Gereformeerde Gemeenten

[Mara]

Er zijn vast wel tussenwegen. Bij ons destijds moest je antwoorden op geleerde kennisvragen voor de kerkenraad. Die zat wat op afstand, dus verstond de helft van die zenuwachtige jongeren niet. Ik denk dat het waardevoller is om juist zo een avond voor persoonlijke gesprekken, bv tussen 2/3 jongeren en een ouderling/diaken, te houden.

In onze kleine gemeente is dat sowieso altijd het geval, met soms een uitschieter naar 4 als er een stelletje bij zit.
En de k.r. bestaat bij ons uit (meest) jongere mannen, is kleine groep, die communicatief vaardig zijn.
Als je als jongere voor een grote groep in het zwart geklede mannen over hartezaken moet praten, klap je waarschijnlijk dicht.
In sommige GG's (en andere rechtse gemeentes) zitten mannen 30 jaar achtereen in de k.r. bank, dat schept een afstand denk ik.
Dat begrijp ik echt niet.
Maar daar is hier al eerder over gesproken en ik meen me te herinneren dat veel forummers dit ook geen goede zaak vinden, maar ja, kennelijk is het lastig om dit te veranderen.

[KGPHP]

Daarmee maak je het zo zwaar beladen, het lijkt wel een geestelijk examen.
Wij hebben zeer gedegen catechisatielessen gehad, en werden aan het eind van het seizoen ondervraagd door de dominee. Dan moesten we nog bij de k.r. komen en dan mocht je op je eigen manier vertellen, met beantwoording van de gestelde vragen, het officiële gedeelte.
Ik vond dat al heel eng.
Dat komt misschien doordat je vroeger als jongeren "laag" gehouden werd, want je mocht weleens gist in de schoenen kunnen krijgen.

De wijsneuzerij die je nu soms ziet en hoort, werd volledig en meteen de kop ingedrukt.
En waarom moet je de jongeren met oudvaders bombarderen?
Voor sommige boeken moet je rijp zijn. De één is dat misschien al op zn 25e, maar de ander nog lang niet.

Maar goed, ik als CGKse zie het natuurlijk weer verkeerd.

Er zijn vast wel tussenwegen. Bij ons destijds moest je antwoorden op geleerde kennisvragen voor de kerkenraad. Die zat wat op afstand, dus verstond de helft van die zenuwachtige jongeren niet. Ik denk dat het waardevoller is om juist zo een avond voor persoonlijke gesprekken, bv tussen 2/3 jongeren en een ouderling/diaken, te houden.

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

[Zeeuw]

Daarmee maak je het zo zwaar beladen, het lijkt wel een geestelijk examen.
Wij hebben zeer gedegen catechisatielessen gehad, en werden aan het eind van het seizoen ondervraagd door de dominee. Dan moesten we nog bij de k.r. komen en dan mocht je op je eigen manier vertellen, met beantwoording van de gestelde vragen, het officiële gedeelte.
Ik vond dat al heel eng.
Dat komt misschien doordat je vroeger als jongeren "laag" gehouden werd, want je mocht weleens gist in de schoenen kunnen krijgen.

De wijsneuzerij die je nu soms ziet en hoort, werd volledig en meteen de kop ingedrukt.
En waarom moet je de jongeren met oudvaders bombarderen?
Voor sommige boeken moet je rijp zijn. De één is dat misschien al op zn 25e, maar de ander nog lang niet.

Maar goed, ik als CGKse zie het natuurlijk weer verkeerd.

Er zijn vast wel tussenwegen. Bij ons destijds moest je antwoorden op geleerde kennisvragen voor de kerkenraad. Die zat wat op afstand, dus verstond de helft van die zenuwachtige jongeren niet. Ik denk dat het waardevoller is om juist zo een avond voor persoonlijke gesprekken, bv tussen 2/3 jongeren en een ouderling/diaken, te houden.

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Ok, bij ons heette het belijdenis voor de kerkenraad. Wij hebben geen gesprekken gevoerd. We waren ook wel met een grote groep. Dat maakt het erg lastig om echt je hart te durven openen en uit te spreken. Terugziend zou ik het liever iets kleiner gehad hebben (al was het maar een deel van de avond).

