De wederkomst van Christus.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door tukkertjeMatthijs,

Ik ben er heus niet trots op hoor dat ik niet bekeerd ben. Ben soms echt jaloers op mensen die ECHT bekeerd zijn. Maar zo simpel als jij het doet voorkomen is het niet vriend.

Leg mij uit waar ik het simpel doe voorkomen?

Maar ik ben niet hypocriet. Ik krijg het idee dat sommigen hier tegen elkaar opbieden over hun bekeerd zijn. En daar walg ik een beetje van. Kan er een beetje bot uitkomen, maar het zij zo.

Jij gelooft er niets van dat je onbekeerd bent, want als je dat werkelijk gelooft, dan begon je vandaag nog pogingen te doen om jezelf bekeren.[/quote]

Ik smeek het je, begin vanavond nog je te bekeren.

Laat ik je een ding zeggen. Een mens kan zichzelf niet bekeren. Het is geen mensen werk. Het is Gods werk.

tukker

Ik heb volgens mij heel duidelijk laten merken dat het een eenzijdig Gods werk is.

Maar tukker, hoe weet jij dat het een eenzijdig Gods werk is? Dat weet je alleen als je beleeft hebt.

Ik kan wel praten over de ziekte kanker, maar ik weet niet wat het is. 2 mensen die allebei kanker hebben gehad, en daar dus van genezen zijn, kunnen daar samen over praten, want zijn weten wat het is.

Jij hebt gehoord in de kerk, dat het een eenzijdig Gods werk is. Daar ben ik het ook 100% mee eens. Maar jij praat alleen maar wat na. Want jij weet helemaal niet wat een eenzijdig Gods werk is. Dat wordt pas beleving, als je door je eigen pogingen er achter komt dat je HET NIET KUNT! God zegt in Zijn Woord dat jij je moet bekeren, dus dat is doen!!!! En dat is geen afwachten!! Dat is doen!!!

Beste tukker, als jij niet begint met jezelf te bekeren, dan moet je er maar op rekenen, dat God het nooit zal doen. Zo scherp moet ik het zeggen, want het is niet anders. Het is geen afwachten, want Gods Woord eist van ons dat we ons gaan bekeren. Ik lees nergens dat we moeten afwachten totdat God eens begint. Want als jij dat zegt, dan zeg je letterlijk tegen God, dat jij wel bekeert wilt zijn, maar dat God niet wil, en dat is een gruwelijke uitspraak. En het is een vrome smoes om te zeggen dat het een eenzijdig Gods werk is, want daarmee kun je nog gewoon doorgaan in je onbekeerlijkheid. Je moet er bevindelijk kennis aan hebben!

Ik hoop van ganser harte niet, maar als jij nu over een uur wordt opgeroepen om voor God te verschijnen, wat zul je dan zeggen tegen God? Ik wilde bekeert zijn, maar U wilde niet??? Hoe durf je het te zeggen.

Tukker als jij je nu geen pogingen doet, om jezelf te bekeren, dan geloof ik niet dat jij graag bekeert wil zijn. Ik ga het heel scherp zeggen, maar dan ga jij liever naar de hel dan als naar de hemel. En ik weet wel, daar gaat het niet om, maar het is wel zo.

Begrijp je wat ik bedoel? Denk nu niet dat ik jou een lesje wil leren, nee, dat niet. Maar het gaat mij om jouw ziel. Ik heb het met je te doen Tukker. Echt waar. Je hebt een kostbare ziel, die in dienst is van satan. En satan heeft jouw ondergang op het oog, en niets anders. En God, die heeft alleen maar jouw eeuwig heil op het oog, en die wijs je nu vanavond af? Je blijft liever in dienst van satan die jouw ondergang op het oog heeft? God heeft recht op jou, en niet die vuile briesende hellehond!

God heeft geen lust in jouw onbekeerlijkeheid, maar God wil dat jij je gaat bekeren en in Zijn Zoon zal geloven. Begin er toch mee!! Als je ermee begint, echt waar hoor, dan zul je als een goddeloze gerechtvaardigd worden door het geloof in Hem.

