Tussen afwachten en verwachten zit letterlijk een hemelsbreed verschil.
Ik ken heel veel mensen die zitten af te wachten

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10

De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 22:49

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Als het een verwachten is als bij de dwaze maagden met te weinig olie dan gaat het fout.

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10

De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 22:49

DDD schreef: ↑Gisteren, 14:32 Goed om te lezen dat het in een behoefte voorziet!

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Ja, maar een predikant moet wel eerlijk zijn.. Zonder geloof is het onmogelijk God te behagen (staat ergens in Bijbel)., je mag ook niet van elders inklimmen. Alleen in Christus kun je zalig zijn .

Johann Gottfried Walther schreef:

Johann Gottfried Walther schreef: ↑08 sep 2025, 02:21 Duidelijke Bijbelse pastorale preek over het huwelijk en homoseksualiteit;

Rom 1 v 18/32 . 1 Kor 6 v 10/11 nav Zondag 41

https://kerkdienstgemist.nl/stations/31 ... 6260000315

Iemand deze preek geluisterd?

Ik heb hem nu gedownload.

ik ook, zit vanmiddag minimaal 5 uur in de auto, heb nog legio lezingen te luisteren maar ik zal deze prioriseren

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10

De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 22:49

DDD schreef: ↑Gisteren, 14:32 Goed om te lezen dat het in een behoefte voorziet!

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Vreemde veronderstelling dat je iemand die volop de DL belijd en deze voor iedereen begrijpelijk uitlegt, verwijt een bepaald hoofdstuk weg te zullen laten. Dan ben je blijkbaar fors bevooroordeeld.

Als je eerlijk bent zeg je dan: dat hoor ik 's zondags anders. Dat kan, maar dan hoor je dus een andere boodschap dan de DL.

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10

De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 22:49

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:



Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Matthew Henry: over dit vers:

I. De grote benauwdheid en ellende, waarin de psalmist was gekomen. Hij was neer gedompeld in
een ruisenden kuil van het verderf uit het slijk van de modderpoel, vers 3, waar hij zich niet zelf uit
kon opwerken en waarin hij al dieper en dieper wegzonk. Hit spreekt hier noch van
lichaamskrankheid noch van beledigingen hem aangedaan door Zijn vijanden, en daarom hebben wij
reden te denken dat hij aan innerlijke onrust leed, in benauwdheid van ziel was, en dat was nu zijn
zwaarste leed. Neerslachtigheid van gemoed onder de bewustheid van het verbergen van Gods
aangezicht, en twijfeling en vrees omtrent de eeuwigen staat, dat zijn inderdaad een ruisende kuil en
modderig slijk, en zij zijn dit voor menig dierbaar kind van God geweest.
ll. Zijn ootmoedig wachten op God en zijn gelovige verwachtingen van Hem in deze diepten"Ik heb
de Heere vurig verwacht, vers 2. Wachtende verwacht ik, zo luidt de grondtekst. Hij verwachtte
van niemand anders hulp dan van God, de hand, die scheurt, moet genezen die wondt moet
verbinden, Hosea 6:1, want anders zal het nooit geschieden. Van God verwachtte hij hulp, en hij
twijfelde er niet aan of te bestemder tijd zou die hulp komen. Er is in God kracht genoeg om de
zwakst en te helpen, en genade genoeg om de onwaardigsten te helpen, de onwaardigsten van al Zijn
volk, die op Hem betrouwen. Maar hij wachtte geduldig, hetgeen aanduidt dat de hulp niet spoedig
kwam; toch twijfelde hij niet of zij zou komen, maar besloot om te blijven geloven, en hopen en
bidden totdat zij kwam. Zij, wier verwachting is van God, kunnen verwachten met verzekerdheid,
maar moeten verwachten met geduld. Dit nu is zeer toepasselijk op Christus. Zijn
doodsbenauwdheid in de hof en aan het kruis duurde lang, werd verlengd, en het was een ruisende
kuil en modderig slijk. Toen was Zijn ziel ontroerd en geheel bedroefd tot de dood toe, maar toen
bad Hij: Vader, verheerlijk Uw naam; Vader verlos Mij, toen bleef Hij vasthouden aan Zijn
betrekking tot Zijn Vader, "Mijn God, Mijn God" en aldus heeft Hij geduldig op Hem gewacht.
III. Zijn troostrijke ervaring van Gods goedheid jegens hem in zijn benauwdheid, die hij vermeldt tot
eer van God en tot aanmoediging van hemzelf en van anderen.
1. God verhoorde zijn gebeden; Hij heeft zich tot mij geneigd en mijn geroep gehoord. Zij, die
geduldig wachten op God, kunnen wel lang moeten wachten, maar zij zullen niet tevergeefs wachten.
Onze Heere Jezus "werd verhoord uit de angst," Hebreeën 5:7 Ja, Hij was er zeker van dat de
Vader Hem altijd hoorde.
2. Hij bracht zijn vrees tot zwijgen, deed de beroering van zijn geest tot bedaren komen en gaf hem
vrede des gemoeds, vers 3 "Hij heeft mij opgehaald uit die ruisenden kuil van vertwijfeling en
wanhoop, dreef de wolken uiteen en deed Zijn licht helder schijnen in mijn ziel met de verzekering
van Zijn gunst, en dat niet alleen, maar Hij heeft ook mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij
heeft mijn gangen vastgemaakt. Zij, die onder de macht zijn geweest van Godsdienstige
zwaarmoedigheid en door Gods genade verlichting hebben verkregen, kunnen dit met dankbaarheid
op zichzelf toepassen, zij zijn uit de ruisenden kuil opgehaald. De zegen wordt voltooid door het
stellen van hun voeten op een rotssteen, waar zij vaste grond vinden om op te staan; enzo zijn zij nu
even opgeheven door de hoop op de hemel als zij tevoren ter neergeslagen waren door de vrees
voor de hel. Christus is de rotssteen, op welke de arme ziel vast kan staan, en op wiens
middelaarswerk tussen ons en God wij een vaste hoop kunnen bouwen. Hij wordt voortgezet door
het vastmaken van hun gangen. Waar God een vaste hoop heeft gegeven, verwacht Hij een
gestadige, regelmatige wandel; en als dit de gezegende vrucht er van is, dan hebben wij reden om
met grote, diep gevoelde dankbaarheid de rijkdom en de kracht van Zijn genade te erkennen.
3. Hij vervulde hem met blijdschap, zowel als met vrede in het geloven, en Hij heeft een nieuwlied
in mijn mond gegeven, mij reden gegeven om mij te verheugen, en een hart om mij te kunnen
verheugen. Hij was, als het ware, in een nieuwe wereld gebracht, en dat vulde zijn mond met een
nieuw lied, met lof voor onze God; want tot Zijn lof en Zijn eer moeten al onze liederen gezongen
worden. Nieuwe goedertierenheden, inzonderheid de zodanige, die wij nooit tevoren ervaren
hebben, eisen nieuwe liederen. Dit is van toepassing op onze Heere Jezus, in Zijn ontvangen worden
in het paradijs, Zijn opstanding uit het graf en Zijn verhoging tot de vreugde en de heerlijkheid, die
Hem waren voorgesteld, was Hij opgehaald uit de ruisenden kuil, op een rotssteen gesteld, en werd
een nieuw lied in Zijn mond gegeven.

