En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

jvdg schreef:In de laatste maanden is er veel gesproken, geschreven en ophef gemaakt over het sexueel misbruik binnen de RK met kinderen.
Op ons forum is er op geen enkele wijze ingegaan op dit gezwel wat ook in de reformatorische kringen rondwaardt, al was het alleen maar op basis van statistieken.
Eigenlijk zou ik dit onderwerp willen doodzwijgen, om de reformatorische hoek uit de wind te houden, maar de wetenschap dat ook die hoek rechtevenredig, of mss. nog meer zich daar schuldig aan is, wil ik toch dit afschuwelijke onderwerp ter sprake brengen.
Niet om de refo-gezindte daarmee kwalijk weg te zetten, maar wel om de daders te waarschuwen en de slachtoffers te helpen.

Het is een teer onderwerp met diepgaande gevolgen en uitwassen, maar juist daarom wil ik het ter discussie stellen ten behoeve van de slachtoffers en het ter verantwoording roepen van de daders.

ZIjn slachtoffers/daders geholpen met deze discussie?
Het gaat m.i. vooral over bureaucratie van de hulpverlening.
Ik roep niet gauw om een slotje, maar deze discussie dient geen enkel doel.

jvdg schreef:En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Is ook niet alles hoor

jvdg schreef:En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Dat lijkt me de beste oplossing. Het heeft nl. de volgende voordelen:
1. Professionele hulp met aandacht vanuit de eigen achtergrond
2. Buiten de eigen kerk, een aangewezen hulpverlener binnen de kerk (hoe professioneel ook) kan alsnog wantrouwend worden bekeken (want
komt toch uit dezelfde kerk als b.v. de dader(s). Daarnaast heeft een organisatie de mogelijkheid tot ruggespraak, doorverwijzen etc. ect.
en kan een case door meerdere ogen worden beoordeeld. (is gewoon professioneler dan een free-lancer)
3. Er is een zeer strikte scheiding mogelijk tussen hulpverlening en pastoraat. Hoewel de hulpverlener, naar de mate waarin het
beroepsgeheim het toelaat en de patient toestaat dat e.e.a. wordt meegedeeld aan de pastorale ondersteuning en/of het zelf meedeeld.

In ieder geval ben ik allergisch voor de suggesties voor hulpverlening van een pastoraal medewerker met een LOI cursus psychische hulpverlening. Dat is vragen om ongelukken.

Solipsis schreef:

sela schreef:

Fjodor schreef:[...] het kruis is het centrum van Christelijke hulpverlening. Christus is de grote Heelmeester, en Hij is bij uitstek degene (ja Hij is zelfs alleen degene) die psychische nood kan oplossen.

gecompliceerd hierbij is misschien dat een slachtoffer een bepaald Godsbeeld ontwikkeld door gebeurtenissen?
misbruik als straf van God. En Christus als enige Heelmeester.

Precies, dat kan voor complicaties en nog meer worstelingen zorgen. Dat met elkaar verbinden zou heling in de weg kunnen staan.

Ik ben wel benieuwd hoe Fjodor een concrete samensmelting van die 2 ziet, en wat voor hem daarin de verschillen zijn.

Ik begrijp je vraag niet helemaal, maar ik denk dat ik het snap.
Je zegt hier iets heel raars. Christus als grote Heelmeester voorstellen als bij iemand het Godsbeeld schade heeft opgelopen zou heling in de weg kunnen staan? ...
Juist in Christus mag dat Godsbeeld dan hersteld worden. Juist in Christus betuigt God niet de God de zijn die iemand door omstandigheden van Hem gemaakt heeft. In Hem betuigt Hij de gaarne vergevende en weder oprichtende God te zijn.

Solipsis schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal.

Dat zou er juist voor pleiten wél hulp te zoeken bij hen. Het ego is immers datgene wat beschadigd is. Ik begrijp ook totaal niet dat je dit kunt zeggen overigens. Zoals Willem al stelde kunnen zij wel degelijk gezegend worden. En het gaat nogal ver om te adviseren mensen die in de materie thuis zijn, er notabene voor hebben gestudeerd niet op te zoeken...

Je doet je naam eer aan, Solipsis.. En denk je dat 'de wetenschap' waar jij hier mee flirt weet hoe ze psychische problemen op moet lossen? In geen geval. Theorie hier en theorie daar, maar men weet niets. Men doet maar wat.*
Als het ego beschadigd is hoe wordt dat ego dan opgericht? Buiten de opstanding van Christus om? Dat is helemaal geen oprichting. Enkel in Hem komt de mens tot zijn glorieuze bestemming. Steeds meer één met Christus, tot eer van Gods grote naam. Dat is pas herstel van het ego.