Ik ben er achter gekomen, toen het niet meer kon voor mij, dat het niet mijn zondenkennis was, dat het niet mijn pogingen tot bekering was, dat het niet mijn vroomheid was, dat het niet mijn nette pak was, maar dat het enkel VRIJE GENADE was. Dat het enkel en alleen Jezus was, dat ik enkel en alleen door Hem behouden kon worden. En ik heb Hem mogen zien, als een goddeloze heb ik Hem, ja zo heerlijk, als een goddeloze heb ik Hem mogen omhelzen, door dat ik Hem zag in het gepredikte Woord.

Ik wens jou van ganser harte hetzelfde toe. Dat je Hem spoedig mag omhelzen als een goddeloze door het gepredikte Evangelie.

Je zult mij misschien wel aardig zeker van mezelf vinden, maar mijn zekerheid ligt niet in mij. En ik denk dat Lecram, Mannine, Gerrit, Pim en England en anderen, dat die het ook zullen zeggen, die zekerheid van ons behoud ligt niet in ons, maar ligt in Christus. Want uit ons geen goed meer in der eeuwigheid, En dat geeft een smart. Dat je werkelijk niets goeds kunt doen, alleen maar zondigen. En dan is het bij tijden het verlangen ook heel groot, om eens verlost te worden uit het lichaam dezers doods, en het verlangen dat Jezus terug komt op de wolken van de hemel. Dan kunnen we eindelijk, ja eindelijk zonder zonden ter ere voor Hem leven. Dan zijn we volmaakt voor Hem! Dat is toch heerlijkste wat er is? Dat we weer aan ons doel beantwoorden? Geen zonde meer in ons te vinden.. Dat is het verlangen, om niet meer te zondigen tegen God Die je hartelijk lief hebt mogen krijgen. Zou ik dan nu willen sterven? Dat is de laatste vijand die te niet gedaan moet worden. Ook voor Gods volk. Waarom? Omdat we geschapen zijn om te leven, en niet om te sterven. Niemand wil sterven. Gods volk krijgt vaak op hun sterfbed (als ze die krijgen mogen), stervens genade. Dan ben je er niet meer bang voor. Nee, dan ben je totaal losgemaakt van deze wereld, dan is het één verlangen nog maar, om te sterven en om bij Christus te zijn zonder zonde. Maar ook als je weer eens opgericht wordt uit het stof, dan kun je ook zo in God verblijd ten hemel in. Dan ben je zo hemelsgezind, dan is er geen twijfel of strijd te bekennen in je leven, want dan is Jezus er alleen. Dat zegt Jezus alsware voor het eerst of weer opnieuw: het is volbracht. Dat zijn de gelukzaligste momenten.

Maar naar de wederkomst van Christus, daar kijken ze heel vaak naar uit, als ze op hun plek zijn tenminste. En dan hoeft de gevoelige aanwezigheid van de Heere Jezus er niet eens te zijn. Maar alleen door het geloof in Hem. Dus geen gevoel, maar alleen geloven. Dat is het wel het moeilijkste.

Tukker, nogmaals: Als je je niet bekeert, dan WIL je niet. Wil je bekeert worden? Geef dan nu gehoor aan Gods Woord. En die geeft daar de opdracht voor. En bewijs mij maar eens dat het niet zo is.

Eens zul je voor Gods heilig aangezicht moeten verschijnen. Is Hij dan een verterend vuur en een eeuwige gloed voor je? Of mag Hij jouw dan aanzien in Christus alsof je nooit geen zonde gedaan had? Het is aan jou, God maakt Zich vrij. Je zult God nooit op de schuld kunnen geven als je onbekeert sterft.

Matthijs

[Barryvrouw]

Oorspronkelijk gepost door visje

Oorspronkelijk gepost door Barryvrouw

Wat een gruwel zal het zijn voor diegenen die hier zeiden bekeerd te zijn, en dit niet blijken te zijn. Laten we er toch voor waken. Mensen die in huiselijke kring hier niet over spreken, maar wel op een forum. Dat kan toch niet? (dit is een vraag, van een van de velen die bij mij leven, dus een vraag, geen verwijt)

[Aangepast op 19/4/04 door Barryvrouw]

Met andere woorden : je kunt maar beter "eerlijk onbekeerd" verloren gaan, dan met een ingebeelde hemel naar de hel.

1 Joh.3:23 En dit is Zijn gebod,dat wij geloven in den Naam van Zijn Zoon Jezus Christus,en elkander liefhebben, gelijk Hij on een gebod gegeven heeft"

1Joh.5 ;10 e.v. Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven; die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.
Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.