Kostelijk. Matthew Henry is altijd de moeite waard om te lezen. Bedankt.

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 10:52

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10
Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

Ik, nog de leeregels hebben het over afwachten gehad.

KDD schreef:

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

KDD schreef: ↑Gisteren, 23:10

De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 22:49 Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Gelovigen moeten wel eens wachten maar de onbekeerde mag niet wachten.

"Haast u en spoed u om uws levenswil"
"Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhard u niet maar laat u leiden"
"Nu is het de dag der zaligheid"

KDD schreef: ↑Vandaag, 11:41

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 10:52

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 00:01

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

Ik, nog de leeregels hebben het over afwachten gehad.

Je zei eerder dat als dr vd Brink het voor het zeggen had artikel 16 er niet in stond. Daarmee leek je 'wachten op genade' tegenover 'het bevel tot geloof en bekering ' te zetten en dat laatste vond je hard en niet pastoraal. Nu zeg je dat de Dordtse Leerregels helemaal niet over afwachten spreken. Dat klinkt tegenstrijdig. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt?

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 12:04

KDD schreef: ↑Vandaag, 11:41

Rido91 schreef: ↑Vandaag, 10:52

KDD schreef: ↑Vandaag, 00:10
Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

Ik, nog de leeregels hebben het over afwachten gehad.

Je zei eerder dat als dr vd Brink het voor het zeggen had artikel 16 er niet in stond. Daarmee leek je 'wachten op genade' tegenover 'het bevel tot geloof en bekering ' te zetten en dat laatste vond je hard en niet pastoraal. Nu zeg je dat de Dordtse Leerregels helemaal niet over afwachten spreken. Dat klinkt tegenstrijdig. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt?

Ik reageerde op wat de rijsenaar geschreven heeft. En als dat de boodschap was is er geen plaats voor de pastorale boodschap van artikel 16. Hoe je daar afwachten van krijgt snap ik niet. Er staat niets over de onmacht van de mens om te geloven en een wachten op de Heere.

Petrus Immens schrijft: Ja maar, zegt u, zou men zó veel moeten doen en zó veel plichten betrachten? Wel, dan leert men de mens een werkgerechtigheid, en dat strijdt tegen onze religie. Want daarin leert men, dat de mens diep onmachtig is om iets te doen, en dat God het alles moet werken.
Ja, dat is waar, God moet alles werken, en wij houden, volgens Gods Woord, de leer van de onmacht des mensen staande. Maar doordat hij een redelijk schepsel is, zo wil God dat hij de middelen zal gebruiken. Want of men al zegt: God moet alles doen, wij zijn machteloos; en u slaat die weg niet in, langs welke God de zegen wil doen neerdalen, zo kunt u die ook niet verwachten. Nee, de Heere bindt u aan de middelen, en als u die in getrouwheid en naarstigheid gebruikt, wie weet welk een zegen God daarop zou geven.

Immens schrijft niet over afwachten maar dat geloof een gave Gods is. Vaak lijkt het dat een mens gaat geloven uit eigen kracht en dan achteraf gaat zeggen dat het Gods werk was. Je mis de bedelaars gestalte.

Johann Gottfried Walther schreef:

Johann Gottfried Walther schreef: ↑08 sep 2025, 02:21 Duidelijke Bijbelse pastorale preek over het huwelijk en homoseksualiteit;

Rom 1 v 18/32 . 1 Kor 6 v 10/11 nav Zondag 41

https://kerkdienstgemist.nl/stations/31 ... 6260000315

Iemand deze preek geluisterd?

Eerlijk en pastoraal!

helma schreef: ↑Vandaag, 12:34

Johann Gottfried Walther schreef:

Johann Gottfried Walther schreef: ↑08 sep 2025, 02:21 Duidelijke Bijbelse pastorale preek over het huwelijk en homoseksualiteit;

Rom 1 v 18/32 . 1 Kor 6 v 10/11 nav Zondag 41

https://kerkdienstgemist.nl/stations/31 ... 6260000315

Iemand deze preek geluisterd?

Eerlijk en pastoraal!

Vond ik dus ook.