*En je wel succes ziet aan de hand van seculiere hulpverlening dan geloof ik niet dat dat vanwege die hulpverlening is, maar dan is het een bijkomend effect. Bijvoorbeeld als gevolg van aandacht die gegeven wordt en wat altijd goed is.

Willem schreef:

jvdg schreef:En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Dat lijkt me de beste oplossing. Het heeft nl. de volgende voordelen:
1. Professionele hulp met aandacht vanuit de eigen achtergrond
2. Buiten de eigen kerk, een aangewezen hulpverlener binnen de kerk (hoe professioneel ook) kan alsnog wantrouwend worden bekeken (want
komt toch uit dezelfde kerk als b.v. de dader(s). Daarnaast heeft een organisatie de mogelijkheid tot ruggespraak, doorverwijzen etc. ect.
en kan een case door meerdere ogen worden beoordeeld. (is gewoon professioneler dan een free-lancer)
3. Er is een zeer strikte scheiding mogelijk tussen hulpverlening en pastoraat. Hoewel de hulpverlener, naar de mate waarin het
beroepsgeheim het toelaat en de patient toestaat dat e.e.a. wordt meegedeeld aan de pastorale ondersteuning en/of het zelf meedeeld.

In ieder geval ben ik allergisch voor de suggesties voor hulpverlening van een pastoraal medewerker met een LOI cursus psychische hulpverlening. Dat is vragen om ongelukken.

Is ook niet de beste oplossing

Orchidee schreef:

Willem schreef:

jvdg schreef:En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Dat lijkt me de beste oplossing. Het heeft nl. de volgende voordelen:
1. Professionele hulp met aandacht vanuit de eigen achtergrond
2. Buiten de eigen kerk, een aangewezen hulpverlener binnen de kerk (hoe professioneel ook) kan alsnog wantrouwend worden bekeken (want
komt toch uit dezelfde kerk als b.v. de dader(s). Daarnaast heeft een organisatie de mogelijkheid tot ruggespraak, doorverwijzen etc. ect.
en kan een case door meerdere ogen worden beoordeeld. (is gewoon professioneler dan een free-lancer)
3. Er is een zeer strikte scheiding mogelijk tussen hulpverlening en pastoraat. Hoewel de hulpverlener, naar de mate waarin het
beroepsgeheim het toelaat en de patient toestaat dat e.e.a. wordt meegedeeld aan de pastorale ondersteuning en/of het zelf meedeeld.

In ieder geval ben ik allergisch voor de suggesties voor hulpverlening van een pastoraal medewerker met een LOI cursus psychische hulpverlening. Dat is vragen om ongelukken.

Is ook niet de beste oplossing

Kunnen we s.v.p. even normaal blijven doen?. De beste oplossing bij het breken van een been is je melden bij een Eerste Hulp. Voor gips en zo. De beste oplossing is niet het melden bij de dienstdoende ouderling. Hetzelfde geld voor psychische problemen.

Dat zonder de zegen van de Allerhoogste niets gedijd en het huis niet wordt gebouwd staat hiermee nog steeds buiten kijf.

Willem schreef: De hamvraag was: Waarom behandel je hulp voor psychische problemen (kwalen) anders dan hulp voor lichaamelijke problemen? Je zin "Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal" klinkt natuurlijk goed. Maar waarom zou dit dan niet gelden voor lichaamelijke kwalen?

De geest/psyche is in staat tot de relatie met God. Als de geest niet een (goede) relatie heeft met God dan heeft het sowieso een probleem. Het lichaam heeft in eerste instantie niet de relatie met God.
De geest móet dus in de juiste verhouding tot God komen te staan om wat voor probleem dan ook op te lossen.
En ik wil hier niet grieks-filosofisch het lichaam onderwaarderen, maar het lichaam komt enkel tot zijn juiste bestemming bij de gratie van de geest, en hoeft dus ook niet direct vanuit pastorale geneeskunde behandeld worden (hoe zou dat er trouwens uitzien, pastorale geneeskunde? Ja, jij wilt het onderscheid verwijderen, hoe moet dat dan in zijn werk gaan?).
Wil je trouwens zeggen dat de geest niet meer is dan materie? Dat zeggen vele evolutionisten hoor..

Willem schreef:

Orchidee schreef:

Willem schreef:

jvdg schreef:En wat dunkt u van een instelling/stichting als Eleos?

