• Waar ging de preek van afgelopen zondag over?

Erasmiaan schreef:Gods volk heeft ook wel eens zo'n zielsgesteldheid gehad. Alles te missen en niet ter rechterzijde of ter linkerzijde te kunnen vluchten, wel wetende dat in God alles ligt, maar die verlossing in de dadelijkheid behoevende, en niet zelf kunnen grijpen.

Gian schreef:
jvdg schreef:
Gian schreef:1 Een onderwijzing van David, een gebed, als hij in de spelonk was. Ik riep met mijn stem tot den HEERE; ik smeekte tot den HEERE met mijn stem.
2 Ik stortte mijn klacht uit voor Zijn aangezicht; ik gaf te kennen voor Zijn aangezicht mijn benauwdheid.
3 Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend. Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.
4 Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij kende, er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.
5 Tot U riep ik, o HEERE! ik zeide: Gij zijt mijn Toevlucht, mijn Deel in het land der levenden.
6 Let op mijn geschrei, want ik ben zeer uitgeteerd; red mij van mijn vervolgers, want zij zijn machtiger dan ik.
7 Voer mijn ziel uit de gevangenis, om Uw Naam te loven; de rechtvaardigen zullen mij omringen, wanneer Gij wel bij mij zult gedaan hebben.
Dat is een gebed tot de Levende God!
Maar van verhoring lees ik niet.

Die verhoring is gekomen, maar dat kon de dichter nog niet bezien.
Dus David was toen nog geen kind van God?

Is het vetgedrukte niet meer dan historisch geloof?

Is het verlangen om God te loven dan niet echt? of is dat geloofstaal?

't Gaat om de zielsgesteldheid, Gian. David had toen de uitkomst nog niet, zoals JvdG terecht opmerkt. Daarom herhaal ik mezelf nogmaals:

Erasmiaan schreef:Komt dat omdat je me niet begrijpt, of niet wil begrijpen?

Erasmiaan schreef: En dit heeft zeker niet alleen wat te zeggen voor Gods volk, gelukkig niet.

Dit zijn jouw woorden toch?
Onbekeerden worden niet bemoedigd.

Erasmiaan schreef: 't Gaat om de zielsgesteldheid, Gian. David had toen de uitkomst nog niet, zoals JvdG terecht opmerkt.

Ik weet zeker dat David wist, dat hij uit deze benauwdheid bevrijd zal worden. Alleen niet hoe.

Gian schreef:
Erasmiaan schreef: En dit heeft zeker niet alleen wat te zeggen voor Gods volk, gelukkig niet.
Dit zijn jouw woorden toch?
Onbekeerden worden niet bemoedigd.

Dode zondaars kunnen ook niet tot Christus vluchten (Ezechiël 16).

Wat moeten ze dan doen Erasmiaan? Wachten tot de wedergeboorte hun overkomt en dan tot Christus vluchten?

Weet je wat benauwdheid geeft als je God niet kent?
De wet. Alleen de wet zal nooit genade geven. Nooit!
Hoe wrang is het dan de zielsgesteldheid van David tot troost te misbruiken als je nog geen kind van God bent.

Erasmiaan schreef: Dode zondaars kunnen ook niet tot Christus vluchten (Ezechiël 16).

Ezechiël 16 gaat over het volk Israël. Lees mn vanaf vers 26
Dode zondaren kunnen idd niet tot Christus vluchten, omdat ze niet willen.

Waar wachten we op ?
Op gestalten in onszelf ?
Op diep genoeg ondekt te zijn ?
Op meer waardigheden in ons zelf ?
Op een groter begeerte om Hem te kennen ?
Op een heiliger levenswandel ?

Juist als de Heere het geluk van Gods Volk wil laten zien , is dat een nodiging : Kom nu tot Mij !
Dat geluk is nu voor een ieder van ons te vinden en te verkrijgen.

Stop nu eens met het wroeten in ons zelf, we doen God te kort !
Hij die mens wilde worden om een weg te gaan om aan Gods recht te voldoen, en voor wie ?
Rechtelozen en goddelozen.
We denken zo vaak dat er opgeknapte zondaren of halve heiligen gerechtvaardigd worden.
Menigmaal denken we dat alleen zij die in een bepaalde gestalte verkeren , gerechtvaardigd worden.
Maar wat een wonder, er hoeft nu niets, helemaal niets van ons bij.
Goddelozen worden om niet gerechtvaardigd.
Zij die vertreden liggen in hun geboorte bloed, op het vlakke des velds, worden door Hem toegeroepen , Leef , in uw bloed, Leef !!

En nu liggen wij allen van nature in die walgelijke toestand, maar we worden ook allen hartelijk en welgemeend genodigd..

Ik heb eens een prediker heel duidelijk horen verkondigen wat het nu inhield : Jezus zien.
Hij wees er op dat de kribbe nu zo laag staat dat een ieder er in mag blikken.
Een ding "moeten" we wel, niet hoogmoedig blijven staan, maar ons op de knieen laten vallen , anders kunnen we Hem niet zien.
We hoeven niet eens meer te blijven staan, we mogen ons zo neer laten zinken voor de kribbe, om door Hem gezaligd te worden.

Wat een wonder he ?

