Gedichten

[jakobmarin]

nee, nog niet eerder gezien, grappig. Dit is vast oud?

Deze ken ik wel :
Als je van beren leren kan
Van slimme beren leren kan
Is dat iets wat je echt proberen moet
Want hoe je profiteren kan
Daar weten beren veel meer van
En beren zijn als leraar beregoed


etc.

[-DIA-]

nee, nog niet eerder gezien, grappig. Dit is vast oud?

Deze ken ik wel :
Als je van beren leren kan
Van slimme beren leren kan
Is dat iets wat je echt proberen moet
Want hoe je profiteren kan
Daar weten beren veel meer van
En beren zijn als leraar beregoed


etc.

Die ken ik niet, wel eentje over andere slimme beren:

'k Zag twee beren
Broodjes smeren
O wat was 't wonder!
't was een wondetr
bóvenwonder!
dat die beren smeren konden!
Hihihi hahaha
'k stond erbij en 'k keek er naar!

[helma]

Het niveau stijgt

[Mara]

SOMS

Soms bel ik nog
je nummer
- al ben je er niet meer -
doe ik alsof er niets
veranderd is
en dat ik dróóm
van dat gemis.
Daar ergens diep
van binnen
ik houd mijn ogen dicht
en zie je in gedachten
zitten in je stoel
dicht naast de telefoon....
"hallo mijn kind,
ben je daar weer...."
...........
Er klinkt een vreemde stem
ik zeg: "neemt u mij niet
kwalijk meneer..."

Ina Sipkes

[Chrisje72]

nee, nog niet eerder gezien, grappig. Dit is vast oud?

Deze ken ik wel :
Als je van beren leren kan
Van slimme beren leren kan
Is dat iets wat je echt proberen moet
Want hoe je profiteren kan
Daar weten beren veel meer van
En beren zijn als leraar beregoed


etc.

Jungle book

[Mara]

De stem van mijn hart
wordt nooit tot een loflied
door wat ik in vreugde
en leed ervaar.

Alleen als de Geest
mijn hart zal doordringen
maakt Hij in mijn lied
het wonder waar.

Co 't Hart

[PvS]

Een vreemde strijd

Een zeker man klaagde; Het gaat met mij niet goed

Omdat ik alle dagen, zo heel hard strijden moet.

En dus ben ik des avonds, soms zo bijzonder moe,

Waar gaat het toch tenslotte, met mij dan ook naar toe?



De buurman die dit hoorde, begreep er weinig van,

Daar hij het in het leven, wel aardig hebben kan.

Geen last van die vermoeidheid, geen strijden dag aan dag

Zodat hij een en ander, graag uitgelegd dus zag.



Twee valken moet ik temmen, twee hazen lopen weg.

Eén slang pleegt met het kwade, gedurig overleg.