Dat lijkt me de beste oplossing. Het heeft nl. de volgende voordelen:
1. Professionele hulp met aandacht vanuit de eigen achtergrond
2. Buiten de eigen kerk, een aangewezen hulpverlener binnen de kerk (hoe professioneel ook) kan alsnog wantrouwend worden bekeken (want
komt toch uit dezelfde kerk als b.v. de dader(s). Daarnaast heeft een organisatie de mogelijkheid tot ruggespraak, doorverwijzen etc. ect.
en kan een case door meerdere ogen worden beoordeeld. (is gewoon professioneler dan een free-lancer)
3. Er is een zeer strikte scheiding mogelijk tussen hulpverlening en pastoraat. Hoewel de hulpverlener, naar de mate waarin het
beroepsgeheim het toelaat en de patient toestaat dat e.e.a. wordt meegedeeld aan de pastorale ondersteuning en/of het zelf meedeeld.

In ieder geval ben ik allergisch voor de suggesties voor hulpverlening van een pastoraal medewerker met een LOI cursus psychische hulpverlening. Dat is vragen om ongelukken.

Is ook niet de beste oplossing :nonnon

Kunnen we s.v.p. even normaal blijven doen?. De beste oplossing bij het breken van een been is je melden bij een Eerste Hulp. Voor gips en zo. De beste oplossing is niet het melden bij de dienstdoende ouderling. Hetzelfde geld voor psychische problemen.

Dat zonder de zegen van de Allerhoogste niets gedijd en het huis niet wordt gebouwd staat hiermee nog steeds buiten kijf.

Kom kom. Laten we maar wat ingetogener doen. Van mij hoeft er hier geen slotje te komen, ik vind dit wel interessant en belangrijk.
Mm, ik lees dat mijn bericht gemeld is. Als de mods het onacceptabel vinden, willen ze dan knippen en niet sluiten?

Fjodor schreef:Ik begrijp je vraag niet helemaal, maar ik denk dat ik het snap.
Je zegt hier iets heel raars. Christus als grote Heelmeester voorstellen als bij iemand het Godsbeeld schade heeft opgelopen zou heling in de weg kunnen staan? ...
Juist in Christus mag dat Godsbeeld dan hersteld worden. Juist in Christus betuigt God niet de God de zijn die iemand door omstandigheden van Hem gemaakt heeft. In Hem betuigt Hij de gaarne vergevende en weder oprichtende God te zijn.

Ten dele waar, vergeving kun je niet opdringen. Heling evenmin. Een slachtoffer om zijn oren slaan met dergelijke boodschappen zal weinig effect hebben.

Je doet je naam eer aan, Solipsis..

Mijn naam heb ik niet aan datgene verleend waar je naar verwijst.

En denk je dat 'de wetenschap' waar jij hier mee flirt weet hoe ze psychische problemen op moet lossen? In geen geval. Theorie hier en theorie daar, maar men weet niets. Men doet maar wat.*

Juist ja.

Als het ego beschadigd is hoe wordt dat ego dan opgericht? Buiten de opstanding van Christus om? Dat is helemaal geen oprichting. Enkel in Hem komt de mens tot zijn glorieuze bestemming. Steeds meer één met Christus, tot eer van Gods grote naam. Dat is pas herstel van het ego.

Als je alles op die manier vergeestelijkt is een discussie zoals jvdg voorstelde überhaupt niet mogelijk.

*En je wel succes ziet aan de hand van seculiere hulpverlening dan geloof ik niet dat dat vanwege die hulpverlening is, maar dan is het een bijkomend effect.

Hoe bedoel je? Psychologen, maatschappelijk werkers en dergelijke modderen maar wat aan?

Alle genezingen op medisch gebied zijn puur toevalligerwijs ontstaan?

Willem schreef: Kunnen we s.v.p. even normaal blijven doen?. De beste oplossing bij het breken van een been is je melden bij een Eerste Hulp. Voor gips en zo. De beste oplossing is niet het melden bij de dienstdoende ouderling. Hetzelfde geld voor psychische problemen.

Dat zonder de zegen van de Allerhoogste niets gedijd en het huis niet wordt gebouwd staat hiermee nog steeds buiten kijf.

Maar degene die je het been gebroken hebt, moet toch bij de politie aangegeven worden, dacht ik....

