Gelezen, gedacht, gehoord... [1]

[Jo-Ann]

Gedachte bij het wegstervende jaar en aan verschillende sterfgevallen:
Wie sterft eer hij sterft, zal niet sterven als hij sterft

[dennis]

Gedachte bij het wegstervende jaar en aan verschillende sterfgevallen:
Wie sterft eer hij sterft, zal niet sterven als hij sterft

Daar gaat het om!

[SecorDabar]

Gedachte bij het wegstervende jaar en aan verschillende sterfgevallen:
Wie sterft eer hij sterft, zal niet sterven als hij sterft

Daar gaat het om!

Ik begrijp wel wat er mee wordt bedoeld, maar als twee mensen hetzelfde zeggen, wil nog niet zeggen of twee mensen ook hetzelfde bedoelen.
Ben benieuwd wat de forumleden vinden wat onder dit sterven wensen te verstaan.

[ejvl]

Gedachte bij het wegstervende jaar en aan verschillende sterfgevallen:
Wie sterft eer hij sterft, zal niet sterven als hij sterft

Daar gaat het om!

Ik begrijp wel wat er mee wordt bedoeld, maar als twee mensen hetzelfde zeggen, wil nog niet zeggen of twee mensen ook hetzelfde bedoelen.
Ben benieuwd wat de forumleden vinden wat onder dit sterven wensen te verstaan.

Wie sterft eer hij sterft:
Het sterven aan de wet zoals in Galaten 2 staat, met name vers 19.
De opstanding van de nieuwe mens.
Zoals Erskine beschrijft in http://www.theologienet.nl/documenten/E ... %20wet.pdf
Dan kan er gezegd worden: Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

En dan is het geen sterven maar een eeuwig erven.

[-DIA-]

We moeten allemaal sterven.
We weten ook allemaal dat we moeten sterven.
Sommigen staan er bij stil, maar van nature werpen we de gadachten aan
dood en eeuwigheid ver van ons.
Wat het is dat weten we niet, als we het niet meegemaakt hebben.
We kunnen er ons gedachten over menen te vormen.
En toch... dan is de werkelijkheid anders
Ik zou dit niet zo stellig kunnen zeggen, al ik zelf niet, 20 jaren
geleden, bewust had gevoeld toen de natuurlijke dood zeer dichtbij was.
Laten we dit maar laten rusten.
We zijn nog in het land der levenden en, als zijn we nabij de dood
geweest, dan weten wij nog niet echt wat sterven is.

Een paar dingen kunnen we wel noemen. Maar het is een aanstippen.
De dood is de straf op de zonde.
Al zouden we, bij wijze van spreken, in ons leven maar één zonde hebben
gedaan, dan zou dat de straf op de zonde niet veranderen.
Maar ik denk dat de meesten van ons zich wel bewust zijn dat ze meerdere
malen gezondigd hebben dan één keer.
En hoe zullen we dan voor een heilig en rechtvaardig God kunnen verschijnen?
Het kan niet.
Maar als God roept moet het.
Alleen wie in de tijd mocht leren sterven, voor hen zal sterven, hoe zo er
ook nog tegen aan kunnen zien, uiteindelijk erven zijn.

Maar ben ik gestorven? Of niet? Kunnen we ons nog vermaken met de
dingen van deze wereld? Er wordt wel eens gezegd, bij alles wat je doet:
Leg de dood er eens naast.
Wat zou je nu doen, als je wist dat je over een uur moest sterven?
Zou ik dan dit voor jullie nog typen? Ik denk het niet, maar je weet niet wat
het zou kunnen doen. Het mocht, ter bezinning, nog wat nuttig zijn.

Sterven is gesteld worden voor de heilige en rechtvaardige Rechter.
En zonder genade kunnen we dan geen ogenblik bestaan.
Denkt het eens in... Er zijn mensen die wel eens uitdrukten:
Steek je vinger eens in een brandende kaars.. Maar je trekt hem snel
terug. Dat zal dan niet meer kunnen, en bovendien is deze vergelijking veel
te zwak om aan te geven wat de werkelijkheid is.