Met deze God waag ik het erop

( sorry voor de opmaak, ik weet niet hoe ik uit dat grijze vak kom )

Ik hoop van harte dat iedereen hier eerlijk bekeerd voor God mag verschijnen. Maar het was gisteravond in de chat een grote verwarring.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door ManinneSterkte en weet dat je niet alleen staat, er denken mensen aan je die precies snappen wat je bedoelt.

Hoe bedoel je die laatste zin?

[tukkertje]

Oorspronkelijk gepost door Maninne
Tukker, ik kan me voorstellen dat je je "belaagd" voelt na je opmerking die gewoon ronduit eerlijk was.
Tóch ben ik blij dat er nog eerlijke mensen zijn die er voor uit durven komen hoe ze in het leven staan.
Maar óók hoop ik dat je de liefde tot de Heere, de haat tegen de zonde en de duivel, maar ook de liefde tot jouw ziel mag proeven, uit de reacties. En dat de liefde tot de Heere ook jóuw deel mag worden.

En we hebben allemaal de dagelijkse bekering nodig, want een mens die door de Heere "gegrepen" wordt komt er dan pas achter wat het is om onbekeerd te zijn.
We zijn voor die tijd idd. dood in de zonden en kúnnen onze onbekeerlijkheid niet inleven omdat we dood zijn. Zodra de Heere met Zijn Geest het Leven gaat werken in een dode zondaar beséffen we pas dat we onbekeerde zijn.
En dát bid ik jou , maar niet alleen jou toe maar ook ánderen die onbekeerd zijn of ze nou éérlijk of bedekt onbekeerd zijn maakt niet uit. Alleen kwam deze lawine nou nét over jou heen omdat jij het lef had om je te uiten.
En ik heb er respect voor dat je dat hebt gedaan.

Sterkte en weet dat je niet alleen staat, er denken mensen aan je die precies snappen wat je bedoelt.

[Aangepast op 20/4/04 door Maninne]

Dank je Manin

[Gerrie]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
..., als jij niet begint met jezelf te bekeren, dan moet je er maar op rekenen, dat God het nooit zal doen. Zo scherp moet ik het zeggen, want het is niet anders. Het is geen afwachten, want Gods Woord eist van ons dat we ons gaan bekeren. Ik lees nergens dat we moeten afwachten totdat God eens begint. Want als jij dat zegt, dan zeg je letterlijk tegen God, dat jij wel bekeert wilt zijn, maar dat God niet wil, en dat is een gruwelijke uitspraak. En het is een vrome smoes om te zeggen dat het een eenzijdig Gods werk is, want daarmee kun je nog gewoon doorgaan in je onbekeerlijkheid. Je moet er bevindelijk kennis aan hebben!

Ik denk dat Matthijs het wel goed bedoelt.
Toch klinkt me dit nogal remonstrants in de oren.

Staat er niet het gebed in de bijbel:
"Bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn".

En dat klinkt anders.

De onwederstandelijke genade van de Heere is zo groot, dat hij zelfs mensen, die zich niet willen bekeren toch bekeert.

En dan mogen naar Hem gaan, met al onze onbekeerlijkheid.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gerrie

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
..., als jij niet begint met jezelf te bekeren, dan moet je er maar op rekenen, dat God het nooit zal doen. Zo scherp moet ik het zeggen, want het is niet anders. Het is geen afwachten, want Gods Woord eist van ons dat we ons gaan bekeren. Ik lees nergens dat we moeten afwachten totdat God eens begint. Want als jij dat zegt, dan zeg je letterlijk tegen God, dat jij wel bekeert wilt zijn, maar dat God niet wil, en dat is een gruwelijke uitspraak. En het is een vrome smoes om te zeggen dat het een eenzijdig Gods werk is, want daarmee kun je nog gewoon doorgaan in je onbekeerlijkheid. Je moet er bevindelijk kennis aan hebben!

Ik denk dat Matthijs het wel goed bedoelt.
Toch klinkt me dit nogal remonstrants in de oren.

Staat er niet het gebed in de bijbel:
"Bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn".

En dat klinkt anders.

De onwederstandelijke genade van de Heere is zo groot, dat hij zelfs mensen, die zich niet willen bekeren toch bekeert.

En dan mogen naar Hem gaan, met al onze onbekeerlijkheid.

