De prediking van het Evangelie

[Fjodor]

Even een reactie mbt tot het citeren:
Ik stel voor dat we als we discussiëren met iemand die het engels niet machtig is niet in het engels gaan citeren of ernaar verwijzen.
En ik stel ook voor dat niemand zomaar ergens naar mag verwijzen zonder zelf de citaten hier te willen plaatsen (als er om gevraagd wordt).

[Afgewezen]

Even een reactie mbt tot het citeren:
Ik stel voor dat we als we discussiëren met iemand die het engels niet machtig is niet in het engels gaan citeren of ernaar verwijzen.
En ik stel ook voor dat niemand zomaar ergens naar mag verwijzen zonder zelf de citaten hier te willen plaatsen (als er om gevraagd wordt).

En verder denk ik ook niet dat het handig is om steeds 'stelling te nemen' in een discussie: ik vind dat nogal blokkerend werken.

[Erasmiaan]

Even een reactie mbt tot het citeren:
Ik stel voor dat we als we discussiëren met iemand die het engels niet machtig is niet in het engels gaan citeren of ernaar verwijzen.
En ik stel ook voor dat niemand zomaar ergens naar mag verwijzen zonder zelf de citaten hier te willen plaatsen (als er om gevraagd wordt).

En verder denk ik ook niet dat het handig is om steeds 'stelling te nemen' in een discussie: ik vind dat nogal blokkerend werken.

Ik ben in ieder geval afgehaakt in dit topic.

[Marieke]

Zoals ik al schreef vrees ik dat je E. en mij in zijn voetspoor, niet begrepen hebt.

Mijn visie op de bewuste drieslag is als volgt.

De Heilige Geest gaat de ziel bearbeiden en die ziel laten zien dat hij gans verdorven is voor God en der verdoemenis onderhevig is.
Die ziel gaat schreeuwen: Is er nog een weg ter ontkoming?
In die weg gaat de Heilige geest tonen dat er een weg ter ontkoming is door het verzoenend lijden van onze geheel enige Zaligmaker Jezus Christus, de Verlosser.
In mate en diepte zal de Heilige Geest zo'n ontdekte ziel de weg ter zaligheid planten.
Die planting, zijnde de Verlossing leidt tot die derde slag: de dankbaarheid.

O, eeuwig wonder! Hij voor mij, waar ik dood was in de zonden en misdaden.

Mijn visie is dat dit volgordelijk in aanvang de weg is van Gods kinderen.

Dat is inderdaad Gods gewone weg ja. Als uitzondering zou ik daarbij noemen hen die van de moederschoot af geloven, zoals een Johannes. Zij zijn wedergeboren, en openbaren in het opgroeien geloof, zonder dat bij hen de ellende voorafgaand is doorleefd.

Echter: Mijn stelling is: Iemand is pas behouden wanneer alle 3 de stukken beleefd worden. Zoals je zelf ook zegt: De dankbaarheid volgt eigenlijk direct op de ervaring van verlossing. Ik zou de ellendekennis vóór de kennis der verlossing dan ook niet binnen de verlossing noemen, maar daarbuiten.".

Dit begrijp ik niet helemaal, wie zegt er dan dat de ellendekennis binnen de verlossing valt? JvdG zegt volgens mij dat de ellendekennis vóór de verlossing komt. En terecht, waar moeten we anders van verlost worden?

[memento]

Zoals ik al schreef vrees ik dat je E. en mij in zijn voetspoor, niet begrepen hebt.

Mijn visie op de bewuste drieslag is als volgt.

De Heilige Geest gaat de ziel bearbeiden en die ziel laten zien dat hij gans verdorven is voor God en der verdoemenis onderhevig is.
Die ziel gaat schreeuwen: Is er nog een weg ter ontkoming?
In die weg gaat de Heilige geest tonen dat er een weg ter ontkoming is door het verzoenend lijden van onze geheel enige Zaligmaker Jezus Christus, de Verlosser.
In mate en diepte zal de Heilige Geest zo'n ontdekte ziel de weg ter zaligheid planten.
Die planting, zijnde de Verlossing leidt tot die derde slag: de dankbaarheid.

O, eeuwig wonder! Hij voor mij, waar ik dood was in de zonden en misdaden.

Mijn visie is dat dit volgordelijk in aanvang de weg is van Gods kinderen.

Dat is inderdaad Gods gewone weg ja. Als uitzondering zou ik daarbij noemen hen die van de moederschoot af geloven, zoals een Johannes. Zij zijn wedergeboren, en openbaren in het opgroeien geloof, zonder dat bij hen de ellende voorafgaand is doorleefd.