Onze God is een verterend vuur. Dat is precies dezelfde waarheid als
dat God barmhartig is.
Het een is niet meer en het ander is niet minder.
God kan geen gemeenschap hebben met de minste zonde. Als zou er
maar één zondige gedachte in je opkomen, dat zou je ook al
helwaardig maken.
Maar om daar nu eens bij te vallen.
Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.
Het eens worden met God.
Hem niets ongerijmds kunnen toeschrijven,
en niet anders te kunnen en te willen dan dit:
Hoe zal de Naam des Heeren verheerlijkt worden?
Is dat in mijn verderf? God is vrij, maar wat houdt dat in?
Zal dan geen beving je aangrijpen?
Eeuwig zonder God?
Eeuwig in het gezelschap van de spotters, waar we op
aaarde niet bij konden en wilden zijn?
En toch: De werkelijkjheid?
En dan: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam gepredikt?
Er zijn mensen op de wereld, velen, die menen God te kunnen
ontmoeten, zonder eerst te sterven.
Maar dat kan niet. Het is zelfbedrog als we menen dat het nog wel
meevalt.

Die zonden. Die rechtvaardige God. Dat kan niet verenigen.
Die zonden moeten er tussenuit.
Kan dat? Ja we weten wel dat er een volk is due God genade
heeft bewezen. En het is toch ook waar: De Heere is genadig.
Genadig.
en Rechtvaardig.

Laat ik maar stoppen, ik heb er geen woorden voor.
Er is wel eens gezegd: Denk veel aan de dood. Ik weet dat we
allen dit niet graag doen. Maar het kan profijtelijk zijn.
Wat ik denk zijn gedachten die ik niet onder woorden kan brengen.

Dit weten we: God moet de zonden straffen, en Hij zal ook
afrekenen met de zonden.
Welgelukzalig de mens die hier mag sterven. Eer dat hij moet
sterven. Daar heb je de zaak.
En dat sterven is een persoonlijk, en laten we daar de nadruk op
leggen, een PERSOONLIJK afrekenen van God met de mens.
Als dit niet in de tijd gebeurt , dan in de eeuwigheid.
Wie in de tijd mag sterven, en Gods Recht toevallen, die
zal ook iets weten van wat de hel is.
Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst der hel mij
ALLE troost deed missen.
Dat is van 's mensen kant dan realiteit.
Wat er dan volgt is niet eerder te bezien dan, wanneer het is
gebeurt: Toen hoorde God, Hij is mijn liefde waardig.
De HEERE is groot, genadig en rechtvaardig, en onze God ontfermt
zich op 't gebed.
Maar anderzijds: Voor wie niet heeft leren sterven.
Voor die mens is er geen genade. Gods deugden worden verheerlijkt
in het straffen van de zonde. En is dan God een wrede God die er
behagen in schept om de zonden te straffen.
Neen, maar Hij is Rechtvaardig.

Het waren maar enkele woorden, enkele gedachten, maar de
werkelijkheid is niet te noemen, maar wel te beleven.

Welzalig is de mens die de Heere de ongechtigheid niet toerekent.
Maar wat zal de mens, die niet is verzoend met deze Rechtvaardige
God?
Dan ontbreken alle menselijke woorden.

[SecorDabar]

We moeten allemaal sterven.
We weten ook allemaal dat we moeten sterven.
Sommigen staan er bij stil, maar van nature werpen we de gadachten aan
dood en eeuwigheid ver van ons.
Wat het is dat weten we niet, als we het niet meegemaakt hebben.
We kunnen er ons gedachten over menen te vormen.
En toch... dan is de werkelijkheid anders
Ik zou dit niet zo stellig kunnen zeggen, al ik zelf niet, 20 jaren
geleden, bewust had gevoeld toen de natuurlijke dood zeer dichtbij was.
Laten we dit maar laten rusten.
We zijn nog in het land der levenden en, als zijn we nabij de dood
geweest, dan weten wij nog niet echt wat sterven is.

Een paar dingen kunnen we wel noemen. Maar het is een aanstippen.
De dood is de straf op de zonde.
Al zouden we, bij wijze van spreken, in ons leven maar één zonde hebben
gedaan, dan zou dat de straf op de zonde niet veranderen.
Maar ik denk dat de meesten van ons zich wel bewust zijn dat ze meerdere
malen gezondigd hebben dan één keer.
En hoe zullen we dan voor een heilig en rechtvaardig God kunnen verschijnen?
Het kan niet.
Maar als God roept moet het.
Alleen wie in de tijd mocht leren sterven, voor hen zal sterven, hoe zo er
ook nog tegen aan kunnen zien, uiteindelijk erven zijn.