Je moet wel alles citeren he!

Als Gods Woord zegt: "Betert u dan, en bekeert u, opdat uw zonden mogen uitgewist worden; wanneer de tijden der verkoeling zullen gekomen zijn van het aangezicht des Heeren," Betekent dat wij daar geen gehoor aan moeten geven omdat we het toch niet kunnen? Ik dacht het niet. Wanneer kom je er achter dat je het niet kunt? Als je bezig gaat, toch? Of als je afwacht?

Kijk Gerrie, en als je bezig gaat om je te bekeren, dan zul je het gebed leren: "Bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn". En ja, dan is de Heere zo groot dat Hij zelfs aan een onbekeerde goddeloze barmhartigheid wil geven op Zijn tijd. Maar die onbekeerde is er wel werkelijk met hart er achter gekomen dat hij onbekeerd is. Want als iemand werkelijk met hart ziet dat ie onbekeerd is, dan zal hij direct beginnen om bekeerd te worden. Wanneer ziet een mens dat hij onbekeerd is? Bij de wedergeboorte. En het gevolg is dat die wedergeborene in het werkhuis terecht komt, want we zijn geschapen om te leven en God sloot een verbond met Adam. Het werkverbond! En dat is: Doet dat en gij zult leven. (ik zal me er verder niet over uitweiden). Maar dat is het gevolg van de zelfontdekking. Want dan zie je dat je doelmisser (zondaar) bent geworden door de val. Dat is het begin van de wedergeboorte, echt waar hoor. Ik zie het niet anders. En waarom kunnen goede werken - leven naar de wet (doet en gij zult leven) - Gods toorn niet afwenden? Waarom zal die vloek die op je ligt daar niet mee weg zijn? Omdat God een nieuw verbond heeft opgericht, het genadeverbond. De Heere Jezus! Hij is de Borg van het genadeverbond. De Borg van Zijn volk.

Maar echt waar, het is een eenzijdig Gods werk. En mens kan zich niet bekeren, dat is de waarheid! Maar je komt er pas met het hart achter als je aan de slag gaat. Wanneer gaat een mens aan de slag? Als hij de deugden Gods ziet. En Wie laat Hem die deugden van God zien? Is het niet God Zelf door Zijn Geest? Ja he? Ik geloof dat ik nu wel duidelijk bent geweest.

Ik heb een hekel als iemand zegt, dat hij zichzelf niet kan bekeren, en daarom ook geen pogingen doet om bekeert te worden. Want daarmee krenkt die persoon God diep in Zijn wezen. Want God spreekt wel anders, zoals we lezen in Zijn Woord. Dit zegt God: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?

Verbreekt je hart nou niet door zo'n bijbeltekst? Lezer, is je hart al zo erg verhard? God kan met Zijn hamer (d.i. Zijn Woord. staat in de Schrift) dat harde hart in stukken slaan!

Uit die tekst komt wel heel duidelijk naar voren dat de verantwoording bij jezelf ligt als je niet behouden zult worden. Nogmaals: God maakt Zich vrij!!

[england]

Gerrie, die tekst is wel enigsinds uit de context getrokken...Ik weet dat het een favorite tekst is, maar we moeten toch terug naar de Bijbel...
het staat in Jeremia 31, vers 18: Ik heb wel gehoord, dta zich Efraim beklaagt, zeggende: Gij hebt mij getuchtigd, en ik ben getuchtigd geworden als een ongewend kalf. Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn, want Gij zijt de HEERE, mijn God! Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt , heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

Dus het is geschreven door Gods volk, dat zo vaak dwaalt! Maar het niet wil, want de HEERE is hun God!

Ik was het helemaal met Matthijs en Maninne eens, en kan niets in Mathhijs' posting vinden dat niet Bijbels is...

Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het is, immers, als God de schuld heeft dan kan ik doorleven, en als ik dan verloren ga kan ik er ook niets aan doen... Wat een schok toen God mijn ogen opende, en mij liet zien dat met al mijn vrome gedoe ik alleen maar mijzelf bedoelde! Dat ik helemaal niet bekeerd wilde worden, omdat ik liever zelf de touwtjes in handen hield! Maar gelukkig staat er in de Bijbel dat AL wie de Naam des Heeren zal aanroepen zal behouden worden... Niet om hun aanroepen, maar om een barmhartig God!

