Auto schreef:

Gian schreef:Even een andere vraag;
Als we als heidenen mede-erfgenamen zijn, en tot zonen aangesteld zijn, en dus delen in de beloften (dus geestelijk Israel zijn), en dus de wet van Mozes in ons hart geschreven is, waarom houden we dan geen sabbat ?

Omdat de sabbat beperkt is door het OT?

Helemaal mee eens, Christus is de vervulling ook van de sabbat, het houden van de sabbat is net doen of Christus de wet en de profeten niet vervuld heeft.
Net zoals Christus ook de vervulling van Israel is, daarom is nu de gemeente er, Joden en heidenen in Christus.

Alleen door het werk van Jezus Christus hebben we de wet in ons hart geschreven, Christus heeft heel de wet volbracht, doordat Christus in ons hart woont, is Christus onze gerechtigheid.
Christus heeft voor ons de wet gehouden en als wij bekleed zijn met Christus hebben we de wet in ons hart.
Christus gerechtigheid is ons toegerekend, hoe zou anders de wet in ons hart geschreven zijn?
Nee wij kunnen de wet niet volbrengen

Alexander CD schreef:

Auto schreef:

Gian schreef:Even een andere vraag;
Als we als heidenen mede-erfgenamen zijn, en tot zonen aangesteld zijn, en dus delen in de beloften (dus geestelijk Israel zijn), en dus de wet van Mozes in ons hart geschreven is, waarom houden we dan geen sabbat ?

Omdat de sabbat beperkt is door het OT?

Helemaal mee eens, Christus is de vervulling ook van de sabbat, het houden van de sabbat is net doen of Christus de wet en de profeten niet vervuld heeft.
Net zoals Christus ook de vervulling van Israel is, daarom is nu de gemeente er, Joden en heidenen in Christus.

Alleen door het werk van Jezus Christus hebben we de wet in ons hart geschreven, Christus heeft heel de wet volbracht, doordat Christus in ons hart woont, is Christus onze gerechtigheid.
Christus heeft voor ons de wet gehouden en als wij bekleed zijn met Christus hebben we de wet in ons hart.
Christus gerechtigheid is ons toegerekend, hoe zou anders de wet in ons hart geschreven zijn?
Nee wij kunnen de wet niet volbrengen

Dus Paulus zat er naast met te zeggen dat begeren zonde is. Dat is ook 'vervuld' en geldt niet meer.

Gian schreef:Even een andere vraag;
Als we als heidenen mede-erfgenamen zijn, en tot zonen aangesteld zijn, en dus delen in de beloften (dus geestelijk Israel zijn), en dus de wet van Mozes in ons hart geschreven is, waarom houden we dan geen sabbat ?

Ik denk dat je het zo moet zien: Gods wet is eeuwig, maar de inkleding wisselt. Het 'letterlijk' houden van de sabbat hoorde bij het OT 'kleed', evenals de besnijdenis, de offers en de andere ceremoniële wetten.

Afgewezen schreef:

Gian schreef:Even een andere vraag;
Als we als heidenen mede-erfgenamen zijn, en tot zonen aangesteld zijn, en dus delen in de beloften (dus geestelijk Israel zijn), en dus de wet van Mozes in ons hart geschreven is, waarom houden we dan geen sabbat ?

Ik denk dat je het zo moet zien: Gods wet is eeuwig, maar de inkleding wisselt. Het 'letterlijk' houden van de sabbat hoorde bij het OT 'kleed', evenals de besnijdenis, de offers en de andere ceremoniële wetten.

Als we de Gemeente niet als iets nieuws zien, en alleen nadruk op Ef.2 zouden leggen, en daarbij de wet als leefregel zien, (expliciet de wet van Mozes omdat deze overal voorgelezen wordt) dan zou het volgens mij logisch zijn dat we de ingeschreven wet ook als de inkleding naar Mozes zouden zien. Dan zou het niet meer dan logisch zijn dat we ook de sabbat zouden houden.