Echter: Mijn stelling is: Iemand is pas behouden wanneer alle 3 de stukken beleefd worden. Zoals je zelf ook zegt: De dankbaarheid volgt eigenlijk direct op de ervaring van verlossing. Ik zou de ellendekennis vóór de kennis der verlossing dan ook niet binnen de verlossing noemen, maar daarbuiten.".

Dit begrijp ik niet helemaal, wie zegt er dan dat de ellendekennis binnen de verlossing valt? JvdG zegt volgens mij dat de ellendekennis vóór de verlossing komt. En terecht, waar moeten we anders van verlost worden?

Ik bedoelde daarmee te zeggen: Met alleen ellendekennis is een mens nog buiten Christus in deze wereld, geen hoop hebbende, en gaat hij voor eeuwig verloren als hij zo sterft.

In het hart van een bekeerd mens leven altijd de 3 stukken, hoewel voor het gevoel het ene stuk op het ene moment meer op de voorgrond staat als de andere stukken. Zondaar in mezelf, heilige in Christus, een wonder waar ik eeuwig dankbaar voor ben.

[Bert Mulder]

Ik bedoelde daarmee te zeggen: Met alleen ellendekennis is een mens nog buiten Christus in deze wereld, geen hoop hebbende, en gaat hij voor eeuwig verloren als hij zo sterft.

In het hart van een bekeerd mens leven altijd de 3 stukken, hoewel voor het gevoel het ene stuk op het ene moment meer op de voorgrond staat als de andere stukken. Zondaar in mezelf, heilige in Christus, een wonder waar ik eeuwig dankbaar voor ben.

voor de levendmaking is er geen leven, dus ook geen ware zondekennis.

[memento]

Ik bedoelde daarmee te zeggen: Met alleen ellendekennis is een mens nog buiten Christus in deze wereld, geen hoop hebbende, en gaat hij voor eeuwig verloren als hij zo sterft.

In het hart van een bekeerd mens leven altijd de 3 stukken, hoewel voor het gevoel het ene stuk op het ene moment meer op de voorgrond staat als de andere stukken. Zondaar in mezelf, heilige in Christus, een wonder waar ik eeuwig dankbaar voor ben.

voor de levendmaking is er geen leven, dus ook geen ware zondekennis.

Klopt, daarom wordt wel eens wettische en evangelische ellendekennis onderscheiden.

[edward]

Zoals ik al schreef vrees ik dat je E. en mij in zijn voetspoor, niet begrepen hebt.

Mijn visie op de bewuste drieslag is als volgt.

De Heilige Geest gaat de ziel bearbeiden en die ziel laten zien dat hij gans verdorven is voor God en der verdoemenis onderhevig is.
Die ziel gaat schreeuwen: Is er nog een weg ter ontkoming?
In die weg gaat de Heilige geest tonen dat er een weg ter ontkoming is door het verzoenend lijden van onze geheel enige Zaligmaker Jezus Christus, de Verlosser.
In mate en diepte zal de Heilige Geest zo'n ontdekte ziel de weg ter zaligheid planten.
Die planting, zijnde de Verlossing leidt tot die derde slag: de dankbaarheid.

O, eeuwig wonder! Hij voor mij, waar ik dood was in de zonden en misdaden.

Mijn visie is dat dit volgordelijk in aanvang de weg is van Gods kinderen.

Dat is inderdaad Gods gewone weg ja. Als uitzondering zou ik daarbij noemen hen die van de moederschoot af geloven, zoals een Johannes. Zij zijn wedergeboren, en openbaren in het opgroeien geloof, zonder dat bij hen de ellende voorafgaand is doorleefd.

Echter: Mijn stelling is: Iemand is pas behouden wanneer alle 3 de stukken beleefd worden. Zoals je zelf ook zegt: De dankbaarheid volgt eigenlijk direct op de ervaring van verlossing. Ik zou de ellendekennis vóór de kennis der verlossing dan ook niet binnen de verlossing noemen, maar daarbuiten.".

Dit begrijp ik niet helemaal, wie zegt er dan dat de ellendekennis binnen de verlossing valt? JvdG zegt volgens mij dat de ellendekennis vóór de verlossing komt. En terecht, waar moeten we anders van verlost worden?

Voor Paulus gold het echter na de verlossing pas.

[memento]

Voor Paulus gold het echter na de verlossing pas.

Dat is maar net hoe je het bekijkt. Enerzijds kan je zeggen: Zijn ellende begint met het zien van Christus. Anderzijds zie je dat hij pas wanneer Annanias hem Gods Woord verkondigt verlossing ervaart.

