Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[helma]

Hier is de man ook nog steeds het hoofd van het gezin en ben ik hem onderdanig.
Met vreugde.

Daar heb ik ja op gezegd toen ik met hem trouwde en daar sta ik nog steeds helemaal achter.

Efeze 5:22 Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere;
23 Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.
24 Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.

[merel]

De teksten omtrent het onderdanig zijn ken ik allemaal en ik heb ze herhaaldelijk bestudeerd. Alleen gaf mij dat geen antwoord op de vraag hoe dit in het dagelijks leven werkt. Een ieder die ik er naar vraag herhaald deze teksten, maar de invulling in het dagelijks leven ontbreekt. Op welke wijze ben jij jouw man onderdanig Helma?

[Curatorium]

Er wordt bv door Sheba aangegeven dat een vrouw als kostwinner de kans heeft om als kapitein in het huwelijk te staan. Samanthi was, door omstandigheden, ook kostwinner. Hoe breng jij de onderdanige vrouw in de praktijk?

Het is grotendeels een theoretisch begrip waar je als het goed is beiden achterstaat, in de praktijk zal je in een goed huwelijk vooral als man en vrouw veel samen doen. Toch zijn er wel, niet vaak, momenten waar je als man merkt dat je het hoofd van het gezin bent en dan is het goed om aan deze Bijbelse term herinnerd te worden.

[merel]

Dat blijft ook nog erg ondoorzichtig. Ik heb wel eens gelezen dat een vrouw de man onderdanig moet zijn en moet volgen in zijn kerkkeuze. Als ik mijn man onderdanig was geweest in de kerkkeuze zou ik nu Rooms Katholiek zijn. Of hoeft het dan juist niet?
Ik vind het heel moeilijk om hier in de praktijk van alledag handen en voeten aan te geven.

[samanthi]

Er wordt bv door Sheba aangegeven dat een vrouw als kostwinner de kans heeft om als kapitein in het huwelijk te staan. Samanthi was, door omstandigheden, ook kostwinner. Hoe breng jij de onderdanige vrouw in de praktijk?

Er was niets verandert toen ik werkte om het gat te vullen terwijl mijn man thuis was.
Wat zou er dan kunnen veranderen?
Mijn man is het hoofd in het gezin, ik krijg bescherming, waardering, zorg, daartegen geef ik hem bescherming, waardering en zorg, ik snap echt niet wat het probleem is als de leiding in handen van je man ligt. Als er iets is neemt hij de leiding en dat is gewoon fijn, dat heeft niets met minderwaardig te maken. Het is gewoon goed, de Heere heeft het niet voor niets zo beslist.

Ik ben kostganger geweest omdat het niet anders kon, niet voor zelfontplooiing, dat had ik de zestien jaar als fulltime moeder al ervaren, ik heb het moeilijk gehad om mijn werk in het gezin los te laten, de studie en het werk slokte me op ik had geen tijd om naast studie en gezin iets voor mensen uit de gemeente te betekenen.
Hoewel in de studie leuk vond en het werk met plezier gedaan heb, ben ik blij nu weer fulltime thuis te zijn.

[Luther]

Er wordt bv door Sheba aangegeven dat een vrouw als kostwinner de kans heeft om als kapitein in het huwelijk te staan. Samanthi was, door omstandigheden, ook kostwinner. Hoe breng jij de onderdanige vrouw in de praktijk?

Het is grotendeels een theoretisch begrip waar je als het goed is beiden achterstaat, in de praktijk zal je in een goed huwelijk vooral als man en vrouw veel samen doen. Toch zijn er wel, niet vaak, momenten waar je als man merkt dat je het hoofd van het gezin bent en dan is het goed om aan deze Bijbelse term herinnerd te worden.

Het hoofd-zijn van het gezin staat in Efeze 5 in een prachtige context! Daar wordt de vergelijking gemaakt tussen Christus en Zijn volk, Zijn bruid. Zo moet elke man als het ware een christus zijn voor zijn vrouw. En hoe was en is Christus Hoofd van Zijn bruid, Zijn gemeente? Door te leiden, door de weg te wijzen, door te onderwijzen, zeker! Maar vooral ook door Zijn opperkleed af te leggen en de voeten van Zijn bruid te wassen. Hij was Hoofd door te dienen.
Dat kapt direct al alle ideeën af van heerszuchtigheid, of de vrouw als een sloofje, o.i.d.