Neem dan maar het advies aan van Joel: Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en dat met vasten en met geween, en met rouwklage. En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE, uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het kwade. Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en dankoffer voor den HEERE uw God...

Die woorden zijn zo waar! Als ik ze lees, dat God lankmoedig is en groot van goedertierenheid, dan huilt mijn hart! Want alleen daarom leef ik nog, alleen daarom kan ik zingen van Zijn trouw, ook voor mij, de slechtste van alle zondaren!

Ooit haalde ik psalm 116 aan: Gij hebt' o Heer, in 't dood'lijkst tijdsgewricht mijn ziel gered mijn tranen willen drogen, mijn voet geschraagd: dies zal ik voor Gods ogen steeds wandelen in 't vrolijk levenslicht.

iemand vroeg toen: leefde je zo erg? Ja, zo erg leefde ik! Zonder God en zonder hoop! En alleen door Gods onuitsprekelijke goedheid ben ik er nog, en alleen door Zijn werking in mij ben ik in Christus geheiligt! Of ik dat ook altijd zo voel? nee, was het maar waar! Maar ik weet het, Gods Geest heeft getuigt met mijn geest dat ik een kind van God ben.
Waarom? Omdat ik zo ernstig bad, omdat ik zo graag bekeerd wilde worden, omdat ik zo netjes leefde? Nee, gelukkig niet! Dan was ik nu nog even ver vrees ik! Maar alleen omdat God zei: tot hiertoe en niet verder! En Hij liet me zien wie ik was...

Bid daar maar om, wie er ook is die onbekeerd voor God staat, die nog voor eigen rekening leeft! Vraag maar of God wil laten wie je bent. En dan niet vergeleken met anderen, dan komen we er nog wel redelijk vanaf, maar vergeleken met Gods heilige wet! Vraag er maar om, net zolang tot Hij het doet! En pleit maar op het feit dat Hij nooit een bidder laat staan! Dat Hij het belooft heeft dat wie Hem nederig valt ten voet zal van Hem zijn wegen leren...

Bunyan zei dat hij op de weg naar de hemel nooit een grafsteen was tegen gekomen met als opschrift: hier ligt iemand begraven die graag bekeerd wilde worden maar er niet kwam...

[jacob]

Bunyan zei dat hij op de weg naar de hemel nooit een grafsteen was tegen gekomen met als opschrift: hier ligt iemand begraven die graag bekeerd wilde worden maar er niet kwam...

ik word altijd zo blij van dit soort uitspraken.

Waarom klinken ze me dan aan de andere kant zo remonstrant in de oren?

[england]

Ze klinken remonstrant omdta wij denken dat we zo erg graag willen bekeerd worden, maar alleen willen we niet God in ons leven de macht laten hebben.

Bunyan zei niet dat die mensen dan maar voor Jezus hadden moeten kiezen, of dta ze maar hun hand op moesten steken en naar voren komen...

Wat hij zei was dat als iemand dat oprecht zegt God hem niet laat omkomen! Of denk je dta die tekst remonstrants is als God zelf zegt dat AL wie de Naam es Heeren zal aanroepen die zal behouden worden...?
Of als God zegt: wendt u naar Mij toe en wordt behouden dta er dan onder aan met net zulke kleine lettertjes als van jou bij staat:moet je er eerst achter zien te komen of je wel uitverkoren bent

Jacob, ik weet best wat je bedoelt, en ook wat Tukker bedoelt! We denken allemaal dta we graag bekeerd willen worden!
Man, ik had ik een jaar tijd m'n knieen bijna versleten met bidden, en m'n Bijbel stuk gelezen! Ik ging naar elke kerkdienst die ik maar kon bereiken, was o zo ernstig..En graag bekeerd dta ik wilde worden! Bij mezelf dacht ik: nou zal ik wel bijna bekeerd zijn, ik ben zo ernstig en godvrezend, nou kan de Heere er niet meer om heen! Als ik niet bekeerd word...nou, dan is er voor niemand hoop....

En toen er niks gebeurde was ik boos! Had ik me zo uitgesloofd, en God wilde me geeneens bekeren!
Dus ik kwam tot de conclusie dta ik dan zeker niet uitverkoren was, en ja, dan doe je er natuurlijk niks aan! Dan kun je bidden tot je een ons weegt, maar dan is er niks aan te doen!

