Waar ging de preek van afgelopen zondag over?

[Forummer]

De preek was evenwichtig te noemen omdat zowel ellende verlossing en dankbaarheid aan de orde kwamen. De nadruk lag wat veel op de moeite en ellende, maar misschien moet ik gewoon accepteren dat dit bij de cultuur binnen de GerGem hoort.

Of dat je er zelf nog achter moet komen dat het uitnemendste moeite en verdriet is en dat we hier op aarde zijn als stervende onder de stervenden. Ik kan begrijpen dat als je jong bent, het leven je toelacht en alles vooruit lijkt te gaan. Maar de dagen der duisternis zullen vele zijn en het is smartelijk om dat te moeten ondervinden.

Ik weet dat je citaat letterlijk zo in de Bijbel staat. Toch weet ik dat het geloof en de zekerheid van het geloof veel uitnemender zijn.

Dat het niet altijd of niet altijd even sterk ervaren wordt is zeker waar. Maar als je eenzijdig de nadruk legt op de moeiten en verdriet, dan doe je God toch echt tekort.

Er staat toch ook geschreven in Psalm 30:6 Want een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Zijn goedgunstigheid; des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er gejuich.

Weet je, juist als je in de moeiten en het verdriet zit, en Gods nabijheid niet ervaart, als je twijfelt of alles wel echt is, juist dan is het vertrouwen dat God het Zélf gezegd heeft zo belangrijk. Ook al voel ik het niet, ook al ervaar ik het niet, God kán niet liegen. En dan mag je alle twijfels weer bij God neerleggen.

[John Galt]

"de dagen der duisternis zullen velen zijn" staat inderdaad letterlijk in de Bijbel. Het betekent alleen niet dat het leven ellendig is.

[Erasmiaan]

De preek was evenwichtig te noemen omdat zowel ellende verlossing en dankbaarheid aan de orde kwamen. De nadruk lag wat veel op de moeite en ellende, maar misschien moet ik gewoon accepteren dat dit bij de cultuur binnen de GerGem hoort.

Of dat je er zelf nog achter moet komen dat het uitnemendste moeite en verdriet is en dat we hier op aarde zijn als stervende onder de stervenden. Ik kan begrijpen dat als je jong bent, het leven je toelacht en alles vooruit lijkt te gaan. Maar de dagen der duisternis zullen vele zijn en het is smartelijk om dat te moeten ondervinden.

Ik weet dat je citaat letterlijk zo in de Bijbel staat. Toch weet ik dat het geloof en de zekerheid van het geloof veel uitnemender zijn.

Dat het niet altijd of niet altijd even sterk ervaren wordt is zeker waar. Maar als je eenzijdig de nadruk legt op de moeiten en verdriet, dan doe je God toch echt tekort.

Er staat toch ook geschreven in Psalm 30:6 Want een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Zijn goedgunstigheid; des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er gejuich.

Weet je, juist als je in de moeiten en het verdriet zit, en Gods nabijheid niet ervaart, als je twijfelt of alles wel echt is, juist dan is het vertrouwen dat God het Zélf gezegd heeft zo belangrijk. Ook al voel ik het niet, ook al ervaar ik het niet, God kán niet liegen. En dan mag je alle twijfels weer bij God neerleggen.

Soms merk je dat je aan iemand niets kwijt kan. Dat gevoel bekruipt me hier.

In de Gereformeerde Gezindte heeft men zich altijd meer thuis gevoeld bij het "memento mori" dan bij"carpe diem". We spreken daarin ook onze vaderen na, die dat op grond van Gods Woord ook in het huwelijksformulier hebben beleden ("overmits aan de gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt..."). Het is ook Bijbels. Onder andere op basis van de Schriftgegevens die ik aanvoerde en die uit te breiden zouden kunnen zijn. Het is waar dat als God overkomt in het leven, het leven en licht is. En op dat moment worden alle moeite en tegenspoeden "een ogenblikje". Maar we zijn onbijbels en ongereformeerd bezig als we het leven voorstellen als vrolijk en prachtig.

Toch zal het leven van Gods volk, ondanks strijd, moeite en verdrukking, het beste leven zijn en ook een leven dat jaloers maakt. Ik kreeg er van de week nog een indruk van toen ik wat las (voor de kinderen) uit het leven van ds. Venema. Wat dacht ik altijd dat deze predikant een gezegend leven had (en dat had hij ook, begrijp me niet verkeerd). Kon indrukwekkend preken, altijd volle kerken, kon gewagen van grote weldaden. Maar de Heere wist hem wel klein te houden. Want wat was ook zijn leven getekend door kruis, moeite en verdriet.