Fjodor schreef: De geest/psyche is in staat tot de relatie met God. Als de geest niet een (goede) relatie heeft met God dan heeft het sowieso een probleem. Het lichaam heeft in eerste instantie niet de relatie met God.
De geest móet dus in de juiste verhouding tot God komen te staan om wat voor probleem dan ook op te lossen.
En ik wil hier niet grieks-filosofisch het lichaam onderwaarderen, maar het lichaam komt enkel tot zijn juiste bestemming bij de gratie van de geest, en hoeft dus ook niet direct vanuit pastorale geneeskunde behandeld worden (hoe zou dat er trouwens uitzien, pastorale geneeskunde? Ja, jij wilt het onderscheid verwijderen, hoe moet dat dan in zijn werk gaan?).
Wil je trouwens zeggen dat de geest niet meer is dan materie? Dat zeggen vele evolutionisten hoor..

Als ik die lijn doortrek zou ik gechargeerd kunnen zeggen dat eenieder die God niet kent, in lichamelijk opzicht barst van de complicaties en aandoeningen.

Fjodor schreef:

Willem schreef: De hamvraag was: Waarom behandel je hulp voor psychische problemen (kwalen) anders dan hulp voor lichaamelijke problemen? Je zin "Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal" klinkt natuurlijk goed. Maar waarom zou dit dan niet gelden voor lichaamelijke kwalen?

De geest/psyche is in staat tot de relatie met God. Als de geest niet een (goede) relatie heeft met God dan heeft het sowieso een probleem. Het lichaam heeft in eerste instantie niet de relatie met God.
De geest móet dus in de juiste verhouding tot God komen te staan om wat voor probleem dan ook op te lossen.
En ik wil hier niet grieks-filosofisch het lichaam onderwaarderen, maar het lichaam komt enkel tot zijn juiste bestemming bij de gratie van de geest, en hoeft dus ook niet direct vanuit pastorale geneeskunde behandeld worden (hoe zou dat er trouwens uitzien, pastorale geneeskunde? Ja, jij wilt het onderscheid verwijderen, hoe moet dat dan in zijn werk gaan?).
Wil je trouwens zeggen dat de geest niet meer is dan materie? Dat zeggen vele evolutionisten hoor..

Mischien moet je hier i.p.v. de door jouw gehanteerde 2-deling (waar haal je die trouwens vandaan?) de bijbelse 3-deling hanteren. Ziel, Geest en Lichaam. Dat verandert je redenering nogal. Want de Ziel is eeuwig. Niet het lichaam of de geest. Dan is ook de verwarring in het voorbeeld van Jolanda m.b.t. het minderwaardigheidscomplex opgelost. Die haalt daar ook dingen door elkaar.

Willem schreef: Mischien moet je hier i.p.v. de door jouw gehanteerde 2-deling (waar haal je die trouwens vandaan?) de bijbelse 3-deling hanteren. Ziel, Geest en Lichaam. Dat veranderd het behoorlijk. Want de Ziel is eeuwig. Niet het lichaam of de geest.

Inderdaad.

Willem schreef:

Fjodor schreef:

Willem schreef: De hamvraag was: Waarom behandel je hulp voor psychische problemen (kwalen) anders dan hulp voor lichaamelijke problemen? Je zin "Psychische hulp zoeken, zonder pastorale hulp, zou ik iedereen afraden, helemaal het psychische hulp zoeken bij onchristelijke hulpverleners. Bij hen staat het "ego" centraal" klinkt natuurlijk goed. Maar waarom zou dit dan niet gelden voor lichaamelijke kwalen?

De geest/psyche is in staat tot de relatie met God. Als de geest niet een (goede) relatie heeft met God dan heeft het sowieso een probleem. Het lichaam heeft in eerste instantie niet de relatie met God.
De geest móet dus in de juiste verhouding tot God komen te staan om wat voor probleem dan ook op te lossen.
En ik wil hier niet grieks-filosofisch het lichaam onderwaarderen, maar het lichaam komt enkel tot zijn juiste bestemming bij de gratie van de geest, en hoeft dus ook niet direct vanuit pastorale geneeskunde behandeld worden (hoe zou dat er trouwens uitzien, pastorale geneeskunde? Ja, jij wilt het onderscheid verwijderen, hoe moet dat dan in zijn werk gaan?).
Wil je trouwens zeggen dat de geest niet meer is dan materie? Dat zeggen vele evolutionisten hoor..

Mischien moet je hier i.p.v. de door jouw gehanteerde 2-deling (waar haal je die trouwens vandaan?) de bijbelse 3-deling hanteren. Ziel, Geest en Lichaam. Dat veranderd het behoorlijk. Want de Ziel is eeuwig. Niet het lichaam of de geest.

Dit kan je niet in de praktijk brengen. Waarmee leer ik God dan kennen? Met mijn ziel of met mijn geest?