Maar mijn hart was zo bitter! Het was niet eerlijk! Ik had nog wel zo m'n best gedaan, God had me nou toch wel kunnen bekeren!

En het was pas toen God me een blik gaf in mijn eigen hart dta is zag hoe zwart en vuil het daar was, hoe gericht op zelf, en hoe al mijn ellenlange gebeden nooit de hemel hadden bereikt, omdat ze alleen mijn eigen eer op het oog hadden!

Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheid heb ik van mijn God genoten, 'k roem in vrije gunst alleen...!
Zal eens 't graf mijn stof verzaam'len, juichend zal, in stervenspijn, 't laatste woord, dat ik zal staam'len, vrije gunst, genade zijn..!

En daarom Jacob, als je denkt dat dat remonstrants is, is dan God remonstrant als Hij vraagt om ons naar Hem te wenden? Heb je mij horen zeggen dat we dat in eigen kracht kunnen doen? Heeft Matthijs dat gezegd? Nee toch? Maar de eis blijft er staan, maar zou God ons nou niet willen schenken wat we van Hem vragen?

Leren de kinderen niet meer als eerste dat versje:
opent uwe mond, eist van Mij vrijmoedig op Mijn trouwverbond. Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij't smeekt, mild en overvloedig...
Of is dat alleen maar een versje wat we vol vuur meezingen omdat het zo bekend is? Geloven we wat we zingen? Er werd gezegd: zingen is tweemaal bidden...

[Refojongere]

Ik kan helemaal invoelen met Tukkertje en Barryvrouw. Heb respect dat ze eerlijk zeggen dat ze onbekeerd zijn. Mensen die zeggen dat ze bekeerd zijn, maar in hun levenswandel daar niet van getuigen in zowel woord (waarschuw je anderen voor het verderf?) als daad (doe je met de wereld mee?) moeten jullie terecht niet veel van hebben.

Is eerlijk onbekeerd beter dan ingebeeld bekeerd? Velen uit onze kring denken van wel. Ik denk het ook, het is in elk geval minder gevaarlijk (ingebeeld bekeerden, zoals vroeger de Farizeen, zijn moeilijker te bekeren dan hoeren en tollenaars, waarvan Jezus zei dat hoeren en tollenaars hen zouden voorgaan). Dat heeft ons wat te zeggen! Beter 1000 maal getwijfeld, dan 1x voor eeuwig vergist.

Maar dan "eerlijk onbekeerd", het klinkt wel oprecht. Maar is dat het ook? Ik ben zelf een aantal jaar geleden tot de ontdekking gekomen dat al wat niet uit het geloof is zonde is en God niet kan behagen. Ik kwam er toen achter dat mijn bidden geen zin had, mijn gaan naar de J.V., de psalmen die ik zong, mijn praten over de Schrift en de Heere Jezus, daar kreeg ik een walg van omdat ik er toch geen deel aan had en niet bij God hoorde omdat ik onbekeerd was. Dus ik kon nooit echt van harte meezingen: God heb ik lief, want die getrouwe Heer'. Ik was onbekeerd, dus ik kon niet oprecht de Heere danken, kon niet oprecht droefheid hebben, kon niet oprecht leven voor Zijn aangezicht omdat al wat uit het geloof niet is zonde is. Je doet aan alle kerkelijke activiteiten mee alsof je christen bent, en zo noem je je zelf ook, en tegelijkertijd sta je erbuiten en durf je zelfs niet eens naar een kerkdienst toe want je staat er toch buiten en je hebt er toch geen deel aan en als je de psalmen zou meezingen zou dat huichelarij zijn. Je bidt tot de hoogste Koning, terwijl Hij je Koning niet is. Je wilt Hem eren en veel goeds over Hem vertellen, maar je weet dat je hart onbekeerd is en dat je er nog buiten staat en een vijand bent. Da's verschrikkelijk. Onbekeerd christen zijn, dat is ook pure huichelarij. Dat heb ik tot mijn diepe schande moeten ontdekken, zelfs zo dat ik een keertje niet eens meer durfde te bidden, de Heere Jezus vond me toch net als de Farizeen maar adderengebroed, Hij zou me wel niet willen ontvangen. Een arme tollenaar wel, maar een hoogmoedige farizeer die Hem niet eens waarlijk nodig had? Och, wat kreeg ik toen te zien dat de genade vrij is en niemand bij voorbaat uitgesloten wordt. Dan breekt het wel van binnen hoor! Jezelf keur je de hel waardig om wie jezelf bent geworden, maar de Heere wil je de hemel in hebben. Toen heb ik liggen zingen: O Vader dat Uw liefd' blijk, O Zoon maak ons Uw beeld gelijk, O Heil'ge Geest zend Uwe troost ons neer, maar wat werd me nog het meest op de lippen gelegd? "Drie-enig God U zij al d'eer", toen kreeg ik dat verlangen om dat eeuwig te zingen.