Twee gieren geven mij ook gedurig veel overlast

Daar moet dan ook gedurig terdege opgepast



Er moet een leeuw gekluister, en doe ik dat eens niet

Dan heb ik alle dagen, ontzettend veel verdriet

Dan heb ik ook nog zorgen voor een heel erg zieke man

Die moet ik goed verplegen, hoewel ik 't vaak niet kan



Ge merkt nu toch zeer zeker, dit maakt mij zeer vermoeid

Ik heb in heel mijn leven, al vaak die strijd verfoeid

Dan moest ik het verliezen, dan lag ik onder hoor

Nog had die buur niet alles van deze ding door



Verklaar je nog eens nader, vertel meer van je strijd

Om zo te moeten leven, dat hoeft ook niet benijd

Twee valken zijn mijn ogen, die ik steeds temmen moet

Kijk ik veel naar de wereld, dan gaat het heel niet goed



Twee hazen zijn mijn voeten, vaak traag, maar in het kwade vlug

Ik houd ze vele malen, van het kwade niet terug

Dan treden die twee hazen, weer op 't verkeerde pad

Wat heb ik heel mijn leven, daarvan veel last gehad



Die slang, mijn tong, is altijd genegen tot veel kwaad

Zodat ze het verkeerde, het liefst maar zeggen gaat

Kon ik haar steeds maar tomen, dan was mijn taal wel rein

Maar dit blijkt juist de haper, op 't levenspad te zijn



En dan mijn tweetal gieren, was is een mens toch dwaas

Die beide gieren zoeken het liefst naar 's werelds aas

Ze zoeken graag niets hogers, dus gaat het vaak verkeerd

Zodat in mij het kwade, gedurig triumfeert



Mijn leeuw dient ook gekluisterd, mijn leeuw, dat dwaalziek hart

Bezorgt mij alle dagen, gedurig zielensmart

Ik lig met deze vijand, gedurig overhoop

Ik weet zo alle dagen, er is hier veel te koop



Die zieke man, mijn lichaam, eist veel verpleging hoor

En dat gaat alle dagen, gedurig maar weer door

Als ik dus klaag des avonds, dan is dit echt een klacht

Die uit het diepst des harten, naar boven wordt gebracht

Dat anderen rustig leven, niet kennende die strijd

Dat kan ik nooit begrijpen, schoon ik ze nooit benijd.

[-DIA-]

Een vreemde strijd
Een zeker man klaagde; Het gaat met mij niet goed
Omdat ik alle dagen, zo heel hard strijden moet.
En dus ben ik des avonds, soms zo bijzonder moe,
Waar gaat het toch tenslotte, met mij dan ook naar toe?
De buurman die dit hoorde, begreep er weinig van,
Daar hij het in het leven, wel aardig hebben kan.
Geen last van die vermoeidheid, geen strijden dag aan dag
Zodat hij een en ander, graag uitgelegd dus zag.
Twee valken moet ik temmen, twee hazen lopen weg.
Eén slang pleegt met het kwade, gedurig overleg.
Twee gieren geven mij ook gedurig veel overlast
Daar moet dan ook gedurig terdege opgepast
Er moet een leeuw gekluister, en doe ik dat eens niet
Dan heb ik alle dagen, ontzettend veel verdriet
Dan heb ik ook nog zorgen voor een heel erg zieke man
Die moet ik goed verplegen, hoewel ik 't vaak niet kan
Ge merkt nu toch zeer zeker, dit maakt mij zeer vermoeid
Ik heb in heel mijn leven, al vaak die strijd verfoeid
Dan moest ik het verliezen, dan lag ik onder hoor
Nog had die buur niet alles van deze ding door
Verklaar je nog eens nader, vertel meer van je strijd
Om zo te moeten leven, dat hoeft ook niet benijd
Twee valken zijn mijn ogen, die ik steeds temmen moet
Kijk ik veel naar de wereld, dan gaat het heel niet goed
Twee hazen zijn mijn voeten, vaak traag, maar in het kwade vlug
Ik houd ze vele malen, van het kwade niet terug
Dan treden die twee hazen, weer op 't verkeerde pad
Wat heb ik heel mijn leven, daarvan veel last gehad
Die slang, mijn tong, is altijd genegen tot veel kwaad
Zodat ze het verkeerde, het liefst maar zeggen gaat
Kon ik haar steeds maar tomen, dan was mijn taal wel rein
Maar dit blijkt juist de haper, op 't levenspad te zijn
En dan mijn tweetal gieren, was is een mens toch dwaas
Die beide gieren zoeken het liefst naar 's werelds aas
Ze zoeken graag niets hogers, dus gaat het vaak verkeerd
Zodat in mij het kwade, gedurig triumfeert
Mijn leeuw dient ook gekluisterd, mijn leeuw, dat dwaalziek hart
Bezorgt mij alle dagen, gedurig zielensmart
Ik lig met deze vijand, gedurig overhoop
Ik weet zo alle dagen, er is hier veel te koop
Die zieke man, mijn lichaam, eist veel verpleging hoor
En dat gaat alle dagen, gedurig maar weer door
Als ik dus klaag des avonds, dan is dit echt een klacht
Die uit het diepst des harten, naar boven wordt gebracht
Dat anderen rustig leven, niet kennende die strijd
Dat kan ik nooit begrijpen, schoon ik ze nooit benijd.

Die heb ik jaren geleden eens gehoord, maar nooit weer aan gedacht!

[jakobmarin]

MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART

De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door 't donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!

Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!

Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:
Heer, 't moet door U genomen!

En nog eens overviel
Die stille stem mijn ziel:
Daartoe ben Ik gekomen.

[Mara]

o Boomen, die uw vonnis wacht,
in Bamisbonte kleederdracht,
om, dood en in den ban gedaan,
geheel den winter bloot te staan;

Hoe prachtig, overprachtig, al
uw menigverwig loofgetal;
dat stervende, en in 't zonnevier,
veel schoonder is als levend schier!

