Ad Anker schreef:Tja, een deel vond het welddadig om een leven lang legaal af te wachten. En dat lijkt voorbij te zijn. En dat geeft weerstand.

Tja, een deel vindt het weldadig om hard aan het werk te gaan.
En dat lijkt wortel te schieten. En dat geeft weerstand.

Erskinees schreef:Jullie moet van zulke uitspraken niet te veel in de stress schieten. Als buitenstaander kan ik de opmerkingen van Tuinman en mulder wel plaatsen. De prediking in het kerkverband is door de jaren heen best veranderd, dat kan je niet ontkennen. Ook op dit forum is menigmaal geschreven door verschillende personen dat ze positief verrast waren door de Christocentrische prediking van ds. Roos. Men had vanouds een heel ander beeld van het kerkverband. Dat is gewoon aan het veranderen. Erg mooi.

Trouwens: verschillen tussen predikanten hoeven helemaal niet erg te zijn. In de OGGiN, een vergelijkbaar kerkverband, zijn de verschillen vele malen groter en daar mag toch vrede zijn.

Vrede in de OGGIN? Bent u zelf lid van de OGGIN?

Gerson schreef:

Ad Anker schreef:Tja, een deel vond het welddadig om een leven lang legaal af te wachten. En dat lijkt voorbij te zijn. En dat geeft weerstand.

Tja, een deel vindt het weldadig om hard aan het werk te gaan.
En dat lijkt wortel te schieten. En dat geeft weerstand.

Wat een antwoord weer...
Het is duidelijk dat je te weinig Kohlbrugge leest, te weinig puriteinen, en misschien ook wel te weinig in de Bijbel. Als dit je reactie is op de preken, begrijp je kennelijk niet wat er gezegd wordt.

Tsja, de prediking die op onze eigen verantwoordelijkheid wijst, is meestal niet aangenaam voor het vlees. Ik ben het helemaal met @Tuinman eens. Niet de verkiezing hoort centraal te staan, maar Gods Evangelieverkondiging.

Verder, @mulder, is er vrijwel geen verschil tussen ds. Roos en ds. Huijser. Dus ik snap die mensen niet zo.

Ik zie inderdaad dat de prediking in de GGiN aan het veranderen is. Als je predikanten als ds. Krijgsman of ds. Weststrate hoort, is er zo goed als geen enkel verschil te bespeuren in de prediking (behalve misschien wat liturgische bijzaken). Dat is overigens niet van de laatste jaren. Ik herinner me ook dat ds. Mallan in het laatste van zijn leven steeds ruimer het Evangelie verkondigde.

Gerson schreef:

Ad Anker schreef:Tja, een deel vond het welddadig om een leven lang legaal af te wachten. En dat lijkt voorbij te zijn. En dat geeft weerstand.

Tja, een deel vindt het weldadig om hard aan het werk te gaan.
En dat lijkt wortel te schieten. En dat geeft weerstand.

Gerson schreef:

Ad Anker schreef:Tja, een deel vond het welddadig om een leven lang legaal af te wachten. En dat lijkt voorbij te zijn. En dat geeft weerstand.

Tja, een deel vindt het weldadig om hard aan het werk te gaan.
En dat lijkt wortel te schieten. En dat geeft weerstand.

Gerson, je positiekeuze heb je eerder wel eens duidelijk gemaakt; daarbij heb je ook aangegeven welke signalen je ziet binnen de GGN. Dat is duidelijke taal. Mijn vraag is: Zie je wel verschillen tussen de door jouw gekozen lijn en de oudvaders en puriteinen? Kies je bewust voor andere accenten? En op welke bronnen moeten men zich binnen de GGN dan wel oriënteren?

Tuinman schreef:Mooi nieuws: stichting Bethlehem benoemt in het totaal drie werkers voor het zendingswerk in Zuid-Afrika. Een veldwerker en twee werkers voor het kinderwerk.

https://www.rd.nl/kerk-religie/ggin-ben ... -1.1535879

Jammer dat zo'n bericht in no time ondersneeuwt......