Vooralsnog botsen mi de karakters van de wet van Mozes met de wet die in ons hart gelegd is. Het laatste zou ik eerder iets van een wetmatigheid willen noemen. De neiging van 'het kwaad willen vermijden'.
Bovendien heeft het karakter van de Mozaitische wet geen doel meer in het leven van Gods kind. 1Tim1 vs 8-9

Gian schreef:

Afgewezen schreef:

Gian schreef:Even een andere vraag;
Als we als heidenen mede-erfgenamen zijn, en tot zonen aangesteld zijn, en dus delen in de beloften (dus geestelijk Israel zijn), en dus de wet van Mozes in ons hart geschreven is, waarom houden we dan geen sabbat ?

Ik denk dat je het zo moet zien: Gods wet is eeuwig, maar de inkleding wisselt. Het 'letterlijk' houden van de sabbat hoorde bij het OT 'kleed', evenals de besnijdenis, de offers en de andere ceremoniële wetten.

Als we de Gemeente niet als iets nieuws zien, en alleen nadruk op Ef.2 zouden leggen, en daarbij de wet als leefregel zien, (expliciet de wet van Mozes omdat deze overal voorgelezen wordt) dan zou het volgens mij logisch zijn dat we de ingeschreven wet ook als de inkleding naar Mozes zouden zien. Dan zou het niet meer dan logisch zijn dat we ook de sabbat zouden houden.

Vooralsnog botsen mi de karakters van de wet van Mozes met de wet die in ons hart gelegd is. Het laatste zou ik eerder iets van een wetmatigheid willen noemen. De neiging van 'het kwaad willen vermijden'.
Bovendien heeft het karakter van de Mozaitische wet geen doel meer in het leven van Gods kind. 1Tim1 vs 8-9

Ik denk dat je vergeet dat Paulus in Romeinen 7:14 zegt dat de wet geestelijk is. Die wetmatigheid is dus eigen aan het wezen van de wet. (Het wezen van) de wet kon echter niet rechtvaardigen waardoor Paulus de bedoeling in 1Tim1 beschrijft als de wet zijnde voor de goddelozen. Zoals hij in de romeinen brief schrijft dat de wet er bij is gekomen zodat de overtreding te meerder zou worden.
Het karakter van de Mozaitische wet is dus geestelijk en heeft wel een doel in het leven van Gods kind. Daarom schrijft Calvijn als het voornaamste doel van de wet ook over de heiliging van Gods kinderen.

Paulus schrijft Rom. 7 tm vs 11 in de verleden tijd. Anders zou hij regelrecht in tegenspraak zijn met zichzelf. Vs 14 schrijft hij idd dat de wet geestelijk geworden is.
Verder gaat het erom wie de wet gegeven is. Die is aan de jood gegeven (Rom 9:4), en heeft nu de veroordelende functie voor de onrechtvaardige. De wet maakt de zonde levend. Niet voor de rechtvaardige omdat die al rechtvaardig is, en de wet van Christus in zijn hart heeft. De wet(matigheid) die ingeschreven is zegt niet 'Gij zult', maar bestaat uit een intrinsieke motivatie om het kwade te onderscheiden en daarmee te laten. En daarom hebben we geen wet op stenen tafelen (of op papier) meer nodig.

Klopt. Daarom hoort de wet in bijv. de HC ook bij het kopje dankbaarheid (en niet zoals vaak geleerd wordt, bij het kopje "onze ellende". )

Verder is de wet er inderdaad zoals in 1 Tim 1 staat voor zondaren, voor alles wat ingaat tegen wat heilzaam is. Tegen het vleselijke leven, niet het leven door de Geest. Voor hen is de wet goed omdat hij de goede weg wijst, niet omdat hij ons veroordeelt. In dat opzicht zijn we dood voor de wet, we bestaan niet meer voor de wet.

6 We waren aan de wet geketend, maar nu zijn we bevrijd; we zijn dood voor de wet, zodat we niet meer de oude orde van de wet dienen, maar de nieuwe orde van de Geest.