We gaan niet verloren omdat we niet kunnen, maar omdat we niet willen ! (Matth 23 : 37)

Erasmiaan schreef:
Gian schreef:
Erasmiaan schreef: En dit heeft zeker niet alleen wat te zeggen voor Gods volk, gelukkig niet.
Dit zijn jouw woorden toch?
Onbekeerden worden niet bemoedigd.
Dode zondaars kunnen ook niet tot Christus vluchten (Ezechiël 16).

Helemaal waar Esmariaan. En toch zullen dode zondaren leven, dat is Gods beloftewoord. Hij zal ze uit de graven doen opkomen. Door de kracht van de Heilige Geest in en door en tijdens prediking.
Goddelozen worden levendgemaakt.
De Heere schenkt ons op dat moment, door Zijn Geest, de wil en de liefde om ons hart voor Hem te openen.

En allen, die het hoorden, verwonderden zich over hetgeen hun gezegd werd van de herders.

En of ze nu onverschillig waren, jaloers, vroom, nog niet ontdekt, of ze nu wel of niet konden of wel of niet wilden. Doorkneed in de oudvaders of brute goddelozen. Ze hadden allemaal één ding gemeen: ze gingen niet.

refo schreef:En allen, die het hoorden, verwonderden zich over hetgeen hun gezegd werd van de herders.

En of ze nu onverschillig waren, jaloers, vroom, nog niet ontdekt, of ze nu wel of niet konden of wel of niet wilden. Doorkneed in de oudvaders of brute goddelozen. Ze hadden allemaal één ding gemeen: ze gingen niet.

Heb je daar een preek over gehoord?

Gian schreef:
Erasmiaan schreef: Dode zondaars kunnen ook niet tot Christus vluchten (Ezechiël 16).
Ezechiël 16 gaat over het volk Israël. Lees mn vanaf vers 26

Maar het is een wel een type van de wegen die God met Zijn volk houdt. Zoals zoveel geschiedenissen in het Oude Testament.
Verlies dat niet uit het oog.

Gian schreef:Dode zondaren kunnen idd niet tot Christus vluchten, omdat ze niet willen.

Klopt. Ze zoeken hooguit de hemel van God, maar niet de God van de hemel.
Hun begeerte is vergelijkbaar met die van Bileam: Mijn ziel sterve den dood der oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne.

Het is precies zoals Wilhelm zegt: we moeten niet hoogmoedig blijven staan, maar op de knieen vallen. Wie Hem need'rig valt te voet, Zal van Hem zijn wegen leren.
En dat wil niemand van nature. We willen wel zalig worden. Maar dan alleen door de weg van onze eigengerechtigheid en niet door de gerechtigheid van Christus.
Om dat te breken moet de Drieenige God aan te pas komen.

Dat is de totale doodsstaat van de mens, die door zovelen geloochend wordt, hetzij openlijk hetzij bedekt.

Allemaal waar.

Het ging me vooral om de zielsgesteldheid die David had in ps. 142
Dat is een zielsgesteldheid van een gelovige. Dat kunnen we niet vergelijken met een bepaalde zielsgesteldheid van een ongelovige, laat staan dat we elkaar ermee bemoedigen.
Dat is je reinste vermenging van wet en evangelie. Met dergelijke gesteldheden gaan bosjes mensen verloren. Een leven lang getobt zichtzelven en anderen misleid of veroordeeld en zelf nooit ware genade gevonden.

Gian, je verrast me soms. Ben ik het op dit onderwerp helemaal met je eens.

Zo was David toen hij Psalm 142 dichtte, beslist een kind van God. En dat was hij van zijn jeugd, en daar was hij ook van verzekerd. Maar op dat moment werd hij aangevochten. Hij miste de nabijheid van God.

Zoiets kan een ongelovige nooit schrijven. Want geestelijke dingen worden geestelijk verstaan. Daar kan het vlees niet bij.

Bij ons ging de preek over de herders. Ze zaten in duisternis en schaduw des doods, toen het Licht der lichten voor hen ging schijnen. Toepassing: voor allen die nu beleven dat ze in geestelijke duisternis zitten door de zaligmakende werking van de Heilige Geest, is er dus nog hoop.
Vroeger hoorde ik altijd dat de herders in blijde verwachting van de komst van de messias waren (en dus diepgelovig), en dat zij als eersten de komst (de vervulling van de belofte) bekendgemaakt kregen. Maar dat bleek niet zo te zijn. Dat vind ik wel verwarrend.

freek schreef:Bij ons ging de preek over de herders. Ze zaten in duisternis en schaduw des doods, toen het Licht der lichten voor hen ging schijnen. Toepassing: voor allen die nu beleven dat ze in geestelijke duisternis zitten door de zaligmakende werking van de Heilige Geest, is er dus nog hoop.
Vroeger hoorde ik altijd dat de herders in blijde verwachting van de komst van de messias waren (en dus diepgelovig), en dat zij als eersten de komst (de vervulling van de belofte) bekendgemaakt kregen. Maar dat bleek niet zo te zijn. Dat vind ik wel verwarrend.

Alles wat er verteld wordt over de (geestelijke) gesteldheid van de herders, is inlegkunde. De Schrift zwijgt daarover.
Één ding is zeker: ...ik verkondig u... ...dat u heden geboren is... ...dit zal u een teken zijn... Het evangelie was aan hen geadresseerd, of ze er nou op zaten te wachten of niet.