@Gravo,
Ik ben blij dat je de 'openness' theorie niet aanhangt.
Uit zo'n benadering komt helemaal geen voorafgaand besluit ter sprake. Het is puur inlegwerk, wanneer we dit toch weer zouden willen uitleggen, als de volvoering van het eeuwige raadsbesluit.
Naar ik meen ben jij universitair geschoold, dus ik mag aannemen dat je multi-dimensionaal hebt leren denken. Well, ik onderscheid hier 2 dimensies:
1. De Goddelijke, waar we God zien die oneindig lang geleden heeft besloten wat er gaat gebeuren
2. Een menselijke, die handelt naar wat hij wil. Hij kent de wil van God niet (althans, wat betreft de uitverkiezing); hij kan daardoor (door die kennis) dus ook niet beïnvloed worden.
-------------
Wat betreft het pastorale probleem wat je noemt, daar kan ik goed inkomen. Een aantal opmerkingen:
1. De uitverkiezing nooit ons uitgangspunt mag zijn in de prediking, noch in de pastorale gesprekken, maar Gods geopenbaarde wil, in het bijzonder Jezus Christus en die gekruisigd. Slechts via Christus kunnen wij de (verkiezende) Vader leren kennen.
2. Je zegt
k probeer dan ook vanuit de Bijbel aan te tonen, dat er in de omgang van God altijd gespreoken wordt in termen van gesprek, hoor- en wederhoor, dialoog en causale verbanden.
Hierin heb je helemaal gelijk. De prediking van de Schrift is een voorwaardelijke prediking; de boodschap is: bekeer je en geloof het evangelie, met daarbij de belofte dat een ieder die gelooft behouden zal worden.
Het probleem wat je noemt ontstaat echter alleen wanneer we te menselijk denken over God. Er wordt namelijk de aanname gedaan dat God niet conditioneel kan handelen (in de tijd), als Hij al besloten heeft (in de eeuwigheid) wat er gaat gebeuren. Dit is niet juist, omdat God normaliter middellijk handelt. I.e. God besluit niet alleen wát Hij wil, maar ook hóe Hij het beslotene uitgevoerd wil laten zijn.
Zo lezen we bv. dat God Farao's hart verharde, zodat hij de Israëlieten niet weg
wilde laten trekken, terwijl hij wél een keuze had, en wél wist wat God van hem wilde. Menselijk gezien was de Farao gewoon vrij, en koos hij uit vrije wil bewust om niet naar God te luisteren.