Maar ben ik gestorven? Of niet? Kunnen we ons nog vermaken met de
dingen van deze wereld? Er wordt wel eens gezegd, bij alles wat je doet:
Leg de dood er eens naast.
Wat zou je nu doen, als je wist dat je over een uur moest sterven?
Zou ik dan dit voor jullie nog typen? Ik denk het niet, maar je weet niet wat
het zou kunnen doen. Het mocht, ter bezinning, nog wat nuttig zijn.

Sterven is gesteld worden voor de heilige en rechtvaardige Rechter.
En zonder genade kunnen we dan geen ogenblik bestaan.
Denkt het eens in... Er zijn mensen die wel eens uitdrukten:
Steek je vinger eens in een brandende kaars.. Maar je trekt hem snel
terug. Dat zal dan niet meer kunnen, en bovendien is deze vergelijking veel
te zwak om aan te geven wat de werkelijkheid is.

Onze God is een verterend vuur. Dat is precies dezelfde waarheid als
dat God barmhartig is.
Het een is niet meer en het ander is niet minder.
God kan geen gemeenschap hebben met de minste zonde. Als zou er
maar één zondige gedachte in je opkomen, dat zou je ook al
helwaardig maken.
Maar om daar nu eens bij te vallen.
Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.
Het eens worden met God.
Hem niets ongerijmds kunnen toeschrijven,
en niet anders te kunnen en te willen dan dit:
Hoe zal de Naam des Heeren verheerlijkt worden?
Is dat in mijn verderf? God is vrij, maar wat houdt dat in?
Zal dan geen beving je aangrijpen?
Eeuwig zonder God?
Eeuwig in het gezelschap van de spotters, waar we op
aaarde niet bij konden en wilden zijn?
En toch: De werkelijkjheid?
En dan: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam gepredikt?
Er zijn mensen op de wereld, velen, die menen God te kunnen
ontmoeten, zonder eerst te sterven.
Maar dat kan niet. Het is zelfbedrog als we menen dat het nog wel
meevalt.

Die zonden. Die rechtvaardige God. Dat kan niet verenigen.
Die zonden moeten er tussenuit.
Kan dat? Ja we weten wel dat er een volk is due God genade
heeft bewezen. En het is toch ook waar: De Heere is genadig.
Genadig.
en Rechtvaardig.

Laat ik maar stoppen, ik heb er geen woorden voor.
Er is wel eens gezegd: Denk veel aan de dood. Ik weet dat we
allen dit niet graag doen. Maar het kan profijtelijk zijn.
Wat ik denk zijn gedachten die ik niet onder woorden kan brengen.

Dit weten we: God moet de zonden straffen, en Hij zal ook
afrekenen met de zonden.
Welgelukzalig de mens die hier mag sterven. Eer dat hij moet
sterven. Daar heb je de zaak.
En dat sterven is een persoonlijk, en laten we daar de nadruk op
leggen, een PERSOONLIJK afrekenen van God met de mens.
Als dit niet in de tijd gebeurt , dan in de eeuwigheid.
Wie in de tijd mag sterven, en Gods Recht toevallen, die
zal ook iets weten van wat de hel is.
Ik lag gekneld in banden van de dood, daar de angst der hel mij
ALLE troost deed missen.
Dat is van 's mensen kant dan realiteit.
Wat er dan volgt is niet eerder te bezien dan, wanneer het is
gebeurt: Toen hoorde God, Hij is mijn liefde waardig.
De HEERE is groot, genadig en rechtvaardig, en onze God ontfermt
zich op 't gebed.
Maar anderzijds: Voor wie niet heeft leren sterven.
Voor die mens is er geen genade. Gods deugden worden verheerlijkt
in het straffen van de zonde. En is dan God een wrede God die er
behagen in schept om de zonden te straffen.
Neen, maar Hij is Rechtvaardig.

