Jantje schreef:

Wandelende schreef:

Jantje schreef:

Ds. A. Schot schreef: Verbondsbeloften
Twee docenten uit het voortgezet onderwijs reageerden op het verslagje over mijn lezing voor de KLS (RD 26-5). Om te beginnen is het een hachelijke zaak om te reageren op een dergelijk verslag. Bijvoorbeeld: de kop die boven het verslag is geplaatst, ”Het genadeverbond geeft voorrechten”, is absoluut geen citaat van ondergetekende. In mijn visie geeft het genadeverbond zelfs rechten. Maar ik plaats geen isgelijkteken tussen het uitwendige teken van de doop en het wezen van het genadeverbond.
Ik heb gezegd dat het leven onder de bediening van het genadeverbond voorrechten geeft. De auteurs maken zich daar grote zorgen over. Ondergetekende maakt zich echter op zijn beurt grote zorgen over de wijze waarop deze docenten met de verbondsleer omgaan. Zij zien het genadeverbond blijkbaar als een persoonlijke verzegeling van het heil aan alle gedoopten. Zij zullen moeten erkennen dat het genadeverbond dan maar een zeer verbrekelijk verbond is of zij moeten ervan uitgaan dat alle gedoopten ook werkelijk zalig worden.
De docenten pretenderen dat zij de klassiek gereformeerde verbondsopvatting aanhangen. Zij stellen dat God met ons een verbond is aangegaan waarin Hij toezegt dat Hij onze Vader is. Zo klassiek vind ik hun opvatting niet. In de klassieke verbondsopvatting is God het verbond met Christus aangegaan. Hij is het Hoofd van het genadeverbond als Vertegenwoordiger van alle uitverkorenen. Alleen zij zijn wezenlijk in het genadeverbond die in Christus zijn. Daarom zijn de beloften van het verbond ook zo eeuwig vast. Die beloften worden betekend en verzegeld aan al degenen die in Christus zijn.
Het sacrament is ingesteld tot versterking van het geloof. Niet het geloof van het te dopen kind, maar het geloof van de Kerk, die spreekt in de catechismus en in het doopformulier, ontvangt daarin versterking. Laten deze docenten ook eens even goed uitzoeken tot wie Petrus zich richt in Handelingen 2:39. Ik hoop dat onze jongeren vele van zulke verslagen docenten mogen hebben.

Ds. A. Schot
Nunspeet

Volgens mij is dikgedrukt gedeelte heel duidelijk en Bijbels. Het is toch niet zo dat aan een ieder die gedoopt wordt het wezen van het genadeverbond belooft wordt? Er is wel een verschil tussen de bediening van het genadeverbond en het wezen van het genadeverbond. En ik zie dat men de bediening van het genadeverbond gelijkstelt aan het wezen van het genadeverbond, iets wat de docenten ook doen en wat ds. Schot ook tegenspreekt.
Hieronder een interessant artikel van ds. M. Golverdingen, die mijns inziens hetzelfde zegt als ds. Schot.
https://www.rd.nl/oud/kl/010217kl01.html

Dat artikel is in de kern juist het tegenovergestelde van datgeen wat ds. A. Schot zegt. Fijn dat je met dit artikel, samen met @Erasmiaan, kan instemmen.

Helemaal niet, het is hetzelfde als wat ds. Schot zegt. Als jij de verschillen kan noemen, hoor ik dat graag.

De predikant uit Gorinchem wees ook op het belang van de doop. Geboorte en doop doen ons leven onder de bediening van het verbond. „De Heere zegt in de bediening van de Heilige Doop dat Hij de Eerste was om te zeggen wat er in Hem te vinden is: Ik heb geen lust in uw dood, Ik bied u de zaligheid aan. Op ons gedoopte voorhoofd staat geschreven: Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt ons van alle zonden. Ook wijst onze doop heen naar de Heilige Geest, Die ons alleen het heil kan schenken dat in Christus is. Daarom ligt in onze doop de grond om bij de Heere te bedelen om ware bekering.”

Daar ligt al een stuk meer in.

Erasmiaan schreef:Alles wat ik heb betoogd onderstreept ds. Golverdingen:
- twee verbonden
- genadeverbond kent wezen en bediening
- genadeverbond schenkt en kun je niet uit vallen
- alleen de uitverkorenen ontvangen wat het verbond schenkt (!!!!)
- het leven onder de aanbieding vergroot onze verantwoordelijkheid (letterlijk mijn tekst die ik overigens uit de zesde leeruitspraak heb)
- uitwendige verbondsrelatie
- ds. Golverdingen gaat nooit verder dan te zeggen dat de gedoopten het evangelie wordt aangeboden.