[Forummer]

Ik ontken die moeiten en verdriet ook helemaal niet. Ik ervaar die zelf ook. Maar de eenzijdige nadruk daarop, zorgt ervoor dat het evenwicht verdwijnt. En ik denk dat het wel goed is om dat te benoemen.

[Erskinees]

Kon indrukwekkend preken, altijd volle kerken, kon gewagen van grote weldaden. Maar de Heere wist hem wel klein te houden. Want wat was ook zijn leven getekend door kruis, moeite en verdriet.

Toch dragen de preken van ds. Venema niet steeds het onderwerp van moeite, zorg en verdriet.
Volgens mij gaf Forummer ook niet aan dat we moeten ontkennen dat moeite en verdriet in het leven voorkomt, maar dat het in de prediking niet altijd centraal hoeft te staan.

[merel]

Zou dat ook niet met je eigen persoonlijkheid te maken kunnen hebben? Je hebt nu eenmaal blijmoedig gelovigen die de tegenslagen in het leven ook blijmoedig dragen en je hebt pierkeraars die het leven sowieso zwaar vinden. En ik denk dat dit ook geldt voor wijze waarop je de preken en ellende verlossing en dankbaarheid beleeft.

[Mara]

Soms merk je dat je aan iemand niets kwijt kan. Dat gevoel bekruipt me hier.

Je bent niet de enige.
En niet alleen hier.
Ik probeer weleens met iemand te spreken over de preek van die afgelopen zondag.
Het is heel vervelend als iemand dan meteen begint over een klein minpuntje dat er was, maar voor mij volledig wegviel.
Dan stokt het gesprek meteen.
Daarom doe ik ook niet mee in het topic luisterkring.
Ik hoor vaak dingen die een ander niet of anders gehoord heeft.

[Zeeuw]

Soms merk je dat je aan iemand niets kwijt kan. Dat gevoel bekruipt me hier.

Je bent niet de enige.
En niet alleen hier.
Ik probeer weleens met iemand te spreken over de preek van die afgelopen zondag.
Het is heel vervelend als iemand dan meteen begint over een klein minpuntje dat er was, maar voor mij volledig wegviel.
Dan stokt het gesprek meteen.
Daarom doe ik ook niet mee in het topic luisterkring.
Ik hoor vaak dingen die een ander niet of anders gehoord heeft.

Misschien andere gesprekspartners zoeken? Ik spreek vaak genoeg mensen met wie ik een eerlijk gesprek kan hebben over een preek. Ook over eventueel minpuntjes, zonder dat het gesprek meteen stokt. Daar ben je nl zelf ook gewoon bij.

[Jantje]

De preek was evenwichtig te noemen omdat zowel ellende verlossing en dankbaarheid aan de orde kwamen. De nadruk lag wat veel op de moeite en ellende, maar misschien moet ik gewoon accepteren dat dit bij de cultuur binnen de GerGem hoort.

Of dat je er zelf nog achter moet komen dat het uitnemendste moeite en verdriet is en dat we hier op aarde zijn als stervende onder de stervenden. Ik kan begrijpen dat als je jong bent, het leven je toelacht en alles vooruit lijkt te gaan. Maar de dagen der duisternis zullen vele zijn en het is smartelijk om dat te moeten ondervinden.

Ik weet dat je citaat letterlijk zo in de Bijbel staat. Toch weet ik dat het geloof en de zekerheid van het geloof veel uitnemender zijn.

Dat het niet altijd of niet altijd even sterk ervaren wordt is zeker waar. Maar als je eenzijdig de nadruk legt op de moeiten en verdriet, dan doe je God toch echt tekort.

Er staat toch ook geschreven in Psalm 30:6 Want een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Zijn goedgunstigheid; des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er gejuich.

Weet je, juist als je in de moeiten en het verdriet zit, en Gods nabijheid niet ervaart, als je twijfelt of alles wel echt is, juist dan is het vertrouwen dat God het Zélf gezegd heeft zo belangrijk. Ook al voel ik het niet, ook al ervaar ik het niet, God kán niet liegen. En dan mag je alle twijfels weer bij God neerleggen.

Soms merk je dat je aan iemand niets kwijt kan. Dat gevoel bekruipt me hier.