[Bezorgd]

[

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Zelfde ervaring, al was de kerkenraad een 20% kleiner. inclusief de heimwee naar die jaren dat het inderdaad zo ontspannen, persoonlijk, geestelijk,bemoedigend en gemoedelijk was. Het was fijn.
Overigens hoefde wij maar één vraag te beantwoorden, en als je er niet uit kwam werd je door de dominee voor 80% geholpen .

[KGPHP]

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Zelfde ervaring, al was de kerkenraad een 20% kleiner. inclusief de heimwee naar die jaren dat het inderdaad zo ontspannen, persoonlijk, geestelijk,bemoedigend en gemoedelijk was. Het was fijn.
Overigens hoefde wij maar één vraag te beantwoorden, en als je er niet uit kwam werd je door de dominee voor 80% geholpen .

De grote kerkenraad was er omdat er vanuit diverse gemeenten belijdeniscatechisanten waren.
En dat 'gehelp' van de predikant, dat herken ik wel ja.

[KGPHP]

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Ok, bij ons heette het belijdenis voor de kerkenraad. Wij hebben geen gesprekken gevoerd. We waren ook wel met een grote groep. Dat maakt het erg lastig om echt je hart te durven openen en uit te spreken. Terugziend zou ik het liever iets kleiner gehad hebben (al was het maar een deel van de avond).

Zijn er helemaal geen gesprekken gevoerd? Of misschien buiten die avond? Bij ons vond dit ook voor de aannemingsavond al wel plaats. Toch een drietal persoonlijke gesprekken gehad voordat het uiteindelijk zover kwam; overigens 1 daarvan op eigen initiatief.
Het kan toch niet zijn dat er zonder een inhoudelijk gesprek, maar alleen op basis van bepaalde kennisvragen iemand wordt toegelaten tot het doen van belijdenis? Je hebt daarna toch ook toegang tot de sacramenten. Dan mag er wel enig inhoudelijk onderzoek en gesprek bij komen vind ik.

[Herman]

Als de dominee 80% van het antwoord geeft, dan zou ik adviseren om het lid niet aan te nemen. En de dominee ontslaan.

[Tiberius]

Als de dominee 80% van het antwoord geeft, dan zou ik adviseren om het lid niet aan te nemen. En de dominee ontslaan.

Als het antwoord 'ja' is, ben ik het met je eens.

[KGPHP]

Als de dominee 80% van het antwoord geeft, dan zou ik adviseren om het lid niet aan te nemen. En de dominee ontslaan.

Als het antwoord 'ja' is, ben ik het met je eens.

[Herman]

Als de dominee 80% van het antwoord geeft, dan zou ik adviseren om het lid niet aan te nemen. En de dominee ontslaan.

Als het antwoord 'ja' is, ben ik het met je eens.

Duidelijk ja. Grinnik.

Ik bedacht me overigens dat ik dit laat gelden voor het uit het hoofd kennen van de wet, de geloofsbelijdenis en het Onze Vader.

[Mara]

Zijn er helemaal geen gesprekken gevoerd? Of misschien buiten die avond? Bij ons vond dit ook voor de aannemingsavond al wel plaats. Toch een drietal persoonlijke gesprekken gehad voordat het uiteindelijk zover kwam; overigens 1 daarvan op eigen initiatief.
Het kan toch niet zijn dat er zonder een inhoudelijk gesprek, maar alleen op basis van bepaalde kennisvragen iemand wordt toegelaten tot het doen van belijdenis? Je hebt daarna toch ook toegang tot de sacramenten. Dan mag er wel enig inhoudelijk onderzoek en gesprek bij komen vind ik.

Ik ben bang dat hier vanuit twee verschillende situaties wordt gedacht.
Geeft de predikant zelf altijd de catechisatie? Bij ons wel nl. En de groepen zijn meestal kleiner en overzichtelijk.
Of is het een heel grote gemeente, waarin de groepen verdeeld zijn?
Ik zie af en toe uitschieters (zoals in Ouderkerk a.d. Amstel) maar kreeg de indruk dat de ds heel goed wist hoe ieder er in stond.
Wij hadden destijds catechisatie thuis, met 3 andere echtparen en dan kom je ook gemakkelijker tot een gesprek.

[Zeeuw]

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Ok, bij ons heette het belijdenis voor de kerkenraad. Wij hebben geen gesprekken gevoerd. We waren ook wel met een grote groep. Dat maakt het erg lastig om echt je hart te durven openen en uit te spreken. Terugziend zou ik het liever iets kleiner gehad hebben (al was het maar een deel van de avond).