[helma]

De voorbeelden die ik noemde zijn natuurlijk onzin, maar ik ben wel benieuwd op welke wijze er in de dagelijkse praktijk toepassing aan wordt gegeven. Verder dan de zinsnede dat vrouwen hun mannen onderdanig zijn, komt het vaak niet. En ik kan mij niet voorstellen dat reformatorische vrouwen, zoals het klassieke formulier aangeeft, in alles zwijgen en geen weerwoord hebben. Er staat wel heel mooi dat de vrouw de man moet volgen 'in het goede', maar wie bepaalt wat goed is? Mag de vrouw daar zelf over oordelen of het goed is, of bepaalt de man ook of het goed is?

Voor de goede orde, dit is niet om 'weer' ergens tegen aan te schoppen, maar ik hoor om mij heen altijd alleen deze zin en niet hoe het op een juiste wijze in de praktijk wordt gebracht.

Ik heb dit nooit zo opgevat; natuurlijk overleggen wij alle dingen. Maar als er een belangrijke beslissing moet genomen worden dan is mijn man degene die verantwoordelijk is; en volg ik hem. Maar dan hebben we er eerst samen over gesproken en ook samen voor gebeden.
Elke morgen bid ik om wijsheid voor hem en of hij in alle dingen de man en vader mag zijn zoals de Heere hem bedoeld heeft. (en dat bid ik uiteraard ook voor mezelf als vrouw en moeder)
Mocht hij een keer onredelijk zijn dan kan ik dat ook uitspreken en toch zal ik hem dan blijven respecteren.
Ik mag zelf weten hoe ik omga met ons geld; maar bij grote uitgaven overleg ik eerst. Dat doet mijn man overigens ook met mij. Al vertrouw ik helemaal dat hij verantwoorde keuzes maakt.
Naar de kinderen toe laat ik ook altijd merken dat papa de belangrijkste is in ons gezin; hij krijgt inderdaad meestal als eerste zijn vlees en inderdaad ook het grootste stuk. (maar vaak deelt hij dat extra wel met een van de anderen).

Eigenlijk ben ik blij dat hij het hoofd is en niet ik; ik zou niet graag die verantwoordelijkheid dragen. Ik vind dat een hele verantwoording om hoofd te zijn van het gezin.

Als mijn man ergens principieel op tegen is en ik zou dat niet zijn dan volg ik hem. Dan trekken we één lijn naar de kinderen toe en dat is dan de lijn van 'het hoofd'. Omdat hij daarvoor verantwoordelijkheid heeft gekregen van God. Andersom (ik ben ergens tegen en hij niet...) dan kijken we hoe belangrijk het is voor mij en volgen we mijn principe. We hebben afgesproken dat we niet over elkaars geweten heenwalsen.

Onderdanig zijn zie ik meer als 'dienen'. Paulus zegt ook: elkaar onderdanig zijn in de Heere.

Voor mij betekent het dit: hij moet dus (na Christus) de eerste plaats innemen in mijn leven. Hem liefhebben als mijn mán (in de aard waarmee hij geschapen is…rekening houdend met het verschil in aard.). Goede gedachten van hem hebben, goede geruchten over hem verspreiden. Hem prijzen en merkbaar liefhebben. Hem dankbaarheid betonen voor alles wat hij doet als man, vader en kostwinner. Voor hem bidden. Voor zijn geestelijk leven, maar ook voor hulp van God bij zijn belangrijke taak als man en vader. Ook bidden voor hulp bij het dagelijks leven, zijn taak als kostwinner; maar ook om bescherming. Om rein te blijven in een zedeloze wereld waarin voor mannen zoveel verleidingen zijn. Er voor hem zijn; laten merken dat ik hem waardeer en erken.

[merel]

@ samanthi Voor elkaar zorgen en elkaar bescherming geven zie ik niet als onderdanig zijn. Helemaal niet als het beide kanten opgaat. Het onderdanig zijn is toch voorbehouden aan de vrouw en niet aan de man.

[helma]

Dat blijft ook nog erg ondoorzichtig. Ik heb wel eens gelezen dat een vrouw de man onderdanig moet zijn en moet volgen in zijn kerkkeuze. Als ik mijn man onderdanig was geweest in de kerkkeuze zou ik nu Rooms Katholiek zijn. Of hoeft het dan juist niet?
Ik vind het heel moeilijk om hier in de praktijk van alledag handen en voeten aan te geven.