Marnix schreef:Klopt. Daarom hoort de wet in bijv. de HC ook bij het kopje dankbaarheid (en niet zoals vaak geleerd wordt, bij het kopje "onze ellende". )

NEEN, Marnix, de wet wordt juist bij uitstek in de reformatorische kringen "gerubriceerd" onder het stuk van de dankbaarheid.
Wat je stelt, dat vaak geleerd wordt dat de wet in het stuk der ellende wordt geleerd, toont dat jij toch een bepaalde karikatuur schetst bij de gereformeerde dogmatiek.
Het is echt niet waar dat de Wet des Heeren niet tot het stuk der dankbaarheid wordt gerekend.
Integendeel.
Gods kinderen leren juist dat het "stuk" der dankbaarheid zo vreselijk moeilijk is, omdat ze Zijn wetten niet kunnen onderhouden, en daarmee, als het goed is, in ootmoed voor God neerbuigen om te smeken die dankbaarheid te mogen kennen en uitleven, en hen te bewaren voor de zonden.

Ik had het ook over wat ik nog wel eens heb gehoord en ervaren en dat was niet in reformatorische kring. Het was dan ook geen karikatuur van de reformatorische kring.

Marnix schreef:Klopt. Daarom hoort de wet in bijv. de HC ook bij het kopje dankbaarheid (en niet zoals vaak geleerd wordt, bij het kopje "onze ellende". )

Verder is de wet er inderdaad zoals in 1 Tim 1 staat voor zondaren, voor alles wat ingaat tegen wat heilzaam is. Tegen het vleselijke leven, niet het leven door de Geest. Voor hen is de wet goed omdat hij de goede weg wijst, niet omdat hij ons veroordeelt. In dat opzicht zijn we dood voor de wet, we bestaan niet meer voor de wet.

6 We waren aan de wet geketend, maar nu zijn we bevrijd; we zijn dood voor de wet, zodat we niet meer de oude orde van de wet dienen, maar de nieuwe orde van de Geest.

Het is ook goed om te lezen hoe de Catechismus vervolgens omgaat met die Wet in het stuk van de dankbaarheid:
Vr.115. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Antw. Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Het valt op dat ook hier, in het stuk van de dankbaarheid, de wet met name wordt gezien als kenbron van de ellende die ons uitdrijft tot Christus.

Jongere schreef:
Het valt op dat ook hier, in het stuk van de dankbaarheid, de wet met name wordt gezien als kenbron van de ellende die ons uitdrijft tot Christus.

Is het niet juist daarom dat de catechismus de wet plaatst in het stuk van de dankbaarheid?
De straf op het overtreden van de Wet is tenietgedaan voor Zijn uitverkorenen door het volkomen Offer van Jezus.
Daarin ligt de dankbaarheid verklaard en kunnen we als geroepen zijnde in dat stuk met al onze kracht en liefde voor Hem ijveren, in alle gebrek.
Wij kunnen Zijn wet niet onderhouden, maar het verlangen daarnaar is ingeplant door de Heilige Geest.
De Heilige Geest die de liefde brengt en ons wederliefde schenkt tot God drieënig en tot de naaste als onszelf.
O, diepte des rijkdoms......

Kinderkens hebt elkander hartelijk lief, maar ook onze vijanden.....
Dat leert ons de wet, de ke(r)nbron van onze zonden.
Daaruit in en uit dankbaarheid te mogen leven, handelen jegens onze naaste, hetzij moslim, jood, boedha etc. vanuit die wet, ja daarin mag de wet vervuld worden.
Mede daarom is het "stuk" der dankbaarheid zo moeilijk.