Zoals in het boek van ds. Golverdingen ook te lezen is, was er ook sprake van een deels onbewuste positionering GG en GGiN. Ik denk ook dat er van elkaar karikaturen werden geschetst zowel van GGiN naar GG als andersom. Zoals ‘daar kan je er zelf nog wat aan doen’ of ‘daar mag niet’ of ‘daar is geen evangelie’ etc.
Mijns inziens zijn hier de scherpe randjes van verdwenen en zien we het goede van elkaar. Mijns inziens was de Evangelieverkondiging er vroeger ook, net zoals de uitverkiezing er was in de GG.

Laag schreef:

Tuinman schreef:Mooi nieuws: stichting Bethlehem benoemt in het totaal drie werkers voor het zendingswerk in Zuid-Afrika. Een veldwerker en twee werkers voor het kinderwerk.

https://www.rd.nl/kerk-religie/ggin-ben ... -1.1535879

Jammer dat zo'n bericht in no time ondersneeuwt......

Eens!

Jantje schreef:Tsja, de prediking die op onze eigen verantwoordelijkheid wijst, is meestal niet aangenaam voor het vlees. Ik ben het helemaal met @Tuinman eens. Niet de verkiezing hoort centraal te staan, maar Gods Evangelieverkondiging.

Verder, @mulder, is er vrijwel geen verschil tussen ds. Roos en ds. Huijser. Dus ik snap die mensen niet zo.

Ik zie inderdaad dat de prediking in de GGiN aan het veranderen is. Als je predikanten als ds. Krijgsman of ds. Weststrate hoort, is er zo goed als geen enkel verschil te bespeuren in de prediking (behalve misschien wat liturgische bijzaken). Dat is overigens niet van de laatste jaren. Ik herinner me ook dat ds. Mallan in het laatste van zijn leven steeds ruimer het Evangelie verkondigde.

Ik vind wel dat er verschil is tussen de prediking van ds. Huijser en ds. Roos. Maar dat is meer een kwestie van karakter. De ene tamelijk extreem van karakter en de ander mild en met wat meer levenswijsheid, al is dat ook een tamelijk persoonlijk perspectief.

Maar historisch gezien is de benadering van ds. Huijser in de GG erg ongebruikelijk hoor. Je kunt daaruit niet afleiden dat de GGiN veranderen. Het is meer zo dat zo'n predikant in de jaren na de oorlog niet kon bestaan en nu wel. De GG verbreden zich naar rechts.

Los daarvan zijn de leergeschillen waarover wij ons hier druk maken in het licht van de wereldkerk natuurlijk wel beperkt, uitgezonderd de predikanten die het evangelie niet meer brengen en zich beperken tot een beschrijving van hun gedachten over de uitverkiezing. Daarvan kun je je afvragen of ze nog wel tot het christendom behoren, al lijkt de kerkdienst qua stijl geheel op een klassieke reformatorische dienst.

Op 7 juli1953 is er een brief opgesteld door de ‘uitgetredenen’ en verzonden aan de synode.

Daarin wordt vastgehouden, dat de grondslag van de Gereformeerde Gemeenten wordt gevormd door de handhaving en vooropstelling van het leerstuk der predestinatie en de souvereiniteit Gods tegenover alle vorm van werkzaamheid van de natuurlijke mens in betrekking tot de zaligheid.
Dan wordt aangewezen, dat er mensen zijn die onder erkenning van de doodstaat van de gevallen mens, toch deze doodstaat in de praktijk van de prediking van zijn betekenis gingen beroven.
Dat kwam toch in feite voort uit een miskenning van de algemene verdorvenheid van de mens en diens zedelijk onvermogen ten goede.
Daaruit krijg je -zegt de brief- een opdringen van het geloof.
Verzet werd aangetekend tegen een nodigende prediking die voet geeft aan de behoefte van de hoorder ten koste van de soeverijne genade Gods.
Zulk een prediking is ‘in diepste wezen’ niet anders dan een heimelijke opwekking om zichzelf te bekeren en miskent de onwederstandelijke , eenzijdige bediening des Geestes. De mens wordt naar een Jezus gevoerd, voor Wie geen plaats gemaakt is door een ontdekkende prediking.
Men wil -aldus de brief- met behoud van de leer , toch voor deze mens een prediking brengen die hem werkzaam maakt, (....) maar deze poging kan alleen tot gevolg hebben dat men bewust, maar bij velen onbewust, terecht komt in een leer die de mens in stilte zijn doodstaat doet voorbijzien en hem aanspoort vermogens te gebruiken die hij door zijn val niet meer bezit. (......) Deze bedoelingen zijn geen andere dan dat men , zoals men dat noemt , uit het slop der lijdelijkheid wil geraken.(...)