Nee, je zou niet Rooms kunnen worden omdat daar dwaalleer is/ Het gaat over 'alles wat recht is'. Zo gauw het tegen Gods gebod(en) ingaat moet je God meer gehoorzaam zijn dan mensen.

Wat kerkkeuze betreft denk ik inderdaad dat je je man moet volgen (en als hij is zoals God wil dat hij is, zal hij daarin ook biddend een keus in maken).
Wij zijn een jaar of 10 geleden van kerk veranderd; ik was daar zelf al veel eerder over uit dan hij. Ik heb biddend gewacht tot we samen over die stap eens waren. Ik heb daarin gewacht tot hij daarin naar God toe verantwoording kon afleggen.
Maar ik zou niet meegegaan zijn naar een kerk waar Gods Woord geweld werd aangedaan.

[merel]

@ helma daar kan ik wat mee. Ik laat het nog op mij inwerken en kom er nog op terug! Ik kan nog veel van jou leren.

[helma]

@ samanthi Voor elkaar zorgen en elkaar bescherming geven zie ik niet als onderdanig zijn. Helemaal niet als het beide kanten opgaat. Het onderdanig zijn is toch voorbehouden aan de vrouw en niet aan de man.

Nee; dat heeft wel alles te maken met 'elkaar onderdanig zijn'; wat Paulus ook schrijft aan Efeze.
Mijn man toont mij veel respect. Hij laat dagelijks zijn waardering en liefde blijken.Hij doet eigenlijk hetzelfde voor mij als ik voor hem. Behalve dus de eindverantwoordelijkheid nemen.
Ik heb me echt nooit en nooit de mindere gevoeld. Of zijn sloofje. of wat dan ook.
Zo heeft God het ook nergens bedoeld.

Door de zondeval is het 'hoofd zijn' van de man voor de vrouw als iets knellends geworden. De man zal door de zonde willen heersen en de vrouw zal het onderdanig zijn als knellend ervaren.
Door het werk van Christus is er herstel en worden huwelijken weer als een afspiegeling van Christus en Zijn bruidsgemeente.
Als de man liefheeft en hoofd is als Christus dan zal de vrouw het als vreugde ervaren om hem onderdanig te zijn en hem te dienen.

[samanthi]

@ samanthi Voor elkaar zorgen en elkaar bescherming geven zie ik niet als onderdanig zijn. Helemaal niet als het beide kanten opgaat. Het onderdanig zijn is toch voorbehouden aan de vrouw en niet aan de man.

Ik zei toch als er iets is dat dan mijn man de leiding neemt. Bij moeilijke beslissingen waar we niet uitkomen neemt hij de eindbeslissing.
Dat was voor ik werkte en tijdens ik werkte en dat is nu nog zo.

[merel]

De voorbeelden die ik noemde zijn natuurlijk onzin, maar ik ben wel benieuwd op welke wijze er in de dagelijkse praktijk toepassing aan wordt gegeven. Verder dan de zinsnede dat vrouwen hun mannen onderdanig zijn, komt het vaak niet. En ik kan mij niet voorstellen dat reformatorische vrouwen, zoals het klassieke formulier aangeeft, in alles zwijgen en geen weerwoord hebben. Er staat wel heel mooi dat de vrouw de man moet volgen 'in het goede', maar wie bepaalt wat goed is? Mag de vrouw daar zelf over oordelen of het goed is, of bepaalt de man ook of het goed is?

Voor de goede orde, dit is niet om 'weer' ergens tegen aan te schoppen, maar ik hoor om mij heen altijd alleen deze zin en niet hoe het op een juiste wijze in de praktijk wordt gebracht.

Ik heb dit nooit zo opgevat; natuurlijk overleggen wij alle dingen. Maar als er een belangrijke beslissing moet genomen worden dan is mijn man degene die verantwoordelijk is; en volg ik hem. Maar dan hebben we er eerst samen over gesproken en ook samen voor gebeden.
Elke morgen bid ik om wijsheid voor hem en of hij in alle dingen de man en vader mag zijn zoals de Heere hem bedoeld heeft. (en dat bid ik uiteraard ook voor mezelf als vrouw en moeder)
Mocht hij een keer onredelijk zijn dan kan ik dat ook uitspreken en toch zal ik hem dan blijven respecteren.
Ik mag zelf weten hoe ik omga met ons geld; maar bij grote uitgaven overleg ik eerst. Dat doet mijn man overigens ook met mij. Al vertrouw ik helemaal dat hij verantwoorde keuzes maakt.
Naar de kinderen toe laat ik ook altijd merken dat papa de belangrijkste is in ons gezin; hij krijgt inderdaad meestal als eerste zijn vlees en inderdaad ook het grootste stuk. (maar vaak deelt hij dat extra wel met een van de anderen).