Zijn er helemaal geen gesprekken gevoerd? Of misschien buiten die avond? Bij ons vond dit ook voor de aannemingsavond al wel plaats. Toch een drietal persoonlijke gesprekken gehad voordat het uiteindelijk zover kwam; overigens 1 daarvan op eigen initiatief.
Het kan toch niet zijn dat er zonder een inhoudelijk gesprek, maar alleen op basis van bepaalde kennisvragen iemand wordt toegelaten tot het doen van belijdenis? Je hebt daarna toch ook toegang tot de sacramenten. Dan mag er wel enig inhoudelijk onderzoek en gesprek bij komen vind ik.

1 gesprek gevoerd toen met de ds. Uiteraard moet en kan dit anders en dat is inmiddels ook wel zo volgens mij. Lag waarschijnlijk ook aan mezelf.

[refo]

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Ok, bij ons heette het belijdenis voor de kerkenraad. Wij hebben geen gesprekken gevoerd. We waren ook wel met een grote groep. Dat maakt het erg lastig om echt je hart te durven openen en uit te spreken. Terugziend zou ik het liever iets kleiner gehad hebben (al was het maar een deel van de avond).

Zijn er helemaal geen gesprekken gevoerd? Of misschien buiten die avond? Bij ons vond dit ook voor de aannemingsavond al wel plaats. Toch een drietal persoonlijke gesprekken gehad voordat het uiteindelijk zover kwam; overigens 1 daarvan op eigen initiatief.
Het kan toch niet zijn dat er zonder een inhoudelijk gesprek, maar alleen op basis van bepaalde kennisvragen iemand wordt toegelaten tot het doen van belijdenis? Je hebt daarna toch ook toegang tot de sacramenten. Dan mag er wel enig inhoudelijk onderzoek en gesprek bij komen vind ik.

Ik heb ook nooit een 'gesprek' gehad. Waarom is dat nodig? Tegenwoordig zijn er wel een soort gesprekken, maar veel verschil maakt dat niet.

[Erskinees]

Waarom is dat nodig?

Omdat je belijdenis van je geloof doet moet er toch persoonlijk gesproken worden over het geloof?

[liz boer]

Persoonlijk heb ik ook zo'n aannemingsavond meegemaakt, voor de kerkenraad, alweer jaren geleden. Ook bij ons waren er zenuwen. Een samengestelde kerkenraad van 30 man 'tegenover' ons. Toch was het niet onplezierig. Na de kennisvragen was er ruimte voor een gesprek. Elke broeder wenste ons allemaal persoonlijk de zegen van de Heere toe. Ik had het niet graag willen missen.
Soms heb je wel eens heimwee...

Ok, bij ons heette het belijdenis voor de kerkenraad. Wij hebben geen gesprekken gevoerd. We waren ook wel met een grote groep. Dat maakt het erg lastig om echt je hart te durven openen en uit te spreken. Terugziend zou ik het liever iets kleiner gehad hebben (al was het maar een deel van de avond).

Zijn er helemaal geen gesprekken gevoerd? Of misschien buiten die avond? Bij ons vond dit ook voor de aannemingsavond al wel plaats. Toch een drietal persoonlijke gesprekken gehad voordat het uiteindelijk zover kwam; overigens 1 daarvan op eigen initiatief.
Het kan toch niet zijn dat er zonder een inhoudelijk gesprek, maar alleen op basis van bepaalde kennisvragen iemand wordt toegelaten tot het doen van belijdenis? Je hebt daarna toch ook toegang tot de sacramenten. Dan mag er wel enig inhoudelijk onderzoek en gesprek bij komen vind ik.

Ik heb ook nooit een 'gesprek' gehad. Waarom is dat nodig? Tegenwoordig zijn er wel een soort gesprekken, maar veel verschil maakt dat niet.

Als een kerkenraadslid moet je toch vragen stellen aan de mensen die belijdenis doen, bijvoorbeeld: waarom doe je belijdenis? als er dan antwoorden komen,van ik ben te oud voor cathechisatie of dan kunnen we het kind dopen... dan zijn dat toch niet de antwoorden waarop je belijdenis kan doen en dan kunnen de broeders daar op ingaan.