De catechismus:
tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de Sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen.

Ik lees daar niets van persoonlijke getuigenissen. De nadruk ligt juist op (1) het gezamenlijke (2) Gods eer.

Tiberius schreef:In een kringetje van gelijkgezinden is belijden niet zo moeilijk,

Dit ben ik niet met je eens. Ik vind getuigen tegen sommige familieleden veeeel moeilijker dan iemand op mijn werk die ik soms iets mag vertellen. Ik schiet vaak tekort op mijn werk, dat besef ik zeker, maar toch vind ik dat makkelijker dan in mijn familie. Op school heb ik pas nog een klasgenoot een Bijbel mee mogen geven.

vlinder schreef:

Tiberius schreef:In een kringetje van gelijkgezinden is belijden niet zo moeilijk,

Dit ben ik niet met je eens. Ik vind getuigen tegen sommige familieleden veeeel moeilijker dan iemand op mijn werk die ik soms iets mag vertellen. Ik schiet vaak tekort op mijn werk, dat besef ik zeker, maar toch vind ik dat makkelijker dan in mijn familie. Op school heb ik pas nog een klasgenoot een Bijbel mee mogen geven.

Mooi zeg, vlinder...
Ikvind het met familie ook vaak moeilijker. Ik weet niet waarom..
Pas kwam ik iemand tegen, een marrokaan (moslim) - ook een heel gesprek gehad - over het geloof, zijn geloof, en die van mij.
Hoe anders het was...
Hij had heel veel vragen... Echt een heel fijn en goed gesprek.

Waarom vinden jullie het tegenover familie moeilijker? Misschien niet zo gelijkgezind als zou moeten? Of voel je je dan een "betweter"?

Dat zit in de genen. Op een gegeven moment is men binnen de gereformeerde gezindte gestopt met het spreken over het 'eigen geloofsleven', hoe dat ook gedefinieerd moge worden.

Tiberius schreef:Waarom vinden jullie het tegenover familie moeilijker? Misschien niet zo gelijkgezind als zou moeten? Of voel je je dan een "betweter"?

Toen wij nog verkering hadden zei mijn moeder gewoon keihard dat ze van m'n man niet geloofde dat hij een ander leven kende. Dat gaat zo maar niet en hij had weleens een DVDtje gekeken. Nee dan kan het nooit echt zijn.... En wij zijn HHK geworden. Mijn zusje gaat niet meer naar de kerk, maar je kan beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk gaan, dan je laten bedriegen voor de eeuwigheid in een kerk waar de Heere niet kan werken.

Snappie? Dat vind ik echt om te huilen.

vlinder schreef:

Tiberius schreef:Waarom vinden jullie het tegenover familie moeilijker? Misschien niet zo gelijkgezind als zou moeten? Of voel je je dan een "betweter"?

Toen wij nog verkering hadden zei mijn moeder gewoon keihard dat ze van m'n man niet geloofde dat hij een ander leven kende. Dat gaat zo maar niet en hij had weleens een DVDtje gekeken. Nee dan kan het nooit echt zijn.... En wij zijn HHK geworden. Mijn zusje gaat niet meer naar de kerk, maar je kan beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk gaan, dan je laten bedriegen voor de eeuwigheid in een kerk waar de Heere niet kan werken.

Snappie? Dat vind ik echt om te huilen.

Tussen vraag en dit antwoord zit een gedachtensprong: spreken over je eigen leven met de Heere betekent/betekende meteen een beoordeling van dat leven. Die vaak een veroordeling inhield.
En zelfs als het niet zo is bedoeld: zelfs als je heel gelukkig bent met je echtgenoot/echtgenote, je kunt daarvan een ander in woorden niet overtuigen. En al helemaal geen bewijs leveren. Dus is het zelden goed.

Tiberius schreef:De catechismus:
tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de Sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen.

Ik lees daar niets van persoonlijke getuigenissen. De nadruk ligt juist op (1) het gezamenlijke (2) Gods eer.

Ik lees daar ook niet dat het niet zou mogen.

Afgewezen schreef:

Tiberius schreef:De catechismus:
tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de Sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen.

Ik lees daar niets van persoonlijke getuigenissen. De nadruk ligt juist op (1) het gezamenlijke (2) Gods eer.

Ik lees daar ook niet dat het niet zou mogen.

Wie zegt dat dan?

Ik zal de hele vraag+antwoord er even bijzetten. Dan kan de discussie gaan over het hele antwoord en niet over een bijzin.
Let op wat in 1 Kor 14:29 staat En dat twee of drie profeten spreken, en dat de anderen oordelen.

Vr.103. Wat gebiedt God in het vierde gebod?
Antw. Eerstelijk dat de kerkedienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden a, en dat ik, inzonderheid op den sabbat, dat is op den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome b, om Gods Woord te horen c, de Sacramenten te gebruiken d, God den Heere openlijk aan te roepen e, en den armen Christelijke handreiking te doen f; ten andere dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange g.
a Tit 1:5 2Ti 3:14 1Co 9:13,14 2Ti 2:2 2Ti 3:15 b Ps 40:9,10 Ps 68:26 Han 2:42 (* Ps 40:9,10 AV = Ps 40:10,11 SV, Ps 68:26 AV = Ps 68:27 SV) c 1Ti 4:13 1Co 14:29 d 1Co 11:33 e 1Ti 2:1 1Co 14:16 f 1Co 16:2 g Jes 66:23

refo schreef:Ik zal de hele vraag+antwoord er even bijzetten. Dan kan de discussie gaan over het hele antwoord en niet over een bijzin.