Eigenlijk ben ik blij dat hij het hoofd is en niet ik; ik zou niet graag die verantwoordelijkheid dragen. Ik vind dat een hele verantwoording om hoofd te zijn van het gezin.

Als mijn man ergens principieel op tegen is en ik zou dat niet zijn dan volg ik hem. Dan trekken we één lijn naar de kinderen toe en dat is dan de lijn van 'het hoofd'. Omdat hij daarvoor verantwoordelijkheid heeft gekregen van God. Andersom (ik ben ergens tegen en hij niet...) dan kijken we hoe belangrijk het is voor mij en volgen we mijn principe. We hebben afgesproken dat we niet over elkaars geweten heenwalsen.

Onderdanig zijn zie ik meer als 'dienen'. Paulus zegt ook: elkaar onderdanig zijn in de Heere.

Voor mij betekent het dit: hij moet dus (na Christus) de eerste plaats innemen in mijn leven. Hem liefhebben als mijn mán (in de aard waarmee hij geschapen is…rekening houdend met het verschil in aard.). Goede gedachten van hem hebben, goede geruchten over hem verspreiden. Hem prijzen en merkbaar liefhebben. Hem dankbaarheid betonen voor alles wat hij doet als man, vader en kostwinner. Voor hem bidden. Voor zijn geestelijk leven, maar ook voor hulp van God bij zijn belangrijke taak als man en vader. Ook bidden voor hulp bij het dagelijks leven, zijn taak als kostwinner; maar ook om bescherming. Om rein te blijven in een zedeloze wereld waarin voor mannen zoveel verleidingen zijn. Er voor hem zijn; laten merken dat ik hem waardeer en erken.

Dank voor je uitgebreide reactie. Het gaf/geeft stof tot nadenken.
Ik zie mijn man niet als hoofd van het gezin. zijn wij het samen. Misschien officieel niet, maar in de praktijk wel. Belanrijke beslissingen nemen wij samen en de ene keer volgen wij zijn standpunt en de andere keer mijn standpunt. Als wij er niet uitkomen volg ik hem niet standaard.
Grote financiële uitgaven overleggen wij wel samen, maar dat vind ik logisch als je een gezamelijke pot hebt, waar de uitgaven uitgaan. Ik doe eigenlijk de administratie en betaal de nota's. Mijn man kijkt er nooit naar. Ik zie hem in ieder geval niet als eindverantwoordelijk en hij zichzelf ook niet. Eindverantwoordelijk zijn wij samen.
Misschien komt dit verschil ook wel doordat wij beiden al een aantal jaren op onszelf hadden gewoon, waarvan mijn man een aantal jaren in het buitenland. Dan regel je alles sowieso zelf. Dan ben je het gewoon niet meer zo gewend om alles te overleggen en zijn er dingen geregeld voordat ik het besproken heb.

Ik zie mijn man ook niet als belangrijkste binnen het gezin. Wij zijn beiden nodig op een ander vlak en ben hem niet meer dankbaar, omdat hij het 'hoofd'van het gezin is. Hij krijgt ook niet als eerste het eten, omdat ik door de week altijd alleen eet met de kinderen. Ik schep zijn eten altijd op een bord en hij eet later. Het grootste stuk vlees krijgt hij altijd wel, omdat ik weet dat hij daar erg van houdt.

Jij schrijft dat na God jouw man het belangrijkste in jouw leven is. Het klinkt misschien raar, maar voor ons geldt dat beiden niet. Wij houden meer van onze kinderen dan van elkaar en vinden dat beiden ook helemaal niet erg.

[samanthi]

Jij schrijft dat na God jouw man het belangrijkste in jouw leven is. Het klinkt misschien raar, maar voor ons geldt dat beiden niet. Wij houden meer van onze kinderen dan van elkaar en vinden dat beiden ook helemaal niet erg.

Is het niet dat je anders van je kinderen houdt?

[merel]

Klopt, maar toch ook intenser, omdat het je eigen vlees en bloed is.