Het waren maar enkele woorden, enkele gedachten, maar de
werkelijkheid is niet te noemen, maar wel te beleven.

Welzalig is de mens die de Heere de ongechtigheid niet toerekent.
Maar wat zal de mens, die niet is verzoend met deze Rechtvaardige
God?
Dan ontbreken alle menselijke woorden.

Ernstige en toch bemoedigende meditatie.
U schreef: Onze God is een verterend vuur.
Dat is precies dezelfde waarheid als dat God barmhartig is.

Dat God barmhartig is, dat is Hij in Zijn Zoon Jezus Christus.
Romeinen 8:1 Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.

[Marieke]

http://www.cip.nl/artikel/32929/Bekerin ... t-ons-werk

Goed voorbeeld van slecht luisteren...
De kop zegt van het artikel zegt iets heel anders dan wat de predikant zegt.

[refo]

http://www.cip.nl/artikel/32929/Bekerin ... t-ons-werk

Goed voorbeeld van slecht luisteren...
De kop zegt van het artikel zegt iets heel anders dan wat de predikant zegt.

Hij zegt dat wel degelijk. Ongeveer in de jaren 60 en 70 hoorde je dat in de GerGem ook vaak, plus de volgende voorbeelden:
- Bid én werk. Alleen bidden gaat niet, je moet ook wat dóen.
- Een bootje met 2 riemen, gebruik je er één dan ga je alleen rond.

Dat is volgens mij toch wel verdwenen.

De predikant weet blijkbaar niet wat bielzen zijn. En de redactie ook niet.
Het enkelvoud is BIEL, het meervoud BIELS, later is een meer-meervoud bijgekomen: BIELZEN.
De predikant bedoelt rails.

[Marieke]

http://www.cip.nl/artikel/32929/Bekerin ... t-ons-werk

Goed voorbeeld van slecht luisteren...
De kop zegt van het artikel zegt iets heel anders dan wat de predikant zegt.

Hij zegt dat wel degelijk. Ongeveer in de jaren 60 en 70 hoorde je dat in de GerGem ook vaak, plus de volgende voorbeelden:
- Bid én werk. Alleen bidden gaat niet, je moet ook wat dóen.
- Een bootje met 2 riemen, gebruik je er één dan ga je alleen rond.

Dat is volgens mij toch wel verdwenen.

ls.

Onzin.
Uiteraard moet je de middelen waarnemen. Dat gebiedt de Heere. En ga vooral aan het werk, dan kom je vanzelf je onwil tegen.
Maar het is God die in u werkt, niet de mens. Die kan (gelukkig maar) niets toedoen aan de zaligheid.

[ejvl]

DIA, je schrijft een ernstig stukje.
Wat ik er uit wil halen is dit:
Hoe zal de Naam des Heeren verheerlijkt worden?
En daar gaat het inderdaad om, dan doet onze zaligheid helemaal niet meer mee, of we dan wel of niet in de hemel komen doet niet meer mee, het is geen angst om niet in hel te hoeven komen, of angst om te sterven, maar of de naam des Heeren verheerlijkt wordt, dat is dan het hoogste doel.

[ejvl]

Onzin.
Uiteraard moet je de middelen waarnemen. Dat gebiedt de Heere. En ga vooral aan het werk, dan kom je vanzelf je onwil tegen.
Maar het is God die in u werkt, niet de mens. Die kan (gelukkig maar) niets toedoen aan de zaligheid.

Toch is er een spanningsveld.
De mens is wel 100% verantwoordelijk, als mensen straks onbekeerd zullen sterven kunnen we niet tegen God zeggen, het is Uw schuld, want ik kon me niet bekeren, ik was geestelijk dood, God zal dan zeggen, u hebt niet gewild.

Aan de ene kant zeggen we dat de mens het zelf niet kan, maar op dat niet kunnen, kunnen we God niet aanspreken, en God eist het wel van ons en zegt, u hebt niet gewild, en voor die wil is de mens 100% verantwoordelijk.

Het blijft een spanningsveld, enerzijds het zelf doen, anderzijds het lijdzaam afwachten.

Een ding is zeker, straks is het, u heb niet gewild en niet u hebt niet gekund als een mens onbekeerd sterft.