Jongere schreef:

Marnix schreef:Klopt. Daarom hoort de wet in bijv. de HC ook bij het kopje dankbaarheid (en niet zoals vaak geleerd wordt, bij het kopje "onze ellende". )

Verder is de wet er inderdaad zoals in 1 Tim 1 staat voor zondaren, voor alles wat ingaat tegen wat heilzaam is. Tegen het vleselijke leven, niet het leven door de Geest. Voor hen is de wet goed omdat hij de goede weg wijst, niet omdat hij ons veroordeelt. In dat opzicht zijn we dood voor de wet, we bestaan niet meer voor de wet.

6 We waren aan de wet geketend, maar nu zijn we bevrijd; we zijn dood voor de wet, zodat we niet meer de oude orde van de wet dienen, maar de nieuwe orde van de Geest.

Het is ook goed om te lezen hoe de Catechismus vervolgens omgaat met die Wet in het stuk van de dankbaarheid:
Vr.115. Waarom laat ons dan God alzo scherpelijk de tien geboden prediken, zo ze toch niemand in dit leven houden kan?
Antw. Eerstelijk opdat wij ons leven lang onzen zondigen aard hoe langer hoe meer leren kennen, en des te begeriger zijn, om de vergeving der zonden en de gerechtigheid in Christus te zoeken. Daarna, opdat wij zonder ophouden ons benaarstigen, en God bidden om de genade des Heiligen Geestes, opdat wij hoe langer hoe meer naar het evenbeeld Gods vernieuwd worden, totdat wij tot deze voorgestelde volkomenheid na dit leven geraken.

Het valt op dat ook hier, in het stuk van de dankbaarheid, de wet met name wordt gezien als kenbron van de ellende die ons uitdrijft tot Christus.

Helemaal mee eens. Zolang we onszelf maar niet telkens weer onder de wet en haar vloek plaatsen maar beseffen dat we dood zijn voor de zonde en vrij van de wet die ons veroordeelt. Dan is de wet heilzaam en goed, en wijst ze ons de weg, maar veroordeelt ze ons niet meer omdat Christus ons vrij heeft gesproken.

Christus is onze leefregel. Niet de wet. Als we de voetstappen van Christus volgen hebben we geen wet meer nodig. Het is een blamage voor Christus om de wet van het oude verbond er weer bij te halen. Daar heeft Hij ons juist van verlost. Waarom moeten wij dan weer onder die wet kruipen? Om nog aangenamer te worden voor God?

Gian schreef:Christus is onze leefregel. Niet de wet. Als we de voetstappen van Christus volgen hebben we geen wet meer nodig. Het is een blamage voor Christus om de wet van het oude verbond er weer bij te halen. Daar heeft Hij ons juist van verlost. Waarom moeten wij dan weer onder die wet kruipen? Om nog aangenamer te worden voor God?

Christus heeft die wet volmaakt gehouden, uit liefde voor die wet want dat is Gods wil. En die wil verandert niet, is aan tijd noch plaats gebonden. Wij hoeven de wet niet meer te houden om de zaligheid te verdienen, want die is verdiend. Maar onze grootste lust moet nog wel zijn om die wet te doen, want dat is Gods wil, en die wil van God wil een kind van God toch naleven?

Erasmiaan schreef:

Gian schreef:Christus is onze leefregel. Niet de wet. Als we de voetstappen van Christus volgen hebben we geen wet meer nodig. Het is een blamage voor Christus om de wet van het oude verbond er weer bij te halen. Daar heeft Hij ons juist van verlost. Waarom moeten wij dan weer onder die wet kruipen? Om nog aangenamer te worden voor God?

Christus heeft die wet volmaakt gehouden, uit liefde voor die wet want dat is Gods wil. En die wil verandert niet, is aan tijd noch plaats gebonden. Wij hoeven de wet niet meer te houden om de zaligheid te verdienen, want die is verdiend. Maar onze grootste lust moet nog wel zijn om die wet te doen, want dat is Gods wil, en die wil van God wil een kind van God toch naleven?

Als het goed is, is het niet langer de letter, maar de Geest.
Als we de sabbat niet meer houden(om maar een voorbeeld te noemen), leven we toch niet meer volgens de wet?