In de Gereformeerde Gezindte heeft men zich altijd meer thuis gevoeld bij het "memento mori" dan bij"carpe diem". We spreken daarin ook onze vaderen na, die dat op grond van Gods Woord ook in het huwelijksformulier hebben beleden ("overmits aan de gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt..."). Het is ook Bijbels. Onder andere op basis van de Schriftgegevens die ik aanvoerde en die uit te breiden zouden kunnen zijn. Het is waar dat als God overkomt in het leven, het leven en licht is. En op dat moment worden alle moeite en tegenspoeden "een ogenblikje". Maar we zijn onbijbels en ongereformeerd bezig als we het leven voorstellen als vrolijk en prachtig.

Toch zal het leven van Gods volk, ondanks strijd, moeite en verdrukking, het beste leven zijn en ook een leven dat jaloers maakt. Ik kreeg er van de week nog een indruk van toen ik wat las (voor de kinderen) uit het leven van ds. Venema. Wat dacht ik altijd dat deze predikant een gezegend leven had (en dat had hij ook, begrijp me niet verkeerd). Kon indrukwekkend preken, altijd volle kerken, kon gewagen van grote weldaden. Maar de Heere wist hem wel klein te houden. Want wat was ook zijn leven getekend door kruis, moeite en verdriet.

Geheel eens. Gods volk beleeft op aarde een strijd tegen de driehoofdige vijand: de duivel, de wereld en het eigen vlees.

En dan is het hier op aarde vaak een moeilijk en eenzaam leven en niets anders dan een gestadige dood, maar soms mag het wel eens leven in het hart: Vrees geen der dingen die gij lijden zult. Zie, de duivel zal enigen van ulieden in de gevangenis werpen, opdat gij verzocht wordt; en gij zult een verdrukking hebben van tien dagen. Zijt getrouw tot den dood, en Ik zal u geven de kroon des levens. (Openbaring 2: 10)
Al is het leven hier op aarde dan vol zorgen, moeiten, kruis- en drukwegen, in het licht van de eindeloze eeuwigheid is het slechts een verdrukking van 10 dagen.

[John Galt]

Maar juist dan is er toch ruimte voor de "blijde boodschap"?
Je kunt de mensen gaan verteleln hoe erg het allemaal is, maar je kunt ook vertellen over de uitweg, de verlossing uit al die ellende.
Daar hebben ze meer aan, dukt mij.

[Orchidee]

Klinkt allemaal heel vroom hier maar goed is het niet om te blijven "hangen" in ellende!

[Herman]

Klinkt allemaal heel vroom hier maar goed is het niet om te blijven "hangen" in ellende!

Fijn zo'n opbouwende en pastoraal getoonzette post waar we allemaal stil van worden.

[Orchidee]

Het is ook niet de bedoeling van mij om pastoraal en opbouwend te zijn met deze posting.
Ik vind véél van voorgaande posts ook niet opbouwend en pastoraal maar koud, liefdeloos en hard!

[Herman]

De vraag cirkelt rond een uitdrukking van Mozes, de man Gods: maar de uitnemendste van die is moeite en verdriet.

Daar knalhard tegen ingaan door getuigenissen die hiermee in lijn zijn weg te zetten als valse vroomheid en de reële gevoelens die andere bij de moeiten van het leven te hebben kwalificeren als 'hangen in de ellende', betekent het terzijde schuiven van deze onderliggende Bijbeltekst. Wees daar alsjeblieft een beetje voorzichtig mee.

Nogmaals. Voor de derde keer vandaag. Ik vraag aandacht (o.a. van de moderatoren) voor het feit dat bijbels gegevens ten aanzien van boetvaardigheid, ellende, zondekennis en meer van die kant momenteel zeer ernstig onder kritiek staan. Ik wil daar graag vanaf.

[samanthi]

De vraag cirkelt rond een uitdrukking van Mozes, de man Gods: maar de uitnemendste van die is moeite en verdriet.

Daar knalhard tegen ingaan door getuigenissen die hiermee in lijn zijn weg te zetten als valse vroomheid en de reële gevoelens die andere bij de moeiten van het leven te hebben kwalificeren als 'hangen in de ellende', betekent het terzijde schuiven van deze onderliggende Bijbeltekst. Wees daar alsjeblieft een beetje voorzichtig mee.

Nogmaals. Voor de derde keer vandaag. Ik vraag aandacht (o.a. van de moderatoren) voor het feit dat bijbels gegevens ten aanzien van boetvaardigheid, ellende, zondekennis en meer van die kant momenteel zeer ernstig onder kritiek staan. Ik wil daar graag vanaf.

Dit bestrijd ik, het is zo dat het eerste stuk geïsoleerd wordt.