Desiree schreef:
Misschien begrijp ik je niet helemaal...
punt 1.
De zuil is iets extra's maar niet noodzakelijk. Ik heb zelf veel aan de SRB-lezingen en jongerenavonden gehad. Persoonlijk en ik kan me zo voorstellen dat meer mensen dat hebben. Wie zal zeggen hoe die avonden gezegend zijn?
punt 2. Ik kom uit een gemeente waarin je wel erg veel geluk moest hebben, als je de Heere wilde leren kennen. Vanuit die visie. Toch zijn er verschillenden bekeerd geworden, maar veelal allemaal weggegaan en nu dienstbaar als diaken, ouderling enz. (Wat zou ik ze graag spreken!) Om nu te zeggen dat je alleen als gelovigen bij elkaar moet komen, is niet eerlijk. Juist bij uitstek is het Woord van God het middel om Hem te leren kennen. Dus gemeente visie van mijzelf is, gelovigen (en daar ook voor uitkomen) en ongelovigen bij elkaar. En natuurlijk is het heerlijk als iedereen naar het Heilig Avondmaal zou gaan.
Ja, je legt de vinger precies op de zere plek misschien. Ik zie geen uitholling als mensen veranderen van gemeente en dat ze vergadering van gelovigen worden. Of dat er wat refo tradities over boord gegooid worden. Als je dat uitholling vindt, heb je het niet begrepen, vind ik. Uitholling is voor mij een synoniem van het minder worden van levende christenen hier in Nederland. En die uitholling maak ik hier nog niet mee.
Tja, waarom dan alsnog een zuil? Nou, als extra gave van de Heere God?
Punt 1, maakt het houden van een bezinningsavond iets tot een zuil? Of kan je dat gewoon een kerkelijke activiteit, samenkomst noemen?
Wanneer er kerk is, is iedereen welkom. Behorend tot de gereformeerde gezindte tot ver daarbuiten. De kerkdienst is niet iets specifieks van een zuil. Kerkdiensten waren er al voor de zuilvorming. Zo zou je ook de bezinningsavonden kunnen zien. Iedereen is welkom!
Punt 2,
Wat ik dus bedoelde....als je zegt dat een zuil een verlengstuk van de gemeente is. Van christenenen en schijnchristenen samen, hoe zuiver is het dan om een zuil te vormen?
We geven onze kinderen reformatorisch onderwijs. Maar hoe kan je reformatorisch onderwijs vanuit de Schrift geven als je Hem niet kent?
Je zegt we geven barmhartige liefde en verzorging, zoals de Bijbel ons leert. Maar hoe kan je barmhartig zijn buiten Christus om? Snap je mijn probleem? En hoe kan een zuil dan een bescherming zijn als er binnen de zuil zoveel ongeloof is?
Stel, als dat al realiteit zou zijn, dat een zuil alleen gevormd kan worden uit waar gelovigen....
Dan nog zou er geen zuil zijn zoals wij die ken(d)en. Want juist een waar gelovige is volgens mij niet naar binnen gericht maar naar buiten. Als je weet waarvan je verlost bent, wil je geen moment voorbij laten gaan om anderen te overtuigen. Toch? Of het nu iemand is die uiterlijk tot ons kringetje behoort of niet!
Daarbij komt dat een zuil typisch iets Nederlands is. Waar op de wereld zie je dat christenen dat nog meer hebben? De zuil bij ons is denk ik ook een beetje spontaan ontstaan. Als reactie op allerlei ontwikkelingen. Ik vraag mij af, ondanks de goede bedoelingen, of men zich wel van te voren realiseerde dat het vormen van een zuil wel eens een negatief gevolg zou kunnen hebben.
Wbt uitholling. Ik bedoel daarmee dus dat er bij een vorming van een zuil zoals wij die kennen, mensen actief zijn buiten Christus om. De levenspraktijk is er een van wetjes, uiterlijk houden van etc. Maar niet een leven vanuit een waar geloof.
Of juist een leven vol heiligmaking zonder rechtvaardigmaking. Of wel "verlossing" maar daarna een soort vrijheid,blijheid. Ten diepste buiten de Verlosser om. Of mensen die menen dat De waarheid niet meer bestaat. Alles wordt gerelativeerd.
Daarnaast bedoel ik met uitholling ook dat we met zoveel verschillende theologische verschillen te maken hebben. Die je niet opscherp kunt zetten als je samen door een deur wilt blijven gaan. Het gevolg is dat de zaken niet meer benoemd worden. Het vaag en onduidelijk wordt. Gevolg uitholling. En mensen in duisternis gelaten worden!
We spreken wel eens over de geestelijke duisternis die er is.... Is de zuilvorming daar mede schuldig aan?
We mogen bijvoorbeeld alleen nog naar overeenkomsten kijken. Maar niet naar de verschillen. Toch gaat het vaak echt over wezenlijke verschillen. Die ten diepste een andere Christus verkondigen dan Schrift en Belijdenis ons leren. Wanneer je dat wel doet kan je niet participeren binnen een refoinstelling. Je stoot mensen voor het hoofd. Of je bent te rechts, of je bent te links
Tegelijkertijd geloof ik dat Gods kinderen niets aan een bepaalde kerk gebonden zijn. Dat is een spanningsveld.
Dit alles overziende is er dus wel degelijk sprake van uitholling.
En dan heb ik er inderdaad moeite mee om te zeggen dat de zuil een gave van God is.
De bescherming die eerder genoemd werd is in feite een schijnbescherming... ( zie punt 2)
De zuil is naar binnen gericht, zelfvoorzienend. En niet gericht op verspreiding van Gods Woord in leer en leven, onder jood en heiden. Ten diepste trekken we misschien wel weer een scheidsmuur op. ( Nu tussen reformatorische christenen en hen die dat niet zijn) Is dit een gave van God?