[Fjodor]

Even een reactie mbt tot het citeren:
Ik stel voor dat we als we discussiëren met iemand die het engels niet machtig is niet in het engels gaan citeren of ernaar verwijzen.
En ik stel ook voor dat niemand zomaar ergens naar mag verwijzen zonder zelf de citaten hier te willen plaatsen (als er om gevraagd wordt).

En verder denk ik ook niet dat het handig is om steeds 'stelling te nemen' in een discussie: ik vind dat nogal blokkerend werken.

Wat bedoel je hiermee? Het is toch niet erg om vanuit een bepaald standpunt te discussiëren? Moeten we anders schijnbaar zonder mening de discussie ingaan?
Het lijkt mij niet echt een probleem om een standpunt te hebben, maar we moeten er wel goed bij stilstaan dat we wel open moeten staan voor kritiek én voor correctie.

[Fjodor]

Voor Paulus gold het echter na de verlossing pas.

Dat is maar net hoe je het bekijkt. Enerzijds kan je zeggen: Zijn ellende begint met het zien van Christus. Anderzijds zie je dat hij pas wanneer Annanias hem Gods Woord verkondigt verlossing ervaart.

Waar staat dat hij toen pas verlossing ervoer? Dat zie ik in Handelingen 9 niet staan.

[Afgewezen]

Wat bedoel je hiermee? Het is toch niet erg om vanuit een bepaald standpunt te discussiëren? Moeten we anders schijnbaar zonder mening de discussie ingaan?
Het lijkt mij niet echt een probleem om een standpunt te hebben, maar we moeten er wel goed bij stilstaan dat we wel open moeten staan voor kritiek én voor correctie.

Het is niet erg vanuit een bepaald standpunt te discussiëren. Ik doe dat zelf ook. Maar iedere keer je mening als 'stelling' poneren, heeft iets vermoeiends. En blokkeert naar mijn gevoel een goede discussie.

[Willem]

Ik bedoelde daarmee te zeggen: Met alleen ellendekennis is een mens nog buiten Christus in deze wereld, geen hoop hebbende, en gaat hij voor eeuwig verloren als hij zo sterft.
In het hart van een bekeerd mens leven altijd de 3 stukken, hoewel voor het gevoel het ene stuk op het ene moment meer op de voorgrond staat als de andere stukken. Zondaar in mezelf, heilige in Christus, een wonder waar ik eeuwig dankbaar voor ben.

voor de levendmaking is er geen leven, dus ook geen ware zondekennis.

Klopt, daarom wordt wel eens wettische en evangelische ellendekennis onderscheiden.

Gisteren is er een preek gelezen over Jesaja 57 vs 15. Hier staat: "Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.
Op z'n minst zou men eruit kunnen lezen dat er verbrijzeling en nederigheid is voordat de ziel levend wordt gemaakt.

[memento]

Ik bedoelde daarmee te zeggen: Met alleen ellendekennis is een mens nog buiten Christus in deze wereld, geen hoop hebbende, en gaat hij voor eeuwig verloren als hij zo sterft.
In het hart van een bekeerd mens leven altijd de 3 stukken, hoewel voor het gevoel het ene stuk op het ene moment meer op de voorgrond staat als de andere stukken. Zondaar in mezelf, heilige in Christus, een wonder waar ik eeuwig dankbaar voor ben.

voor de levendmaking is er geen leven, dus ook geen ware zondekennis.

Klopt, daarom wordt wel eens wettische en evangelische ellendekennis onderscheiden.

Gisteren is er een preek gelezen over Jesaja 57 vs 15. Hier staat: "Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden.
Op z'n minst zou men eruit kunnen lezen dat er verbrijzeling en nederigheid is voordat de ziel levend wordt gemaakt.

Dat is niet wat de tekst zegt. Volgens mij zegt die tekst juist: Waar ware verbrijzeling en nederigheid is, woont God.

Dus niet: eerst dit, dan dat. Maar: Waar het één is, is het ander ook. Dus: Ware verbrijzeling is te herkennen aan de inwoning van God. En omgedraaid: Zonder de inwoning van God, is er (nog) geen sprake van ware verbrijzeling.

PS> Een heerlijke, troostvolle tekst is dit. God, de heilige, woont niet bij mensen met een volmaakt berouw, met een volmaakt geloof, met een volmaakt en heilig leven, maar bij de verbrijzelden en de nederigen van geest, die in zichzelf niets vinden en hebben.

[dennis]

Zo is het.
En we worden pas echt nederig als we iets gaan zien van het onbevattelijke wonder van Gods liefde voor een verloren zondaar.