Guido Gezelle

[helma]

(By Valerie Cox in “A Matter of Perspective”)

Inspirational Poem - The Cookie Thief
A woman was waiting at an airport one night
With several long hours before her flight
She hunted for a book in the airport shop
Bought a bag of cookies and found a place to drop
She was engrossed in her book but happened to see
That the man beside her as bold as could be
Grabbed a cookie or two from the bag between
Which she tried to ignore to avoid a scene
She munched cookies and watched the clock
As this gutsy cookie thief diminished her stock
She was getting more irritated as the minutes ticked by
Thinking "If I wasn't so nice I'd blacken his eye"
With each cookie she took he took one too
And when only one was left she wondered what he'd do
With a smile on his face and a nervous laugh
He took the last cookie and broke it in half
He offered her half as he ate the other
She snatched it from him and thought "Oh brother
This guy has some nerve and he's also rude
Why he didn't even show any gratitude"
She had never known when she had been so galled
And sighed with relief when her flight was called
She gathered her belongings and headed for the gate
Refusing to look back at the thieving ingrate
She boarded the plane and sank in her seat
Then sought her book which was almost complete
As she reached in her baggage she gasped with surprise
There was her bag of cookies in front of her eyes
"If mine are here" she moaned with despair
"Then the others were his and he tried to share"
"Too late to apologize she realized with grief"
That she was the rude one, the ingrate, the thief

[MarthaMartha]

Geweldig!

(al voel je het plot al wel halverwege aankomen.... of moet je daar zo'n soort vrouw voor zijn? )

[-DIA-]

Nee, het was niet het weer, dat me zomaar ineens aan dit liedje deed denken.
Het kwam gewoon spontaan weer even bovendrijven!
De sfeer van vroeger...
"Toen het leven nog zo snel niet ging..." zoals een reclamekreet uit de jaren
90 zegt....

LENTEKIND

Het is een herinnering zoals zo velen
Maar deze ene laat mij niet los
Wanner in het voorjaar de vlinders spelen
Dan denk ik weer aan die dag in het bos

Daar bij een huis als van hans en grietje
Zag ik een kind zitten heel alleen
Haar kleine stem zong een lenteliedje
Voor duizend vlindertjes om haar heen

En duizend vogels zijn toen gekomen
En zongen vrolijk hun liedje voort
Het schalde juichend door duizend bomen
En heel de wereld heeft dat gehoord

En overal is men blijven luisteren
Een moment was het rumoer verstomd
Want zelfs de mensheid moet even fluisteren
Als voor het eerst iets van het voorjaar komt

Maar ik alleen heb dat kind zien zingen
Daar in dat woud op die zonnedag
Ik zag haar aan en mijn ogen vingen
Uit blijde ogen een lichte lach

En dat is al wat mij is gebleven
Die lichte lach als een snelle groet
Maar ik heb nog nooit van mijn hele leven
De lente zo van dichtbij ontmoet...

[jakobmarin]

De eerste dag schiep God het licht.
De tweede dag heeft Hij de dampkring ingericht.
De derde dag schiep Hij zee, kruid en bomen.
De vierde dag liet Hij de hemellichten komen.
De vijfde dag zijn vis en vogels voortgebracht.
De zesde dag het vee en het menselijk geslacht.
De zevende rustte God van alles wat Hij scheppend had volbracht.

[-DIA-]

De eerste dag schiep God het licht.
De tweede dag heeft Hij de dampkring ingericht.
De derde dag schiep Hij zee, kruid en bomen.
De vierde dag liet Hij de hemellichten komen.
De vijfde dag zijn vis en vogels voortgebracht.
De zesde dag het vee en het menselijk geslacht.
De zevende rustte God van alles wat Hij scheppend had volbracht.

Dat was het eerste wat we op de Lagere School uit ons hoofd moesten leren.

En dit lied:

God die alles maakte,
de lucht en ’t zonlicht blij.
De hemel, zee en aarde,
zorgt ook voor mij.

God die ’t gras gemaakt heeft,
de bloempjes in de wei.
De bomen, vruchten, vogels,
zorgt ook voor mij.

God die alles maakte,
de maan en sterrenrij.
Als duist’re wolken komen,
zorgt steeds voor mij.