Dan zit het bij punt 2 en 3 toch vast op jouw eerdere uitspraak:
"erf van de kerk" versus "erf van het genadeverbond".

Mij dunkt dat vooral het "rendementsdenken" het zicht belemmerd op de doop.
Niet wat wij eraan hebben of eraan overhouden is bepalend.

Waarom is er zoveel verwarring rond de Doop, en minder bij het Avondmaal?
Twee instellingen van de Heere Jezus, waarom geeft de ene zoveel verwarring?

Als ik de afgelopen pagina's lees, dan denk ik dat we ver weg zijn van de eenvoud die er in Christus is, zoals staat in 2 Korinthe 11 vers 3.
Zit ons menselijke bedenken ons niet het meest dwars?

Voor de zuigelingendoop wordt het verbond met Abraham leidend gehouden. Daarover valt veel te zeggen. Alle verbonden die in de Bijbel staan zijn duidelijk met een bepaald persoon of een bepaalde groep gesloten en de meesten zijn met Israel gesloten, duidelijk is daarin met wie en welke voorwaarden en tekenen daaraan verbonden zijn. Het enige verbond wat verbreed is naar de heiden, is het Nieuwe Verbond uit Jeremia. Hierin staat dat God zijn wet in het hart zal schrijven, zodat we Hem zullen blijven dienen, door de uitstorting van Zijn Geest in de harten. Dat staat los van Abraham en de besnijdenis, in die zin dat dit een nieuw verbond is en geen verlenging van ofzo. Al deelde Abraham wel in dat Nieuwe Verbond door zijn geloof en daardoor worden ook velen in hem gezegend. Voorwaarde in het OT was ook geloof om zalig te kunnen worden.

Het verbond met Abraham, waarin iedere nakomeling van Abraham begrepen was, heeft God met Israel en met geen ander volk gemaakt. Je had hierin geen twee soorten kinderen van het verbond. Degenen die uitwendig of degenen die inwendig waren. Allen zijn door geboorte kinderen van Abraham. Zijn zij zalig? Nee, de lijfelijke kinderen van Abraham moeten ook door geloof in het Nieuwe Verbond overgezet worden.
Wie mogen Abraham ook hun vader noemen? Dat zijn alle gelovigen. Degenen die in het Nieuwe Verbond zijn. Hierin heb je ook geen uitwendige kinderen van dit verbond. Je bent erin of er niet in. Behouden of je ligt nog verloren. Abraham is je vader of niet. Onze kinderen worden van nature in zonde geboren. Wanneer zij tot hun verstand gekomen zijn staan zij voor eigen rekening, daarvoor kan hun hun ongeloof niet aangerekend worden omdat ze het niet weten. Nergens in de Bijbel staat dat zij daarom gedoopt mogen worden op het geloof van hun ouders. Wie wel beweert dat dit mag, daar wil ik graag een bijbeltekst van zien. De geestelijke beloften van het eeuwige leven en geschonken verlossing zijn niet door geboorte overdraagbaar. De Heere zegt duidelijk in Johannes 3 dat een ieder wedergeboren moet worden.

Hoe wordt Abraham je vader? Door geboorte, je bent uit zijn zaad. Of door wedergeboorte, want Abraham is de vader van alle gelovigen. Het teken van het uiterlijke verbond is de besnijdenis. En allen die door wedergeboorte Abrahams zaad worden moeten worden gedoopt. Daarom zijn messiasbelijdende joodse jongens besneden en gedoopt! 'Bekeert u en laat u dopen.' zegt Petrus tegen de eerste gelovigen op de Pinksterdag. Hij zegt daar niet bij dat ze hun zuigelingen dan mee moeten laten dopen. Het komt aan op een persoonlijke inlijving in Christus waarvan de doop een afspiegeling is.

En de kinderen van de gelovigen? Zijn die dan ineens wel door geboorte binnen het nieuwe verbond? Absoluut niet. Zijn ze dan door de doop in het nieuwe verbond? Absoluut niet, want doop/geboorte is geen wedergeboorte en je kunt ook niet op het geloof van je ouders zalig worden. Ieder staat voor zijn eigen verantwoording wanneer hij tot zijn verstand gekomen is.
Dus als we onze zuigelingen toch dopen om hen in een verbond te brengen, welk verbond is dit dan? Waar heeft de Heere dit ingesteld? Want als God een verbond instelt in het Woord dan doet hij dat niet onduidelijk of dat je tussen de regels moet lezen, dan is Hij heel duidelijk. Het formulier spreek de zuigeling zalig, lees het dankgebed. De kinderen worden volgens het formulier in genade aangenomen door de doop. Dat is echt onbijbels en dat moeten we verwerpen, alleen door wedergeboorte worden we in genade aangenomen. Johannes 3. Gelukkig wordt de dwaling dat doop zalig maakt in veel kerken niet meer geleerd, maar wat doet de doop dan wel? Je komt wel in een verbond, maar je bent niet zalig. Een soort bijna-zalig iets?