Precies het gevaar van het hypercalvinisme getekend, inderdaad. Zulke opvattingen hebben een schijn van rechtzinnigheid, maar zijn mijns inziens niet gereformeerd.

Niet alles wat men voor geestelijk leven houdt , is geestelijk leven. Niet alle bevinding is ware bevinding. Niet alle bekering is ware bekering.
Een kenmerk van rechte prediking is leiding geven aan de gemeente door dat separeren tussen het nabijkomende en ware zaligmakende werk des Geestes.
Waar dat onvoldoende uitkomt, krijg je veel ‘bekeerde’ mensen met indrukken en met gemoedstoestanden, dan krijg je veel avondmaalgangers, dan krijg je veel dominees.

De rechte prediking wekt het besef van de ontzagwekkende afstand tussen een heilig God en een nietig, zondig mens. (...)Een afstand die zo ontzagelijk is, dat we maar niet te gemakkelijk moeten praten over de mogelijkheid van bekering.
Bekeren is en blijft van het begin tot het eind uitsluitend het werk van Gods Heiligen Geest.. Daarom de noodzakelijkheid van een goed begin, de levendmaking , de wedergeboorte , die Gods Geest ’zonder ons in ons’ werkt, als een eenzijdige souverijne Godsdaad in de inwendige roeping.
....Gods Geest bewerkt in zo een dat men zijn of haar verlorenheid leert kennen, opdat er plaats gemaakt wordt voor de verlossing in en door Christus . Dat gaat dan niet om wat subjectieve belevingen, maar dan gaat het om openbaring van Godswege, wat de apostel deed zeggen: “ Maar wanneer het Gode behaagt heeft, Zijn Zoon in mij te openbaren.”

Aldus de heer L.M.P Scholten in 1993

Ik lees de Wachter Sions jaargang 2017/2018. Puriteins en Schriftuurlijk over het algemeen... het is net of ik wat oudere "Bewaar het Pand"s
lees. Wat een groot verschil met de Saambinder die op de artikelen van ds I. Kievit en Thomas Watson na (beide niet GG ) niets te bieden heeft.

Gerson schreef:Niet alles wat men voor geestelijk leven houdt , is geestelijk leven. Niet alle bevinding is ware bevinding. Niet alle bekering is ware bekering.
Een kenmerk van rechte prediking is leiding geven aan de gemeente door dat separeren tussen het nabijkomende en ware zaligmakende werk des Geestes.
Waar dat onvoldoende uitkomt, krijg je veel ‘bekeerde’ mensen met indrukken en met gemoedstoestanden, dan krijg je veel avondmaalgangers, dan krijg je veel dominees.

De rechte prediking wekt het besef van de ontzagwekkende afstand tussen een heilig God en een nietig, zondig mens. (...)Een afstand die zo ontzagelijk is, dat we maar niet te gemakkelijk moeten praten over de mogelijkheid van bekering.
Bekeren is en blijft van het begin tot het eind uitsluitend het werk van Gods Heiligen Geest.. Daarom de noodzakelijkheid van een goed begin, de levendmaking , de wedergeboorte , die Gods Geest ’zonder ons in ons’ werkt, als een eenzijdige souverijne Godsdaad in de inwendige roeping.
....Gods Geest bewerkt in zo een dat men zijn of haar verlorenheid leert kennen, opdat er plaats gemaakt wordt voor de verlossing in en door Christus . Dat gaat dan niet om wat subjectieve belevingen, maar dan gaat het om openbaring van Godswege, wat de apostel deed zeggen: “ Maar wanneer het Gode behaagt heeft, Zijn Zoon in mij te openbaren.”

Aldus de heer L.M.P Scholten in 1993

Matth. 1:23 Zie, de maagd zal zwanger worden en een Zoon baren, en gij zult Zijn Naam heten Immánuël; hetwelk is, overgezet zijnde, God met ons.