Nog ben ik wel verwonderd over het feit dat de hele wereld een eeuwige hel zal ontvangen, maar dat de Heere nog Zijn evangelie aan ons doet uitgaan om als een klein kuddeke gered te worden. Wat een wonder!

[Matthijs]

Het doet me erg goed om in deze topic getuigenissen te lezen van vrienden, wat God aan hun ziel gedaan heeft.
Dat we dat toch meer zouden horen! Daar gaat wat vanuit!

Je vriend en metgezel,

[Jelle]

Ik heb nu eens gelezen wat er hier zoal allemaal over tafel is gegaan. Eigenlijk zou ik de vraag willen stellen: Zijn we altijd zo zeker van onze zaak? Zijn we wel zeker dat we echt bekeerd zijn en dat het geen ingebeelde bekering is.
Zelf merk ik vaak dat ik toch echt hoogten en diepten ken. De ene keer weet ik zeker dat de Heere mij heeft uitverkoren, maar als ik dan weer dagen heb dat er weer van alles verkeerd ging dan kan er soms zo'n twijfel zijn, en vaag ik me vaak af, beeld ik me dat niet allemaal zelf in dat we de Heere hebben leren kennen.
Hebben we wel elke dag die geloofszekerheid? Ik zeg eerlijk dat ik dat niet elke dag heb. Vaak komen er zoveel vragen op mij af, zoveel vragen van de duivel die steeds weer probeerd om je op het verkeerde pad te zetten.
En toch zijn er momenten dat ik merk dat mijn gebeden verhoord worden en verhoord zijn.
In vreselijk moeilijke situaties heb ik mogen ervaren dat de Heere Zijn bewarende en zegenende handen over mij heeft willen uitstrekken. Maar dan toch later weer dat twijfelen zou he echt zijn, zou het ook voor mij zijn.
Volgens mij moet dat toch bij meerder mensen voorkomen. Ik weet wel van een bekeerde vrouw die het voor zichzelf nooit heeft durven toe-eigenen, ze heeft altijd gedacht dat het voor haar niet bestemd was en het is haar leven lang een worsteling geweest. En toch heeft ze op haar sterfbed toen vrijelijk mogen getuigen van haar Heiland en haar verlosser. Een grote troost voor de familie die achter bleef. Zij wisten wel dat moeder een kind van de Heere was, daar leefde zij uit en naar, maar toch niet durven zeggen dat de Heere er ook voor haar was. Wat een troost voor de familie dat zij op het sterfbed van moeder het dan toch nog uit haar eigen mond mochten horen.
Een vrouw om jaloers op te zijn, mijn gebed is altijd: Heere bekeer mij, zo zal ik dan bekeerd zijn.

[england]

Mee eens, Jelle, zoals je zegt, op en neer!

Toch merk ik wel dat als ik dicht bij en uit God leef ik meer zekerheid heb!
Maar als ik laks ben met lezen en bidden, en mijn eigen gang ga, dan lijkt God zo ver weg en onwerkelijk!

En ik denk dat daar ook bij anderen misschien we de schoen knelt? Ik ben vaak zo geneigd naar mezelf te kijken, naar mijn zonden en mijn hart, om te zien of er wel iets goeds in is... Maar ook na ontvangen genade is er in mijn hart niets goeds te vinden, en dat moet ik keer op keer leren! Mijn oog moet geslagen zijn en blijven op de verhoogde Christus, en niet op mijn boos hart! Want dan verwacht ik het toch weer van mezelf, van mijn goede gedachten en woorden en werken...en niet alleen uit genade!
Dan komt er mijn trots toch weer tussen, dan bid ik zo mooi en zo ernstig, geen wonder dat God mij verkoren heeft...Maar om te mogen blijven zien dat het alleen uit Christus is...