Vergeet je in deze benadering niet dat Gods Woord vooral een geestelijk boek is, ondanks dat er veel praktische lessen uit te trekken zijn? De vele tekstwoorden die een diepere laag hebben duiden hier op. Als de Heere onze schuld aanwijst in Zijn Woord, dan spreekt dat niet alleen van onze ongerechtigheid en onheiligheid. Een tekstwoord heeft veelal een tegenover: als de Heere spreekt van onze ongerechtigheid, dan zegt datzelfde woord wat over God, namelijk gerechtigheid. Als de Heere onze ontrouw aanwijst, dan laat dat Gods trouw schitteren. En zo kan ik nog vele voorbeelden geven, waarvoor de letterlijke uitleg van afstand blijft staan. Terwijl als Gods Geest Zich aan het Woord gaat paren, dan gaan blinde ogen zien hoe blind ze zijn voor de waarheid van het Woord. Bij een letterlijke uitleg zit, ook al is het van jou een verwijt, inderdaad de voet te hoog.DDD schreef:Om het even heel extreem te schetsen, en ik hoop niet dat er predikanten zijn die zich daar onverkort bewust van zijn: een vertaling die mensen niet begrijpen is te gebruiken als aanleiding om je eigen opvattingen over God en mens te verkondigen. Mensen die het wel begrijpen en constateren dat de predikant zijn eigen mening geeft en niet aan 'bijbeluitleg' doet, kun je dan neerzetten als mensen bij wie het 'een voet te hoog zit'. Oftewel, ze kennen het bevindelijk niet. Dezelfde types zeggen: de bijbel kan zoveel zeggen, maar Gods volk leert het anders.
In zo'n geval is een leesbare bijbel eerder een bedreiging dan iets wat je moet nastreven.
Gisteren las ik in een oude Terdege een interview van een Irakees die via de Evangelische gemeenten in de Reformatorische kerken terecht is gekomen. Hij las in eerste instantie de Groot Nieuws Bijbel. Door het alledaagse taalgebruik miste deze man iets in de Bijbel, wat hij later wel vond in de Statenvertaling, namelijk verhevenheid. Dit zei mij wel veel en het heeft mij bestendigd in het blijven vasthouden aan de Statenvertaling.
