accoord schreef:

Gian schreef:Waar staat die recensie?

Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".

Wat een flauwe reactie zeg

accoord schreef:

Gian schreef:Waar staat die recensie?

Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".

Ik vind het eigenlijk nog wel een milde reactie. Kan iemand dat artikel uit de Wachter even hier neerzetten?

freek schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Waar staat die recensie?

Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".

Wat een flauwe reactie zeg

't Lijkt misschien flauw, maar gezien zijn recensie is het wel te begrijpen. 't Was meer een conclusie.

Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Tiberius schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Waar staat die recensie?

Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".

Dat van die haren is natuurlijk een beetje flauw.
Maar wat het eerste betreft ben ik het wel met ds. Mallan eens.

Dat van die haren kan ook lichte humor zijn... zie de foto in het ND interview (welke Mallan ook wel gelezen zal hebben). Ik kan me voorstellen dat Mallen met een glimlach de laatste alinea geschreven heeft.

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Bevinding is een oncontroleerbare leermeester, die je alles maar kunt laten zeggen. Dat is net het punt van geschil. Gods volk leert het anders en dan moet je maar zwijgen. Wat leert Gods Woord? Maar daar is Mallan niet in geïnteresseerd, zo te lezen.
Een zucht en een grapje en Mallan heeft gesproken.

Het ziet er inderdaad zwart uit voor de Gereformeerde Gemeenten. Men erkent zelf dat het allemaal niet goed gaat, maar heeft geen oor en oog voor aanwijzingen in de goede richting.

refo schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Wat leert Gods Woord? Maar daar is Mallan niet in geïnteresseerd, zo te lezen.
Een zucht en een grapje en Mallan heeft gesproken.

Ehm... Dit was zijn slotzin hoor! Hij heeft wel degelijk zijn standpunt middels Gods Woord verdedigd!

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.

En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.

En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.

Marnix schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.

En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.

En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.

Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.

En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.

En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.

Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...

Want?

Volgens mij is het de realiteit. Wil je als je met dit soort opmerkingen over mijn postings komt, dat ook gewoon onderbouwen? Dit was een serieuze post dus zulke reacties vind ik dan meer zinloos......

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:

accoord schreef:

Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.

:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?

Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.

Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.

En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.

En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.

Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...

Wat een moeilijke woorden gebruiken jullie toch! Litanieen? Voor mij acabadabra...

accoord schreef:Wat een moeilijke woorden gebruiken jullie toch! Litanieen? Voor mij acabadabra...

En je noemt je accoord?
Da's toch ook een moeilijk woord?

Klachten over litanieën
zijn accoorden zonder harmonieën

li·ta·nie (de ~, ~ën)
1 gebed, bestaande uit een reeks smeekbeden of lofprijzingen
2 [pej.] lange, eentonige opsomming

En acabadabra is fout gespeld. :roll:

Hendrikus schreef:

accoord schreef:Wat een moeilijke woorden gebruiken jullie toch! Litanieen? Voor mij acabadabra...

En je noemt je accoord?
Da's toch ook een moeilijk woord?

Klachten over litanieën
zijn accoorden zonder harmonieën

O...