Wat is precies je vraag?

vlinder schreef:

Tiberius schreef:Waarom vinden jullie het tegenover familie moeilijker? Misschien niet zo gelijkgezind als zou moeten? Of voel je je dan een "betweter"?

Toen wij nog verkering hadden zei mijn moeder gewoon keihard dat ze van m'n man niet geloofde dat hij een ander leven kende. Dat gaat zo maar niet en hij had weleens een DVDtje gekeken. Nee dan kan het nooit echt zijn.... En wij zijn HHK geworden. Mijn zusje gaat niet meer naar de kerk, maar je kan beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk gaan, dan je laten bedriegen voor de eeuwigheid in een kerk waar de Heere niet kan werken.

Snappie? Dat vind ik echt om te huilen.

Daar zit een heel verhaal achter ?
Zei je moeder dat out of the blue ?
En is die stelling van jou : beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk dan.....
Ik snap hem eerlijk gezegd niet.

Mara schreef:

vlinder schreef:

Tiberius schreef:Waarom vinden jullie het tegenover familie moeilijker? Misschien niet zo gelijkgezind als zou moeten? Of voel je je dan een "betweter"?

Toen wij nog verkering hadden zei mijn moeder gewoon keihard dat ze van m'n man niet geloofde dat hij een ander leven kende. Dat gaat zo maar niet en hij had weleens een DVDtje gekeken. Nee dan kan het nooit echt zijn.... En wij zijn HHK geworden. Mijn zusje gaat niet meer naar de kerk, maar je kan beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk gaan, dan je laten bedriegen voor de eeuwigheid in een kerk waar de Heere niet kan werken.

Snappie? Dat vind ik echt om te huilen.

Daar zit een heel verhaal achter ?
Zei je moeder dat out of the blue ?
En is die stelling van jou : beter eerlijk onbekeerd niet naar de kerk dan.....
Ik snap hem eerlijk gezegd niet.

Ik herken wat Vlinder zegt zeer....en dat is in en in triest . Eerlijk onbekeerd is vijandschap tegen de God van je doop. Maar ons onbekeerd zijn schuiven wij heimelijk op onze onmacht (dood in zonde en misdaden) eigelijk op de HEERE zelf. En dat is de oerzonde van de mens , de vrouw die Gij mij gegeven hebt die heeft mij verleidt tot zonde. De schuld geven aan God dat is wat de duivel ons steeds weer verteld en zo gaan wij vroom en rechtzinnig vrijuit.
En de andere kant is als iemand eens uit zijn hart mag spreken over zijn liefde tot de HEERE en Zijn Christus wordt dat al vlug verdacht gemaakt......waar zijn wij als kerken toch terechtgekomen? Wie zou niet wenen ?

judith schreef:

rekcor schreef:

Tiberius schreef:

Mara schreef:Ik was laatst bij een belijdenisdienst, waarin 1 van de jongens een persoonlijke belijdenis deed, dus waarom hij tot het volgen van de belijdeniscatechisatie was gekomen. DAT was indrukwekkend.

Indrukwekkend misschien wel.
Maar het is niet de bedoeling van het afleggen van openbare belijdenis om een mens zo in het middelpunt te zetten.

Hoe kun je dit stellen, zonder iets te weten van de inhoud van de getuigenis? Of was je erbij?

In de Bijbel staat toch ook: Wie Mij belijden zal voor de mensen, zal ik belijden voor Mijn Vader in de hemel?
Of heb ik dat nou mis...?
Als je belijdenis aflegt in het openbaar - is het niet de bedoeling om de mens in het middelpunt te zetten. Zeker niet!
Als je het in het openbaar doet - zet je als het goed is God in het middelpunt, toch?

@Judith: de tekst van belijden voor de mensen slaat juist op belijden buiten de de kerkelijke gemeente. In een kringetje van gelijkgezinden is belijden niet zo moeilijk, maar het gaat om belijden tegenover vijanden, zeg maar.

Ik ga helemaal met Judith mee, juist door het vertellen van hun getuigenis wordt de Heere groot gemaakt en mogen zij van de grote werken in hun leven vertellen.
Wij hebben het ook meegemaakt in onze gemeente en het indrukwekkend.
En het gebed dat het anderen in de gemeente jaloers maakt........... een verlangen opwekt en de vraag: 'Heere wilt U ook maken dat ik in het openbaar 'ja' tegen U mag zeggen?'

Aan mij niet zo besteed. Daarvoor ken ik teveel voorbeelden van jongeren die zichzelf voorin de kerk in het middelpunt staan te snoeven en waar vervolgens in het normale leven niets te merken is van het "Gij geheel anders".
Ik pleit daarom voor een sobere eredienst, zowel bij het afleggen van de openbare geloofsbelijdenis als andere.