[Mara]

http://www.cip.nl/artikel/32929/Bekerin ... t-ons-werk

Goed voorbeeld van slecht luisteren...
De kop zegt van het artikel zegt iets heel anders dan wat de predikant zegt.

Hij zegt dat wel degelijk. Ongeveer in de jaren 60 en 70 hoorde je dat in de GerGem ook vaak, plus de volgende voorbeelden:
- Bid én werk. Alleen bidden gaat niet, je moet ook wat dóen.
- Een bootje met 2 riemen, gebruik je er één dan ga je alleen rond.

Dat is volgens mij toch wel verdwenen.

ls.

Onzin.
Uiteraard moet je de middelen waarnemen. Dat gebiedt de Heere. En ga vooral aan het werk, dan kom je vanzelf je onwil tegen.
Maar het is God die in u werkt, niet de mens. Die kan (gelukkig maar) niets toedoen aan de zaligheid.

Ja Marieke, ik las het ook. In de mens wordt toch iets van activisme gelegd, die er niet is. Ds. zegt het niet zoals de kop suggereert.
Dat gebeurt wel vaker, helaas.

[Marieke]

Onzin.
Uiteraard moet je de middelen waarnemen. Dat gebiedt de Heere. En ga vooral aan het werk, dan kom je vanzelf je onwil tegen.
Maar het is God die in u werkt, niet de mens. Die kan (gelukkig maar) niets toedoen aan de zaligheid.

Toch is er een spanningsveld.
De mens is wel 100% verantwoordelijk, als mensen straks onbekeerd zullen sterven kunnen we niet tegen God zeggen, het is Uw schuld, want ik kon me niet bekeren, ik was geestelijk dood, God zal dan zeggen, u hebt niet gewild.

Aan de ene kant zeggen we dat de mens het zelf niet kan, maar op dat niet kunnen, kunnen we God niet aanspreken, en God eist het wel van ons en zegt, u hebt niet gewild, en voor die wil is de mens 100% verantwoordelijk.

Het blijft een spanningsveld, enerzijds het zelf doen, anderzijds het lijdzaam afwachten.

Een ding is zeker, straks is het, u heb niet gewild en niet u hebt niet gekund als een mens onbekeerd sterft.

We willen niet alleen uit genade leven. We willen niet dat Hij Koning over ons is. Het "anderzijds lijdzaam afwachten" zoals je het noemt is geen terechte opmerking m.i. Als het echt onze nood is dan is er totaal geen sprake van lijdzaam afwachten. Met andere woorden: als wij lijdzaam gaan afwachten, is de nood om bekeerd te worden helemaal niet hoog.

[ejvl]

We willen niet alleen uit genade leven. We willen niet dat Hij Koning over ons is. Het "anderzijds lijdzaam afwachten" zoals je het noemt is geen terechte opmerking m.i. Als het echt onze nood is dan is er totaal geen sprake van lijdzaam afwachten. Met andere woorden: als wij lijdzaam gaan afwachten, is de nood om bekeerd te worden helemaal niet hoog.

Maar die wil, daar word ook van gezegd dat we die niet kunnen veranderen, dus toch niet kunnen?
En de nood om bekeerd te worden, dat hebben we ook niet van onszelf omdat we zelf geestelijk dood liggen en vijanden van God zijn van nature, dus ook de nood om bekeerd te worden moet gegeven worden, dus toch niet kunnen?

Ik verwacht geen oplossing, maar ik wil alleen aangeven dat er een spanningsveld zit.

[Jongere]

Volgens mij maken we vaak vooral een probleem van "het niet kunnen", omdat we dat als onrechtvaardig zien. Als je iets niet kunt, hoe kun je er dan voor verantwoordelijk worden gehouden?
Dat is een terechte vraag, die we ook niet hoeven weg te moffelen.

Maar de Bijbel spreekt nergens over "niet kunnen" als een lot. En al helemaal niet over mensen die het eigenlijk wel zouden willen, maar niet kunnen.

We kunnen het niet, omdat we niet willen. Onze onmacht is een schuldige en actieve onmacht. En de Heere spreekt ons daar terecht op aan.
En als Hij onze wil verandert, dan gaan we kunnen wat we nooit konden.