De PKN heeft de 3 FvE niet in 2004 opeens aan de kant gezet.
Ze vormen niet meer het fundament van de kerk. De PKN is geen gereformeerde kerk meer, maar een plurale kerk, waarbinnen je kan kiezen tussen verschillende belijdenissen (die elkaar ook nog eens tegenspreken). De belijdenis is daar keuze-object geworden, in plaats van norm.
Tiberius schreef:memento schreef:Het probleem is, dat de Hervormde Kerk toen helemaal niet de 3FvE aan de kant gezet heeft. Daarmee was afscheiden m.i. toen ongeoorloofd...
In theorie niet, in de praktijk wel; dat komt op hetzelfde neer.
Niemand ontkent dat er genoeg mis was. Alleen: De Hervormde Kerk was een kerk op grondslag van gereformeerde belijdenisgeschriften. Daarvan mag je je niet afscheiden, en als dat door overmacht toch onverhoopt gebeurd, moet je zo snel mogelijk terugkeren. Iets wat een deel van de afgescheidenen ook gedaan heeft, toen de koning de kerk weer uit zijn machtsgreep vrijliet.
Ik ben in ieder geval blij dat het gereformeerde principe: Niet afscheiden, tenzij de belijdenis veranderd, ondersteund wordt. We zijn het dan alleen niet eens over wanneer dat het geval is. Wie "in de praktijk" als richtlijn neemt, kan altijd afscheiden wanneer hij wil. Dat is nogal subjectief, en er valt altijd wel iets te vinden wat niet gaat zoals het zou moeten gaan, in een kerk die gerund wordt door gevallen mensen. Daarom bepleit ik voor het uitgaan van de officiële basis van de kerk: Zolang een kerk de gereformeerde belijdenis als haar fundamentele grondslag heeft, mag je niet afscheiden.
Maargoed, om herhaling van zetten te voorkomen, stel ik voor om dit zijspoor in deze discussie verder te laten rusten. De standpunten zijn bekend, en we gaan elkaar in dezen toch niet overtuigen.