In de eerste eeuwen was de doop op geloof de praktijk en werden de dopelingen na getuigenis ondergedompeld in water. Rond de derde eeuw zien we in de literatuur ineens een verandering komen: de meningen gaan verschillen over de doop. Zo lat mogelijk dopen, zo vroeg mogelijk dopen, dit kwam omdat men leerde dat de doop de zonden wegwast. uiteindelijk komt er op om dan de zuigelingendoop aan te houden, een doop op het verbond. Dus nu zitten we met twee dopen, twee formulieren. Eén doop op het verbond voor de zuigeling en een doop op geloof voor de gelovige volwassene die niet als kind gedoopt is. Maar de Bijbel leert ons dat er maar één doop is. En welke is het dan? Er zijn mensen die zeggen dat er in de Bijbel geen instelling van de zuigelingendoop te vinden is, omdat het zo logisch is de zuigeling te dopen. Ik vind het vreemd, eerder moeten we bedenken dat de afwezigheid van de instelling wel eens zou betekenen dat de Heere het gewoon niet heeft ingesteld dus dat de zuigelingendoop gewoon onbijbels is. Zou de Heere zoiets belangrijks maar overlaten aan speculatie en redeneren terwijl Hij weet dat de mens van nature zo snel dwaalt?? God is niet onduidelijk. Maar door alle redeneringen van mensen is het allemaal wel onduidelijk geworden.
Dat de zuigelingendoop geen praktijk was in het NT kunnen we overduidelijk zien in het feit dat de discipelen de kinderen juist bij de Heere wilden weghielden. Maar als de Heere hen dan berispt zegent hij hen alleen en doopt hen niet. Juist toen zou voor de Heere het uitgelezen moment zijn om hen te dopen, maar dat doet Hij niet! Wel geeft Hij zelf het voorbeeld en liet zich op volwassen leeftijd dopen door onderdompeling. De discipelen/apostelen doopten op geloof/bekering jood en heiden, dat is met Bijbelteksten te bewijzen, dat was destijds de praktijk zoals het formulier voor de volwassendoop ons leert en er is geen voorbeeld van een zuigelingendoop in de Bijbel te vinden, dus al die ingewikkelde verbonden en allerlei beloften die daarin gegeven zijn.... het duizelt mij wel eens. Want het ligt er maar net aan welke dominee je dan geloofd, de één zegt er dit van de ander dat, twee verbonden, drie verbonden, uitwendig inwendig enz.... Allemaal prachtige verhandelingen, maar ik heb er geen van met Bijbelteksten gegrond gezien.

Maar misschien kan één van jullie dit wel. Ik zou graag zien dat jullie die instellingen van dat verbond (dopen van zuigelingen en de beloften daarbij) op Bijbelteksten baseren. Want als dat kan zal ik mijn visie gelijk herzien. Dat zou mijn leven een stuk eenvoudiger maken, want als je in een kerk waar ze zuigelingen dopen voor de geloofsdoop bent, krijg je het erg moeilijk. Dus overtuig me!

En is er dan niets voor de kinderen van de gelovigen? Tegenstanders van de geloofsdoop zeggen altijd dat de geloofsdopers maar een karige God hebben die niets voor hun kinderen heeft? Laat ik deze aantijging die anders vast zal komen, gelijk ontkrachten. De Heere heeft een Bijbel vol beloften gegeven waarvan heel veel specifiek voor het nageslacht van de gelovigen. Met die beloften mogen zij werkzaam zijn, gelovige ouders en hun kinderen. De Heere belooft hen heel veel! Hij zegt niet dat we hen daarop mogen dopen, maar wel dat we er op mogen pleiten, om smeken net als Monica deed. Ze pleitte niet op zijn doop, want Augustinus was als kind niet gedoopt maar zij pleitte op de beloften uit Gods Woord, zoals de Heere ons Zelf leert.

'Word mijn navolger!' zegt Jezus, dus ook in Zijn doop!